Het was een beetje een hondenpoep/ pis/ rotte vissenlucht plek waar wij met ons tentje stonden, maar okee, je kunt niet op alle slakken zout strooien. We zijn weer op pad. Eerst een vlakke route, maar verderop in de week wordt het serieuzer. Sommige campings zijn vanaf vandaag gesloten, dus we gaan wat meer inproviseren. U hoort hoe dan ook van ons.
Vandaag hadden we onze 'memorie-Jan-dag. We hebben lang gekeken bij de fontein. Wat een prachtige speelplek is dat voor jong en oud. Daarna zijn we naar het einde van de boulevard gelopen. Het was warm, net als 4 jaar geleden.De schuchtere vrouw waar je toen bij kon bestellen was er niet. We hebben binnen in het cafe een consumptie genuttigd. Het was anders. Maar af en toe een flitsje verleden was gelukkig onvermijdelijk. Er worden toeren uitgehaald op de skate-baan, maar we keken maar met z'n tweeen. Het werd een stille dag dit keer. Onze jongens hadden toen nog titelkansen in Zuid Afrika. Nu zijn we derde geworden. Boeien!!
Jan is er niet meer bij en dat is wennen. Kus voor H en F en M.
Dit epistel is nooit naar het blog gegaan. Als je niet meer snapt hoe het allemmal zit? Wij ook niet. Op 13 sep. 2014 09:59 schreef "willem huijgen" <huijgen007@gmail.com> het volgende:
Hoi. We kwamen Ullrich en Claudien weer tegen. In Melle stonden ze bij de toeristen-informatie. De e-bike van C, ze is overigens wiskundedocent en heeft een sabbatical, heeft kuren. Een kontaktje brandt door omdat ze 130 kg. in totaal is, en als je dan de berg opfietst met de motor op maximale hulp wordt de stroomsterkte te groot. Dat had U, die iets met natuurkunde doet, uitgevogeld. Nu waren ze op zoek naar een soldeerbout, zodat ze een omleiding zouden kunnen maken. Ik knikte dat ik het allemaal begrepen had. Dat had ik beter niet kunnen doen. C. testte mij of ik wel wist hoe stijl een helling van 100% is en U. wilde weten of er ook zonnebrandcreme bestaat met beschermingsfactor 0. Ik kon het niet laten om te vragen hoeveel kilogram U. weegt op de maan inclusief bepakte e-bike. Dolle boel dus. We hebben elkaar bon courage gewenst voor de volgende dagen. U. vond het fijn dat hij kan zwemmen in zee want dat is goed voor pseuriasis. Of juist tegen..
Dan hoef je niet naar de Dode-Zee. Want dat is toch wel een stukje uit de route. Later kwamen we aan in Taillebourg, maar daar was geen camping meer. Who cares: dan plakken we er toch nog 15 km aan vast. Dat heb je vast ook wel eens met een auto. Je wilt tanken en dan is het station opgeheven. Denk maar aan het tankstation van garage Slomp. Ik had met mijn eerste brommer en verdubbel: het station was weg. Moest ik mijn Honda Scoopy helemaal naar pompstation Noordeloos duwen. Toen was daar nog een winkeltje bij. Ach ja, wat zei onze toenmalige burgemeester ook al weer: "stilstaan is achteruitgaan". En de bevolking van Hoornaar klapte de handen blauw. En nu hebben we dus een zwart plein en hangjeugd en winkelleegstand naast de bloemist. En een weitje naast de pastorie voor de schaapjes. Je hoofd gaat helemaal op hol na zo'n dag fietsen. Ik snap best dat Pantani de weg kwijt raakte. Allee, douchen en morgen gezond weer door.
Ik hoop dat onze relatie niet onder mijn gezeur lijdt.
De foto's spreken voor zich. De belgen gingen tot diep in de nacht door met hun Pinkpopgedoe, aangevoerd door hun opdringerige dj..
Toch heeft hij bij, in ieder geval mij, wel wat los gemaakt.
Ik kreeg weer zin in zo'n ouderwetse brandnetelsigaret. En ik hoorde Ruth ook stiekum in haar slaapzak wat danspasjes oefenen. Of het kwam door de zonsondergang aan het strand. Net voor de ondergang kwam een prachtige surfhunk 'zo van het kruis' met een prachtige fee achter hem aan voorbij, met ook zo'n brandnetelstick tussen zijn zwoele lippen. Even later huppelde hij poedel naar de vloedlijn en waste zijn handen waarschijnlijk in onschuld.
Genieten voor ons beiden. Levenselixer!
Vanmorgen zijn we als twee stoute jongetjes onder het loket door weer weggesjeesd.
Nu zijn we op weg naar Biganos. Morgen gaan we een dag naar Bordeaux met de trein. Eigenlijk gaan we naar het plein aldaar. Het wordt een in memori-jan-day. Maar eerst wil Ruth hier aan het strand naar surfdudes kijken. Ik probeer er dan nog 1 keer ook als een griekse god naast te staan. U hoort wel of dat gelukt is.
Geachte meneer de Gebittenman, ik heb echt geprobeerd zorgvuldiger te poetsen zodat elk croissantje uiteindelijk de maalderij verlaten heeft.. En ik moet meedelen dat mijn ivoren wachters zich goed kunnen
We hebben vandaag in de remmen geknepen toen we camping La Croix de la Motte tegen kwamen. Marmotten aan een kruis? Daar moeten we meer van weten. Op de camping werden we binnengehaald alsof we Sarkozy en zijn verse minnares zijn. Schrijf maar burgemeester op en doe ook maar twee biertjes, want met Ruth heb ik de afspraak, dat ik bij aankomst net zo veel bieren mag bestellen als het aantal keren dat we de verkeerde route-afslag kiezen. We hebben vandaag enige omwegen gereden, maar dat vind ik in combinatie met deze afspraak niet erg. Ruth kan namelijk heel goed kaartlezen. Er gaan dagen voorbij dat ik expres stiekum fout ga om aan mijn quotum te kunnen komen. De fietsen zijn in Tours goed onder handen genomen en reden vandaag als een zonnetje. Morgen maar weer eens echt kilometers maken. Hoeveel bier moet de burgemeester dan bestellen aan de meet? In ieder geval proberen we voorbij Poitiers te geraken.
Als jongste telg neem ik de verantwoordelijkheid van de blogmaster over indien hij moeilijkheden heeft met de wifi. Het voorgaande bericht met foto's is goed gelukt dus ik probeer het nog een keer.
Mijn ouders zijn nu in Vivonne en hopen morgenavond in St Jean d'Angely aan te komen.
Vandaag zit ons warme weekend er op. De jeugd gaat weer dagelijks brood bij elkaar verzamelen en de Oldies gaan richting Bordeaux. Tours is een prima lokatie gebleken. Vanaf de camping was je binnen de kortste keren op het strand langs de Loire, en zelfs een duik in het heldere water behoorde tot de mogelijkheden. Dit blog is geen vakantiekiekjes-uitwisselplek dus de pikante opnames moet je zelf bij elkaar fantaseren. Google maar eens op de naam Brigit Bardot. Nou ja, en route. En het verslag van het zondagtochtje wordt in Parijs door Jo op het net gelanceerd i.v.m. de beroerde wifi hier. Nog even geduld.
Een zonnig begin van de week. De juffrouw van de acceuil is de wanhoop nabij, want de wifi ligt er al dagen uit. En dat doet pijn. De moderne senior kan niet zonder dit magische stralingswondermiddel. Hij moet ervaringen delen en door thuisblijvers op de hoogte gehouden worden van het feit dat Pascalletje minder last heeft van rode billetjes nu hij geen braampjes meer heeft gegeten. Wijzelf staan te popelen verslag met foto's te kunnen doen van ons warmekantfamilie-uitje naar Tours. Dat laat dus nog op zich wachten. Ik tik nu op de mobiel van Lot. Dit wonderapparaat meent mij steeds te moeten verbeteren. Â Ik zeal nu even door tie pen zonder steeds in te vrij pen. Â Het wordt al gauw dude lijkt, Â dat dat een on lees aardvark ge heel op lever. Ik heb hear gevraagd om de ze goed bedoelde be moi zucchini uit te shake length, Â maar zijn weet niet hoe dat moet. We gaan maar weer gewoon per postduif communicate. Also wel, Â hoe kom je hier aan een leven de vogel?Â
Ik zat net zo lekker in een ritme en nu dit weer. We zitten inderdaad op de veranda van ons spiksplinter nieuwe mobilhome vlak bij Tours aan de Loire. Alleen een hollandse dijk zit er tussen. Dat wilde ik even kwijt.
Let op het paneel. Goed voor een productie van 30 W. Zo wordt zelfs tijdens het fietsen de reserve-accu opgeladen. Het ziet er wel bijzonder uit als U en C voorbij komen.
Het lijkt mij dat wat minder bagage of een wat lichtere fiets meer energie oplevert. Maar ja, niet alle hondjes heten Sam.
Uiteindelijk stak er een zwarte kat over en werd alles anders. Geen kale boerenakkers meer maar zonnebloemvelden, waarbij de gelatenheid waarmee de bloemen op hun onthoofding wachten ontroerend was. Alle kopjes gebogen in dezelfde richting. Toen bleek dat de beoogde camping inmiddels opgeheven was. Dan maar door.... en de isis-velden werden keurig opgeschoren lage wijnrankvelden. Wat zijn de druiven klein. En zuur. Daar kun je geen chateau draaiend van houden. Nee pensiondo's, dat wordt ranja klinken volgend jaar. Uiteindelijk werden we op camping Vouvray, op een steenworp afstand van onze klankkast, ontvangen door een alleraardigste vlaams sprekende Brusselse man met veel identiteit. Ook de Vlaamse Claudine en haar Duitse vriend Ullrich hebben hier een plekje gevonden aan de stroom, want zij gaan elektrisch naar Compostella met in een jampotje nog wat restjes van haar vader. Die hield bij leven erg van lange wandelingen maken over pelgrimspaden en mag nu met de e-bike mee om daar losgelaten te worden. Van haar hoefde het allemaal niet, maar het leek de familie zo'n mooi gebaar. Of dit alles het gevolg is van de zwarte kat is niet duidelijk, maar dat we aan ons warmekant-familie gebeuren kunnen beginnen staat vast. Hoewel we dan niet fietsen, zal ik omdat het toch een zekere verslaving wordt u op de hoogte houden. Ruth haakt en ik tik.
Hoi daar. We zitten in de tent aan een bakkie koffie in Pezou. Geen geluiden van de vooruitgang dit keer. Ruth haakt inderdaad dus ik moet de vrouwendingen doen. We gaan d.v. vandaag naar een slaapplekje dicht bij st.Pierre-des-Corpes. Het lichaam van Piet zouden wij zeggen. Morgen t/m dinsdag hebben wij onze eerste familiedag warme kant. Dan komen de drummer, zijn moeder en haar zus per tgv vanuit Parijs ons opzoeken.
En nu komt het: WE ZITTEN In EEN MOBILHOME.
Dat is zo'n plastic klankkast met tout comfort. Ach ja, alles went. Gewoon niet kijken. Een vrolijke dag toegewenst.
Druk op onderstaande knop om een bericht te plaatsen.
Je kunt dan ook schrijfsels van anderen lezen.
Over mijzelf
Ik ben wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blogmaster.
Ik ben een man en woon in giessenlanden () en mijn beroep is between jobs .
Ik ben geboren op 03/08/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik kijk graag tv en ik vind mensen die vissen eten stom.
Over mijzelf
Ik ben ruth (en wim), en gebruik soms ook wel de schuilnaam de juf.
Ik ben een vrouw en woon in giessenlanden () en mijn beroep is naailerares.
Ik ben geboren op 16/09/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles wat met naaien te maken heeft.
zelfs de drummer was niet helemaal tevreden
Ik ben wim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blogmaster.
Ik ben ruth (en wim), en gebruik soms ook wel de schuilnaam de juf.