De sneeuw ligt ondertussen overal zo dik dat de dieren in het bos geen voedsel meer vinden
Daarom wagen ze zich de laatste weken meer in de bewoonde wereld, dus ook dichter bij ons en dat was gisterenochtend niet hun beste beslissing.
Rond 6u stonden er 5 elanden aan onze dennenbomen te knabbelen langs de kant van de weg. Ze zijn zeer schuw maar vooral ook zeer lomp en ééntje is de weg opgesprongen en werd geraakt door een vrachtwagen. Hij was niet dood en ze zijn allemaal onze helling opgelopen, door de haag een stukje berg op, daar geraakten ze niet verder dus maar weer terug naar beneden, de straat op, over de reling de steile helling naar het meer afgehobbeld en daar hebben ze in paniek rondgerend.
Het is in Zweden verplicht om een “wildongeluk” te melden, dus die vrachtwagen heeft gebeld naar het daarvoor voorziene telefoonnummer (11414) en is dan verder gereden. Zeer snel zijn er jagers toegekomen op zoek naar het gewonde dier … die blijven natuurlijk niet braafjes wachten. Een van de jagers is dan bijna aangevallen door een van de dieren, ‘t was nogal een zot zicht om hem op zijn sneeuwschoenen zien te “rennen” maar het gewonde dier hebben ze dus toch uit zijn lijden kunnen verlossen. Dat hebben ze dan over het meer met sneeuwscooters terug naar onze kant getrokken, met een kraan over de reling gehaald en dan met zo’n grote bulldozer met schep opgenomen en weggehaald, samen met een grote hap uit onze sneeuwhelling.
Zo’n beestje weegt nogal wat: Mannelijk: 380 – 700 kg (Volwassen), Vrouwelijk: 200 – 360 kg (Volwassen)
(Het voedsel bestaat voornamelijk uit twijgen, knoppen en bladeren. Daarnaast wordt er door de eland ook gras, kruiden en zelfs waterplanten gegeten.
Ge kunt al denken dat dit verhaal “the talk of the town” was en dit gaat ge nu niet geloven en het is nochtans de zuivere waarheid: zowel Jos als ik hebben daar NIETS van gehoord of gemerkt !!!!!!! wij zijn dus door dat hele avontuur heen geslapen!!!
Buurvrouw/zusje Ankie belde rond de middag om te vragen of ik zin had in een “sparktur” een toertje met een spark (zie foto) een soort houten stoeltje met 2 schaatsijzers onder en ze vroeg of we geen schrik gehad hadden. Ze kon niet geloven dat wij daar niet van wakker geworden zijn. Dus het hele voorgaande verhaal heb ik van haar gehoord!
Tot onze “verdediging” moet ik wel zeggen dat de slaapkamers aan de zijkant van het huis zitten maar toch … eigenlijk vind ik het jammer dat we dat niet gezien hebben alhoewel zoiets natuurlijk een heel drama is.
Maar de namiddag is leuker verlopen, om 13u zijn Anki en ik dus vertrokken met de spark, het is toch wel wennen want je staat met één voet op een smal stukje ijzer terwijl je je afduwt met je andere voet (een gat in de markt voor diegene die daar een betere voetsteun kan opzetten! want zo’n ding kost rond de 100 euro). Heel stabiel is dat ding ook niet dus er is de eerste kilometer heel wat afgelachen en gesakkerd. Maar Anki blijft altijd héél positief en was zo lief om af en toe eens te stoppen om iets te vertellen zodat ik naar wat adem kon happen want dat soort sport is vermoeiender dan ik dacht! :)
Eens je boven bent wordt het natuurlijk plezant: twee voeten op de steunen en dan jiihaaaa!!! naar beneden glijden ….. gelukkig komt er hier na een bergaf ook snel weer een bergop want “zusje” was vergeten te vertellen hoe ik moest remmen …. je 2 hielen naar binnen en naar beneden duwen dus. Dat hebben we dan nadien nog een paar keer geoefend met weer de nodige hilariteit. En dan zijn we onderweg nog wat dorpsgenoten tegengekomen die natuurlijk allemaal al wisten wat er aan het huis van de belgen was gebeurd ….
Als we in de zomer gaan wandelen nemen we aan de kerk een klein weggetje langs het meer, dat hebben we nu ook geprobeerd maar er was geen doorkomen aan, we zijn dan maar over het kerkhof gegaan. Daar is een “minneslund”, een metalen herdenkingsboom (zie foto van in de zomer) daar hangen hartjes aan met de naam van overledenen en errond staan een paar glazen huisjes waarin je een kaarsje kan zetten. Anki heeft meestal een kaarsje bij en dan branden we dat en denken dat even aan de mensen die er niet meer zijn.
Het is eigenlijk wel een mooi kerkhof, mooi gelegen aan het meer, met veel bomen en ruimte. Met al de sneeuw ziet het er zelfs niet meer uit als een kerkhof, alle graven zijn bedolven onder die dikke witte laag.
Toen we bijna terug thuis waren zagen we nog een paar hertjes op ijs en nadien heb ik nog een vos zien lopen, het is dus een echte dierentuin voor onze deur maar ge moet het natuurlijk gezien hebben :)
Ik heb al tegen Jos gezegd dat we een stukje terras moeten ombouwen naar een veranda met lage vensters (hier noemen ze dat een penionärskuvös - gepensioneerdencouveuse) zodat we meer kunnen zien.
Vrijdag heeft de begrafenis plaatsgevonden van een plaatselijk kunstenaar die Mannaminne opgericht heeft, een soort Bokrijk maar met meer kunst. Voor degenen onder jullie die zweeds kunnen lezen http://www.mannaminne.se/
De man is redelijk bekend blijkt maar toch zat de kerk maar halfvol, en ik was niet meegegaan om plaats te laten aan de mensen die hem wel kenden. Toen ik vroeg hoe het kwam dat er niet meer mensen waren was het antwoord dat de 08’ers met zoveel sneeuw niet buiten durven komen met hun BMW … :) 08 is het kengetal van de telefoonnummers in Stockholm en dat is hier dus hun bijnaam, er wordt nogal eens de draak gestoken met de chaos bij 2 cm sneeuw (vergelijkbaar met België).
Vorige dinsdag zijn we nog maar eens naar Nyland moeten rijden om een levensbewijs voor de belgische pensioendienst te laten invullen. Ik heb in het bericht van 30/03/2017 in “Advocaat gezocht” daarover al geschreven. Ze moeten jaarlijks! zo’n bewijs krijgen maar het is nu zelfs nog geen 11 maanden geleden! Ik ben de eerste keer in december moeten gaan maar voor Jos is het dus al de tweede keer in nog geen jaar …. maar de man was nog altijd even sympathiek en nog altijd op zijn sokken en heeft ons weer ontvangen in zijn keuken … het blijft wennen! :)
En zo is het weekend weer voorbij, Jos heeft de komende week weer 2 dagen zweedse les, ze gaan goed vooruit nu, nog een kleine 4 maanden en hij is “afgestudeerd”. Ik hoop dat we dan met de buren zweeds ipv engels zullen praten want ik heb ook oefening nodig.
Woensdag heb ik een afspraak om 8:30u bij de pedicure (ze stelde eerst 7u voor!!! ze beginnen hier ontiegelijk vroeg te werken) en als je vraagt naar het adres geven ze naar goede gewoonte “het huis naast de ijzerwinkel” als antwoord. Aan de ICA staat een groot mededelingenbord, beschikbaar voor iedereen en als ik eraan denk kijk ik even en het is me opgevallen dat alle evenementen die er aangekondigd worden geen adres vermelden, tenzij “in het vroegere café van X” of “in de oude schoenenfabriek”. De dorpelingen kennen dat natuurlijk allemaal maar voor nieuwe inwijkelingen is dat niet zo evident. Enfin ‘k zal ‘t wel vinden zeker …
De dagen lengen nu in sneltreinvaart, we hebben licht van 7:30 tot 16:45u, wat al een hele verbetering is met vorige maand, je kan tenminste al eens boodschappen gaan doen met daglicht haha
Maar goed weer of slecht weer, hier wordt gewerkt, midden in een stevige sneeuwbui komt een wagen met hoogtewerker de lampen op de straat vervangen. 'k zal maar niet zeggen wat ik denk dat er in België zou gebeuren hahaha
Nog 10 dagen en wij wonen hier al 1 jaar ……… !! ik kan niet benoemen wat we daar allemaal bij voelen! maar vooral dankbaarheid dat we hier mogen wonen en dat we zo met ons gat in de boter gevallen zijn met onze buren.
Ah ja, nog iets: een vroegere collega van bij BATC (luchthaven Zaventem) Jan Van der Cruysse is schrijver en heeft al 2 delen uitgegeven van “Bling Bling”, MOET ge gelezen hebben!!! ‘k moet wat reclame maken toch voor een collega en daarbij zou het derde deel binnenkort uitkomen en Jan heeft gezegd dat ik daarin een klein rolletje heb ….. ben benieuwd!! … wordt vervolgd!
Zo, ik ga naar de laatste aflevering van “Bron” van het vierde seizoen kijken. Tot volgende keer! En stuur mij ook maar eens een levensbewijs hé want jullie houden precies ook allemaal een winterslaap al is dat eerder een regenslaap als ik de berichten zo lees :)
Jullie vinden het ondetussen waarschijnlijk saai worden, al die verhalen over sneeuw, wees gerust, wij zo stilaan ook wel :) Vorige week was het bitterkoud met 1 nacht van -30°C, toen we opstonden rond 9 uur stond de thermometer nog op -28°C. Gelukkig viel er heel die tijd geen vlokje sneeuw zodat we alleen buiten moesten om boodschappen te doen. Jos is ook enkele keren met de auto gaan rijden om de batterij op te laden. Het is wel een nieuwe auto maar toch ... Hier heeft iedereen motor- en coupéverwarming, dus ze hangen letterlijk hun auto aan het stopcontact. Ook op de parkings van bedrijven staan zulke paaltjes waar de medewerkers hun auto kunnen opladen.
De meesten onder jullie hebben al wel de foto's op Facebook gezien maar de sneeuwval van 1 en 2 februari was echt uitzonderlijk. Waar de belgen steen en been klagen bij 5cm sneeuw die al dan niet chaos veroorzaakt (wat hebben wij hier toch wel met jullie gelachen de afgelopen dagen hahaha) vinden ze dat hier geweldig "toppen" in bijlage een link naar de zweedse radio voor degenen onder jullie die zweeds praten én in het filmpje zie je effectief het resultaat van al dat witte geweld.
maar dit was zelfs voor Västernorrland wat teveel van het goede op te korte tijd .... wij zaten echt in het midden van de sneeuwstorm, een dorpje iets ten westen van ons heeft 175 cm gekregen, bijna het record van 190cm in 1994. Het is dan wel "toppen" en iedereen vindt dat leuk en gaat gewoon naar zijn werk, al waren er toch grote problemen: geen bussen, geen treinen, geen vluchten, zelfs de scholen waren gesloten maar die sneeuw moet ook geruimd worden en dat was een ander paar mouwen! Op de oprit lag een laag van bijna 70cm, je kan die wel scheppen met die grote schop die we hebben maar waar moet je ermee naartoe als er al een muur van meer dan 1 meter langs de kanten ligt. Gelukkig kende buurman Sven een oplossing en belde hij naar iemand die een tractor met een "snöslunga" Een snöslunga (sneuslunga) is een soort grasmachine. Die man is dan een paar keer, met moeite, de oprit opgereden om de sneeuw letterlijk weg te blazen. Wij heel blij natuurlijk tot we beneden aan de straat zagen dat hij wat al té enthousiast geweest was en onze sneeuw over die muur geblazen had waardoor die allemaal op de weg lag, dus hebben we daar nog uren in het donker kunnen aan scheppen.
Maar al die beweging is wel nodig want al dat binnenzitten in de winter laat zich voelen op de weegschaal.
Vandaag sneeuwt het dus nog maar eens redelijk hard, Jos is naar SFI (de zweedse taalcursus) dus is het aan mij om al dat fraais bijeen te schuiven. Ik zit sinds vanmorgen in mijn thermisch ondergoed te wachten tot het stopt want anders blijf je bezig maar ik zie weinig verbetering dus ik zal maar eens aan de slag gaan. Ik zag in het weerbericht dat het in België ook wintert dus geniet ervan!
Na de bergen sneeuw en vriestemperaturen van de afgelopen donkere weken komt de zon wat langer en wat hoger en lap +3°C!
Gevolg: snelle dooi op de dikke bevroren onderlaag ... resultaat: een ijsbaan voor de deur!
Jos is meer glijdend dan rijdend in Kramfors geraakt voor zijn zweedse les en het verkeer rijdt eindelijk aan de toegelaten snelheid...elk nadeel hebt zijn voordeel :)
Hij moest natuurlijk ook terug omhoog geraken dus dacht ik wat grind te strooien, dat ging vlot, alleen schoof dat gewoon over het ijs naar de zijkant, fan! (zweedse vloek).
Dan maar het grotere middel al proberen we dat te vermijden: zout! Eerst mijn spikes onder mijn 'bottinnen' gelegd en daarmee wat rondgestapt over de oprit om het ijs wat te breken, daarna de zak zout achter me aangesleept en kwistig rondgestrooid. Daarna kreeg de bak met grind hetzelfde lot toebedeeld.
Een uurtje beweging in de frisse lucht doet goed en daarna heeft een gepensioneerde tijd om te genieten van het mooie uitzicht met een tas warme chocomelk en daarna voor een middagdutje ..;) . maar de auto staat weer veilig in de garage
Gisteren was het een grijze dag om mijn verjaardag te vieren maar dat hebben we 's avonds goedgemaakt met fijn gezelschap en lekker eten. En het bewijs dat (belgische) chocolade gezond is: ze verkopen die hier bij de apotheker.... zie foto
Vandaag hebben we dan weer een stralend mooie dag gehad, temperatuur rond het vriespunt maar de zon geeft toch al genoeg warmte om wat sneeuw te laten smelten. Dat mag zo stilaan wel want er is blijkbaar in 15jaar niet zoveel sneeuw gevallen. Eigenlijk ligt er al een pak sinds november. Het fijne eraan is dat we meer dieren zien die op zoek zijn naar eten: elanden, herten, vossen, lynx en iemand uit het dorp blijkt zelfs 2 wolven gezien te hebben.
Elke dag is het nu 10 min. langer licht en er wordt zelfs al gezegd dat de lente in aantocht is maar ik den dat dát wishful thinking is ik hou jullie op de hoogtex
Ooh en voor degenen die geen facebook gebruiken: wij wensen jullie een gelukkig en gezond 2018!
Ja lieve mensen, ook voor bloggers is het vakantie geweest :)…. daarom dus al bijna 3 maanden geen bijdrage … maar ik zal het nu proberen goed te maken en ik hoop dat jullie allemaal een deugddoende vakantie hebben gehad en er weer tegenaan kunnen.
Het is moeilijk te geloven maar we wonen hier nu al bijna 7 maanden, maanden die voorbij gevlogen zijn. De verhuis, het uitpakken, behang afstomen, nieuw behangen, ramen en deuren verven, inrichten, , tussendoor zakken pellets binnendragen, een houtvoorraad aanleggen, het terras schoonspuiten, schuren en verven, tussendoor eens een dagje de omgeving verkennen (wat is het hier toch prachtig) naar België rijden (wat is rijden in Duitsland toch verschrikkelijk), een geweldig huwelijksfeest bijwonen (wat was dat tiptop georganiseerd), familie en vrienden bezoeken (wat was het leuk ze weer te zien), onze lieve kleindochters meebrengen naar Zweden (wat was dat toch een lange rit voor hen! :), bessen plukken en confituur maken, enz. enz. en toen werd het weer september.
De lange zomerdagen zijn voorbij, allez zomer, volgens het weerbericht is het in 150 jaar niet zo’n slechte zomer geweest. Er is wel een voordeel aan: we zullen volgend jaar geen gebrek hebben aan drinkwater, wij hebben niet het gevoel dat het zoveel geregend heeft maar blijkbaar toch veel meer dan gewoonlijk, gisteren hoorde ik nog ”het dubbele van vorig jaar” zeggen.
Als de dagen korter worden is dat goed voor de nachten, die zijn nu vanaf 20u tot 6u pikkedonker, we slapen nu weer gelijk marmotten al weet ik niet of die ook zo laat in bed kruipen :)
De toeristen zijn ook weer (bijna) allemaal weg, hier en daar zie je nog een enkele mobilhome (en husbil), waarschijnlijk gepensioneerden die komen genieten van de rust. Bij de vorige eigenaars van ons huis waren belgische gasten die aan een wandeltocht bezig waren.
We kunnen ook weer boodschappen doen in onze ICA en een klappeke doen met het personeel dat ook weer op kruissnelheid werkt, die zijn ook wel blij maar natuurlijk hangt hun job af van de toeristen.
In mijn vorige blogs heb ik het gehad over onze zweedse vlag, er zijn dus een aantal vlagdagen dat je ze zou ”moeten” hangen maar waar niemand zich hier druk lijkt in te maken, maar we hebben een vlaggenmast dus een vlag moest en zou er hangen, nu wappert er dus een wimpel, die mag namelijk altijd hangen, iedereen blij dus.
En van de ICA gesproken, dat is dus onze lokale ”Delhaize”, het is geen grote winkel maar ze hebben eigenlijk toch een uitgebreid assortiment met regelmatige aanvoer. Er is één ding dat ik niet goed begrijp: waarom is al hun fruit al (over)rijp? In België kochten we elke week een voorraad groenten en fruit voor de komende week maar hier kan dat niet, de aardbeien moest je bij wijze van spreken ter plekke opeten. Raar is dat vind ik ….
Volgend jaar nog wat meer fruit aanplanten denk ik, we hebben 3 struiken met zwarte aalbessen, 1 met witte aalbessen (kende ik niet) die herinneren me aan mijn jeugd in Bertem waar ik elke zomer dagenlang die rotzakjes moest leegplukken, gelukkig zijn het er hier maar 3 en heeft ons Ella goed geholpen met plukken! We hadden toch 2 bomvolle emmers. Confituur volgens recept van Madame Confituur maar ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan maar het is meer sap dan confituur … het zal moeten gelepeld worden i.p.v. gesmeerd. Als er iemand weet hoe ik dit kan redden hou ik me aanbevolen voor goede raad!
Ik had een nieuwe kruisbessenstruik (knoesels) geplant in het voorjaar, die hing bomvol bessen maar op een dag waren ze allemaal verdwenen, geen idee welke kapoen daar heeft aangezeten.
Onze 4 appelbomen zijn ook niet gul met hun giften, welgeteld 6 appels mogen we verwachten.
Onze kleine moestuin doet het niet slecht, we hebben veel peterselie en worteltjes, we hadden mooie sla, ook hier is een of ander levend wezen langs geweest om de sappige blaadjes te verorberen. Aangezien er hier geen hekken, hagen of muren zijn als afsluiting loopt dat wild overal naar believen rond. Alleen jammer dat wij ze zo weinig zien maar ja de tuin is aan de achterkant en we hebben het meeste zicht op het meer waarop van alles ronddobbert. Gisterenmorgen een gehaast motorbootje dat op weg was naar het kleine eilandje waarop een rookpluim te zien was, ik dacht al dat er brand was maar mijn verrekijker liet zien dat ze gewoon afval aan het verbranden waren. Mag dat wel in het land van de recyclespecialisten??? :)
Heb ik al verteld dat we nu een zweedse nummerplaat op de auto hebben? ERO716, gelukkig is het geen ERO516! Hahaha ook onze aanhangwagen kreeg een paar weken later zijn eigen nummerplaat. Dus we zijn niet meer herkenbaar als ”import” als staat op de nummerplaathouder natuurlijk nog de naam van de garage in Aarschot ….
Ook aan identiteitskaarten geen gebrek, we hebben nu een belgische én een zweedse.
Alleen ons paspoort is nu een bewijs dat we belgen zijn. Dat zullen we nog een hele tijd blijven.
Een paar weken terug zijn we een dagje op stap geweest naar Umeå, ik had me verwacht aan een saai stadje maar we werden zeer aangenaam verrast. Er wordt veel vernieuwd en met veel smaak.
Typisch aan het stadje zijn de brede lanen met aan weerszijde allemaal berken, ze hebben zelfs een berkenfeestdag! Het is wel een aangenaam gevoel als je langs die brede lanen wandelt. Langs de rivier lijkt het alsof ze een wedstrijd voor landschapsarchitecten hebben gehouden maar niet konden kiezen en ze dus alle inzendingen hebben gebruikt maar …. het werkt! Het is echt heel leuk gedaan met overal andere zitjes, zelfs ligbanken, tuintjes, water, echt heel tof, de moeite om eens voor te stoppen. Wij gaan er zeker nog eens naartoe.
We zijn ook eens naar Sollefteå gereden, het stadje zelf is niet veel bijzonder maar het is wel heel mooi gelezen en niet ver daarvandaan zijn verschillende "velden" met rotstekeningen, men noemt dat hëllristningar. Ze werden ingekleurd omdat je ze anders niet zou vinden. ik voeg een foto toe.
Onze werken hebben we wat stilgelegd, de riem kan niet altijd gespannen zijn en er was genoeg te doen in de tuin, maar binnen 2 weken beginnen we met de badkamer, ttz volgende week beginnen wij met ze te strippen, dan moet de klusjesman komen kijken of er buizen of aflopen vernieuwd moeten worden. Daarna komt de ”mattenman” die de vloer en de muren zal beleggen met speciaal daarvoor voorzien materiaal, we noemen het linoleum maar dat is het niet. De nieuwe douche en meubels zijn al toegekomen dus wij zijn er klaar voor.
En als dat gedaan is zullen we waarschijnlijk de kamers aanpakken, nieuw papiertje tegen de muren plakken en beetje verven. Er is een vrij grote maar ongemakkelijke berging in de slaapkamer, die zou ik willen veranderen maar weet niet goed hoe, dus daarover moet nog nagedacht worden.
Gisteren was het herfstmarkt in het dorp dus dat moesten we meemaken, stel je er niet teveel van voor maar de mensen zijn hier eigenlijk wel creatief en veel bezig met handwerken. Er was dus naast geitenkaas en aardappelen ook ruimte voor zelfgebreide mutsen en handschoenen, zelfgemaakte oorringen, een paar kraampjes rommelmarkt, kinderkleding, houten kommetjes (mooi maar duur) maar volgens mij is die markt gewoon een excuus voor de dorpelingen om mekaar te ontmoeten na de drukke zomer en vóór de donkere winter. Er is wat afgetetterd! Maar best wel leuk zo een kleine hechte gemeenschap, dat zijn we in België wat verloren hé. Aan één van de kaaskraampjes stonden buurvrouw Anki en ik te praten en zoals elke keer stelde Anki me voor als ze nieuwe buren waarop zij ons welkom heetten en vroegen waar we vandaag komen. Ik zeg: België, waarop de jongeman zegt: ah ik heb in de Kempen gewoond! Blijkt hij van vlak na zijn geboorte in Wechelderzande opgegroeid te zijn (da’s maar 30km van Booischot), mormor (mama’s mama was van daar) mama in Zweden geboren en papa is van Noorwegen, dus een beetje een mix. Maar hoe klein de wereld toch is. Hij is dan verliefd geworden op een zweedse boerendochter en zij runnen nu de boerderij en maken hun eigen kaas.
Met mijn kleindochters ben ik eens gaan bowlen (ik schreef bijna blowen :) ) in onze sporthal. Klein maar ok. Er is ook een kleine bibliotheek, voor de grote moeten we naar Kramfors, en daar is op donderdag iemand aanwezig. De rest van de week loop je daar zo binnen, neemt de boeken die je wil, scant ze en gaat weer weg. Niks controle …
Er is ook een gym en Anki en ik denken daar een tweetal keer per week naartoe te gaan in de komende maanden. Met twee zullen we het misschien wat langer volhouden hahaha
En in november staat er een cruise op het programma!! jaja we rijden dan naar Härnösand, daar neemt een bus ons mee naar Stockholm, rijdt met ons de boot op, daar hebben we een buffet met alles erop en eraan, daarna wat animatie, een overnachting, ontbijt en lunch en daarna weer de bus op en naar huis. Waar die boot naartoe vaart weet ik niet maar naar ‘t schijnt is het heel gezellig en ‘t kost 75 euro voor 2 personen en ge zijt eens weggeweest :) ik zal laten weten hoe het was!
En tegen dan zal hier wel alles in het teken van Kerstmis staan … ben benieuwd!
Maar eerst komt nog de herfst, het kleurrijkste seizoen waarin alles verkleurt naar geel, goud en rood, er zullen weer veel foto’s genomen moeten worden!
En er moeten cantharellen en bosbessen geplukt worden, we zijn eigenlijk nog steeds “onze” berg niet opgeklommen, dat moeten we nu toch eens echt gaan doen!
Ziezo, ik ben weer uitgepraat. Hopelijk vond je het lezen weer leuk en tot een volgende keer. En zoals altijd: als ge eens niet weet wat doen mag je me ook altijd laten weten hoe het met jou gaat!
Gisteren heb ik jullie zo een dikke boterham geserveerd dat ik dacht: laat me eens proberen om dagelijks (min of meer) een klein stukje te schrijven zodat ik hier en daar wat meer details kan geven. Aan de andere kant worden jullie het dan misschien sneller moe :) Ik heb een "poll" gemaakt om jullie voorkeur te kennen, wees lief en tik je voorkeur eens aan in de rechterkolom onder de foto! merciekes!
Vandaag was het weer nog eens krakkemikkig, koude westenwind, veel wolken, zo van die maartse grillen. Maar het zou weer een beetje beter worden in de komende dagen.
Jos heeft vorige week voor de eerste keer medicijnen besteld, ttz ik heb dat voor hem gedaan. Je kan je voorschrift in een speciale omslag steken, je geeft het af in de plaatselijke ICA (grootwarenhuis) en 2 dagen later krijg je een sms om te zeggen dat je pakje is toegekomen. Vandaag kwam de sms dus wij gelijk 2 kleine kinderen met onze spiksplinternieuwe zweedse nummerplaat naar de winkel .... niemand leek het verschil te merken ... maar ja vroeg keken ze omdat het een vreemde nummerplaat was, nu is er niks bijzonders te zien hahaha
Aangezien Jos nog altijd bezig is aan het terras te schilderen moesten we ook nog eens binnen bij de Järn & Färg, dat is de plaatselijke verf- en ijzerwinkel. Heb ik dat verhaal al verteld van mijn schoonbroer toen die in maart hier waren? Die dacht dat de winkel uitgebaat werd door 2 broers. Nu leren jullie ook een woordje zweeds: järn (jeirn) betekent ijzer en färg (feirje) betekent verf. Ge kunt al denken dat we daar al eens mee gelachen hebben! de schuin getypte woorden zijn de uitspraak.
Ik heb een ijzeren ketting - zweeds "kätting" (ketting) simpel hé?) gekocht om mijn grote pot surfinia's aan te hangen. Met 24u per dag al dat licht groeien die zich een ongeluk!
Thuisgekomen is Jos weer op zijn ladder gekropen en heb ik alle dekbedovertrekken en mijn naaimachine naar beneden gesleurd. We hebben nu allemaal 1-persoonsbedden dus die voor 2 personen moeten kleiner gemaakt worden. Gelukkig komt het zo uit dat ik uit een 2-persoonsovertrek een 1-persoons kan knippen en dan net genoeg stof over heb voor 2 kussenovertrekken, dat is ook leuk om in reserve te hebben. Er kruipt wel meer tijd in dan ik dacht want ik heb de ganse namiddag geprutst om er eentje om te "bouwen", de volgende zal wel makkelijker gaan.
Wat ik hier ook al gemerkt heb: er wordt altijd beweerd dat de nationale schotel van Zweden de "kötbullar" (sjeuttbullar) maar die heb ik hier nog niet op tafel gezien, wel "korv" (koerv) worst in alle formaten en smaken. Vandaag hebben we Jos zijn favoriete nog eens gegeten namelijk met kaas en spek erin "ost och bacon" (oest ok bekon).
En weet je nog dat ik zo gesakkerd heb in het begin omdat we geen werkmannen vonden die tijd hadden voor ons? die waren dan allemaal aan het werk in de zomerhuisjes, de "sommarstuga" dat heeft zowat elke zweed. Wel, die werken moeten gedaan zijn want plots steekt er elke dag een naamkaartje in onze brievenbus, van allerlei werkvolk. En gisterenmorgen hadden we plots geen warm water meer, na maar 3 telefoontjes (ik begin het te kennen) stond na de middag de chauffagist al aan de deur! Een half uurtje werk om het verwarmingsspiraal te vervangen en 't was gebakken ... superservice!
Vlak daarna werd ik gebeld door onze dorpsgenoot Wolfgang, die pas tijd had in september om de badkamer te renoveren, hij kwam vandaag kijken wat hij nodig heeft om een steunpilaar van het terras te vervangen en dat komt hij deze week doen! zegt hij ... nu nog afwachten of hij dat ook zal komen doen ... Wij moeten dringend beginnen nadenken wat we met de badkamer gaan doen ... tegels mogen niet van de verzekering omdat de grond hier nog altijd beweegt en er te gemakkelijk kapot gaan.
Alle goede tips ivm badkamerrenovatie zijn zeer hartelijk welkom!
Het is weeral meer dan een maand geleden dat onze blog werd aangevuld dus hierbij nog eens wat nieuws.
Alles gaat goed met ons, alles gaat rustig zijn gangetje, ingen (geen) stress, de dagen glijden één voor één over de kalender …. zonder donker te worden rijgen ze zichzelf aan een lange zonnige eindeloze ketting tot je niet meer weet of het woensdag of zaterdag is ….. oef als dat geen proza is :)
Eind mei zijn we nog eens naar de ”Vårdcentral” geweest, dat is het gezondheidscentrum, om onze medicijnen te laten verlengen of nieuwe te laten voorschrijven want niet alle medicijnen uit België bestaan in Zweden of hebben minstens een andere naam. We hadden een afspraak gemaakt natuurlijk, ”boka en tid” uitspraak boeka en tied, zonder kom je nergens binnen. Maar …. de afspraak was om 9:15u en om 9:38u waren we al weer buiten, gesprek, medicijnen bespreken, nieuwe voorschriften en zelfs bloedafname inbegrepen, probeer dat maar eens te fixen in België!
Je krijgt hier dus geen papieren voorschrift mee tenzij het dringend is, de dokter schrijft na je bezoek een voorschrift, zet dat op de centrale databank en jij gaat bij een apotheek naar keuze je medicijnen kopen. Je kan je ook registreren bij een van de online apotheken, je bestelling doen en die laten leveren bij bv de ICA (grootwarenhuis) in je buurt. Handig geregeld vind ik. Je moet wel een persoonsnummer hebben en dàt heb ik eindelijk, na 3,5 maand in mijn bezit! Hurra, hurra, hurra, hurra!! ja 4x hoera want dat hoort hier zo. Blijkbaar was dat vroeger het voorrecht van de koning maar aangezien hier iedereen gelijk voor de wet is en het heeft ook iets te maken met 4 kanonschoten…. (of dat klopt is nog af te wachten maar tot nu toe heb ik toch al ondervonden dat Zweden zeer vrouwvriendelijk is).
Op de terugweg naar huis (+/- 9km) heb ik de meren geteld die we tegenkwamen, 7 zijn het er, tenminste zoveel kan je er zien liggen vanaf de hoofdweg. Het zijn 7 meren die één voor één omhoog gekomen zijn in de afgelopen 7000 jaar en van zee naar baai naar afgesloten meer naar 100m hoger gelegen meer veranderd zijn. Ik heb een stukje tekst vertaald, het is toch wel interessant om te lezen wat voor een speciale omgeving het hier is:
Het UNESCO Werelderfgoed Höga Kusten
20.000 jaar geleden was het de ijstijd en een dikke ijslaag lag over het hele Noorden. De ijslaag was het dikste aan de Höga Kusten - 3 km dik! Het zware ijs drukte de ondergrond 800m naar beneden. Toen het ijs begon te smelten begon de grond langzaam te stijgen. In het begin tot 10 cm per jaar, nu nog 8 mm per jaar.
10 500 jaar geleden was het ijs zover gesmolten dat de Höga Kusten met water was bedekt. Boven het wateroppervlak waren er kleine eilanden, en dit zijn de heuveltoppen van vandaag. Wat toen strand was ligt nu 286m boven de zee maar niet meer dan 2 km van het strand van vandaag.
7 000 jaar geleden was het ijs weg. Het land steeg nog hoger en nieuwe eilanden kwamen boven het wateroppervlak.
Sindsdien is het land nog eens 100 meter gestegen om het land te vormen dat we vandaag zien – steile hellingen, diepe baaien en een archipel van hoge eilanden. Het land stijgt nu 8 mm per jaar. Dus wat het land is vandaag, was eens de bodem van de zee.
Het land zal blijven stijgen, maar langzamer en langzamer. Ook ons meer was eens een baai, dan een fjord en nu ligt het al 2m hoger dan de zee en is nog enkel verbonden door een klein riviertje waar je naar het schijnt de vissen met de hand kan vangen ...
Er zijn veel sporen in het landschap van de Höga Kusten, waaruit blijkt dat het land is gestegen.
De Höga Kusten heeft 12 unieke plaatsen die u kunt bezoeken. Elk van deze plaatsen laat één of meer sporen van de ijstijd zien en de landverhoging, zoals Högbonden: Een eiland met een B&B en een vuurtoren. Het eiland heeft een kiezelveld, grotten en prachtig uitzicht op de zee.
Of Norrfällsviken: Er is een groot kiezelveld in Norrfällsviken. De steen heet Nordingrå graniet. Deze rots is rood en is typisch voor de Höga Kusten.
Skuleberget: is het hoogste deel van de kust op 286 meter. Aan de voet van de berg is Naturum, een bezoekerscentrum voor degenen die de World Heritage Site willen bezoeken.
Högklinten: Op Högklinten kunt u genieten van een uitzicht gevormd door de zee, landopheffing en de ijstijd.
Skagsudde: is een meetpunt voor de voortdurende landopheffing.
Storön: Een eiland met steile kliffen. Er is hier een haven die niet meer langs de zee ligt, vanwege de landopheffing.
Sörleviken: Sörleviken baai wordt langzaam afgesneden van de zee.
Ulvön: n heeft duidelijke sporen van het land dat stijgt. Je kunt de vissershutten zien die verder en verder van het strand gaan liggen.
Stortorget: Vanuit het uitzichtpunt kun je zien hoe de landopheffing de Trångsundet-baai heeft omgezet in een meer dat niet meer verbonden is met de zee.
Trysunda: Drie eilanden zijn één geworden dankzij de landopheffing. Er zijn veel sporen van de landopheffing hier.
Voilà, aardrijkskunde- én geschiedenisles tegelijk en dat op een zondag …. én als ge op bezoek komt kan je dat allemaal gaan bekijken want het hele gebied is maar 100 km lang, peanuts dus naar zweedse begrippen.
Waarom ik een hele bladzijde geleden over die meren begon is omdat volgens een oud gezegde heeft Nordingrå 52 by, 52 sjöar en 52 berg – 52 dorpen, 52 meren en 52 bergen. De 52 dorpen is correct, of dat ook zo is met de meren en de bergen durf ik niet te stellen.
Wat ik wel weet is dat heel Nordingrå 1600 inwoners heeft gedurende 10 maanden van het jaar. Nu moet ik er eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat het inwonersaantal in de zomer oploopt tot rond de 30.000! de mensen in onze kleine ICA worden gek van die toeristen! ‘t is dan bijna Blankenberge!
Op 6 juni was het de nationale feestdag, in de grote steden is het dan ook een groot feest.
Hier was het ook feest alleen wat kleiner. Bij de meeste huizen hing nu wel de vlag uit dus bij ons ook. Iedereen was weer present op de Hembygdsgården, het gemeenschappelijk park zeg maar. Een operazangeres en haar man zijn hier ook recent komen wonen en die hebben een paar liedjes gezongen. Daarna zijn de nieuwe baby’s voorgesteld en ze kregen een geschenkje aangeboden. En toen was het aan ons! Ook de nieuwe inwijkelingen (import noemen ze dat hier) worden voorgesteld en wij kregen een vlag van Nordingrå.
Het groene is het gras en het bos, het blauwe voor het water en de lucht, het rode voor het Nordingrå graniet.
Wat ik een raar toeval vind is dat er hier voor mijn ogen een stuk rode graniet ligt dat ik heb opgeraapt op een strand op Tjörn in 2013 toen ik daar samen was met mijn lieve klasgenoten Myriam, Goedele en Kristien. Tjörn ligt zo’n goeie 800km van hier in het zuidwesten ….ik herinner me dat ik toen iets zei of dacht in de aard van “dat is een steen om er voor te zorgen dat ik terugkom”.
Nog een grappige toevalligheid: het touw van onze vlaggemast was versleten en toen we dat aan het vervangen waren zagen we het jaartal 1956 in het beton van de mast staan, op zich niks bijzonders maar het is wel het jaar waarin Jos werd geboren ….
Aangezien het een feestdag was hebben we dan ook weer het zweedse volkslied gezongen, ik had toch nog maar eens een beetje geoefend om het van buiten te leren en nu speelt dat al 10 dagen in mijn hoofd !!
We kregen ook een stuk aardbeientaart, zweedse aardbeien zijn véél lekkerder dan de belgische!! en nadien zijn we nog een spelletje “Mölkky” gaan spelen bij de buren. Het komt van Finland, lijkt een beetje op Kubb maar er staan cijfers op de stukken. Je moet om ter snelst 50 punten gooien. Allez, niet moeilijk maar je moet wat deftig kunnen gooien, er is dus wat afgelachen en samengespannen!
En toen we naar huis wilden kregen we als extra cadeautje een ree met 2 kleine bambi’s te zien, zij stonden naar ons te kijken aan de rand van het bos. We hebben gezwaaid maar ze zwaaiden niet terug … how rude! Haha
Ondertussen zijn alle eitjes die in mei gelegd zijn uitgebroed en vliegt en loopt en zwemt al dat klein grut met hopen rond. In een meer in de buurt woont een koppeltje zwanen met 5 kleintjes, in onze tuin huppelen kleine vogeltjes heen en weer en in ons meer dobberen meeuwen, eenden en ganzen met hun nageslacht. Prachtig om het allemaal af te zien.
Sinds vrijdag is het schoolvakantie, de jeugd hing vandaag rond in bootjes op ons meer om te vissen. Of ze wat gevangen hebben weet ik niet maar er zou toch vis zitten.
De zomer mag er dan wel aankomen maar een mens moet hier vooruitkijken dus zijn we brandhout gaan kopen voor de winter, eerst de aanhangwagen vol laden en dan hier weer terug stapelen. Ik zag er een beetje tegenop maar al bij al viel het goed mee en een beetje handenarbeid doet deugd aan de calorieën:)
Vorige week zijn we ook naar het ziekenhuis in Sundsvall geweest voor Jos zijn slaapmasker, weer hetzelfde verhaal: je wordt stipt geroepen, het nieuwe toestel is veel stiller, regelt alles zelf, gesofisticeerder dan het belgische dus. Hij heeft 2 maskers gekregen om te testen, volgende week dus opnieuw een ritje naar Sundsval … is maar 200km op en af :)
We dachten de stad eens te gaan bekijken maar natuurlijk regende het dus reden we maar weer naar huis waar de zon scheen …. wij hebben echt een microklimaat! Ondertussen schrijf ik dit weer een week later en zijn we nog eens naar Sundsvall gereden, gelukkig konden we nu 2 zaken combineren. Eerst weer naar “Skatteverket” dat is de belastingsdienst maar die regelen ook het bevolkingsregister. Daar moesten we efkes zijn om een foto te laten nemen voor onze zweedse identiteitskaart, neen we worden geen zweed, daarvoor moet je hier minstens 5 jaar wonen.
Daarna dus even voor 5 minuten naar het ziekenhuis, masker wisselen en hup weer weg.
Sundsvall is wel een aangenaam stadje, in de zomer staan er overal draken op de straten, in het verleden is de stad eens afgebrand en toen hebben ze draken op de daken gezet om de stad te beschermen tegen brand …. raar maar waar …
‘s middags hebben we superlekker gegeten in een restaurantje waar je in een afgedekte “koer” zit, heel gezellig.
Vorige dinsdag vroeg de buurvrouw of we ‘s avonds meegingen naar Bönhamn, één van de visserdorpjes in de buurt want er zou een cruiseschip langskomen …. dat wou ik wel eens zien!
Wij drieën daar naartoe, want Jos was niet weg te slaan van zijn verfpot en het terras.
Het is dus echt wel bijzonder: in dat haventje liggen hopen eilandjes en grote en kleine rotsen, we zaten daar dus rustig een nootje te knabbelen en een glaasje cider te drinken als er plots van achter zo’n rots een groot wit schip aankomt, impressionant want het lijkt daar helemaal niet diep en die rotsen en eilandjes lijken zo dicht bij mekaar te liggen. Ik probeer het filmpje hierbij te zetten. Sorry voor het gewaggel maar ik wou rechtspringen en dat viel niet zo goed mee :)
Binnen de minuut was dat schip weer weg maar er komt wel een hoop volk naar kijken, de toeristische dienst zet dat op Facebook :)
Ik denk dat het een mooie trip moet zijn langs al die inhammen en steile kust.
En dan ook nog eens mogen ondervinden hoe simpel het zweeds kan zijn: tijdens het wachten zeg ik dat het me verwondert hoe weinig verschil er is tussen laag- en hoogwater en “hoe zeg je dat weeral in het zweeds?” – eb och flod dus :) zoals in het nederlands of het engels dus.
Van engels gesproken, ik spreek dat normaal gezien redelijk vlot. Aangezien Jos het zweeds nog niet machtig is wordt er door de buren met hem engels gesproken. Ik volhard in de boosheid en spreek zweeds maar af en toe wil ik iets zeggen dat hij ook moet verstaan dus vorige week wou ik in het engels zeggen dat we naar het ziekenhuis moest rijden om zijn slaapmasker om te ruilen en dat ging ongeveer zo: we must åka till sjukhuset because he must byta om sin mask ….onze buren hebben tranen gelachen! En ik had het eerst niet eens door! hahaha
Tijdens de viering van de nationale feestdag werd ik voorgesteld aan een dame uit Zuid-Afrika, die is pas ver van huis gaan wonen! Zij sprak goed nederlands aangezien ze een paar jaar in Nederland had gewoond, maar ze vertelde me dat ze het zo moeilijk heeft met de zweedse grammatica.
Vorige week kwamen we ze weer tegen na een concert in de kerk en ze zei: “ik heb onlangs wat grappigs meegemaakt, iemand vroeg me of ik jullie al had ontmoet. Toen ik ja zei was de volgende vraag of het waar was dat die vrouw zo goed zweeds spreekt !!!!”
Ik natuurlijk zo fier als een gieter!!
Ondertussen vorderen onze “werken” langzaam maar zeker, Jos is al 2 weken bezig aan het terras te schilderen en is ondertussen al veranderd in een stuntman, hij hangt bij wijlen in een harnas aan de buitenkant om die ook te schilderen. Maar ‘t zal schoon zijn als ‘t af is!
De vernieuwing van de badkamer is gepland voor half september. Dat wordt ook een belevenis denk ik.
Ondertussen hangt onze weg voor de deur al een paar dagen vol met mobilhomes en caravan’s, neen niet met nederlandse maar met zweedse nummerplaten, ze zijn geland dus! Ze komen midsommar vieren maar vandaag zag ik een hele stoet terug vertrekken, waarschijnlijk was het weer te slecht. Het is de laatste dagen koud en grijs en nat. Het mag gerust wat warmer worden! Voor jullie is het waarschijnlijk al warm genoeg geweest?
Voor de muggen lijkt het wel warm genoeg te zijn, ben al duchtig gebeten maar heb nu weer Para'Kito armbandjes en clips en dat houdt ze wel op afstand!
Over midsommar gesproken, daar wordt door iedereen naartoe geleefd want dat is hèt grote feest! Hebben wij toch alles niet gemist zeker omdat ik dacht dat het zaterdag gevierd werd maar het was vrijdag ... slecht zweden zijn we: midsommar missen, geen koffie drinken, ... maar ja 't is hun fout, weeral had niemand de zweedse vlag gehesen!!!!!
Wat we toch hebben is één grote bloemenpracht, grote en kleine, witte bosanemonen en meiklokjes - gele boter- en paardebloemen, blauwe druifjes en seringen: ze doen allemaal hun uiterste best om de mooiste te zijn! Ook de lupines staat nu volop in bloei, zo mooi om te zien. Eigenlijk moeten we ze vernietigen omdat ze invasief zijn maar niemand doet het omdat al die bermen vol lupines zo mooi om te zien zijn.
We zijn ook nog eens naar Örnsköldsvik gereden om de auto te laten keuren, binnenkort rijiden we dus met zweedse nummerplaten! Terwijl we daar dan toch waren zijn we even op bezoek geweest bij een jong koppeltje en hun zoontje. Via facebook en een ex-collega had ik met hen kennis gemaakt tijdens de voorbereidingen van onze emigratie en ze hebben me dikwijls geholpen bij prangende vragen. We zijn ook daar weer met open armen ontvangen en hebben een goedbewaarde nederzetting uit de ijzertijd, Genesmon, geheten. Het was een hele leuke ontmoeting, we hebben ze bij ons uitgenodigd dus hopelijk komen ze binnenkort eens binnenvallen.
Zo, mijn inspiratie is op, alle verhalen zijn verteld, als je vragen hebt laat je het maar weten.
Degenen die willen kunnen me bereiken via Messenger, Facebook staat meestal open op mijn gsm, als je dat doet via wifi is het gratis dus val me maar “lastig”. Ook Skype kan maar die staat niet altijd open dus dan liefst eerst afspreken. Whatsapp kan ook.
Ik wens jullie allemaal een fijne zomer, een deugddoende vakantie en als ge niet weet waar naartoe, hier is nog plaats! :)
Hierbij wat foto's die bij vorig bericht horen maar eerst verkleind moesten worden ;)
Toch ook nog even zeggen dat het hier nu al weken niet meer donker wordt. Degenen die niet weten hoe dat is moeten maar eens naar de film Insomnia kijken.
Het wordt zomer ... ttz lente zou ook al goed zijn
Er is niets op TV dus ik dacht: zou ik niet nog eens op onze blog schrijven? Dat lijkt me al een tijdje geleden …. foei foei, ik schaam me diep! 6 weken geleden al en ik had zulke goede voornemens. Zoals het meestal gaat met goede voornemens is er altijd wel iets anders te doen dat dringend is.
Here we go: een tandarts hebben we gevonden in Bjästa en daar konden we snel terecht en zijn er goed geholpen. Weer iedereen op zijn sokken, ttz wij op onze sokken en de tandartsen, tandhygiëniste en tandartsassistentes op hun pantoffels. Het blijft grappig maar het zal wel wennen! Morgen heb ik daar een tweede afspraak want ik heb een af en toe wat pijn. De afspraak is om 7:40u en het is 60 km rijden … op een ontiegelijk vroeg uur mijn bed dus en dat ben ik niet meer gewend. Update van de dag erna, na het tandartsbezoek: ik heb 12 gaatjes!!!! bedankt belgische tandarts! :(
Mar het is zo rustig rijden en zo'n mooie natuur onderweg dat het niet lang duurt. Vanmorgen weer in het volle spitsuur …. 1 auto is me voorbij gestoken!
Een paar dagen geleden heb ik nog eens naar de belgische radio geluisterd online, het allereerste dat ik hoorde was: ”file van Heverlee tot Evere” … ik heb die radio terug afgezet!
Vorige keer schreef ik over onze buren die een ”grill” zouden organiseren. Die hebben we ook meegemaakt al was het een weekje later dan voorzien toen het al 6°C was. Speciale belevenis toch zo'n ”barbecue” met dikke laarzen, muts, sjaal en handschoenen maar het was supergezellig zo aan de rand van ons meer. Onze buren waren hartverwarmend vriendelijk, hebben zich stuk voor stuk voorgesteld, veel Anneli's (makkelijk onthouden) en getoond in welk huis ze wonen.
De vraag die letterlijk iedereen stelde was of we hier permanent komen wonen. Er zijn zoveel zomerhuizen dat veel diensten stoppen omdat er tijdens de andere 10 maanden van het jaar niet genoeg volk woont. Dus ons ”ja” werd bijna met gejuich ontvangen!
Het is dus toch wel wat zoeken naar mensen of bedrijven die we nodig hebben.
We willen bv graag de grote badkamer renoveren. Ik heb via via al 1 naam gekregen, die gebeld, zou komen, na 2 maanden nog niks.
Dan zelf iemand gezocht, heeft geen tijd vóór september. Dat is nu ondertussen al niet meer zo lang, als hij nu nog eens zou willen langskomen om iets af te spreken … het wordt nog een belevenis want we hebben 1 persoon nodig die de waterdichte ”matten” komt leggen – tegels is ons afgeraden omdat het land hier nog steeds beweegt – dan iemand voor de buizen en de toestellen – ik twijfel nog over een bad – en dan de electriciteit. Die mag alleen maar gelegd of aangepast worden door een zweed met een diploma.
We zijn dus nog niet aan de nieuwe patatjes zoals men zegt.
Een kapper vinden was ook geen sinecure maar mijn ”vriendin” Åsa van Colorama waar we wekelijks langskomen voor verf en/of behang had vorige week een mooi nieuw kapsel, dus heb ik haar ”bestoeft” en gevraagd naar welke kapper zij gaat.
Naam en adres gekregen van KlippAnn, afspraak gemaakt en vorige dinsdag konden wij daar alletwee terecht om daar te horen dat eerder genoemde Colorama mensen in dienst heeft die de badkamermatten leggen! Antwoord van Colorama: ge hebt niks gezegd over een badkamer … tja ...
Wat ik al begrepen heb is dat een goed netwerk héél belangrijk is :) en dat iedereen iedereen kent.
Trouwens: we zijn héél blij met onze kapster, we zijn geen van beiden ooit beter geknipt! Daarvoor moet ge dan in een piepklein boerengat is een salonnetje van 6 m² je haren laten knippen!
Het weer: volgens wat we horen is het van 1800 en een beetje al geleden dat het nog zó lang zó koud is gebleven.
De meeste nachten vriest het nog, vorige week hadden we nog sneeuwbuien en die komen natuurlijk net nadat je de winterbanden heb verwisseld voor zomerbanden.
Gisteren was het warmer maar vandaag heeft het dan weer de ganse dag geregend. Je kan zien dat de natuur zich echt moet inhouden, alle bomen staan al weken in knop maar nog geen blad te zien … ben benieuwd om de lente te zien losbarsten want dàt is blijkbaar wel een fenomeen.
Volgens de weerberichten wordt het nu stilaan warmer …. blazen jullie allemaal eens wat warmte richting noorden aub? Jos zit al weken op hete kolen want hij heeft een hogedrukreiniger gekocht om het terras af te spuiten maar het is er nog te koud voor.
Deze week hebben we (ik) eindelijk beslist over de gordijnen in de living en eetkamer, ik steek een foto in bijlage. Opbouwende kritiek mag :)
Zo we zijn nu bijna klaar voor de zomer, binnenkort kunnen we de buren van Körning (een van de 11 gehuchten van Nordingrå) uitnodigen op een drankje en het hapje zal wel ”korv” worden waarschijnlijk, je kan je niet voorstellen hoeveel verschillende soorten worst je hier kan vinden en ik moet zeggen dat we er al een paar hebben geprobeerd en dat ze lekker zijn.
Eigenlijk heb ik qua voeding nog helemaal niets belgisch gemist. Er is mosterd die ik lust, er is Nutella, ik heb ook lekkere salami gevonden. Eén ding vind ik hier niet en dat is pickles, gelukkig heeft onze belgische buurman een supergrote pot meegebracht bij zijn vorige reis. Doet er me aan denken dat ik pickles op mijn ”mee te brengen” uit België moet zeggen. En zoniet moet ik bij Jeroen Meus eens gaan kijken hoe hij ze zelf maakt. We hebben toch een fantastische ”jordkällar” als is de onze een rotskelder, om al die dingen in te bewaren. Gratis koelkast dus!
Morgen is het Jos zijn verjaardag, dan gaan we eens op stap … 't moet toch niet altijd verven, behangen en poetsen zijn nietwaar? We hebben samen met de buren al een paar mooie plekjes ontdekt. Er is er eentje bij dat in alle boekskes over Zweden en de Höga Kusten staat maar onze lieve buurvrouw wil het geheim houden omdat het er anders te druk wordt, dus daarover vertel ik niks, maar als je komt nemen we je mee! Haha
Er is volgens kenners een supergoed visrestaurant op 18km van hier in Norrfällsviken, ik denk dat we dat eens gaan proberen.
Vanavond komen onze naaste buren eindelijk eens bij ons eten, het huis is nu netjes genoeg om bezoek te ontvangen. Op het menu: stoofvlees!!!
't zal wel met patatjes zijn want met frieten sta ik de halve maaltijd in de keuken …
Dat stoofvlees: we hebben al een paar keer vlees gekocht in de winkels en dat telkens donkerrood, lekker en mals.
Tijdens ons gezamelijk uitstapje toonde onze buurvrouw een boerderij en wist te melden dat die een winkel ”köttbutik” hebben bij ons in het dorp. Tijdens de zomerperiode zijn ze open op vrijdag van 11 tot 16u. Dus ik er naartoe vanmorgen …. aanschuiven verdorie! Maar ik ben nu benieuwd, verser en natuurlijker kan niet denk ik …. hoop ik!
Tijd voor een frisse douche en wat plamuurwerk want om 6 uur staat het bezoek aan de deur, zo stipt dat ze zijn!
Tot hoors, ziens, lees! Ha det bra! En ge moogt ook eens terugschrijven hé! Jullie hebben toch ook wel eens iets te vertellen, 't moet daarom niet waar zijn LOL
We wonen dus officieel vanaf 1 maart dit jaar in Zweden en we zijn gepensioneerd, dat weet ondertussen iedereen al wel.
Vorige week kreeg Jos een brief van de belgische pensioendienst met daarbij een formulier "bewijs van leven" dat jaarlijks! moet ingevuld worden door 'een' zweedse overheid om te bewijzen dat hij nog leeft ..... na 3 weken!!!!
Ok, het zal wel weer nodig zijn zeker ? Wij vanmorgen dus naar de politie van Kramfors maar die mogen dat blijkbaar niet meer doen, daarvoor moet je een advocaat hebben.... De vriendelijke dame van het loket was ook nog zo behulpzaam om ons een naam en telefoonnummer te geven van een advocaat die dit ind de regio doet.
Eenmaal terug in de auto bellen we die man op, in de veronderstelling dat we een afspraak zullen moeten maken en dat het niet voor direct zal zijn.
Maar neen, de brave man zegt sorry omdat hij net onderweg is van Kramfors naar huis in Nyland en vraagt of wij ons kunnen verplaatsen tot bij hem. Ja dat was geen probleem, wanneer kan dat? ja nu, kom maar af en dus kregen we de uitleg hoe er te geraken, ongeveer 1 mil (dat is 10km in Zweden!) tot aan een oude kerk, daar naar rechts en voorbij de kerk naar links en dan tot het einde van de straat, het laatste huis rechts.
Hop wij daar naartoe, weer in de veronderstelling dat het een huis in een bebouwde kom zou zijn. Zijn uitleg was duidelijk geweest dus na de kerk rijden we links een weg in ... na ongeveer 100m wordt dat een grindwegje dat eindigt in een boswegje maar daar staat dan rechts wel een huis, een groot huis zelfs. Ligt een eind van dat wegje en eens wat dichterbij ziet het huis er al wat minder impressionant uit want niet echt goed onderhouden.
We denken al allebei dat we verkeerd zitten maar we parkeren de auto en tegen de tijd dat we uitgestapt zijn vliegt de voordeur open en staat daar een meneer op zijn sokken! die ons vriendelijk binnen vraagt, we moeten onze schoenen niet uitdoen want het is alleen maar water en we worden gevraagd hem te volgen.
Wat verwacht jij als je naar een advocaat gaat? Een kantoor toch? Maar neen, wij kregen een stoel aangeboden in de keuken! er werden wat papieren opzij geschoven en het document voor Jos ingevuld en ondertekend, kosten: 20 euro en je krijgt een betalingsbewijs.
Er stonden ook wat muziekinstrumenten naast de keukentafel en meneer blijkt ook nog een rockmuzikant te zijn met een band ... dus hebben we daar ook nog wat over gekletst. Supersympathiek was die man!!
Gewoonweg hartverwarmend is zo een ervaring! in België zijn we gewend aan een héél ander soort advocaten en notarissen, toch??
Voor mij was dit weer een bewijs van het zweedse woord "lagom" wat "niet te veel, niet te weinig" of "doe maar gewoon" betekent.
Het maakt het alleen maar leuker om hier te wonen en met een beetje geluk is Jos zijn formulier op tijd bij de belgische pensioendienst zodat die ook weer op twee oren kunnen slapen.
De zweedse humor is ook niet mis: op het dokument voor Jos had de man een stempel gezet maar die had ik niet bekeken. Bij het buitengaan vraag ik of hij ook testamenten en zo opmaakt, ja dat deed hij. Ik zeg dat ik dacht dat we daarvoor een "notarius publicus" moesten zoeken. Zijn antwoord: ja als je die nodig hebt is er eentje in Kramfors, je kan zijn gegevens opvragen bij de politie.
Thuisgekomen zie ik dat op die stempel met zijn naam ook "notarius publicus" staat!!! dus ipv mij te antwoorden dat hij die titel heeft en die man is stuurt hij me fijntjes het bos in!!
Daarnaast kan ik melden dat het 3 dagen gedooid heeft maar dat sinds een uur geleden de sneeuw weer met pakken naar beneden komt ... komende zaterdag hebben de buren van ons 38 huizen grote gehucht een ontmoeting met ons gepland op een bbq-plaats naast het meer ... we zullen ons thermisch ondergoed maar aantrekken! en misschien ook maar een fles Aquavit meenemen?
Alleszins geen harde broodjes want ik heb net een stuk van een tand afgebroken ... volgende verhaal: op zoek naar een tandarts .... :)
Mijn vorige bijdrage aan het blog eindigde met ons vertrek in oktober om een huis te gaan bekijken. Sinds toen is alles zo snel gegaan en ondertussen hebben we dat huis gekocht en zijn we verhuisd en komt hier het vervolg:
Eindelijk hebben we internet en kan ik jullie weer meer nieuws laten weten over onze eerste maand in Zweden.
We zijn dus op 23 februari vertrokken in afgrijselijk slecht weer, harde wind en ijskoude regen.
Gelukkig hadden we in onze B&B d' Hollehoeve in Heist-op-den-Berg een leuke kamer met comfortabele bedden zodat we toch een beetje nachtrust hadden want de vorige dagen waren nog emotioneel met afscheid van familie en vrienden … toch niet te onderschatten!
Gelukkig hadden we tijd genoeg voorzien om in Kiel te geraken want de boot was gereserveerd dus je moet er op tijd zijn. En met een aanhangwagen mag je niet meer dan 80km per uur rijden, dat is geen lachertje op de Duitse snelweg maar alles ging goed en we geraakten op tijd in Kiel.
Ik ben al geen “bootmens” en dan was er nog eens storm voorspeld … onderweg waren we hem voorgebleven maar wat zou het worden op de boot ? 14 uur lang ! Ik hield mijn hart vast en vroeg me af of we plastieken zakjes bij ons hadden.
Suzy en Eric stonden ons al op te wachten want zij emigreren ook binnenkort maar rijden nu nog eens op en af met een volle bestelwagen. Dat zullen ze nadien nog eens doen om daarna op 27 maart definitief naar Dalsland te vertrekken. We woonden al die jaren op amper 6 km van mekaar zonder elkaar te kennen en nu zijn we al dikke vrienden. Jammer dat we nu 730 km van mekaar zullen wonen maar dat is hier bijna naast de deur, let op: ik zeg bijna! :)
Op tijd de boot op, valiesje mee, onze hut zoeken en dan met mekaar een hapje gaan eten. En wat zou dat zoal mogen zijn? Ja natuurlijk köttbullar med lingon och potatismos !!!
Nadien nog een pintje drinken aan astronomische prijzen, ik geloof dat ze dat zo duur maken om er geen te moeten verkopen, besparing op personeel haha
Daarna naar bed want iedereen was toch moe na alle stress van de voorbije dagen, weken, maanden …
Ik kan niet zeggen dat ik geslapen heb als een roos want je voelt het trillen van de motoren en het bewegen van de boot, maar al bij al waren we redelijk uitgerust toen we tijdens het ontbijt de haven van Göteborg binnen vaarden.
Afscheid genomen van Suzy en Eric en op weg naar de volgende halte want als we de hele rit zouden doen tot Nordingrå kwamen we daar toe in de late avond, pikkedonker en de wegen vol ijs. Dat wilden we met de aanhangwagen niet riskeren.
Rond 17:00 aangekomen bij Totra stuga in Gävle, geboekt voor één nacht via Booking.com. Een hele lieve Nederlandse gastvrouw en een mooi en gezellig huisje.
De 25ste zijn we dan richting Nordingrå gereden, kort na de middag toegekomen aan (bijna) ons huis. We wilden de aanhangwagen daar laten omdat onze B&B voor de komende 4 dagen aan een steil straatje lag. Maar met gewone winterbanden geraakten we de oprit niet op, dat heeft de eigenaar dan maar vriendelijk voor ons gedaan.
Even kennis gemaakt en dan zijn we ons gaan installeren in Lugnvik in Villa Grönstedt waar we in oktober ook al hadden gelogeerd. Voor de prijs van een kamer krijg je daar een heel appartement, we hadden zelfs 2 slaapkamers. Maar we hadden ook veel plaats nodig want alle spullen die in onze koffer staken wilden we met die vriestemperaturen toch graag binnen zetten.
Het heeft dan een paar dagen gevroren en gesneeuwd, we konden direct het sneeuwschuiven oefenen. Gelukkig kwam daar ook een tractor om het zware schuifwerk te doen.
Tijdens de volgende dagen zijn we op zoektocht gegaan naar alle mogelijke winkels die we konden nodig hebben in de komende weken.
We zijn ook naar de bank geweest (3x) om onze rekeningen te openen en kaarten aan te vragen. Dat was dan toch al één ding dat zonder persoonsnummer kon al hebben we zeker 7 à 8 verschillende papieren moeten tekenen vooraleer alles in orde was.
Net zoals in België heb je in Zweden tijd en geduld nodig om één en ander gedaan te krijgen.
Voor ons vertrek heb ik alle Facebook forums en websites en checklists afgespeurd naar informatie, allemaal genoteerd, gecheckt, aangevraagd, gekopieerd, gescand …. je begrijpt wat ik bedoel: we waren voorbereid!
Sorry dat het wat heeft geduurd eer deze blog weer wat leesvoer kreeg maar zoals jullie al kunnen denken worden we stilaan bedolven onder de verhuisdozen. Maar ja dat hoort er bij.
Vorige keer vertelde ik over de verkoop van onze woning in België. Dat ging dus uitermate vlot, zo snel dat we plots maar 3 maanden meer hadden ipv de geplande 8 à 9 maanden.
Wat doet een mens dan zoal? Je schuimt Hemnet.se af (zweedse equivalent van Immoweb) en je praat met wat mensen op de Faceboekgroep Zweden Forum (https://www.facebook.com/groups/1593444450898722/?ref=bookmarks), dé plaats om info te vinden over emigreren naar en wonen in Zweden. Soms serieus, soms ludiek maar altijd informatief!
Een onbekend iemand schrijft: "binnen 12 dagen vertrek ik naar mijn net gekocht huis in Zweden" ... natuurlijk ben ik nieuwsgierig en vraag waar dat huis dan staat. Antwoord: Höga Kusten!
Tja 't is daar mooi maar 't is ver ... maar we krijgen toch de link naar de makelaar ginder. http://www.hogakustensfastighetsmaklare.se/English/
Toch eens gaan kijken ... mmmm ... toch niet helemaal de huizen die we zoeken .... 't is toch ver ... ja maar wat is ver .... de dag nadien nog eens geklikt op de link .... scrollen door het aanbod ... en daar staat dan plots dat huis waar je al 12 jaar van droomt maar waarvan je dacht dat het we zoiets nooit zouden vinden.
Tijdens al onze vakanties hebben we tientallen keren huizen zien staan aan een meer en telkens was onze bedenking dat we zoiets wel wilden maar dat we dat niet zouden kunnen kopen.
Het huis dat ik dus eind september vond in Nordingrå was precies wat we zochten, instapklaar, betaalbaar, aan een meer en zelfs aan zee! A dream came true.
Jaja dat zal wel maar we hadden het nog niet gezien, op foto's lijkt alles mooi én daarbij ben je verplicht het huis te bezichtigen voor je het kan kopen. Nu is 2.000km niet de afstand die je even snel over en weer doet. Dus mijn stoute schoenen aangetrokken en contact genomen met de mijnheer die ons de link had bezorgd. Ondertussen heeft de brave man een naam, Guy, en wordt hij onze buurman op 12km afstand, dus echt om de hoek naar zweedse normen.
Guy kreeg de opdracht (braafkes en vriendelijk gevraagd!) om dat huis al eens te gaan bekijken voor ons om te zien of het de moeite was dat we zover zouden rijden.
En "buurman" was zo vriendelijk om dat te doen én ons dezelfde avond een bericht te sturen met volgende tekst: "spring in je auto want ge moet dit zien!"
Goed nieuws dus maar mijn kleine arme Mazda Demio was volgens mijn "sambo" niet geschikt voor zo'n verre reis. Dan maar een nieuwe auto gekocht hé (neen niet gewonnen met de Lotto), valiezen gepakt, overnachting geboekt en vertrokken. Op 21 oktober om 5uur 's morgens zijn we onderweg ... met hooggespannen verwachtingen ....
Er komt meer ... een beetje de spanning erin houden :)
Eerst en vooral wens ik alle familieleden, vrienden, kennissen en lezers een vreugdevol, vredevol, gelukkig maar vooral gezond 2017 toe!
Ja, we hadden dus beslist om te emigreren naar Zweden. Hoe begin je daar nu aan? Waar gaan we wonen? Wanneer verhuizen we? dat laatste was snel gepland: vanaf mei 2017, niet in de winter dus.
Waar, dat was een ander paar mouwen, we hadden al wel afgesproken dat we niet in een bos gingen wonen op ik weet niet hoeveel afstand van winkels en andere noodzakelijke instanties. We wilden ook niet in een klein gehucht wonen waar enkel in de zomer wat volk rondloopt op vakantie maar waar je de rest van het jaar alleen woont tussen leegstaande huizen.
Värmland stond nog altijd op nummer 1 dus op Hemnet.se werden zoekcriteria ingesteld voor het soort huis dat we zochten: genoeg kamers op familie te kunnen logeren, rustig gelegen, goed in orde, in de buurt van water, op max 10km van winkels, apotheek, bank, ...
En zo begonnen dagelijks e-mails binnen te lopen met potentiële kandidaat-huizen ... Ik zei al dat er nogal wat verschil op zit ... het ging van helemaal vernieuwde zwart/wit ingerichte dure zomerhuizen naar goedkope bouwvallen, alles zat er tussen. Hier en daar eentje dat wat meer voldeed maar ja ... we moesten natuurlijk eerst onze woning in België verkopen want 2 huizen onderhouden was te duur.
Dus zijn we begonnen aan de grote schoonmaak, een paar keer over en weer naar het containerpark, hopen foto's gemaakt en gesorteerd en weer weggegooid tot we er een paar hadden die ons bevielen. Dan heb ik de advertentie aangemaakt op Immoweb met in het achterhoofd dat het wel eens maanden zou kunnen duren eer onze woning zou verkocht zijn, niet omdat die niet in orde zou zijn, verre van dat, maar je weet nooit hoe het loopt.
Wel, ik denk dat we een wereldrecord hebben gebroken! Amper 2 uur nadat ik de advertentie had gepubliceerd op Immoweb hadden we een kandidaat-koper, die 2 dagen nadien is komen kijken en ons appartement heeft gekocht .... wij durfden dat zelf niet te geloven!
Dan kwam natuurlijk de andere kant van de zaak: we hadden dus 3 maanden om een huis in Zweden te kopen en we hadden nog niets ...
In februari 2017 verlaten we (Jos en Ann) België om in het (midden) hoge Noorden te gaan wonen.
Hoe kom je op dat idee? Dat is de vraag die we al tientallen keren gehoord hebben.
Tja, hoe leg je zoiets uit ? Op een dag in 2005 stelde Jos voor om naar Zweden op vakantie te gaan ipv naar Frankrijk, Portugal, Spanje of Italië.
Zoals de meeste mensen stond ik niet te trappelen want "het is daar koud" maar ik liet me toch overhalen en half september waren we onderweg, via de vele files in Duitsland en het al wat rustiger Denemarken kwamen we met de overzet Helsingor-Helsinborg in Zweden aan. En na nog een paar uurtjes over goede wegen en zonder files kwamen we in Gräsmark toe.
Blauwe lucht, stralende zon, heerlijke temperatuur tussen de 20 en 25°C en dat heeft zo twee weken geduurd .... hoe koud? waar koud ? Na 15 september werden de nachten wel plots een stukje frisser maar tijdens de dag zat er precies ook al meer zuurstof in de lucht.
En dan zag je elke dag nog een extra boom die plots van groen naar rood of geel of oranje kleurde, het hele palet!
We hebben gedurende die 2 weken veel kilometers door Värmland gereden, telkens weer een lus van en naar ons verblijf, een gezellige blokhut met zicht op een meer, verscholen in een bos. We herademden!
Maar het vreemdste was dat in voor de eerste keer in mijn leven het gevoel had thuis te komen en dat is 12 jaar later nog niet veranderd. Bijna elke dag lees ik op Facebook's Zweden Forum https://www.facebook.com/groups/1593444450898722/ hetzelfde verhaal van andere mensen, dat thuiskomen, wat is dat ? tot nu toe weet ik het ook niet, misschien heb ik Vikingbloed door mijn aders stromen ?
Eens weer thuis was er heimwee, alles beginnen lezen en bekijken wat er over Zweden te volgen viel, zweeds gaan studeren, Hemnet.se afgespeurd, terug op vakantie naar een ander plekje, weer heimwee nadien, "we zouden toch graag willen maar we werken nog", " we bekijken het nog eens als we met pensioen zijn", alle twijfels doormaken, enz enz tot we dan op een dag met pensioen zijn en we toch nog maar eens de vakantie in Zweden doorbrengen, in juli dit jaar. Ooooh die lange dagen, de heldere kleuren, de zuivere lucht, de stranden, kanalen, bootjes, heuvels .... het lokte en trok nog altijd even hard!
We hebben dan wat afspraken gemaakt met een aantal makelaars om enkele huizen te bekijken om een idee te krijgen van de prijs/kwaliteit. Laat ons zeggen dat daar veel verschil op zit!
Eens weer thuis zijn we er rustig voor gaan zitten en hebben we gewikt en gewogen en uiteindelijk beslist om er voor de gaan!
Het lijkt allemaal niets maar 12 jaar denken, twijfelen, plannen, opzoeken, praten, nog eens zoeken, nog meer twijfelen, beslissen, toch nog eens twijfelen, ..... het vraagt wat van een mens maar de roep uit het Noorden is te groot, we gaan ervoor!
De laatste paar maanden is alles zo vlug gegaan en we gaan de voorlaatste belgische fase in: inpakken!
Under construction: Er komt meer ! schrijf je in op de mailinglist en dan krijg je op tijd en stond bericht over onze avonturen.
Je kan ook in het gastenboek een berichtje laten.
Even geduld aub want we hebben nu veel aan ons hoofd en om handen.
We wensen iedereen alvast zeer fijne feestdagen en een gezond nieuw jaar.
Wil je graag onze avonturen volgen? Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.Je krijgt dan een e-mail zodra we iets toevoegen.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
