Ferme jongens, stoere knapen
foei, hoe suffend sta je daar
zijt ge dan niet welgeschapen
zijt ge niet van zessen klaar
schaam je jongens en ga mee
naar de zee, naar de zee
schaam je jongens en ga mee
naar de zee, naar de zee!

Dat 's een leven van plezieren
dat 's een leven van stavast
zo de wereld rond te zwieren
in het topje van de mast
thuis te zijn op ied're ree
kom, ga mee naar de zee
thuis te zijn op ied're ree
kom, ga mee naar de zee!

Laat ze pruilen, laat ze druilen
laat ze schuilen aan het strand
loopt Jan Salie op zijn muilen
Jan Courage kiest het want
hallo bootsman, alles ree
wij gaan mee naar de zee
hallo bootsman, alles ree
wij gaan mee naar de zee!

.....

                

Wie wil er mee naar Wieringen varen
's morgens vroeg al in de dauw
met een mooi meisje van achttien jaren
dat zo graag naar Wieringen wou?

Schipper ik hoor de hanen kraaien
schipper ik zie de vlaggetjes waaien
stuurman, laat je roer maar gaan
dan zullen wij spoedig op Wieringen staan.

Toen we daar op Wieringen kwamen
zagen we heel veel boeren staan
die hun spek met lepels aten
daarom wou je naar Wieringen gaan

Schipper ik hoor de hanen kraaien
schipper ik zie de vlaggetjes waaien
stuurman, laat je roer maar gaan
dan zullen wij spoedig op Wieringen staan.

 

.....

 

 

                  

 

Er schommelt een wiegjen in 't bloeiende hout
een wiegjen met bloemengordijntjes
dat hebben twee vogeltjes samen gebouwd
en zie eens hoe keurig en fijntjes.

Als 't windeke speelt
de loverkens streelt
dan schommelt het teedere wiegelijn mee
als 't scheepjen op deinende zee.

In 't schommelend wiegjen is 't wonder geschied:
uit d'eitjes zijn jongen geboren
nu zingt in verrukking het gaaiken zijn lied
een liedeke zoet om te hooren.

Hoe 't jubelt door 't hout
hoe schatert door 't woud
en moedertje dekt ze van 't luisteren niet moe
met koest'rende vleugeltjes toe.

.......

         



Beelden uit mijn kinderjaren
uit mijn jeugd zoo vrij en blij
trekken somtijds kalm en rustig
aan mijn peinzend oog voorbij
'k denk nog dikwijls aan die dagen
vol geluk en stille vreê
hoe verheugd ik steeds ontwaakte
in ons hutje bij de zee.

Mijn verbeelding ziet de bloemen
voor ons nederig venster staan
en 't strand waar 'k schelpen gaarde
glanzen bij het licht der maan
'k hoor mijn moeders zoet vermanen
als ze mij in 't bedje leê
en ik voel weer 's levens morgen
In ons hutje bij de zee.

Wat ik later mocht ervaren
's levens droefheid 's levens vreugd
immer zal mijn hart U loven
vreedzaam plekje uit mijn jeugd
en mijn laatste wensch zal wezen
dat ik eens in kalmen vreê
't moede hoofd ter rust mag vlijen
in ons hutje bij de zee.

~ ~ ~