NA ROWERZE DO ARKOS DE VALDEVEZ met de ganzen mee.
KIJK OOK IN
HET ARCHIEF PER WEEK VOOR OUDERE MEEMAAKSELS
05-10-2014
Waar wonen de Ollandais?
Je kunt net zo goed de weg vragen aan een koe......
Fekko legde ons telefonisch uit welke route we konden rijden naar hun prachtige grotwoning.
10 km na Paredes de Coura rechtsaf naar Villa Franka de huppeldepup, langs Vajou en dan bij de kromme bocht een pad in. Om 1 uur dachten we er bijna te zijn. Om 2 uur ook en om 4 uur ook. Met de auto zijn alle wegen vlak, maar op de fiets niet. Op de fiets lopen de meeste portugese wegen omhoog. En als je dan op een weggetje alleen nog maar lekke bergen, en echte begroeiing ziet, ga je twijfelen. Hier zijn nog nooit mensen geweest. Hebben we wel genoeg spiegeltjes en kralen bij ons als losgeld?
Toch maar even bellen waar we naar toe moeten. Jose neemt op en eigenlijk weet zij volgens mij ook niet waar het is. Fekko stelt ons gerust.
Bij de t-splitsing rechts houden, dan een kilometer een beetje op en neer en dan bij de kromme bocht een pad in.
Uiteindelijk komen we weer in de beschaafde wereld. We ontmoeten een koe. Die vond het wel interessant. Zo vaak zag zij geen twee reigers zonder vleugels op halve tracktoren.
Maar waar de Ollandais wonen boeide niet. 'Als ik niet genoeg gras eet mag ik niet naar de slager, dus zoek het maar lekker zelf uit.'
Nog later kwamen we een oude man tegen die op een veldje met keien liep te sjouwen. Dat doen ze hier wel meer.
Ollandais?
Tip. Vraag nooit aan een oude man die met stenen sjouwt de weg.
We begrepen dat er overal Ollandais wonen en dat je in ieder geval verder moest rijden. Hij kan zo de politiek in.
1 km?........ Ja, 1 km.
Zijn stokoude vrouw loerde vanuit hun huis naar ons en sloeg ook wat kreten uit. Kennelijk had ze zin in hooi.
Vanuit het dal klonk harde kerkmuziek en we hoorden een geestelijke over iets jammeren. Er was iemand overleden. En met behulp van de geluidsinstallatie kon hij in 1 keer al zijn fans vertellen dat je daar toch erg voor op moet letten, omdat er meestal geen weg terug is.
Nog maar eens bellen.Â
Geen bereik.
Dan maar weer terug naar de keienman.
Dat klinkt simpel, maar we moesten wel voor de derde keer een helling nemen van 100%. Claudine dacht dat wij niet wisten dat de hellingshoek dan 45 graden is.
Weer gebeld.
Fekko en Jose zouden naar de weg lopen en wij waren er bijna. En ja, daar kwam Santos aangekwispeld. Met onze gastheer en onze gastvrouw.
Het was geweldig op het pleintje van Santago. Allerlei mensen die iets volbracht hebben en een verse toekomst voor zich zien. De maat was vol en door dit te doen zijn ze lotgenoten tegen gekomen die zich ook niet meer willen verbergen achter hun maskers.
Ik voelde me net Ome Arie Boomsma. En Ruth kan er ook wat van. Zij stond drie meter verder met twee vrouwen die ook beslissingen hadden genomen / moesten nemen.
Maar het echtst vind ik toch de lonely fietser Jurgen uit Dusseldorf. Hij parkeerde zijn fiets naast ons op het pleintje.
5 jaar geleden was hij de weg kwijt geraakt en nu "koos" hij voor een parttime zwerf-bestaan.
"Sommige dingen gaan nu wel goed" was zijn antwoord. Hij werkte tot 5 jaar geleden dag en nacht om de klant tevreden te houden. Toen ging zijn licht uit. Het valt op dat het mensen zijn met veel talenten die in een soort fuik terecht zijn gekomen en nu allerlei achter gebleven navelstrengen hebben doorgeknipt of denken door te knippen.
Bij John en Jurgen geloof ik het. Een stukje wandelen doet slechts tijdelijk wonderen, vrees ik.
Morgen komen we d.v. bij Jose en Fekko en natuurlijk Santos aan.
Dan zit onze Veronica-missie er op en stopt dit blog. Best fijn om zo maar eens voor de kat z'n achterkant wat te typen. Een foto van de beide Santossen zit er aan te komen.
Wat is er toch een diversiteit aan vrouwelijke jaargenoten.
Soms zie je een pareltje. Met krassen, maar fonkelend.
Ook op weg met een stok naar Volendam.
Want daar begint het steeds meer op te lijken.
Waarom kunnen we van ons eigen dorp geen bedevaartsplek maken? Het Maarten Schakelpad vanuit Soestdijk naar Hoornaar, met als symbool de zilveren stuiter i.p.v. dit simpele jacobsschelpje. Ontworpen door Sommer. Zo'n balletje, dat moet te doen zijn.
En dan is het eindpunt het zwarte plein. Daar is toch plek genoeg.
Als bromsnor de hangjeugd tenminste onder controle weet te houden.Vroeger hielpen de kinderen een handje thuis. Voerden de kippen, staken de balen op of waren druk bezig met het huiswerk.
Maar wat moet de zoon van een piloot? Dat wordt hangen.
Wat doen we met het Bruisend Hart? Dat stampen we in elkaar met zo' monster-sloopwerktuig van de Kuiper. Prachtig, zodat alles staat te schudden.
Dan hebben we ook een echte ruine (De trema doet het niet). De burgemeester geeft de vergunning en elke vrijdag organiseert de vrijwilligersgroep van de zeven molens een lampionnen optocht over het Oranjepad. De vrijwillige brandweer spuit daarna op het Dokter Trouwborstpleintje voor het gezondheidscentrum de hondenstront van de banden van de bejaarden. En ik? Ik hoef niet meer zo' eind te fietsen om hier op de camping, 7 km voor Volendam, naar een pareltje te kunnen kijken. Morgen naar de stad en gauw weer door richting het zuiden.
We zijn overigens weer eens de enigen op de camping. Op de kippen en de stoelen na. O ja, de oranjevereniging heffen we ook maar op.
We zijn wel alleen steeds met ons beiden en vandaag was dat te merken.
Ik vind wat en Ruth vindt wat. Dat is logisch.
Alleen vindt Ruth dat wat ik gevonden heb altijd een vondst is en ik ben daar primitiever in. Dan vind ik dat Ruth dat niet zou moeten vinden en dan kan ik op een gemene manier lelijk doen. Dat vindt Ruth in het algemeen stom. Maar ja, zo is het nu eenmaal. Dat vind ik knap van Ruth.
Maar vandaag was de boot wel aan en reed ik achter een donderbui bij heldere hemel.
En..... Ik moet zeggen: Het helpt. Even gemediteerd en de neuzen de zelfde kant op gebogen.
Morgen naar de camping bij Santiago de enzovoort.
We zien gaandeweg meer wandelaars want echte pelgrims kan ik er niet in zien.
Zij zijn dan klaar, maar voor ons gaat het pas beginnen.
Vanochtend hebben we Tarzan ontmoet. Hij is de helicopterpiloot van de brandweer in deze bergen. Week op, week af en verbleef waarschijnlijk ook waar wij waren. Want hoe het zit is niet helemaal duidelijk geworden.
Toen we aankwamen meldden we ons bij Goejeanita. Ze richtte onze kamer in, ze spoot het terras schoon, ze was in de supermarkt de vrouw bij wie we betaalden, ze kookte voor ons terwijl het restaurant leeg was en ze stond vanmorgen ons ontbijt te arrangeren.
Goejeanita,....... En dat alles voor het bedragje van 62 eurootjes. Eten, drinken, slapen.
En Tarzan kwam ook een bakkie halen want er staat niks in de fik op dit moment. Hij spreekt de engelse taal en vertelde dat hij de week af zijn boerderij runt.
And I hardly eat any meat. Waarop ik hem verklapte dat I hardly killed any persons. Hij mediteert ook en stond aandachtig naar Ruth te kijken.
Dat vond hij wel wat.
Zijn tante had een secret wallet in her brah en Ruth zei dat zij dat haar boobys daarvoor to little zijn. And he said: it's perfect like this.
Hij oefent met het op de juiste plek droppen van de brandbestrijders en kan water scheppen in the lake to put over the fire. Dat is nog eens wat anders dan over een paar autowrakken rijden.
Het was dat we door moesten anders waren er mooie vriendschappen ontstaan. We hebben wel ontdekt in welk dorp zijn koeien loeien. Later zaten we boven de wolken, maar dat kan dit mobiel niet echt goed vastleggen. Nu zijn we into the wild op een topweitje beland.
Als we vannacht niet ontdekt worden hebben we tijd om elk op zijn/haar manier over Tarzan te mediteren. Dit was al weer gisteren.
Nu zijn we in Lugo en gaan nog wat metertjes maken. We hebben een prachtige Catedral bekeken. Daar zou ik wel willen wonen. Ruth zegt dat ze het ook naar haar zin heeft, maar die is natuurlijk nog met haar hoofd tussen de lianen.
Vandaag willen we bij Castroverde uitkomen. Met een slag om de arm. Gisteravond ontvingen we de bijdrage van Thom en Marijn waarin ze vertelden onze moestuin te kunnen waarderen. En het gras is bijgewerkt door Dietmer. Bedankt voor de goede zorg.
Fekko en Jose volgen onze verrichtingen ook en staan al in de keuken de vegetarische fondue voor te bereiden.
We hebben gisteravond De wereld draait door op dit wondermachien gezien en vonden de uitzending uiterst saai. Hup daar kwamen Paul de Geeuw en Katja en die piepert die eerst een cavia droeg, en erger nog...: twee mannen van dagbladen, vertellen wat ze was op gevallen.
En de nieuwe band,die dit jaar mag meeliften met Matthijs, het sucseskonijn van de publieke omroep.
Niet lang meer, want het was buitengewoon saai.
Soms heb je een afdaling die net niet steil genoeg is en dat je moet meetrappen om af en toe te moeten remmen.
Ik mis m'n tentje.
En nu was de zona de a campar verboden voor tenten.
Dus we zitten weer in zo'n b. en b. geval. We hadden net zo goed bij Anneke van Driel aan kunnen bellen.
Zo saai!.
De tocht was opwindend. Wie deze natuur heeft bedacht verdient een medaille.
Het is niet geschikt voor spinners. Je moet echt aan de bak tijdens deze etappe.
En dit keer geen overreden konijn, kat of cavia, maar dit pakje kon niet op tijd de rijweg oversteken. Dat krijg je als je rookt.
Zouden de kat, de cavia en de egel ook ergens een pafje halen? Dan eigen schuld.
Maar laat het ongeboren vruchtje er buiten wat mij betreft. Zet dan bv. Matthijs op het pakje. Twee vliegen in 1 klap.
We gaan, je zult het niet geloven, in het bijbehorende restaurant wat groenten eten.
We zien net dat je met een belachelijke grote dinkytoy behoorlijk de fout in kunt gaan. Spektakel.
Wanneer komt een landbouwvoertuig een dergelijke stunt in Hoornaar onbedoeld uitvoeren?
Wij gaan ook een aantal obstakels nemen en proberen vanavond op een veldje te staan in San Antolin de Ibias, 66 km verder. We hebben het ontbijtje al achter de kiezen.
Dat kon ook niet anders, want de uitgewoonde hoogslapers zijn zo smal dat zwaaien naar elkaar alleen al een duik uit het bed op de stenen vloer zou kunnen betekenen. Vannochtend stond in de eetzaal een pot koffie klaar en brood en jam. Het hele gebouw, waar wel 50 pelgrims in passen, was alleen voor ons open gemaakt.
En dan de tv......
Marion van het spaanse weer vertelde dat het in heel Spanje zou regenen, behalve bij ons.
Dat klopte tot 17.00uur.
We gingen al bijna voor "into the wild" toen een enorme hoosbui met onweer losbarstte. Dat had ons Marionneke even over het hoofd gezien kennelijk. Ik denk overigens niet, dat dit stralende zongebruinde hebbendingetje ooit wel eens op de fiets heeft gezeten. Ja, natuurlijk wel op een spinner met een cocktail na afloop en dan in het Morrisje naar huis. Maar dan zal het worst wezen of het regent.
Wij waren behoorlijk gedesorienteerd.
In het volgende dorp sprak men alleen spaans en wij alleen alle andere talen. En dat in de stromende regen.
Gebarentaal is de oplossing.
De aanrader uit ons tourboekje bestond niet meer, maar in een straatje verder (rechterhand buigen en dan met links op en neer bewegen en daarna beide handen naast het hoofd brengen en het hoofd in de handen leggen) werd opengedaan en bleken we in een prachtige b. en b. beland te zijn.
Zonder geluk vaart niemand wel.
We zijn mooi wel tot Cerredo gekomen, en die spaanse nep Marion kan de pot op.
Worden we toch nog dement? Op 27 sep. 2014 16:27 schreef "willem huijgen" <huijgen007@gmail.com> het volgende:
Opnieuw verstuurd. Eigenlijk speelde dit drie nachten geleden Op 25 sep. 2014 15:12 schreef "willem huijgen" <huijgen007@gmail.com> het volgende:
We zij neergestreken op de camping van Cervera de Pisuerga. Gisteren aardig door gepedaleerd en tegen zevenen een boeren-inrit richting de akkers in geslagen.
De nazaten van Franko zitten namelijk niet te wachten op wilde kampeerders.
We zijn zorgvuldig bij het zoeken naar een safe-spot.
Op de foto zie je dat we het onderzeil over de slaapzakken hebben gespannen en zo gaan we de nacht in.
De lucht was kraakhelder.
We hebben alle sterrenstelsels kunnen bekijken.
In Hoornaar kom je niet veel verder dan de Grote Beer. Waarom meent men toch dat er overal van die zogenaamde knusse lampen van de Gamma aan moeten zijn. Doe het licht uit en de show van het heelal is vele malen mooier. Kan Arie en zijn trouwe secretaresse daar nou is niet wat aan doen?
We waren vanochtend doorweekt. Ruth vertelde dat ze twee wensen had mogen doen en veel vliegtuigen had gezien.
Het was koud en nat en daar moet je van houden. Dan wil Klaas Vaak je wel eens overslaan.
Ook al heb je een don Simon genuttigd.
Zelfs de maagd Marida zou overigens geholpen hebben.
(Niet iedereen snapt dit waarschijnlijk, maar ik moest er al fietsend aan denken).
Nu wat boodschappen doen in voornoemd stadje en vroeg de tent in. Morgen d.v. een mooi tochtje van 80 km op hoogte. Wellicht zoeken we dan een Meson of een Albergues op. Laten we maar eens luxe doen. "Ik reken nog even nergens op ":zegt Ruth, "want je bent een nazaat van Jan Grup en hebt een hekel aan bedden waarin al iemand anders gelegen heeft".
We doken rechts van de weg de bosjes in en........ Kijk maar.
De hele tocht overigens, is op dit moment prachtig.
Menig eo-natuur-film kan hier nog gemaakt worden. Wel even wachten tot wij weer weg zijn.
We dachten in Villamanin een camping te vinden, maar nee hoor. In de stad belandden we in een soort dagverblijf voor bejaarden met een tapbaas die, hoewel nada engels, ons in een gesloten albergue praatte.
Eindelijk tv en verder niemand. Dat wordt een kussengevecht vanavond en spookje spelen in alle andere slaapkamers.
We zijn wel iets bang voor vlooien, maar Ruth denkt dat zij eerder bang voor ons zijn gezien ons verleden "in the wild".
Morgen naar 1500 m zonder camping. (misschien is een updeetje via Josu te regelen.)
Die kou......Okee, daar kun je je op kleden. Condens is de sluipende killer. De lucht is zo helder dat de tent enorm afkoelt. En voor hen die wel eens opletten tijdens de natuurkundeles is het geen verrassing dat op het tentdoek de condens ontstaat.
Van Jan Praatgraag heb ik geleerd dat condens een belangrijk gegeven is waar je rekening mee moet houden bij je constructies in de bouw.
En ventilatie natuurlijk. Ik zou daar nog "scheuren" aan toe willen voegen. De foto van de kippetjes is om de saaie kampeerplek wat op te vrolijken.
Te veel mb.
Op 24 sep. 2014 08:12 schreef "willem huijgen" <huijgen007@gmail.com> het volgende:
We hebben het weer reuze naar onze zin gehad vandaag.
In Miranda lazen we dat Pien, ons geheime wapen, de reacties van het blog op onze mail had gezet, zodat we er kennis van konden nemen op ons mobiel.
We waren blij verrast.
Eerst Marfa: dank voor je enthousiasme en je kunt wel lezen dat je ervaring hebt.
Dan Hajo: In jouw tijd moest de versnelling nog uitgevonden worden. Respect voor hen die toen door Europa fietsten, maar als ik me niet vergis zei juffrouw van Strien tijdens de topografie-lessen van Europa dat er toen nog geen bergen waren. De jongste bergketens zijn van latere datum. Dan Heidi uut de Achterhoek: twee dingen.
1) Natuurlijk zijn er veel mensen van jullie leeftijd bij de Moezel. Jullie zijn er toch ook? Het is heus niet zo dat als jullie je zo'n reisje langs de Moezel kunt permiteren, dat de rest dat dan niet kan. Grote kans dat je mijn oudste zus met haar huidige man ook bent tegengekomen. Nooit meer naar de Moezel of Oerol of de vierdaagse van Apeldoorn, is mijn advies.
Op dit traject zijn we nog geen pensionado tegen gekomen. Geen goedkope camping of gratis overnachtingsplek voor campers te vinden.Wij hebben nu een illegaal plekje gevonden op een achteraf geschoren graanweitje. Maar ja, dan moet je nog wel ballen hebben, om het maar eens in het Achterhoeks te zeggen.
Tot slot Martijn: die kijkt echt teveel sesamstraat. Die denkt dat wij met biefstuk in onze broek rondrijden. Voorkom je daarmee dat je steenpuisten krijgt? Ik zie ze ook wel met een zeem in de broek. Dan kun je het direkt opdweilen. Nee, we hebben zonnepitschillen geprobeerd en sesampasta zonder zout, maar onze konklusie is dat een vegetarier eigenlijk van nature de fietsbroek aanheeft. Zonder problemen zijn we 1 met de fiets. Alleen dan wat snot af en toe.
Prachtige route, de noordelijkere terugrij-route maar dan heen, als je begrijpt wat we bedoelen.
De "lokalen" kijken je aan of je van Mars komt en de honden zijn zo verbaasd dat ze vergeten te blaffen. We overnachtten op de foto-plek ver van de weg en solo. Nu zijn we in Miranda de Ebro. De vvv wil ons naar een kasteel sturen, dus we zitten op een bankje met een tas vol folders.
De wifi is goed geregeld in Miranda.
In plaats van het kasteelte kijken voor 1,5 dag boodschappen inslaan en weer een stukje verder pedaleren. Af en toe een Emte aan de route zou makkelijk zijn, maar dan krijg je die andere voorzieningen er ook bij en daar zitten we niet op te wachten. Moestuinen hebben ze wel langs de route, en vijgen en walnoten. Zo moet het paradijs er uit gezien hebben voor Eva de fout in ging.
De lip van Ruth is bijna beter. Kijken wat we nou kunnen verzinnen.
Druk op onderstaande knop om een bericht te plaatsen.
Je kunt dan ook schrijfsels van anderen lezen.
Over mijzelf
Ik ben wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blogmaster.
Ik ben een man en woon in giessenlanden () en mijn beroep is between jobs .
Ik ben geboren op 03/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik kijk graag tv en ik vind mensen die vissen eten stom.
Over mijzelf
Ik ben ruth (en wim), en gebruik soms ook wel de schuilnaam de juf.
Ik ben een vrouw en woon in giessenlanden () en mijn beroep is naailerares.
Ik ben geboren op 16/09/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles wat met naaien te maken heeft.
Ik ben wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blogmaster.
Ik ben ruth (en wim), en gebruik soms ook wel de schuilnaam de juf.