Na een heerlijke nacht beginnen we met een verkenning van Lima. We hebben een hotel in het district Miraflores, een moderne wijk aan het strand, een half uurtje van de oude stad.
We gaan nu even wennen aan de temperatuur (gemiddeld 26 graden) en aan de andere cultuur en keuken.
Over keuken gesproken: het belangrijkste gerecht is hier ceviche. Het is een schotel met rauwe stukjes vis, gemarineerd in limoensap met rode ui, koriander en pikante pepertjes. Heerlijk. De typische drank is pisco sour; een drankje dat qua smaak iets weg heeft van limoncello, maar dat veel sterker is en afgewerkt wordt met schuim van opgeklopt eiwit.
Miraflores is heel modern: nieuwe, hoge flatgebouwen, brede straten met ruime fietspaden (ook bedoeld voor scaters, pedalo's, skeelers …) en met kruispunten waar het systeem 'vierkant groen' wordt toegepast. Verrassend!
Om het strand te bereiken moet je wel een groot aantal trappen af (en daarna terug op!). De zee ligt namelijk zestig tot tachtig meter lager dan de stad.
We gaan dit maal Lima niet uitgebreid verkennen: als we onze planning kunnen volgen komen we hier nog minstens drie keer terug.
Dicht bij ons hotel ligt het 'J.F.Kennedy-park'. Een langgerekt park waar we onze eerste vogels spotten. De eerste dag heeft hier het feest van de vriendschap plaats: een hele troep jongelui met rode neuzen loopt onder tromgeroffel door het park om alle mensen te omhelzen. Ambiance verzekerd!
Onze eerste uitstap doen we binnen de wijk Miraflores. Tussen de moderne buildings ligt namelijk een archeologische site: een tempelruïne uit de pre-incatijd: Huaca Pucllana.
De tempel werd gebouwd tijdens de periode van de Limacultuur (450-650 A.D.) en was een ceremonieel centrum. De site diende als heiligdom, verblijfplaats van de priesters (top) en van de hovelingen (middenplateau's). De priesters en edellieden werden er begraven. De gewone mensen leefden aan de voet van het complex. Het geheel heeft de vorm van een grote, symmetrische, afgeknotte piramide en is geheel opgetrokken uit stenen, gemaakt uit klei en gedroogd in de zon.
De teruggevonden graven bevatten de gemummificeerde lichamen van de overledenen. De mensen werden gehurkt begraven, gewikkeld in linnen en omwonden met touw. Op de bundel werd een namaakhoofd geplaatst, zodat het geheel terug het uitzicht kreeg van een mens.
Het bezoek was heet maar interessant en werd 's avonds afgerond met een 'happy hour', een traditie die hier heel erg leeft.
Na drie dagen vertrekken we naar Paracas, een stadje aan de kust op vier uur rijden van Lima. De bus is luxueus, de wegen zijn goed, dus de reis verloopt voorspoedig.
Paracas is een gezellig stadje dat zich uitstrekt langs de oceaan. Het bestaat bijna volledig uit winkeltjes, restaurantjes en hotels. We vinden een rustig en proper hotel aan de bushalte en maken ons klaar om hier een paar dagen te blijven. Hier gaan we elke dag langs het strand vogels kijken en een paar uitstappen doen.
Opmerking vooraf: waar we in Lima 'happy hour' kenden, heeft men hier 'happy Day'. Heel de dag geldt de regel: één betalen, twee krijgen!
Hier doen we twee uitstappen.
De eerste is naar de Islas Ballestas, een eilandengroep op een dik half uur varen (met een speedboot) van de stad. De rotsformaties zijn indrukwekkend en de eilanden zijn bevolkt met ontelbare vogels. We zien er ook onze eerste lijtekening: honderd meter hoog, zestig meter breed. Niemand weet wie het gemaakt heeft of waarom.
Tegenwoordig zijn de eilanden natuurreservaat, maar vroeger waren ze vooral een bron van 'guano', uitwerpselen van de vogels die op de eilanden leefden. Naast vogels zien we ook heel veel zeeleeuwen. Hier spotten we de eerste pinguïns. Het is heel raar: de kust van Peru is heel heet, zanderig, het regent er niet (20 mm per jaar) en toch leeft hier een vogel die we eerder in een koude omgeving verwachten.
Onze tweede uitstap brengt ons naar Paracas Nationaal Park. Een woestijn, waar het niet regent, maar waar heel het jaar een constante zeebries waait. We bekijken er de fossielen, de kathedraal (een rotsformatie die uit zee oprijst), de rode rotsen …
Niet geweldig qua vogelwaarnemingen, maar een interessante tocht om eens meegemaakt te hebben.
Na deze uitstappen storten we ons op de culinaire specialiteit van Paracas: gegratineerde Sint-jakobsschelpen met parmezaankaas.
Wat is er heerlijker dan 's avonds op een terrasje te genieten van een lekkere maaltijd, begeleid door een fris biertje, terwijl je kijkt naar de pelikanen die in het licht van de ondergaande zon naar vissen duiken?
Spijtig komt hieraan een eind: morgen vertrekken we terug naar Lima (historisch centrum) en vandaar gaan we naar het noorden, richting Amazonewoud.
In het begin liep alles mis: donderdag reden er nog vrij regelmatig bussen naar het centraal station, maar vrijdag waren alle lijnen dood. De site van 'de Lijn' geeft dus zoals gewoonlijk geen duidelijke uitleg. We vertrekken maar op hoop ven zege naar de bushalte.
Wachten.
Als er na een half uur nog geen bus verschenen is (en ook geen die de andere richting uitgaat) houden we het voor bekeken en gaan we terug naar huis.
Internet en telefoon opnieuw ingeschakeld (was afgezet voor drie maand) en een paar adressen van taxibedrijven opgezocht. De tijd tikt ondertussen verder en de spanning stijgt.
De taximaatschappijen hebben het blijkbaar druk, want overal worden we in de wachtrij gezet.
Eindelijk lukt het ons om contact te krijgen met een dispatcher. Hij vertelt dat het onmenselijk druk is en dat er geen enkele bus rijdt in Antwerpen. Dat had de Lijn ons dus een uur geleden ook kunnen vertellen!
Hoe dan ook, we bestellen een taxi naar het centraal station. Wachttijd: een half uur.
Gelukkig komt de taxi er al door na 20 minuten. Er is weinig verkeer op de weg, dus uiteindelijk arriveren we nog ruim op tijd aan het centraal station. Wonder boven wonder staat er geen lange wachtrij, zodat we vlot onze tickets kunnen krijgen. De verkoopster vertelt ons dat we eventueel zelfs een Thalys vroeger kunnen nemen, zodat we wat meer tijd hebben in Schiphol.
Schiphol is hels druk Overal lange wachtrijen, maar we zijn er dus een uur vroeger en maken ons niet al te ongerust.
We hebben van thuis uit al plaatsen gereserveerd, zodat inchecken nog maar een formaliteit is. Bagage afgeven, een half uurtje wachten en op het vliegtuig.
De vlucht verloopt vlot. Redelijk eten, goeie drankjes en vriendelijke stewardessen zorgen ervoor dat de vlucht van 12 uur redelijk snel voorbij gaat. We slagen er allebei in om een beetje te slapen. Om twintig na zeven (plaatselijke tijd) landen we in Lima.
Het is hier 26 graden en dat voelt heel warm aan na het druilerige weer in België. We worden opgewacht door een taxichauffeur die ons op 35 minuten naar ons hotel brengt.
Heel vriendelijke ontvangst, mooie en propere kamer en dan …. slapen.
Hoewel het nog warm is buiten, is de kerstsfeer toch al overal voelbaar: lichtjes in de bomen, mensen die met pakjes sleuren, kerstkaarten die toekomen, kortom tijd voor ons om er even tussen uit te glippen.
Dit jaar trekken we naar Peru. Onze tickets zijn gekocht, we hebben de laatste inentingen gehad, het materiaal dat meegaat is nagekeken en we hebben zelfs een voorlopige, ruwe planning gemaakt.
We vertrekken op drie januari met de Thalys naar Schiphol. Daar hebben we twee uur tijd om onze bagage af te leveren en aan boord te gaan.
Het vervelendste deel van de reis is de vlucht: veertien uur non-stop van Amsterdam naar Lima.
In Lima hebben we ons onderdak al geboekt: een modern hotel dicht bij een park, op wandelafstand van de oude stadskern en op tien minuten van het strand.
Van Lima uit hebben we drie grote routes gepland:
De noordelijke route vertrekt uit Lima naar het noorden, tot bijna de grens met Ecuador. Onderweg proberen we een of meer eilanden te bezoeken. Op ons meest noordelijke punt trekken we richting Andes, en vandaar verder het Amazonewoud in. Ons verste punt zal waarschijnlijk Iquitos zijn: een stad midden in het Amazonegebied en enkel te bereiken met het vliegtuig of met de boot.
De zuidelijke route. Hier volgen we de kustlijn in zuidelijke richting. We hopen Nazca te bezoeken ( grote mysterieuze lijntekeningen) en trekken dan via Cusco naar Machu Pichu. We bezoeken dit Inca tempelcomplex en trekken verder naar het hoogste meer ter wereld: Lake Titicaca.
Onze derde route bestrijkt het centrale deel van Peru. Vanuit Lima trekken we de Andes in naar het nevelwoud en gaan we op zoek naar vogels die op grotere hoogte leven.
Als we dit allemaal gedaan hebben zit onze tijd in Peru er op en wordt het stilaan tijd om naar huis terug te keren. We hopen dat hier dan de lente terug in het land is.
Nu resten ons nog een paar dingen te doen: kerstfeest en nieuwjaar met de familie, inpakken, alles afsluiten en zorgen dat we onze trein niet missen.
Het vervolg lezen jullie na onze aankomst in Lima.
