Hallo lezers,

Als jongste telg neem ik de verantwoordelijkheid van de blogmaster over indien hij moeilijkheden heeft met de wifi. Het voorgaande bericht met foto's is goed gelukt dus ik probeer het nog een keer.

Mijn ouders zijn nu in Vivonne en hopen morgenavond in St Jean d'Angely aan te komen.

Prima op de route volgens mij.

Gegroet!

 de klankkast

zelfs de drummer was niet helemaal tevreden

de moeder geniet want ze krijgt s'avonds pannenkoeken

 tja jongen je moet met de gegevens leren leven

er zei iemand sinterklaas tegen mij

je kunt m'n rug op we gaan naar Tours

tadaaaah! we zijn er

de laatste foto voor de dienst begon

ik denk ... dat ik mijn kop maar weer eens in het zand steek

dit moesten Viktor en Rolf eens zien

XXXXXXX

Let op het paneel. Goed voor een productie van 30 W. Zo wordt zelfs tijdens het fietsen de reserve-accu opgeladen. Het ziet er wel bijzonder uit als U en C  voorbij komen.

Het lijkt mij dat wat minder bagage of een wat lichtere fiets meer energie oplevert. Maar ja, niet alle hondjes heten Sam.

Uiteindelijk stak er een zwarte kat over en werd alles anders. Geen kale boerenakkers meer maar zonnebloemvelden, waarbij de gelatenheid waarmee de bloemen op hun onthoofding wachten ontroerend was. Alle kopjes gebogen in dezelfde richting. Toen bleek dat de beoogde camping inmiddels opgeheven was. Dan maar door.... en de isis-velden werden keurig opgeschoren lage wijnrankvelden. Wat zijn de druiven klein. En zuur. Daar kun je geen chateau draaiend van houden. Nee pensiondo's, dat wordt ranja klinken volgend jaar. Uiteindelijk werden we op camping Vouvray, op een steenworp afstand van onze klankkast, ontvangen door een alleraardigste vlaams sprekende Brusselse man met veel identiteit. Ook  de Vlaamse Claudine en haar Duitse vriend Ullrich hebben hier een plekje gevonden aan de stroom, want zij gaan elektrisch naar Compostella met in een jampotje nog wat restjes van haar vader. Die hield bij leven erg van lange wandelingen maken over pelgrimspaden en mag nu met de e-bike mee om daar losgelaten te worden. Van haar hoefde het allemaal niet, maar het leek de familie zo'n mooi gebaar. Of dit alles het gevolg is van de zwarte kat is niet duidelijk, maar dat we aan ons warmekant-familie gebeuren kunnen beginnen staat vast. Hoewel we dan niet fietsen, zal ik omdat het toch een zekere verslaving wordt u op de hoogte houden. Ruth haakt en ik tik.

Hoi daar. We zitten in de tent aan een bakkie koffie in Pezou. Geen geluiden van de vooruitgang dit keer. Ruth haakt inderdaad dus ik moet de vrouwendingen doen. We gaan d.v. vandaag naar een slaapplekje dicht bij st.Pierre-des-Corpes. Het lichaam van Piet zouden wij zeggen. Morgen t/m dinsdag hebben wij onze eerste familiedag warme kant. Dan komen de drummer, zijn moeder en haar zus per tgv vanuit Parijs ons opzoeken.

En nu komt het: WE ZITTEN In EEN MOBILHOME.

Dat is zo'n plastic klankkast met tout comfort. Ach ja, alles went. Gewoon niet kijken. Een vrolijke dag toegewenst.

Voor iedereen die tgv andere keuzes in het leven, vandaag in het 'gewone leven' bezig is geweest ,een dagafsluiting.Stel je voor: je rijdt op je fiets op een frans weggetje door de geoogste graanvelden,wind in de rug, zon op je bassie,weids zicht en met je liefste vriend.


(Even tussendoor, zo logisch is dat niet. We zijn tegen gekomen: man alleen, twee mannen en vier mannen dusss..... allen zonder vrouw.)

En dan stap je af en gaat even zitten in een kerk; koel, licht en muziek ( nou ja niet iets wat ik zou kiezen maar het heeft een melodie en het is al dagen geleden dat ik zoiets heb gehoord).

Beter kan niet!!!

Alleen het verwoorden is niet mijn hobby; ik kan beter haken.

Je ziet nog zelden senioren met een sleurhut. Waarschijnlijk hebben ze hun hut enige tijd geleden verkocht aan polen. En de opbrengst vermeerderd met de afkoopsom geeft ruimte om een 'campertje' te kopen waarmee ze 'enige' franse dorpjes bezoeken. Tot nu toe bemerk ik dat ze een zekere minachting hebben voor ons soort noeste pedelatoren. Of zou het komen omdat ze bang zijn dat ik er met hun speeltje vandoor zou willen gaan? Zeker niet, heren van het gaspedaal! Kijk eens wat je zoal bij je hebt in je opgepoetste motortent. Dan zou je willen dat je nog kon fietsen. Nou, dit moest ik even kwijt en tegelijkertijd moet ik meedelen dat we geen reacties op dit wondermobiel kunnen openen.  Vrijdag d.v. zijn we in Tours en onze dochter j. neemt haar ordinateur mee. Dan dienen we van repliek. Over 10 jaar kan ik wellicht zo'n camper voor weinig overnemen, omdat de huidige eigenaar niet meer door de keuring is gekomen en verder moet in in 45km cabrio. Onze tijd komt nog wel.

Fantastisch, die reacties. Onze mobiel is niet gek op reacties. We hebben ze tot nu nog niet kunnen lezen, maar in dit rokerige tentje hebben we ze tot ons genomen. Chapeau. Ruth denkt met 1 p.

Naast ons sliep een duitser die de gehele nacht het geluid van een V2 imiteerde zonder neer te storten. Ruth verklapte dat ik ook wel eens een vuurpijltje nadeed. Nu zijn we toe aan een bakje koffie en gaan op weg naar Chatres. Daar blijven we een daagje, want we hoeven pas vrijdagmorgen in Tours te zijn. Het weer is prima.