Ik ben José Millecam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joske.
Ik ben een man en woon in Dendermonde (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 01/11/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen / Reizen.
Ik maak gebruik van de twee volgende gidsen, maar mijn vookeur gaat uit naar het eerste! 1 / uitgever "Lepère éditions" - ISBN 978 915156-02-7 2 / uitgever "Rando éditions" - ISBN 978-2-84182-321-5
Het staat nu zeker vast, ik vertrek op 01 mei 2011 in Sevilla ! Ik hoop in 37 stapdagen en enkele rustdagen Compostela te bereiken, stap waarschijnlijk niet verder door tot Cap Finisterre bij gebrek aan tijd. Dit zal voor een volgende keer zijn!
Volgende week paaszondag vertrekken we richting Sevilla en 01mei is de startdag, ik kijk er al naar uit!
Momenteel is het in Sevilla 30°C, blijft het zo, dan zal het blazen en puffen worden. De rugzak is nog niet gevuld maar alles ligt toch al netjes klaar, want we gaan nog eerst voor een vijftal dagen met de kleinkinderen Stan en Dora naar Nederland. Men voorspeld net op de radio mooi weer voor volgende week, tot 24°C, dus we zullen al wat kunnen wennen.
Om 9 uur stap ik over de Puente de Isabily na een kort bezoek aan de kathedraal waar ik mijn eerste Braziliaanse medepelgrim ontmoet. De stad Sevilla ben ik al vlug uit, maar volg een stuk weg om vlug te vergeten, sociale woonwijken, industrieterreinen, winkelcentra eens Dit duurt zo tot in Santiponce of 10 km stappen. In het dorp gaat zowaar een processie uit voor een of ander heilige. Na een bezoek aan de Romeinse ruïnes Italica volgt een zeer mooi stuk door de groene velden. 5 km voor ik Guillena bereik moet men door een rivier (geen brug) en door de vele regen van de laatste weken is die redelijk hoog gestegen. Gelukkig was ik er alleen want de onderbroek en broek gingen uit wilde ik mijn kleren droog houden wat ook lukte. Wat later kwam er een Italiaans koppel, nog een Nederlander Vader en Zoon, zij waren het zelfde lot beschoren. Ik stap verder met de Italiaanse mensen en vinden in Guillena al vlug de Albergue Municipal die in geen enkele gids vermeld staat. De Hospitaliere is een Française. Ik betaal 5.00 voor de overnachting. Is nieuw sinds 2009!
Deze nacht heeft het hevig geregend! De bar onder de albergue zou normaal om 7h00 open gaan maar om 7h45' was nog alles dicht. Het dorp uit en een 2km langs de weg gelopen, nabij een klein industrieterrein de weg verlaten, maar nog eerst een "café solo" gedronken in de bar op het rondpunt. Het wordt een 14km lange tocht op een onverhard pad in de prachtige natuur. De laatste 4km was terug minder mooi, op of net naast de grote weg tot in Castilblanco. De albergue bevindt zich bij het binnenkomen van het dorp en we komen er met vijf als eerste aan. De sleutel moet afgehaald worden in het nabijgelegen benzinestation. In de namiddag een menu peregrino gaan eten samen met Christiaan afkomstig uit Toulon. Terug 5.00 voor de overnachting het menu 10.00.
Deze morgen was de bar tegenover de albergue nog gesloten, maar op het marktpleintje was er al een open. Na de koffie zijn we, Christiaan en ik vertrokken rond 7h30'. De eerste 15km op de grote weg, gelukkige niet veel verkeer, een stuk om vlug te vergeten. De volgende 14km in één woord prachtig. Het pad loopt door een natuurgebied van de Sierra Norte. Rond 14h bereiken we Almadén, na een verkwikkende douche gaan we eerst eten in het dorp. In de avond is er een processie door kinderen in het dorp. Op tijd naar bed, want morgen wordt het een lange tocht, 39km. Albergue Municipal 59 bedden, 5,00 menu in de bar 8,00.
Na het ontbijt in de bar om 7h30 vertrokken. Voor een lange mooie natuurwandeling. Vanuit Andalusië ben ik nu Extramadura ingelopen. De tocht ging over mooie landwegen, tussen de dehesas, even onderbroken door het dorp El Real de la Jara met de oude kasteel ruines. Een ontmoeting met de varkens, die de gekende Pata Negra leveren stond ook op het menu. In Monisterio is de albergue Municipal nog steeds gesloten en zijn er enkele hotels voorhanden om te overnachten. Voor mij geen probleem, want mijn bed is al opgemaakt in de caravan op de camping en het vrouwtje zal wel iets lekkers klaargemaakt hebben.
Deze morgen terug om 7h30' vertrokken voor een nieuwe prachtige wandeling. Het groene golvend bebost landschap met de alom tegenwoordige eikenbomen waar de schapen, geiten, varkens en de koeien grazen, wordt geruild voor het kale golvend landschap van de Extreadura. Deze avond overnacht ik in de Albergue Municilap, ondergebracht in de gebouwen van een voormalig klooster. Ik betaal er 10,00 voor het bed en 2,00 voor het ontbijt. Het was net een driesterren hotel, een oase van stilte en rust.
Na het ontbijt in de Albergue zoals gewoonlijk om 7h30' vertrokken. Het werd een verlengstuk van gisteren, terug rustige onverharde wegen door het golvend landschap, een prachtige groene vallei met veel bloemen en een riviertje waar de schoenen en de sokken terug uitgingen, het was net iets te breed en te diep om erover te springen! De slapende dorpjes Calzadilla en Puebla de Sancho Perez lagen ook nog op mijn pad. Bij het naderen van Zafra kwam ik de eerste druivenvelden tegen, en net voor ik het stadje introk leidde het pad mij over een oud rangeerstation met hopen oude treinrails. Na wat zoeken vind ik de Albergue Municipal, die terug is ondergebracht in een voormalig klooster net als gisteren betaal ik 10,00 voor mijn bed.
Deze morgen al om 7h vertrokken voor opnieuw een tocht over overwegend onverharde wegen. Na 4 km in het dorpje met de lange naam Los Santos de Maimona begon het te druppelen maar de regen bleef toch gelukkig uit. Onderweg schoven de velden met olijven en druiven als een lappendeken voorbij, alles goed onderhouden. Ronde 11h bereikte ik Villafranca waar vrouwtje Jaklien me met de auto oppikte, want morgen is het een rustdag.
We verplaatsen onze caravan 180 km noordwaarts naar Cacéres. In de namiddag werk ik mijn blog bij van de eerste 7 stapdagen, en gaan we in het restaurant lekker eten, het is trouwens Moederdag!
Dag 08 - Villafranca de los Barros Torremejia28km
Mijn Taxi brengt me 120 km terug zuidwaarts naar Villafranca waar ik vorige zaterdag was aangekomen. Om 8h15 vertrek ik opnieuw aan de kerk voor een 28km lange, vlakke onverharde wandeling tussen de wijnvelden (druiven), zover het oog reiken kan, niets anders dan druivenstokken. Onderweg kom ik voorbij een eenmansbedrijf, het is iemand die van oude druivenstokken houtskool maakt. In Torremejie vind ik al vlug de Albergue Municipal Palacia de las Lastras, terug een prachtige overnachtingplaats. Er zijn verschillende kamers met 6 stapelbedden, ik krijg een kamer met 2 enkele bedden wc en douche, waarom weet ik niet precies, een 4 sterrenhotel. Ik ontmoet er terug Christiaan uit Toulon en we spreken af deze avond tesamen te gaan eten.
Na het ontbijt in de Albergue om 7h vertrokken met Christiaan, Louis en Vanlentin, twee Spanjaarden. Het wordt terug zeer warm, vorige week was het altijd tussen 20 en 22°, maar nu voorspelt men constant boven de 30°. Na 16 km, dus halfweg moeten we Merida, de stad met de Romeinse overblijfselen zoals de mooie brug en het aquaduct doorkruisen. We bereiken Aljucèn rond 15h waar de kleine Albergue Municipal al volzet was. Wij vinden een mooie overnachtingplaats in een Casa Rual. Voor de rest het dagelijks ritueel: douche, was, siësta, gaan eten en rond 22h in bed.
Na het ontbijt uit eigen voorraad, met ons vieren vertrokken iets voor 7h. Na 2km steken we de N630 over en nemen een koffie in het nabije benzinestation. Het is terug een prachtige wandeling in de volle natuur. Het pad slingert zich door de vele weiden met de gekende groene eiken, hier en daar grazen koeien. Om 11h30 bereiken we al ons einddoel voor vandaag, het is een heel groot gebouw waar een congregatie van priesters werkzaam zijn en er de opvang doen van licht mentaal gehandicapten en armen. We kregen er een bed op een zeer grote dortoir. Hier valt het tevens op dat men met een grote groep pelgrims onderweg zijn (35p). De bijdrage is vrij en men kreeg er voor in de plaats de overnachting en het avondmaal, om 19h was er een eucharistieviering en om 19h30 gingen we met zijn allen aan tafel. In de namiddag zijn we eerst gaan eten in het dorpje in een barrestaurant, menu del dia voorgerecht, hoofdschotel, wijn dessert en koffie en betalen er 10,50. Voor. Van 16h tot 18h siësta en dan het dagelijks verslag schrijven wat jullie nu aan het lezen zijn.
Na het ontbijt in de bar tegenover de refuge met ons vieren vertrokken om 7h30. Terug een mooie wandeling, ditmaal voor een groot gedeelte over de oude Romeinse weg, met verschillende herinneringen uit die tijd, zoals de oude mijlpalen en mooie bruggen. In Valdesalor neem ik afscheid van de Spaanse vrienden Valentin en Louwis, want zij lopen nog morgen tot Cacéres en keren dan terug naar huis. Zij overnachten hier tesamen met Christiaan in de sportzaal op matten, anders is er niets voorhanden. Mijn taxi haalt me hier op om een 12km verder in Cacéres op de camping te overnachten. Hier heb ik ook even de tijd om mijn blog bij te werken. Het werd weer zeer warm vandaag meer dan 30°. Morgen trek ik verder, maar overnacht ik terug op de camping! Wat een Luxe.
Deze morgen terug vertrokken en vlug haal ik Christiaan in. We lopen terug samen en proberen de stad Cacéres zo vlug mogelijk te doorkruisen wat niet altijd evident is. Toch nemen we even de tijd voor een koffie. Na een 3 tal km op een zeer drukke weg gelopen te hebben, kunnen we die terug verlaten en hebben nu de oneindige kale vlakte voor ons voor de komende dagen, zonder bomen, dus geen schaduw, dat beloofd! In Casar bevindt de Albergue zich midden in het dorp, recht tegenover het gemeentehuis en is gratis.
Eerst
Christiaan gaan opzoeken in de Albergue, was nog aan het eten. Hij vertelde me
onmiddellijk dat er gisterenavond 10 pelgrims zijn aangekomen vanuit Cacéres
met taxis waaronder de twee Brazilianen. Ik voel me soms wat onwennig met mijn
assistentie (vrouwtje) nooit veraf, maar wat ik wel kan zeggen, 1km overslaan
zal ik nooit doen, je bedriegt er alleen maar jezelf mee. Wat de wandeling betreft,
rustig in de uitgestrekte vlakte, waar vooral schapen rondlopen binnen de
kleine omheiningmuurtjes. Iets na 11h bereiken we de nieuwe Albergue, gebouwd
in 2008, eenvoudig maar zeer functioneel opgetrokken uit beton, prachtig
gelegen aan het stuwmeer Alcàntara. Verder is hier niets, of toch één
boerderij tussen enkele bomen. In de late namiddag kregen we onweer, maar een
half uur later schijnt de zon opnieuw in alle glorie. Carpe
Diem
We
zetten onze tocht verder en laten het stuwmeer achter ons. Na 12 km laten we
het dorp Cañaveral die op de zuidflank van een heuvel is opgebouwd links van
ons liggen. Na een kleine col de los castaños is het terug een ander
landschap, meer heuvelachtig en veel groener. Grimaldo is de halte plek voor
vandaag, er is een kleine Albergue met 12 bedden, dus die is al vlug volzet!
Straks ga ik in de bar net naast de Albergue een menu del dia eten en wat
rusten want de volgende dagen mogen er best wezen, 30 en 40 km!
Na
het ontbijt in de bar zijn we terug vertrokken voor een prachtige wandeling
richting Galisteo. Een prachtig stadje volledig ommuurt zoals Avilla en
Carcasonne, wel iets kleiner. Maar alvorens we het bereiken stappen we door
groene weiden en velden waar het graan op sommige plaatsen al geoogst is! Dit
is allemaal mogelijk door een ingenieus kanalensysteem waarmee de velden en
weiden bevloeien worden. We waren op een bepaald ogenblik totaal mislopen, wat
blijkt, er is een grondeigenaar die het niet zo heeft voor de pelgrims en die
heeft alle pijlen verwijderd, maar we worden goed geholpen door een landbouwer.
Die heeft het ons alles uitvoerig verteld! Dus werd het een tocht van ongeveer
35 km. De laatste 11 km tussen Galisteo en Carcaboso ging over de verharde weg,
minder aangenaam, dus vlug vergeten. Het is nu 20h en we gaan vlug wat eten
want morgen wordt het terug een lange dag.
Deze
morgen als ik ontwaakte was het lichtjes aan het regenen, toen ik de bar
verliet na het ontbijt was het droog. Buiten wat gedruppel bleef het droog en
kon ik gelukkig mijn poncho in de rugzak laten. Ik trek verder door het groene
landschap, soms twijfel ik of dit wel degelijk Spanje is, het lijkt meer op
Oostenrijk, vooral omdat de koeien hier ook vrij rondlopen met een bel om de
hals! Ja, het is nog lente, ik denk als men hier terug komt na de zomer, het
hier alles anders uitziet, dor en bruin i.p.v.groen! Onderweg een plaats het
vernoemen zeer waard is: Caparra een Romeinse nederzetting dat men is aan het
opgraven met de mooie Triomfboog. De Albergue Municipal hier in Aldeanueva is
het tot nu toe de minste die ik gehad heb, maar die is dan ook gratis. Het is
nu 18h en we zijn er nog maar met twee! De tweede is ook een Belg, afkomstig
van Limburg maar woont in Antwerpen. Nu ga ik wat rusten, want het was een vrij
lange dag, maar alles loopt vlot. Carpe
Diem
Dag
17 - Aldeanueva del Camino La Calzada de Béjar 22km
Zoals
gewoonlijk om 7h de weg op en alles blijft even groen als voorheen. De kleine
klim naar Puerto de Béjar valt best mee en links van mij zie ik in de verte
de vrachtwagens op de snelweg naar boven kruipen. Net voor de col nog het
dorpje Baños de Montemayor door. Op de col ligt de grens tussen twee
landstreken, nu verlaat ik Extremadura en komt Castilla y Léon aan de buurt,
provincie Salamanca. Uiteindelijk bereik ik La Calzada de Béjar waar mijn taxi
mij opwacht. Ik zit nog maar 5 minuten in de auto en men zet de hemelsluizen
wijd open! Ik heb weer geluk gehad en zo zit de poncho nog steeds in de rugzak. Morgen
rustdag!
Dag
18 - La Calzada de Béjar Fuenterroble De Salvatierra 20 km
Het
is rond 7 h als het vrouwtje mij afzet aan de Albergue in La Calzada, de
fransman Christiaan en de twee Brazilianen Laerte en Paulo staan net klaar om
te vertrekken. Het wordt terug een mooie tocht en we doorkruisen de dorpjes
Valverde en Valdelacca. Enkele kilometers voor we Fuenterroble bereiken, dalen
we af en hebben de vlakte van de Meseta de Salamanca voor ons, prachtig. Rond
14 h na de douche en de was gaan we samen eten in de plaatselijke bar, dan de
siësta op bed in de mooie Albergue van Padre Don Blaz.
Dag
19 Fuenterroble de Salvatierra San Pedro de Rozados 28km
Vandaag
loop ik alleen en laat de anderen onmiddellijk achter mij, heb zin om eens
flink door te stappen! Op het pad zijn er geen voorzieningen enkel halfweg de
klim naar Pico de la Dueña (1100m) van waar men een prachtig zicht heeft over
de Meseta, even omzien, achter ons de besneeuwde bergtoppen. Om 12h15 bereik
ik San Pedro en twijfel om door te lopen tot Salamanca, uiteindelijk beslis ik
hier toch te overnachten, heb een beetje schrik, niet van de afstand (52km)
maar vooral van de warmte! Ik neem er rustig de tijd voor het dagelijks
ritueel: douche, was, siësta enz. Gisterenavond vertelde Christiaan me dat ze
op mijn rustdag met verschillende de bus hadden genomen omwille van het slechte
weer, zo zie je maar elk op zijn manier! Morgen zal ik vroeg vertrekken om in
de voormiddag tijdig Salamanca te bereiken want dan ga ik slapen in mijn eigen
mobiel bed! Carpe
Diem!
Zoals
gisteren vermeld, deze morgen vroeg vertrokken, 6h15. Het is ongelooflijk hoe
groen het landschap blijft, maar ja zoals al gezegd het is nog lente. Enkele
kilometers voor Salamanca haal ik terug Christiaan, Paulo en Laerte terug in,
gisteren waren zij 4 km verder door gelopen naar de volgende Albergue. We
hebben er een prachtig zicht op de stad. Veel tijd besteed ik niet om het oude
centrum te bezoeken, we hadden dit al uitgebreid gedaan in 2009. Ik doorkruis
de stad en heb de andere kant afspraak met het vrouwtje want de camping bevindt
zich 7 km verderop. Morgen zet ik mijn tocht verder en overmorgen verplaatsen
we onze sleurhut naar Zamora.
Dag
21 - Salamanca Le Cubo de la Tierra del Vino 25 km
Het
vrouwtje zet me aan de Puerta de Zamora af daar waar ik gisteren de laatste
gele pijl had gezien toen ik de Camino verliet richting camping. Eerst moet ik
enkele kilometers de N630 volgen om de agglomeratie te verlaten.
Vervolgens een mooi pad tot in het dorpje Calzada de Valdunciel, eet er mijn
broodjes en drink er een koffie in de bar. De volgende 20 km, een nieuw eentonig
pad evenwijdig aan de nieuwe snelweg A66 tussen Salamanca en Zamora, een stuk Camino
om vlug te vergeten. In El Cubo staat de taxi klaar om me terug te brengen naar
Salamanca. Morgen
rustdag!
Het
wordt een korte verplaatsing naar Zamora, een kleine nette camping 2 km buiten
de stad. Deze namiddag boodschappen gedaan met de vrouw, dan alles klaargemaakt
voor de volgende dagen. Alles
O.K.
Dag
22 - El Cubo de la Tierra del Vino Zamora 33 km
Deze
morgen opnieuw vertrokken aan de kerk van El Cubo voor een prachtige wandeling.
Net buiten het dorp verlaat ik onmiddellijk de weg en loop ik over een mooi
golvend pad evenwijdig aan een oude spoorweg. Hier wordt vooral maïs en
suikerbieten geteeld, dit is mogelijk door het gebruik van de nieuwste
bevloeiingstechnieken. Na 13 km, in Villanueva de Campeàn is het nog te vroeg
om te eten maar een café solo kan er wel in. Dan volgen 20 km door het groene
golvende landschap tot in Zamora. Ik bereik het oude stadscentrum over de mooie
Puente de Piedra die de Rio Duero overbrugt. Mijn stempeltje krijg ik in de
al even mooie Albergue Municipal net voorbij de Plaza Mayor.
Ik steek de Rio Duero nogmaals over, Zamora is een lang gerekte stad, gelukkig moet ik deze door in de breedte en ben dus na œ uur in de wijdste natuur. Het pad loopt evenwijdig met de N630, maar is er toch een heel stuk van verwijderd. Na 19 km in Montamarta is de bar gesloten en worden de broodjes op een bank achter de kiezen gewerkt. Men is er ook bezig met de aanleg van de snelweg A66, voor de pelgrims voorlopig geen hinder. De volgende 10 km een stuk om vlug te vergeten, het pad slingert links en rechts in grote lussen langs of op de N630. Door de aanleg van het stuwmeer Ricobayo is het pad omgeleid, men ziet soms het oude pad lopen in het meer. Uiteindelijk bereik ik Riego del Camino, waar zich een Spartaanse Albergue bevind. Het is ondergebracht in een bestaand rijhuis met douche en WC, maar het water is er afgesloten, dus .! In de kleine bar Pepe kunnen we gelukkig een menu voor deze avond bestellen. Zo zie je, het is niet altijd een luxe!
Gisterenavond
in Bar Pepe gerund door een bejaard echtpaar gegeten wat de pot schaft: witterbonensoep
een kotelet met wat frieten en een appel. Deze nacht niet te best geslapen want
de bonen deden hun werk! We kregen er ook de verklaring wat het water betreft,
de pomp in de watertoren is al enkele dagen stuk en toen we vroegen wanneer die
hersteld zou worden, dan gingen de schouders van de oude man omhoog. Rond6h30' vertrokken en na 6 km in Granja de
Moreruelamoet ik kiezen tussen de Via
de Plata die verder noordwaarts trekt naar Astorga en de Camino Frances of een bocht van 90°
westwaarts maken richting Ourense, of de Camino Sanabrés, ik kies zoals de
meesten voor de laatste. Via de Puente Quintos steek ik het stuwmeer op Rio
Esla over en voor Tábara kruis ik terug de in aanleg zijnde snelweg A66. Deze
morgen was het zwaar bewolkt maar het bleef droog. Ik heb nu al 24 stapdagen
achter de rug, nog 12 te gaan en nog geen regen gehad, blijft het zo????
Het is 7h15 als de vrouw mij afzet op de Plaza Mayor in Tàbara. Het is zwaar bewolkt maar buiten wat gedruppel blijft het droog en de poncho blijft in de rugzak. Het pad vervolgt zijn weg door de groene natuur, een onvruchtbare streek met laag struikgewas. Zo bereik ik Santa Marta en stap binnen in de privé Albergue Casa Anita. Een Fransman die ik al eerder ontmoet heb is zich aan het inschrijven, dan is het de beurt aan een Deen, maar die wenst enkel een stempeltje die hem prompt geweigerd werd omdat hij er niet bleef overnachten. Dit feit wijzigde mijn planning, ik vond dit zo zielig nam mijn rugzak terug op en stapte samen met hem 10 km verder naar de volgende Albergue Municipal (nieuwbouw) in Calzadilla. Alvorens deze te bereiken staken we de Rio Tera over en volgden deze door de vallei waar men in grote getallen populieren kweekt. In de Albergue zijn we met zes personen en allen van verschillende nationaliteit. Een Deen, Spanjaard, Oostenrijker, Zwitser, Italiaanse en de kleine Belg.etHH
We
verplaatsen ons 120 km, hoofdzakelijk westwaarts naar Puebla de Sanabria. Een
prachtig gelegen dorp op een heuvel met helemaal bovenaan het kasteel, het is
vrij toeristisch. De camping is van goede kwaliteit met een goed restaurant
gevestigd in de resten van een oude watermolen. Morgen trek ik verder.
Dag
26 - Calzadilla de Tera San Salvador de Palazuelo 38 km
Ik
zet mijn tocht verder door de onvruchtbare verlaten streek. Onderweg enkele
kleine dorpjes met minimale voorzieningen voor pelgrims, de meeste Albergues
(Refugio) zijn maar 4 tot 6 bedden groot. Rechts voor mij dagen de zuidelijke
uitlopers van de Montes de Leon op, daar achter ligt Galicië. Doordat ik
terug voor ben op mijn schema en er hier praktisch niets van voorzieningen is,
heb ik mijn taxi opgebeld, die me even later oppikte, daardoor zit ik nu rustig
op de camping mijn verslag te schrijven en straks werk ik de blog bij. Morgen
wordt het een korte rustige stapdag.
Vandaag
een korte stapdag, daarom zet mijn taxi mijn pas om 8h20 af waar ze mij
gisteren oppikte. Mijn tocht zet ik verder in een landschap waar de natuur
alles voor het zeggen heeft. Om 12h45 ben ik al terug op de camping. Straks
alles klaarmaken voor de twee volgende stapdagen.
Het
is iets na 6h30 als ik de camping verlaat. Mijn pad slingert zich verder in de
vallei van de Rio Castro, tussen de rivier en de N 525 tot op de col net voor
het dorp Padornelo. Een langzame klim van ongeveer 500 meter tot op een hoogte
van 1250 meter. Dan een afdaling tot in Lubiàn, een mooi pad in de uitlopers
van de Montes de León. Ja, vlak is het niet meer!
Om
6h30 verlaat ik de Albergue, na een 1/2h stappen begin ik de klim naar de col
Canda die mij een 400 m hoger moet brengen. Op de col ligt de grens tussen
Castilla y León en Galicia. Onderweg zie ik nog de gevolgen van de vele
bosbranden van vorig jaar. We beginnen aan het sluitstuk, 806 km gedaan, nog
206 te gaan in 7 of 8 stapdagen, we zien wel. Onderweg neem ik contact met de
vrouw voor de afspraak in A Gudiña, wat is een GSM toch soms gemakkelijk!
Vandaag
was het de laatste maal dat we de caravan verplaatsten, we staan nu in Allariz.
Morgen zet ik mijn tocht verder en gaan de laatste 6 of 7 stapdagen in, maar ik
denk dat het er 6 zal worden om Santiago te bereiken, we zien wel!
Deze morgen moet ik kiezen tussen 2
verschillende routes, ofwel over Verin of over Laza, deze laatste is korter
maar lastiger, maar vooral en daarom was dit al van vooraf gepland, veel
mooier. Inderdaad het werd een mooie tocht door de bergen met enkele kleine
dorpjes waar de tijd is blijven stilstaan. Ik overnacht in een splinternieuwe
Albergue van de Xunta de Galicia. Het is beslist, nog 5 stapdagen naar
Santiago
Na
1h stappen had ik terug een klim van 500m voor de boeg. Eens boven in het
dorpje Albergueria moet men even halt houden in de bar El Rincon del Peregrino
bij Luis. Alle pelgrims die er binnengaan, moeten hun naam neer schrijven in
een schelp, en wordt die dan ergens opgehangen. Zo prijkt nu mijn naam aan het
plafond van de bar. Het werd weer een zware dag.
Deze
morgen vertrokken met zware bewolking en nevel, de zon niet gezien maar bij
wonder het bleef droog. Voor Ourense eerst door een industriegebied en dan zo
vlug door de vrije grote en drukke stad. Om 11h stond ik aan de Albergue in
Ourense, maar die ging pas om 12h30 open, dus geen stempeltje dan maar
onmiddellijk verder richting Cea. Deze bereikte ik om 16h30, moe maar voldaan
na een zeer lange stapdag, na een goede douche was alle moeheid verdwenen!
Vandaag
rustig aangedaan, samen gelopen met de Deen, die ik al vroeger ontmoet had en
een Zweed, dus ons beste Engels boven gehaald! Na het ontbijt in de bar om de
hoek zijn we vertrokken. In Estalien Lalin rond 13h30 in een bar een Menu del
Dia genomen, een stevige soep en dan een bord met 3 eieren, wat vlees en
frieten, voor dit alles betaal ik 6,50, niet te geloven! Nog 2 stapdagen of
50km en het zit er weer op.
Deze
morgen om 5h40 maakte de Deen Birger mij wakker, ze gingen vertrekken om 6h en
vroegen of ik mee ging, dus om 6h al opstap. Na 8 km in het eerst volgende dorp
ons ontbijt genomen. Het was een vlot parcours en om 13 h waren we al in Puente
Ulla. Eerst inkopen gedaan voor deze avond want de Albergue ligt van alles ver
afgelegen, dan op Resto goed en lekker gegeten. Nog een uur stappen en de tocht
zat er terug op. Morgen nog 18km tot in Santiago.
Zoals
gewoonlijk om 6h30 vertrokken, wel met een ander gevoel, het is trouwens de
laatste stapdag. Niet te geloven 35 stapdagen en geen enkele regenbui gehad,
enkel wat gedruppel, de pocho bleef in de rugzak. Halfweg onze koffie gedronken
en om 11 h stonden we op het plein met onze Compostela in de handen. Vrouw lief
stond ons op te wachten en het afscheid hielden we kort, het was zo al moeilijk
genoeg.
Ik ben José Millecam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joske.
