Deze urinevangers voor mannen hebben zijpanelen zodat je je kleinnood uit het zicht kunt houden. Dat is nog eens wat anders dan die franse hurk gaten waarbij het maar afwachten is langs welke muur het resultaat naar het gat glijdt. De europese subsidie (lees: ons belastinggeld) wodt hier nuttig besteed.
Na een peppie en kokkie tochtje liggen we nu met onze neuzen zo dicht mogelijk bij de grond. Aan de andere kant van de heg zijn ze een toriador aan het roosteren. De stier had dit keer kennelijk gewonnen.
Je kunt precies ruiken met welk orgaan deze openluchtholbewoners bezig zijn. Voortdurend maken ze geluiden zoals: klottoprandadacastellavjendisie en dan zegt de druide die de darmen leest: vastajowheetostie. Het hele straatje komt er op af. Tenminste:, ik meen ze te herkennen van de geschiedenis wandplaten die bij juffrouw van Strien aan het bord werden bevestigd als ze vertelde dat volgens sommige religies we van de apen afstammen. Het schijnt goed te smaken. We gaan morgen aan de terug rij-route uit het routeboekje beginnen omdat die route rustiger is.
En inderdaad vinden we aanstaande dagen geen campings en schaars voedselplekken. Hebben wij nog voldoende natuurgenen om dat aan te kunnen? De lip van Ruth is dik geworden dus die staat waarschijnlijk morgen op het menu. Nu gaan de testikels op het vuur dus wij vluchten zo naar stad.Wellicht kunnen we daar nog meer lokale cultuur snuiven.
En tot onze spijt kunnen we op dit tiepwonder ons gastenboek niet lezen, dus wellicht is er iemand die heeft gereageerd en nu denkt genegeerd te worden, Dat is dus geenszins de bedoeling.
Vannacht kwamen er drie knapen uit Amsterdam die er met mijn boot vandoor gingen. De boot leek op een botsautootje en ik kon over het water achter ze aan rennen. Ik was zo boos dat ik er twee een paar opdoffers verkocht; maar het waren krachteloze meppen zonder resultaat.
Met volle kracht, denkend aan Ali, haalde ik wanhopig nog 1 keer uit en sloeg Ruth op haar lip. Na 34 jaar en onbedoeld.
Gelukkig geloofde Ruth mijn uitleg. Vanmorgen zaten we in de zon te eten. Ik heb er toch een triomfantelijk gevoel aan overgehouden, nobody fucks Wim, en Ruth eet een beetje met de zijkant.
Op naar Estella la bella, zo zegt de routebeschrijving, omdat je daar veel schitterende oude zooi kunt bekijken
Hij mag niet eens meer zwart zijn. En straks mag de Sint geen baard meer hebben. Dat zul je ook nog meemaken als je de telegraaf mag geloven. En dan mogen mensen geen buikje meer hebben omdat dat ook een bomgordel kan zijn. Je merkt het al: gisteren weer veel te ver moeten fietsen. De camping in het meer was al gesloten en de weg daarna ook. We moesten onze fietsen 4 km omhoog duwen over een schapen weggetje, over de nieuwe snelweg, naar een plek waar resessie- bestendige mensen kunnen dineren en dan weer stijl naar beneden 20 km verder. Sanguesa.
Nou, vergeet het maar. Opgeheven, en dat om 7 uur s' avonds.
Op naar de plek in het dorp waar de echte pelgrims overnachten. Vol! Met?........Duitse vrouwen, die net lekker de stad in gaan om wat Marken kapoet zu machen.
Het wordt al donker als we doorvluchten. Buiten de stad vinden we een plekje een eindje van de weg onder de rook van een vooroorlogse fabriek.
Wat kunnen die stinken.
Grote zwarte rookpluimen en allerlei drakengeluiden uitbrakend.
Hoe zwiebertje dat vroeger deed is een raadsel want we werden gewoon doornat. In het donker de tent tussen de stekels opgezet en vanmorgen werden we gewoon weer wakker. Nou ja, naast de draak.
Vandaag naar Puente la Reina gefietst. We staan op de prima camping naast de refuge waar al die voetstakkers gaan slapen. Dan ben je toch weer de man met het ene oog in blindenland. Het weer is voortreffelijk, en we gaan zo de duitse vrouwen volgen. Eind goed, tot nu toe goed.
Hij mag niet eens meer zwart zijn. En straks mag de Sint geen baard meer hebben. Dat zul je ook nog meemaken als je de telegraaf mag geloven. En dan mogen mensen geen buikje meer hebben omdat dat ook een bomgordel kan zijn. Je merkt het al: gisteren weer veel te ver moeten fietsen. De camping in het meer was al gesloten en de weg daarna ook. We moesten onze fietsen 4 km omhoog duwen over een schapen weggetje, over de nieuwe snelweg, naar een plek waar resessie- bestendige mensen kunnen dineren en dan weer stijl naar beneden 20 km verder. Sanguesa.
Nou, vergeet het maar. Opgeheven, en dat om 7 uur s' avonds.
Op naar de plek in het dorp waar de echte pelgrims overnachten. Vol! Met?........Duitse vrouwen, die net lekker de stad in gaan om wat Marken kapoet zu machen.
Het wordt al donker als we doorvluchten. Buiten de stad vinden we een plekje een eindje van de weg onder de rook van een vooroorlogse fabriek.
Wat kunnen die stinken.
Grote zwarte rookpluimen en allerlei drakengeluiden uitbrakend.
Hoe zwiebertje dat vroeger deed is een raadsel want we werden gewoon doornat. In het donker de tent tussen de stekels opgezet en vanmorgen werden we gewoon weer wakker. Nou ja, naast de draak.
Vandaag naar Puente la Reina gefietst. We staan op de prima camping naast de refuge waar al die voetstakkers gaan slapen. Dan ben je toch weer de man met het ene oog in blindenland. Het weer is voortreffelijk, en we gaan zo de duitse vrouwen volgen. Eind goed, tot nu toe goed.
Hij mag niet eens meer zwart zijn. En straks mag de Sint geen baard meer hebben. Dat zul je ook nog meemaken als je de telegraaf mag geloven. En dan mogen mensen geen buikje meer hebben omdat dat ook een bomgordel kan zijn. Je merkt het al: gisteren weer veel te ver moeten fietsen. De camping in het meer was al gesloten en de weg daarna ook. We moesten onze fietsen 4 km omhoog duwen over een schapen weggetje, over de nieuwe snelweg, naar een plek waar resessie- bestendige mensen kunnen dineren en dan weer stijl naar beneden 20 km verder. Sanguesa.
Nou, vergeet het maar. Opgeheven, en dat om 7 uur s' avonds.
Op naar de plek in het dorp waar de echte pelgrims overnachten. Vol! Met?........Duitse vrouwen, die net lekker de stad in gaan om wat Marken kapoet zu machen.
Het wordt al donker als we doorvluchten. Buiten de stad vinden we een plekje een eindje van de weg onder de rook van een vooroorlogse fabriek.
Wat kunnen die stinken.
Grote zwarte rookpluimen en allerlei drakengeluiden uitbrakend.
Hoe zwiebertje dat vroeger deed is een raadsel want we werden gewoon doornat. In het donker de tent tussen de stekels opgezet en vanmorgen werden we gewoon weer wakker. Nou ja, naast de draak.
Vandaag naar Puente la Reina gefietst. We staan op de prima camping naast de refuge waar al die voetstakkers gaan slapen. Dan ben je toch weer de man met het ene oog in blindenland. Het weer is voortreffelijk, en we gaan zo de duitse vrouwen volgen. Eind goed, tot nu toe goed.
Onze nieuwe tent heeft met glans de te water lating doorstaan. Het regende zo hard vannacht dat de plek waar onze oranje kanjer staat minimaal 2 cm. (en nu bedoelen we cm.) in het water stond. Terwijl andere tentbewoners in hun kleine autootjes moesten schuilen dobberden wij op ons waterbed zonder een spatje lekkage. Ons tentje kostte bij aanschaf een maandloon maar is dat dubbel en dwars waard.
Google maar op : Exped Venus II Extreme expedition equipment. Aanrader voor als je besluit voortaan niet alleen moe te willen worden van het in je stoel zitten. Wij hebben de smaak te pakken en gaan vannacht in een meer kamperen.
Onze nieuwe tent heeft met glans de te water lating doorstaan. Het regende zo hard vannacht dat de plek waar onze oranje kanjer staat minimaal 2 cm. (en nu bedoelen we cm.) in het water stond. Terwijl andere tentbewoners in hun kleine autootjes moesten schuilen dobberden wij op ons waterbed zonder een spatje lekkage. Ons tentje kostte bij aanschaf een maandloon maar is dat dubbel en dwars waard.
Google maar op : Exped Venus II Extreme expedition equipment. Aanrader voor als je besluit voortaan niet alleen moe te willen worden van het in je stoel zitten. Wij hebben de smaak te pakken en gaan vannacht in een meer kamperen.
sorry als de foto niet goed staat en de schrifvauten
We typen alles op de mobiel en alle foto's worden ook met dit magisch apparaat gemaakt.
Maar de bestuurder heeft pas sinds kort enige kennis zichzelf aangeleerd.
Wellicht kunt u de tv draaien om het toch goed te kunnen bekijken.
De tocht van Oloron- St.Etc. naar Jaca is een heftige.
Je stijgt 1450 km, over een afstand van 56 m. Of omgekeerd. Dat is uiteraard met een elektrische rolfiets goed te doen, maar mijn Urban Soho Trek kwam in het laag te kort.
Ruth kon nog twee tandjes lichter rijden, maar ik moest toch, af en toe, de pijp aan Maarten geven en een stukje te voet gaan.
Maar dan nog was ik overigens nauwelijks bij te houden. Van de omgeving zag ik vaak alleen nog vaag wat vlekken door het wielersnot. Een mooie dag dus, want zonder lijden geen victorie. Naast ons op de camping staat een nederlandse huurcamper. Daar zaten alleen wat geplette vliegen op de voorruit. Nog 1 grens te gaan.
De foto is hedenmorgen gemaakt in de ruit van de supermarkt in Dax. Die mevrouw wilde er ook graag op. Nu zitten we 90 km verder uitgeput voor de kathedraal een verkoeling te nuttigen. Het heet hier Oloron-Ste. Marie. Een echt scrabble-woord, categorie 'plaatsen en streken'. Morgen omhoog.Â
De foto is hedenmorgen gemaakt in de ruit van de supermarkt in Dax. Die mevrouw wilde er ook graag op. Nu zitten we 90 km verder uitgeput voor de kathedraal een verkoeling te nuttigen. Het heet hier Oloron-Ste. Marie. Een echt scrabble-woord, categorie 'plaatsen en streken'. Morgen omhoog.Â
54 jaar oud. Zoon van een katholieke vader en een protestantse moeder. Geboren in Noord Ierland. Engelsman dus in een land dat meer op z'n strepen staat dan onze troetel-friezen. Een rusteloos type, ideaal voor het britse leger om de belangen in Ulster te verdedigen. Iedereen herinnert zich de bomaanslagen, de rellen tijdens de jaarlijkse oranje mars en de hongerstakingen van de politieke IRA gevangenen. Spanning en sensatie voor John. Je raakt af en toe een collega kwijt, maar dat hoort nou eenmaal bij een legerbaan. Wel jammer dat je familie tussen katholieken woont want die haten je zoals ik knoflooklucht.
John trouwt, maakt liefdesbaby en nog een tweede en scheidt na 5 jaar mislukking. De verschillen zijn te groot. Hij laat zich na 20 jaar overplaatsen naar Gibraltar voor nieuw avontuur. John zit op de apenrots met jonge soldaatjes , verveelt zich en heeft behoefte aan spanning. Dat wordt zuipen. Hij nam ontslag toen hij 22 jaar in dienst was en met een klein pensioen verblijft hij in de kroegen in Spanje. Je kunt in Spanje 24 uur per dag aan het glas. Na 4 jaar,
7 jaar geleden dus, besloot hij dat hij voor "life" wilde kiezen " or else I die". Z'n paspoort was verlopen en al kroegen en bars negerend, ging hij lopen naar Dover om in Londen een nieuw te halen. Sindsdien loopt hij. Soms verblijft hij een paar weken bij een vriend in Spanje maar na enige tijd gaat het kriebelen en gaat hij weer op pad. Zijn interesse ligt bij de twee wereldoorlogen en hij heeft alle graven van gevallen kamaraden bezocht. In Nederland heeft hij de four bridges bezocht. Je kunt heel wat lopen in 7 jaar met al je bezittingen in je rugzak. Hij was niet zielig of zoiets. Het was zijn manier om met zijn verslaving om te gaan. Why are you walking? I don't know. Een lonely soul die onze koffie niet wilde omdat hij al koffie van zichzelf had ingeschonken en hij dronk maar 1 kopje voor de nieuwe mars. Zijn tweede army- rugzak was tot de draad versleten en was prachtig. Ik wilde er een foto van maken maar vond dat niet gepast. Toen hij met een blij gemoed ons een fijne dag toe wenste had ik het gevoel dat ik veel van hem geleerd had. Daar kan geen Robinson-eiland tegen op.Â
Gelukkig kwam ik wel een afbeelding van Herman van Veen tegen in de kerk van Dax. Dan daar maar een foto van gemaakt.
Hoi daar. We hebben bij de toeristeninfo een camping geselecteerd en gaan aan ons feestprogramma beginnen. Als er tijd over is delen we onze ervaringen met irish walker John nog met de blogvolger. 'T was namelijk weer een prachtige ontmoeting.
Het was een beetje een hondenpoep/ pis/ rotte vissenlucht plek waar wij met ons tentje stonden, maar okee, je kunt niet op alle slakken zout strooien. We zijn weer op pad. Eerst een vlakke route, maar verderop in de week wordt het serieuzer. Sommige campings zijn vanaf vandaag gesloten, dus we gaan wat meer inproviseren. U hoort hoe dan ook van ons.
Vandaag hadden we onze 'memorie-Jan-dag. We hebben lang gekeken bij de fontein. Wat een prachtige speelplek is dat voor jong en oud. Daarna zijn we naar het einde van de boulevard gelopen. Het was warm, net als 4 jaar geleden.De schuchtere vrouw waar je toen bij kon bestellen was er niet. We hebben binnen in het cafe een consumptie genuttigd. Het was anders. Maar af en toe een flitsje verleden was gelukkig onvermijdelijk. Er worden toeren uitgehaald op de skate-baan, maar we keken maar met z'n tweeen. Het werd een stille dag dit keer. Onze jongens hadden toen nog titelkansen in Zuid Afrika. Nu zijn we derde geworden. Boeien!!
Jan is er niet meer bij en dat is wennen. Kus voor H en F en M.
Dit epistel is nooit naar het blog gegaan. Als je niet meer snapt hoe het allemmal zit? Wij ook niet. Op 13 sep. 2014 09:59 schreef "willem huijgen" <huijgen007@gmail.com> het volgende:
Hoi. We kwamen Ullrich en Claudien weer tegen. In Melle stonden ze bij de toeristen-informatie. De e-bike van C, ze is overigens wiskundedocent en heeft een sabbatical, heeft kuren. Een kontaktje brandt door omdat ze 130 kg. in totaal is, en als je dan de berg opfietst met de motor op maximale hulp wordt de stroomsterkte te groot. Dat had U, die iets met natuurkunde doet, uitgevogeld. Nu waren ze op zoek naar een soldeerbout, zodat ze een omleiding zouden kunnen maken. Ik knikte dat ik het allemaal begrepen had. Dat had ik beter niet kunnen doen. C. testte mij of ik wel wist hoe stijl een helling van 100% is en U. wilde weten of er ook zonnebrandcreme bestaat met beschermingsfactor 0. Ik kon het niet laten om te vragen hoeveel kilogram U. weegt op de maan inclusief bepakte e-bike. Dolle boel dus. We hebben elkaar bon courage gewenst voor de volgende dagen. U. vond het fijn dat hij kan zwemmen in zee want dat is goed voor pseuriasis. Of juist tegen..
Dan hoef je niet naar de Dode-Zee. Want dat is toch wel een stukje uit de route. Later kwamen we aan in Taillebourg, maar daar was geen camping meer. Who cares: dan plakken we er toch nog 15 km aan vast. Dat heb je vast ook wel eens met een auto. Je wilt tanken en dan is het station opgeheven. Denk maar aan het tankstation van garage Slomp. Ik had met mijn eerste brommer en verdubbel: het station was weg. Moest ik mijn Honda Scoopy helemaal naar pompstation Noordeloos duwen. Toen was daar nog een winkeltje bij. Ach ja, wat zei onze toenmalige burgemeester ook al weer: "stilstaan is achteruitgaan". En de bevolking van Hoornaar klapte de handen blauw. En nu hebben we dus een zwart plein en hangjeugd en winkelleegstand naast de bloemist. En een weitje naast de pastorie voor de schaapjes. Je hoofd gaat helemaal op hol na zo'n dag fietsen. Ik snap best dat Pantani de weg kwijt raakte. Allee, douchen en morgen gezond weer door.
Druk op onderstaande knop om een bericht te plaatsen.
Je kunt dan ook schrijfsels van anderen lezen.
Over mijzelf
Ik ben wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blogmaster.
Ik ben een man en woon in giessenlanden () en mijn beroep is between jobs .
Ik ben geboren op 03/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik kijk graag tv en ik vind mensen die vissen eten stom.
Over mijzelf
Ik ben ruth (en wim), en gebruik soms ook wel de schuilnaam de juf.
Ik ben een vrouw en woon in giessenlanden () en mijn beroep is naailerares.
Ik ben geboren op 16/09/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles wat met naaien te maken heeft.
Ik ben wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blogmaster.
Ik ben ruth (en wim), en gebruik soms ook wel de schuilnaam de juf.