Wees in hemelsnaam voorkomend tegen mijnheer Trintignant,
vraagt de pr-vrouw ons. Hij is een oude man. Stel geen vervelende
vragen. Wat ze bedoelt is: Jean-Louis Trintignant (80) is in het
nieuws om twee redenen. Eén: hij heeft op indrukwekkende wijze
de hoofdrol gespeeld in Amour van Michael Haneke, dat een paar
dagen later de Gouden Palm zal winnen in Cannes. Hij speelt een
bejaarde man die zijn vrouw in zijn eentje verzorgt na haar beroerte;
in de beginscène van de film zie je dat hij haar heeft gedood. De
interviews zullen niet luchtig zijn.
Twee: in een net verschenen interviewboek met zijn vriend André
Asséo spreekt Trintignant over de moord op zijn dochter, bijna tien
jaar geleden. Marie Trintignant werd tijdens een dronken ruzie
doodgeslagen door haar vriend Bertrand Cantat, de zanger van Noir
Désir. Trintignant vertelt hoe hij twee maanden wanhopig was van
verdriet: Ik was een levende dode. Ik bewoog amper, ik sprak
nauwelijks. Hij dacht aan zelfmoord, hij overwoog Cantat te
vermoorden. Maar ik moet denken aan haar vier kinderen, zij
verdienen beter dan haat. Boodschap duidelijk: over dat onderwerp
heeft de acteur alles gezegd wat hij wilde zeggen.
De acteur blijkt in levenden lijve een frêle en ouderwets galante
man die zich verontschuldigt omdat hij niet meer tijd voor de pers
heeft. Zelfs de hardvochtigste journalist schrapt in gedachten zijn
onkiese vragen. Gelukkig valt er genoeg te vragen. Bijvoorbeeld
waarom een van de populairste Franse acteurs in de jaren negentig
geleidelijk aan zijn filmwerk afbouwde, sinds 2003 alleen nog wat
stemmenwerk deed, en dan toch besloot om de rol in Amour aan
te nemen.
Het eerste is evident: omdat ik een theateracteur ben. Voor een
regisseur is film interessanter dan toneel: hij heeft een grotere
ploeg die hem helpt zijn visie te verwezenlijken. Maar voor een
acteur is theater veel fijner. Het is intelligenter. De kijker kiest
op wie hij wil inzoomen, zijn blik wordt niet geleid door de
regisseur. Theater ligt dichter bij lezen, ook vaak een
intelligentere cultuurvorm dan film.
Fellini is dood
Maar toen zag ik Caché van Haneke en instinctief wist
ik: als die man het vraagt, maak ik nog een film. Een paar maanden
later was het zover. Tegen die tijd had ik al zijn films gezien. Voor
mij is Haneke de grootste levende regisseur. Fellini is dood, Bergman
is dood, Haneke is de enige werkende regisseur die op hun niveau
staat.
Haneke werkte natuurlijk lang als theaterregisseur. Voelt
Trintignant een gedeelde sensibiliteit? Zijn films zijn wel
theatraal, dat klopt. Er is iets uitgepuurds aan zijn manier van
werken. In films doen acteurs vaak te veel: ze willen de hele
situatie uitleggen, terwijl die meestal duidelijk is.
Als alles lukt, is film geweldig. Maar van duizend films die er
elk jaar worden gemaakt, zijn er misschien vijftig interessant. Ik
heb in 130 films gespeeld; twintig daarvan zijn de moeite, honderd
had ik beter niet gemaakt. Veel films blijven in het hoofd van hun
regisseur zitten, omdat hij niet het talent heeft om zijn visie in
film om te zetten. Haneke werkt hard. Ik ken geen andere
regisseur die het vak zo compleet beheerst: geluid, montage,
acteursregie, belichting... hij beheerst het allemaal. Maar hij dankt
zijn succes toch vooral aan zijn immense talent. Als hij vertelt, is
hij nooit saai.
Het kan, op zijn tachtigste, toch niet vanzelfsprekend zijn
geweest om zon zware rol aan te nemen. Ik vreesde vooral dat
hij heel veel takes zou doen, want Haneke heeft de reputatie een
perfectionist te zijn. Ik kan dat niet meer, vijftien keer dezelfde
scène spelen. Maar hij bleek meestal genoeg te hebben aan één of
twee takes. Bij een regisseur die alles vijftien keer opneemt, zie je
de concentratie van de acteurs verslappen: als het niet goed is,
kunnen ze het immers overdoen. Ik vind dat je elke keer iets
uitzonderlijks moet geven dat kan natuurlijk niet als je alles
eindeloos opnieuw moet spelen.
Masochistische acteurs
De moeilijkste scène bleek die te zijn waarin hij een duif moet
vangen. Die opnames hebben wel twee dagen geduurd, terwijl de
scène in de film nog geen minuut duurt. Ik had mijn arm gebroken en
het verband moest eraf voor de opnamen, heel pijnlijk. Acteurs zijn
een beetje masochistisch: we vertellen met zoveel plezier hoe we
geleden hebben voor een scène. Liefde is net zo: je herinnert je de
mooie momenten, niet de pijn die ermee gepaard ging.
In 1966 brak Trintignant op het festival van Cannes door met de
romantische film Un homme et une femme van Claude Lelouch. Wat
zou hij tegen zijn jongere zelf zeggen? Ik was toch knapper in
1966. (lacht) Ik hield wel van Un homme et une femme, maar
ik denk dat de film vandaag een beetje onnozel overkomt. Ik denk wel
met plezier aan het enorme gevoel van vrijheid waarmee we hem hebben
gemaakt. We moesten zelfs de dialogen nog verzinnen.
Volgens de critici was Il conformista (1970) van Bernardo
Bertolucci, over een man zonder ruggengraat die de loopjongen van de
fascisten wordt, zijn beste film. Wel, als mensen met kennis van
zaken en goede smaak zeggen dat iets goed is, is er meestal iets van
aan. (lacht) Ik hou ook erg van Il conformista , ik ben
fier op die film. Het was veertig jaar lang mijn favoriet, tot ik
Amour opnam. Bertolucci was een groot regisseur. Ik heb
geluk gehad met mijn regisseurs, ik heb met een paar grote meesters
gewerkt. Maar Haneke klopt ze allemaal.
En net als Trintignant is hij niet bang van zware themas.
Luister. We worden allemaal ouder en zwakker en op een gegeven
moment houdt het op. Ik ben voor euthanasie. Je moet mensen de
waardigheid van die keuze gunnen, en hun naasten hulp bieden bij de
dingen die hen te zwaar vallen.
Het is nu erg stil in de kamer. Als ik wist wat er aan de
andere kant lag, had ik misschien al de knoop doorgehakt, zegt
Trintignant. Als je nu wist dat de dood een eeuwige slaap was: dat
zegt me wel iets.
Het failliet van een wereldkampioen: Spanje heeft geen geld meer voor de uitzendrechten van de Selección
Wereldkampioen Spanje speelt vrijdag in Minsk een
kwalificatiewedstrijd voor het WK 2014 tegen gastland Belarus. De
nervositeit neemt toe nu blijkt dat geen enkel kanaal bereid lijkt de
uitzendrechten te betalen. Noch Mediaset, noch Antena 3 lijken zinnens
1,5 miljoen euro op te hoesten 'omdat dat bedrag eenvoudigweg de kosten
niet dekt. De Portugese columnist Ferreira Fernandes maakt zich in de Diário de Notícias zorgen over het buurland:
Er was een tijd dat wij dachten dat we problemen hadden... Dan kwamen we tot de vaststelling dat de blackout
groter was dan gedacht. We zaten in een tunnel op zoek naar wat licht
en hoopten dat onze buurman met een lucifer soelaas zou brengen. Maar
sinds gisteren begin ik me grote zorgen te maken over Spanje, nu
duidelijk wordt dat de wedstrijd niet zal worden uitgezonden bij gebrek
aan geld.
Geen geld hebben is op zich al erg genoeg en het bevestigt enkel de
meelijkwekkende staat van zaken. Maar dat er geen rechtstreekse
uitzending van de wedstrijd komt toont aan dat Spanje het nu ook al
verder moet doen zonder zijn nationaal elftal, het enige wat het land
nog samenhoudt....
Française krijgt telefoonrekening van 11,7 biljard euro
Solenne San Jose geloofde haar ogen niet toen ze haar
telefoonrekening zag. De Française, die niet ver van Bordeaux woont,
moest volgens telecombedrijf Bouygues Telecom een bedrag van
11.721.000.000.000.000 euro, ofwel 11,7 biljard euro, betalen.
De vrouw nam meteen contact op met het bedrijf. Haar verbazing
was nog groter toen een medewerker haar vertelde dat de rekening door
een computer was opgesteld en dat er niets meer aan veranderd kon
worden. Volgens de man kon oko de incasso bij haar bank niet meer gewist
worden.
Na nog een aantal telefoontjes erkende Bouygues Telecom kreeg de
vrouw toch een nieuwe rekening. Nu moest ze nog maar 117,21 euro
betalen. Om de schrik te verzachten, werd dat bedrag kwijtgescholden.
FC Barcelona en de Catalaanse onafhankelijkheid: misplaatst of misbegrepen?
De Spaanse clàsico tussen FC Barcelona en Real Madrid vorige zondag
had naast het duel tussen s werelds twee beste voetballers, Leo Messi
en Cristiano Ronaldo, deze keer ook politiek in petto.
Tijdens
minuut 17.14 (in referentie naar het einde van de Catalaanse natie in
1714) ontvouwden duizenden supporters borden met de Catalaanse kleuren
rood en geel om zo een gigantisch mozaïek van de Catalaanse vlag te
creëren:
Proberen
voor te doen alsof een team als Barça - wiens supporters veelal buiten
Catalonië leven en verspreid zijn over de rest van Spanje en de wereld -
de ultra-nationalistische gevoelens van een kleine groep radicalen kan
vertergenwoordigen is een fout en een misbruik dat op het conto kan
geschreven worden van degenen die het mogelijk maakten: voorzitter
Sandro Rossell en zijn managementteam.
Het gros van de supporters
en de fanclubs van FC Barcelona zien in de club wat hij is: een
voetbalclub bestaande uit spelers waarvan de meerderheid niet eens
Catalanen zijn, maar uit andere Spaanse regios en andere delen van de
wereld komen.
De ware eigenaars van de club - de fans - zouden dit niet mogen toelaten.'
Klassiekers als FC Barcelona en Real Madrid maken deel uit van het werelderfgoed. Daarom moeten ze worden beschermd, schrijft Lluís Mascaró op Sport.es.
Net zoals de UNESCO monumenten, steden en natuurgebieden beschermt. De
wedstrijden tussen Barça en Madrid zullen altijd blijven doorgaan. Daar
iedereen belang bij, zowel de Catalaanse deelregering als de
machthebbers in Madrid. (...) De politiek mag geen excuus worden voor de
sport, want klassiekers kunnen niet onafhankelijk worden gemaakt.
Politiek
en voetbal waren altijd gemengd in een club die tijdens het grootste
deel van zijn geschiedenis een sterk symbool van de politieke en
culturele identiteit van de Catalanen is. Het adagium Més que un club
verwijst niet enkel naar de fiere, strijdvaardige Catalaanse
samenleving, maar ook naar het vermogen om waarden te verdedigen die
boven die van de nationalisten en partijen gaan.
FC Barcelona is
vandaag een wereldmerk dat politieke, culturele, sociale en provinciale
waarden samenbrengt. Zijn belangrijkste geldschieters zijn geen
Catalanen, maar de Qatar Foundation, Nike en de televisierechten, die de
club deelt met zijn aartsvijand Real Madrid.
Guadiola en Rossell
zijn het eens dat het voetbal best buiten de persoonlijke politieke
ambities wordt gelaten. Maar de club staat onder steeds grotere druk van
het Catalaanse nationalisme. In die mate zelfs dat het zijn universeel
en populair karakter dreigt te verliezen.
Zal de club laten Mes que un club te zijn om zomaar eender welke club te worden?
Catalonië kan katalysator zijn voor onafhankelijk Vlaanderen
Catalonië kan de katalysator voor een nieuwe golf
van separatisme in de Europese Unie. Dat schrijft de New York Times.
Volgens de krant staan ook Schotland en Vlaanderen te popelen om
onafhankelijk te worden.
Steven Erlanger, de correspondent van de krant in Parijs, schrijft in een analyse
dat de crisis de roep om autonomie van een aantal rijkere regio's die
het beu zijn om de armere buren te financieren versneld heeft.
Artur Mas, de Catalaanse president, riep onlangs op tot vervroegde
verkiezingen in Spanje en beloofde daarbij een referendum over
Catalaanse onafhankelijkheid. In Schotland staat zo'n referendum op het
programma voor het najaar van 2014.
De Vlamingen hebben volgens de krant bijna totale autonomie bereikt,
zowel administratief als taalkundig, maar hebben het nog steeds moeilijk
met de overblijfselen van de hegemonie van de Franstalige en Brusselse
elite. "Die gevoelens zullen zich weerspiegelen bij de verkiezingen van
14 oktober," schrijft de New York Times.
Volgens de New York Times zijn er verschillende zaken die
'ongelukkige' landen samenhouden, maar wordt er door de Eurocrisis
opnieuw aandacht geschonken aan oude grieven.
In Vlaanderen en Catalonië leeft bijvoorbeeld het gevoel dat ze meer
in de nationale schatkist storten dan ze eruit ontvangen. Een argument
dat gelijkenissen vertoont met de kritiek van landen als Duitsland,
Finland en Oostenrijk op de redding van Griekenland, Portugal en Spanje.
De crisis heeft ook het vertrouwen in traditioneel leiderschap
aangepast. Vooral nationalistische partijen profiteren daarvan, zoals
het Front National in Frankrijk. In separatische regio's zijn het
echter vooral partijen die streven naar onafhankelijkheid die hun
populariteit zien groeien.
Volgens Mark Leonard, de directeur van de European Council on Foreign
Relations, heeft ook de Europese integratie de drang naar
onafhankelijkheid verhoogd. "De regio's weten dat ze niet volledig
autonoom zijn en dat ze bescherming van de EU genieten"
Enkele weken geleden schreef de New York Times ook al dat het ons land op termijn uiteen zag vallen.
Niet Italië maar wel Frankrijk is het volgende Europese land in problemen
Iedereen vraagt zich nog steeds af wanneer Spanje officieel een
verzoek om hulp zal indienen. Volgens sommige waarnemers zal dat heel
snel gebeuren, anderen denken dat echter dat Madrid zal wachten tot er
zich een meer geschikte gelegenheid aandient.
John Mauldin is
president van Millennium Wave Advisors en auteur van het boek Endgame
niet optimistisch. De Spanjaarden proberen waar mogelijk
vertragingsmanoeuvres uit te voeren, maar die beletten niet dat Spanje
dezelfde weg als Griekenland zal inslaan door failliet te gaan.
Spaanse schulden en rentekosten stijgen sneller dan BBP
De
Spaanse situatie is onhoudbaar omdat de omvang van de schulden en de
rentekosten sneller stijgen dan het BBP. De klok tikt ongenadig tegen
Spanje, het aantal werklozen in het land blijft maar stijgen en die
trend zal niet zo snel gekeerd kunnen worden.
Mauldin vreest dat
niet Italië maar wel Frankrijk het volgende land zal zijn dat in de
problemen zal raken. Het redden van Frankrijk zal voor Duitsland een
brug te ver blijken, hier kan het onvermijdelijk breekpunt opduiken dat
de Eurozone uiteen zal doen scheuren.
Het heiligdom van Lourdes kampt met een financieel tekort van een
miljoen euro, ook al is het aantal bezoekers gestegen.
Verantwoordelijken van het bedevaartsoord schrijven het verlies
grotendeels toe aan de financiële crisis en de daling van het aantal
georganiseerde reizen, terwijl individuele pelgrims en gezinnen steeds
makkelijker de weg vinden. Daar bovenop komen nog eens de verminderde
inkomsten van de offerandes en giften.
Thierry Castillo, de
econoom van het heiligdom, deed op 2 oktober een beroep op de Vrienden
van Lourdes om het tekort van 1.066.000 euro deels bij te passen. In
2011 werd Lourdes door meer dan 6 miljoen pelgrims bezocht. Dat is bijna
3,23 % meer dan in 2010. Het aantal groepsreizen daalde echter met 5%.
Een verkoopster van een souvenirwinkel uitbaat in de buurt van het
heiligdom, bevestigt de trend: Sinds het begin van het bedevaartseizoen
daalde het zakencijfer met 15 tot 20%. Volgens haar is vooral het
aantal Italiaanse pelgrims sterk gedaald.
De tegenvallende
inkomsten hebben ook praktische gevolgen. Door de crisis worden komende
winter aalleen nog dringende en noodzakelijke werken uitgevoerd. De
werken voor het nieuwe zwembad worden, minstens tot september 2013,
uitgesteld. Ook door het inkrimpen van het personeelsbestand wordt
bespaard.
Franse first lady wil niet in bikini in de boekskes
Het botert totaal niet meer tussen de vriendin
van de Franse president Hollande en de boekskes. De reden: de publicatie
van strandfotos van Valérie Trierweiler in bikini. Nadat Trierweiler
begin september al het populaire weekblad VSD liet veroordelen wegens
inbreuk op haar privacy, is het nu de beurt aan Voici, Public en Closer.
Toegegeven, het is allemaal véél onschuldiger dan
de fotos van een topless Kate Middleton die enkele weken geleden de
wereld rondgingen. Toen had het Franse blad Closer paparazzifotos
gepubliceerd van de Britse prins William en zijn echtgenote tijdens hun
vakantie in Frankrijk. Maar toch kan Valérie Trierweiler er niet mee
lachen. De première dame heeft zelfs drie populaire magazines Voici, Public en Closer
voor de Parijse rechtbank gedaagd omdat ze fotos hebben gepubliceerd
van het presidentiële koppel in zwembroek en bikini. De fotos werden
geschoten vanop een bootje op de Middellandse Zee terwijl Hollande en
zijn vriendin hun vakantie doorbrachten in Fort de Brégançon aan de
Franse Azurenkust.
Een beetje cellulitis
Trierweiler, zelf een journaliste, vindt dat die fotos haar privacy
en integriteit schenden en hekelt de onderstroom in een bepaalde pers
die vrouwen uitspeelt in een permanente schoonheidswedstrijd en te
allen prijze bloot wil verkopen. Ze eist van elk van de drie magazines
een schadevergoeding van 20.000 euro en wil dat alle fotos van de
websites verdwijnen.
De advocaat van het blad Closer doet de beelden af als
onschuldige fotos van een volwassen vrouw in bikini. Dit is een
normale scène van een normaal koppel op een strand. En op een strand
loop je nu eenmaal in zwembroek en bikini. En hij voegt eraan toe: Er
is toch niets onwaardigs aan een beetje cellulitis? Trierweiler is een
volwassen vrouw die goed wist dat dergelijke onschuldige fotos genomen
konden worden.
Eerste slag gewonnen
Begin deze maand nog haalde de Franse première dame haar gram tegen het magazine VSD ,
dat soortgelijke fotos had gepubliceerd. Al kende de rechter haar maar
2.000 van de gevraagde 30.000 euro schadevergoeding toe, omdat ze
geweten moest hebben dat de kans bestond dat ze gefotografeerd zou
worden; het strand van het presidentiële vakantieverblijf is nu eenmaal
goed zichtbaar van op zee. Maar de rechter erkende wel haar
portretrecht en haar recht op privacy. Trierweiler wil die 2.000 euro
schenken aan Reporters zonder Grenzen. Over de nieuwe zaak doet de
rechter uitspraak op 23 oktober.
Circa 20 politieagenten zijn in het Zuid-Franse Marseille verwikkeld
in een schandaal dat draait om misdaden die leden van een speciale
eenheid van de politie zouden hebben gepleegd. De verdachte leden van de
Anticriminaliteitsbrigade BAC zijn in meer of mindere mate betrokken
bij de beroving van criminelen in arme wijken in het noorden van de
havenstad, aldus een hoge functionaris in de krant Le Figaro van
donderdag. Het aantal verdachten stijgt volgens de krant.
Op het kantoor van de BAC zijn, onder meer verstopt boven een speciaal
voor de buit verlaagd plafonnetje, drugs, geld, sieraden en sigaretten
gevonden. De 'politie van de politie', de Algemene Dienstinspectie,
heeft al 12 arrestaties verricht en een betrokken commissaris van
politie verwacht meer aanhoudingen. De verdachten worden vastgehouden
door de gendarmerie en niet door collega's van de politie.
De BAC is een eenheid van veelal in burger geklede agenten die in probleemwijken van grote steden actief zijn.
Alle wetsartikelen waar moeder en vader in voorkomen moeten worden gewijzigd. Dat zijn er 382. De homowet omschrijft het huwelijk als een vereniging van twee personen ofwel van verschillend geslacht ofwel van hetzelfde geslacht. Dat is prima maar wat doe je vervolgens met het wetsartikel dat zegt dat de vader aangifte moet doen van geboorte van een kind.
In Marseille, de tweede stad van Frankrijk, zijn
twaalf agenten gearresteerd op verdenking van corruptie. Ze zouden geld
en drugs hebben gestolen van criminele bendes. Het is de volgende smet
op het imago van het Franse politiekorps.
Dat meldt persbureau AFP. De agenten maakten deel uit van een
speciale eenheid. Marseille heeft van alle Franse steden te maken met
het meeste drugsgeweld. Premier Ayrault stuurde vorige maand nog
tweehonderd extra agenten naar de stad om dat probleem aan te pakken.
Vorig jaar in oktober werd het plaatsvervangend hoofd van de politie
in Lyon al opgepakt; hij werd verdacht van corruptie, machtsmisbruik,
samenzwering en drugshandel. In mei kwam hij na acht maanden detentie
weer vrij. Medio vorige maand werden zeven agenten uit diezelfde stad
opgepakt omdat ze geld zouden hebben aangenomen van drugssmokkelaars.
0 inShare 'Catalanen stemmen op 25 november over zelfbeschikking'
Met 84 van de 133 stemmen heeft het Catalaanse parlement zich uitgesproken voor een referendum over zelfbeschikking.
Waarschijnlijk al op 25 november mogen de Catalanen zich over autonomie
uitspreken. Volgens peilingen zou een op twee Catalanen de
onafhankelijkheid van de regio nastreven.
Of die autonomie er
snel komt is onwaarschijnlijk. De Spaanse grondwet verbiedt namelijk
zon referendum, maar de president van de deelstaat, Artur Mas, vindt
dat de Catalanen het recht hebben om zich uit te spreken over hun
toekomst.
Een tweede optie is een door het Catalaanse parlement
georganiseerde volksraadpleging. Daarvoor is geen toestemming van Madrid
vereist, maar de uitslag ervan is evenmin bindend.
Catalonië
vindt dat het maar eens gedaan moet zijn met het afdragen aan de
centrale regering in de Spaanse hoofdstad. Op 11 september kwamen
daarvoor nog honderdduizenden Catalanen op straat in de grootste
onafhankelijkheidsbetoging in de geschiedenis van de deelstaat.
Catalonië
heeft het erg moeilijk. Ondanks dat het de rijkste regio van Spanje is
en de Catalaanse economie groter is dan die van Portugal, vinden de
Catalanen dat ze te veel moeten afstaan aan de centrale regering in
Madrid en dat ze daarvoor te weinig terugkrijgen.
Socialisme in actie: Hollande laat rijken en bedrijven opdraaien voor de crisis
De Franse premier Jean-Marc Ayrault heeft in Parijs een bezuinigingsplan aangekondigd
dat onze zuiderburen 30 miljard euro moet opleveren. Wie meer dan een
miljoen euro per jaar verdient moet op de som daarboven 75 procent
inkomstenbelasting afstaan. Wie 150.000 euro verdient gaat daarvan 45%
aan vadertje staat inleveren.
Verder gaan de Fransen nog eens de lasten voor bedrijven verzwaren
opdat beide maatregelen samen 20 miljard zouden opbrengen. Door de lonen
in de openbare sector te bevriezen hopen de Franse de overige 10
miljard op te halen.
"We vechten tegen de crisis, we vechten tegen ongelijkheid en we
vechten tegen de schuld", zei premier Ayrault in Parijs. 'We moeten deze
neerwaarste spiraal van schulden stoppen'.
De Franse ondernemers zijn niet te spreken over het plan: 'Men
beweert dat het doel van dit plan is de toekomst te vrijwaren. Maar die
toekomst wordt nu gegijzeld door de investeringen en de werkgelegenheid
in gevaar te brengen,' aldus Laurence Parisot van de
werkgeversorganisatie Medef. Ze zei te vrezen voor een verdere
verslechtering van het Franse concurrentievermogen.
De prijs van een boete voor
eenzelfde soort overtreding varieert. Betaalt u binnen de 3 of 15 dagen,
dan kan het bedrag verminderd worden. Maar betaalt u pas na 45 dagen, dan
wordt de som verhoogd. Opgelet: als u 50
kilometer per
uur te snel rijdt, is de boete forfaitair vastgesteld op 1.500 euro. Bij herhaling
verhoogt de boete tot 3.570
euro en riskeert u 3 maanden celstraf.
Overschrijding van de
toegestane snelheid
Forfaitaire boete
Verminderd
Verhoogd
Intrekking van het
rijbewijs
met 20 km/u
68
45
180
/
met 20 km/u in een zone met
snelheidsbeperking van 50 km/u
135
90
375
/
met 20 tot 30 km/u
135
90
375
/
met 30 tot 40 km/u
135
90
375
Max. 3 jaar
met 40 tot 50 km/u
135
90
375
Max. 3 jaar
met meer dan 50 km/u
1.500
/
/
Max. 3 jaar
Herhaaldelijke overschrijding
van de snelheid met meer dan 50 km/u
Update : ik krijg hier een vraag waarom er geen verschillen zijn in de bedragen vanaf 20 Km teveel ... wel in frankrijk zijn er rijbewijzen met punten, hoe hoger de snelheidsovertreding, hoe meer punten er af gaan :)
De wondere wereld van champagne in 4 praktische richtlijnen voor liefhebbers
(oorsprong receipt champagne tijdens de romeinse overheersing overgebracht vanuit St Hilaire (zuidfrankrijk) naar de streek rond reims///
Wat
geeft champagne zijn schittering en tongtintelingen? Een antwoord vinden
op die vraag is het levenswerk van de Franse wetenschapper Gerard
Liger-Belair. De wetenschapsblog phys.org publiceert een paar van zijn opmerkelijke conclusies over de miljoenen bubbels die van een fles wijn een legendarische champagne maken.
Het
hart van champagne zijn de bubbels, zegt Liger-Belair vanuit zijn
laboratorium in de Universiteit van Reims, zonder bubbels is champagne
niet meer dan slechte wijn.
De
manier waarop de bubbels zich vormen, naar boven rijzen en de
oppervlakte bereiken, bepaalt de visuele allure van de drank, maar bruis
doet meer dan dat. Elke keer je drinkt, sturen de CO2-receptoren op je
tong duizenden piepkleine prikkels naar je hersenen.
Elke
bubbel staat volgens onderzoek van Liger-Belair ook onder een bepaalde
spanning en velen hebben een welbepaald aroma. De Franse fysicus kwam op
basis van zijn studie ook tot de volgende praktische richtlijnen voor
champagneliefhebbers:
Glazen
uit vaatwassers zijn minder geschikt voor champagne dan handgewassen
glazen. De microscopische vezels die keukenhanddoeken achterlaten in de
glazen zorgen immers voor meer bruis in het glas. Exclusieve
glazenmakers gebruiken dan ook lasers om piepkleine krasjes te maken aan
de onderkant van hun glazen om de bubbels in een mooie ring te laten
opstijgen.
Fluitglazen
zijn beter dan coupeglazen. Een brede coupe verliest minstens 30%
sneller CO2 dan een smal en hoog fluitglas. Kies dus voor een fluitglas
tenzij je erg snel drinkt.
Champagne
drinken uit een plastic glas is geen goed idee: de binnenkant is
hydrofoob en de bubbels blijven daarom hangen aan de kanten en groeien
uit tot kleine bollen CO2.
Hoe
minder suiker, hoe minder CO2 en hoe kleiner de bubbels. De markt neigt
naar kleinere bubbels en de meeste champagne wordt tegenwoordig dan ook
gemaakt met de laagste hoeveelheid suiker die wettelijk toegestaan is
(18 gram per liter).
Liger-Belair
beweert dat traditionalisten soms problemen hebben met zijn werk omdat
te veel fysica de mythe rond champagne doorprikt. Volgens hem en
anderen kunnen wetenschap en wijn echter zonder enig probleem hand in
hand gaan.
Regering werkt aan versoepeling taxe plus-value vakantiewoningen
Om wat meer beweeglijkheid te
krijgen in de vastzittende Franse huizenmarkt en om meer bouwterreinen
op de nieuwbouwmarkt te laten komen, zal de Franse regering voorstellen
met ingang van 2013 de belasting op winst bij de verkoop van tweede
huizen te versoepelen en die van bouwterreinen te
verzwaren. Te veel particuliere bouwgrond blijft in handen van de
eigenaren en komt door de bestaande fiscaliteit te weinig beschikbaar,
zo luidt het motief van de minister van Volkshuisvesting Cécile Duflot.
Bij de bepaling van de winst bij de verkoop van résidences secondaires zal een extra aftrek van 20% worden toegepast. Nadere bijzonderheden zullen eind september worden bekendgemaakt. De
markt van tweede huizen is vastgelopen als gevolg van de verzwaring
sinds 1 februari van de belasting op de verkoopwinst door de periode
waarin de belasting moet worden betaald te verlengen van 15 naar 30
jaar. Het ministerie onder de nieuwe regering
erkent nu dat deze maatregel van de vorige regering ontmoedigend en
contra-productief heeft gewerkt. Het stagneren van deze markt heeft ook
al gezorgd voor een forse daling van inkomsten voor de lokale overheden
die geld ontvangen uit de
overdrachtsbelasting. Het vooruitzicht dat vanaf volgend jaar de taxe sur la plus-value
wordt versoepeld door een extra algemene korting van 20% te te passen
op de berekende verkoopwinst, moet zorgen voor een opleving van deze
markt.
Het huidige systeem
van een geleidelijke vermindering van de belastingdruk blijft wel
gehandhaafd: het ritme van de aftrek van de meerwaarde: tijdens de
eerste vijf jaar van het bezit is geen aftrek mogelijk, daarna is deze
2% als de winst is gerealiseerd
tussen het 6e en 17e, 4% tussen het 18e en het 24e jaar en daarna 8%.
Het belastingpercentage blijft gehandhaafd op 19, vermeerderd met de
15,5% aan sociale heffingen, ook te betalen door buitenlandse (Europese)
eigenaren van tweede huizen in Frankrijk. Er wordt gestudeerd op de mogelijkheid om voor Franse belastingplichtingen de taxe sur la plus-value op tweede huizen en verhuurde woningen met ingang van 2014 niet aan een vast percentage te binden, maar te verrekenen met de inkomstenbelasting.
Huishoudens met hoge inkomens vallen dan in de tarieven van 30 en 41%.
In 2015 zou dat ook moeten gelden bij de verkoop van bouwgrond.
Bij de verkoop van bouwterreinen zal het huidige ritme (2%, 4%, 8%) worden afgeschaft, omdat te veel eigenaren de tijd nemen om te profiteren van een hogere aftrek en hun terrains à bâtir vasthouden.
In plaats van de bestaande aftrekregeling komt er een tegenovergestelde
regeling voor deze grondbezitters: hoe langer men de grond vasthoudt,
hoe hoger de winstbelasting zal worden. De dreigende belastingverzwaring
zou moeten zorgen voor een 'elektrochoc' waardoor veel meer (20 à 30%)
bouwgrond beschikbaar komt om huizen te bouwen. Het streven van
François Hollande is erop gericht om jaarlijks 500.000 nieuwe huizen te
laten bouwen, waarvan 150.000 in de sociale sector. Tijdens zijn
vijfjarige regeerperiode zouden er derhalve 3,5 miljoen huizen bij
moeten komen.