NA ROWERZE DO ARKOS DE VALDEVEZ met de ganzen mee.
KIJK OOK IN
HET ARCHIEF PER WEEK VOOR OUDERE MEEMAAKSELS
24-09-2014
Martijn
Te veel mb.
Op 24 sep. 2014 08:12 schreef "willem huijgen" <huijgen007@gmail.com> het volgende:
We hebben het weer reuze naar onze zin gehad vandaag.
In Miranda lazen we dat Pien, ons geheime wapen, de reacties van het blog op onze mail had gezet, zodat we er kennis van konden nemen op ons mobiel.
We waren blij verrast.
Eerst Marfa: dank voor je enthousiasme en je kunt wel lezen dat je ervaring hebt.
Dan Hajo: In jouw tijd moest de versnelling nog uitgevonden worden. Respect voor hen die toen door Europa fietsten, maar als ik me niet vergis zei juffrouw van Strien tijdens de topografie-lessen van Europa dat er toen nog geen bergen waren. De jongste bergketens zijn van latere datum. Dan Heidi uut de Achterhoek: twee dingen.
1) Natuurlijk zijn er veel mensen van jullie leeftijd bij de Moezel. Jullie zijn er toch ook? Het is heus niet zo dat als jullie je zo'n reisje langs de Moezel kunt permiteren, dat de rest dat dan niet kan. Grote kans dat je mijn oudste zus met haar huidige man ook bent tegengekomen. Nooit meer naar de Moezel of Oerol of de vierdaagse van Apeldoorn, is mijn advies.
Op dit traject zijn we nog geen pensionado tegen gekomen. Geen goedkope camping of gratis overnachtingsplek voor campers te vinden.Wij hebben nu een illegaal plekje gevonden op een achteraf geschoren graanweitje. Maar ja, dan moet je nog wel ballen hebben, om het maar eens in het Achterhoeks te zeggen.
Tot slot Martijn: die kijkt echt teveel sesamstraat. Die denkt dat wij met biefstuk in onze broek rondrijden. Voorkom je daarmee dat je steenpuisten krijgt? Ik zie ze ook wel met een zeem in de broek. Dan kun je het direkt opdweilen. Nee, we hebben zonnepitschillen geprobeerd en sesampasta zonder zout, maar onze konklusie is dat een vegetarier eigenlijk van nature de fietsbroek aanheeft. Zonder problemen zijn we 1 met de fiets. Alleen dan wat snot af en toe.
Prachtige route, de noordelijkere terugrij-route maar dan heen, als je begrijpt wat we bedoelen.
De "lokalen" kijken je aan of je van Mars komt en de honden zijn zo verbaasd dat ze vergeten te blaffen. We overnachtten op de foto-plek ver van de weg en solo. Nu zijn we in Miranda de Ebro. De vvv wil ons naar een kasteel sturen, dus we zitten op een bankje met een tas vol folders.
De wifi is goed geregeld in Miranda.
In plaats van het kasteelte kijken voor 1,5 dag boodschappen inslaan en weer een stukje verder pedaleren. Af en toe een Emte aan de route zou makkelijk zijn, maar dan krijg je die andere voorzieningen er ook bij en daar zitten we niet op te wachten. Moestuinen hebben ze wel langs de route, en vijgen en walnoten. Zo moet het paradijs er uit gezien hebben voor Eva de fout in ging.
De lip van Ruth is bijna beter. Kijken wat we nou kunnen verzinnen.
Deze urinevangers voor mannen hebben zijpanelen zodat je je kleinnood uit het zicht kunt houden. Dat is nog eens wat anders dan die franse hurk gaten waarbij het maar afwachten is langs welke muur het resultaat naar het gat glijdt. De europese subsidie (lees: ons belastinggeld) wodt hier nuttig besteed.
Na een peppie en kokkie tochtje liggen we nu met onze neuzen zo dicht mogelijk bij de grond. Aan de andere kant van de heg zijn ze een toriador aan het roosteren. De stier had dit keer kennelijk gewonnen.
Je kunt precies ruiken met welk orgaan deze openluchtholbewoners bezig zijn. Voortdurend maken ze geluiden zoals: klottoprandadacastellavjendisie en dan zegt de druide die de darmen leest: vastajowheetostie. Het hele straatje komt er op af. Tenminste:, ik meen ze te herkennen van de geschiedenis wandplaten die bij juffrouw van Strien aan het bord werden bevestigd als ze vertelde dat volgens sommige religies we van de apen afstammen. Het schijnt goed te smaken. We gaan morgen aan de terug rij-route uit het routeboekje beginnen omdat die route rustiger is.
En inderdaad vinden we aanstaande dagen geen campings en schaars voedselplekken. Hebben wij nog voldoende natuurgenen om dat aan te kunnen? De lip van Ruth is dik geworden dus die staat waarschijnlijk morgen op het menu. Nu gaan de testikels op het vuur dus wij vluchten zo naar stad.Wellicht kunnen we daar nog meer lokale cultuur snuiven.
En tot onze spijt kunnen we op dit tiepwonder ons gastenboek niet lezen, dus wellicht is er iemand die heeft gereageerd en nu denkt genegeerd te worden, Dat is dus geenszins de bedoeling.
Vannacht kwamen er drie knapen uit Amsterdam die er met mijn boot vandoor gingen. De boot leek op een botsautootje en ik kon over het water achter ze aan rennen. Ik was zo boos dat ik er twee een paar opdoffers verkocht; maar het waren krachteloze meppen zonder resultaat.
Met volle kracht, denkend aan Ali, haalde ik wanhopig nog 1 keer uit en sloeg Ruth op haar lip. Na 34 jaar en onbedoeld.
Gelukkig geloofde Ruth mijn uitleg. Vanmorgen zaten we in de zon te eten. Ik heb er toch een triomfantelijk gevoel aan overgehouden, nobody fucks Wim, en Ruth eet een beetje met de zijkant.
Op naar Estella la bella, zo zegt de routebeschrijving, omdat je daar veel schitterende oude zooi kunt bekijken
Hij mag niet eens meer zwart zijn. En straks mag de Sint geen baard meer hebben. Dat zul je ook nog meemaken als je de telegraaf mag geloven. En dan mogen mensen geen buikje meer hebben omdat dat ook een bomgordel kan zijn. Je merkt het al: gisteren weer veel te ver moeten fietsen. De camping in het meer was al gesloten en de weg daarna ook. We moesten onze fietsen 4 km omhoog duwen over een schapen weggetje, over de nieuwe snelweg, naar een plek waar resessie- bestendige mensen kunnen dineren en dan weer stijl naar beneden 20 km verder. Sanguesa.
Nou, vergeet het maar. Opgeheven, en dat om 7 uur s' avonds.
Op naar de plek in het dorp waar de echte pelgrims overnachten. Vol! Met?........Duitse vrouwen, die net lekker de stad in gaan om wat Marken kapoet zu machen.
Het wordt al donker als we doorvluchten. Buiten de stad vinden we een plekje een eindje van de weg onder de rook van een vooroorlogse fabriek.
Wat kunnen die stinken.
Grote zwarte rookpluimen en allerlei drakengeluiden uitbrakend.
Hoe zwiebertje dat vroeger deed is een raadsel want we werden gewoon doornat. In het donker de tent tussen de stekels opgezet en vanmorgen werden we gewoon weer wakker. Nou ja, naast de draak.
Vandaag naar Puente la Reina gefietst. We staan op de prima camping naast de refuge waar al die voetstakkers gaan slapen. Dan ben je toch weer de man met het ene oog in blindenland. Het weer is voortreffelijk, en we gaan zo de duitse vrouwen volgen. Eind goed, tot nu toe goed.
Hij mag niet eens meer zwart zijn. En straks mag de Sint geen baard meer hebben. Dat zul je ook nog meemaken als je de telegraaf mag geloven. En dan mogen mensen geen buikje meer hebben omdat dat ook een bomgordel kan zijn. Je merkt het al: gisteren weer veel te ver moeten fietsen. De camping in het meer was al gesloten en de weg daarna ook. We moesten onze fietsen 4 km omhoog duwen over een schapen weggetje, over de nieuwe snelweg, naar een plek waar resessie- bestendige mensen kunnen dineren en dan weer stijl naar beneden 20 km verder. Sanguesa.
Nou, vergeet het maar. Opgeheven, en dat om 7 uur s' avonds.
Op naar de plek in het dorp waar de echte pelgrims overnachten. Vol! Met?........Duitse vrouwen, die net lekker de stad in gaan om wat Marken kapoet zu machen.
Het wordt al donker als we doorvluchten. Buiten de stad vinden we een plekje een eindje van de weg onder de rook van een vooroorlogse fabriek.
Wat kunnen die stinken.
Grote zwarte rookpluimen en allerlei drakengeluiden uitbrakend.
Hoe zwiebertje dat vroeger deed is een raadsel want we werden gewoon doornat. In het donker de tent tussen de stekels opgezet en vanmorgen werden we gewoon weer wakker. Nou ja, naast de draak.
Vandaag naar Puente la Reina gefietst. We staan op de prima camping naast de refuge waar al die voetstakkers gaan slapen. Dan ben je toch weer de man met het ene oog in blindenland. Het weer is voortreffelijk, en we gaan zo de duitse vrouwen volgen. Eind goed, tot nu toe goed.
Hij mag niet eens meer zwart zijn. En straks mag de Sint geen baard meer hebben. Dat zul je ook nog meemaken als je de telegraaf mag geloven. En dan mogen mensen geen buikje meer hebben omdat dat ook een bomgordel kan zijn. Je merkt het al: gisteren weer veel te ver moeten fietsen. De camping in het meer was al gesloten en de weg daarna ook. We moesten onze fietsen 4 km omhoog duwen over een schapen weggetje, over de nieuwe snelweg, naar een plek waar resessie- bestendige mensen kunnen dineren en dan weer stijl naar beneden 20 km verder. Sanguesa.
Nou, vergeet het maar. Opgeheven, en dat om 7 uur s' avonds.
Op naar de plek in het dorp waar de echte pelgrims overnachten. Vol! Met?........Duitse vrouwen, die net lekker de stad in gaan om wat Marken kapoet zu machen.
Het wordt al donker als we doorvluchten. Buiten de stad vinden we een plekje een eindje van de weg onder de rook van een vooroorlogse fabriek.
Wat kunnen die stinken.
Grote zwarte rookpluimen en allerlei drakengeluiden uitbrakend.
Hoe zwiebertje dat vroeger deed is een raadsel want we werden gewoon doornat. In het donker de tent tussen de stekels opgezet en vanmorgen werden we gewoon weer wakker. Nou ja, naast de draak.
Vandaag naar Puente la Reina gefietst. We staan op de prima camping naast de refuge waar al die voetstakkers gaan slapen. Dan ben je toch weer de man met het ene oog in blindenland. Het weer is voortreffelijk, en we gaan zo de duitse vrouwen volgen. Eind goed, tot nu toe goed.
Onze nieuwe tent heeft met glans de te water lating doorstaan. Het regende zo hard vannacht dat de plek waar onze oranje kanjer staat minimaal 2 cm. (en nu bedoelen we cm.) in het water stond. Terwijl andere tentbewoners in hun kleine autootjes moesten schuilen dobberden wij op ons waterbed zonder een spatje lekkage. Ons tentje kostte bij aanschaf een maandloon maar is dat dubbel en dwars waard.
Google maar op : Exped Venus II Extreme expedition equipment. Aanrader voor als je besluit voortaan niet alleen moe te willen worden van het in je stoel zitten. Wij hebben de smaak te pakken en gaan vannacht in een meer kamperen.
Onze nieuwe tent heeft met glans de te water lating doorstaan. Het regende zo hard vannacht dat de plek waar onze oranje kanjer staat minimaal 2 cm. (en nu bedoelen we cm.) in het water stond. Terwijl andere tentbewoners in hun kleine autootjes moesten schuilen dobberden wij op ons waterbed zonder een spatje lekkage. Ons tentje kostte bij aanschaf een maandloon maar is dat dubbel en dwars waard.
Google maar op : Exped Venus II Extreme expedition equipment. Aanrader voor als je besluit voortaan niet alleen moe te willen worden van het in je stoel zitten. Wij hebben de smaak te pakken en gaan vannacht in een meer kamperen.
sorry als de foto niet goed staat en de schrifvauten
We typen alles op de mobiel en alle foto's worden ook met dit magisch apparaat gemaakt.
Maar de bestuurder heeft pas sinds kort enige kennis zichzelf aangeleerd.
Wellicht kunt u de tv draaien om het toch goed te kunnen bekijken.
De tocht van Oloron- St.Etc. naar Jaca is een heftige.
Je stijgt 1450 km, over een afstand van 56 m. Of omgekeerd. Dat is uiteraard met een elektrische rolfiets goed te doen, maar mijn Urban Soho Trek kwam in het laag te kort.
Ruth kon nog twee tandjes lichter rijden, maar ik moest toch, af en toe, de pijp aan Maarten geven en een stukje te voet gaan.
Maar dan nog was ik overigens nauwelijks bij te houden. Van de omgeving zag ik vaak alleen nog vaag wat vlekken door het wielersnot. Een mooie dag dus, want zonder lijden geen victorie. Naast ons op de camping staat een nederlandse huurcamper. Daar zaten alleen wat geplette vliegen op de voorruit. Nog 1 grens te gaan.
De foto is hedenmorgen gemaakt in de ruit van de supermarkt in Dax. Die mevrouw wilde er ook graag op. Nu zitten we 90 km verder uitgeput voor de kathedraal een verkoeling te nuttigen. Het heet hier Oloron-Ste. Marie. Een echt scrabble-woord, categorie 'plaatsen en streken'. Morgen omhoog.Â
De foto is hedenmorgen gemaakt in de ruit van de supermarkt in Dax. Die mevrouw wilde er ook graag op. Nu zitten we 90 km verder uitgeput voor de kathedraal een verkoeling te nuttigen. Het heet hier Oloron-Ste. Marie. Een echt scrabble-woord, categorie 'plaatsen en streken'. Morgen omhoog.Â
54 jaar oud. Zoon van een katholieke vader en een protestantse moeder. Geboren in Noord Ierland. Engelsman dus in een land dat meer op z'n strepen staat dan onze troetel-friezen. Een rusteloos type, ideaal voor het britse leger om de belangen in Ulster te verdedigen. Iedereen herinnert zich de bomaanslagen, de rellen tijdens de jaarlijkse oranje mars en de hongerstakingen van de politieke IRA gevangenen. Spanning en sensatie voor John. Je raakt af en toe een collega kwijt, maar dat hoort nou eenmaal bij een legerbaan. Wel jammer dat je familie tussen katholieken woont want die haten je zoals ik knoflooklucht.
John trouwt, maakt liefdesbaby en nog een tweede en scheidt na 5 jaar mislukking. De verschillen zijn te groot. Hij laat zich na 20 jaar overplaatsen naar Gibraltar voor nieuw avontuur. John zit op de apenrots met jonge soldaatjes , verveelt zich en heeft behoefte aan spanning. Dat wordt zuipen. Hij nam ontslag toen hij 22 jaar in dienst was en met een klein pensioen verblijft hij in de kroegen in Spanje. Je kunt in Spanje 24 uur per dag aan het glas. Na 4 jaar,
7 jaar geleden dus, besloot hij dat hij voor "life" wilde kiezen " or else I die". Z'n paspoort was verlopen en al kroegen en bars negerend, ging hij lopen naar Dover om in Londen een nieuw te halen. Sindsdien loopt hij. Soms verblijft hij een paar weken bij een vriend in Spanje maar na enige tijd gaat het kriebelen en gaat hij weer op pad. Zijn interesse ligt bij de twee wereldoorlogen en hij heeft alle graven van gevallen kamaraden bezocht. In Nederland heeft hij de four bridges bezocht. Je kunt heel wat lopen in 7 jaar met al je bezittingen in je rugzak. Hij was niet zielig of zoiets. Het was zijn manier om met zijn verslaving om te gaan. Why are you walking? I don't know. Een lonely soul die onze koffie niet wilde omdat hij al koffie van zichzelf had ingeschonken en hij dronk maar 1 kopje voor de nieuwe mars. Zijn tweede army- rugzak was tot de draad versleten en was prachtig. Ik wilde er een foto van maken maar vond dat niet gepast. Toen hij met een blij gemoed ons een fijne dag toe wenste had ik het gevoel dat ik veel van hem geleerd had. Daar kan geen Robinson-eiland tegen op.Â
Gelukkig kwam ik wel een afbeelding van Herman van Veen tegen in de kerk van Dax. Dan daar maar een foto van gemaakt.
Druk op onderstaande knop om een bericht te plaatsen.
Je kunt dan ook schrijfsels van anderen lezen.
Over mijzelf
Ik ben wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blogmaster.
Ik ben een man en woon in giessenlanden () en mijn beroep is between jobs .
Ik ben geboren op 03/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik kijk graag tv en ik vind mensen die vissen eten stom.
Over mijzelf
Ik ben ruth (en wim), en gebruik soms ook wel de schuilnaam de juf.
Ik ben een vrouw en woon in giessenlanden () en mijn beroep is naailerares.
Ik ben geboren op 16/09/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles wat met naaien te maken heeft.
Ik ben wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blogmaster.
Ik ben ruth (en wim), en gebruik soms ook wel de schuilnaam de juf.