Oef! Het shoppen is achter
de rug! We hebben de nodige attributen gevonden! Alleen brengt dat natuurlijk
voor Monique extra inkortwerk mee.En
laat dat nu niet bepaald haar favoriete bezigheid zijn.Zolang het goed gaat, is alles OK .. maar
dan slaat het noodlot toe! Haar naaimachine doet niet meer wat zij wil en dan
wordt ze een beetje (veel!!!) stressy! Gelukkig zijn er dan nog de reddende
engeltjes! Bedankt Christiane!
Ook de reisapotheek is nu
in orde.De nodige malariapillen zijn
gekocht en de rest is nagekeken en aangevuld.Weeral iets dat we van ons lijstje kunnen schrappen.
Overal beginnen er dan
nu ook stapeltjes te verschijnen. De lijst van niet te vergeten zaken wordt
dagelijks aangevuld!
We beginnen wel echt
af te tellen. Gelukkig komt onze vertrekdatum nader want Monique begint
zenuwachtig te worden.Zij telt de dagen
af zoals een klein kind aftelt naar de komst van Sint Niklaas of eigenlijk de
Paashaas in dit geval. Vic heeft natuurlijk ook zenuwen, maar die kan dat beter
verstoppen en lijkt de coole zelve!
Samen eens in ons kleerkast gedoken om uit te zoeken wat we zoal kunnen aantrekken tijdens ons komend verblijf.
Goed nieuws: alles past nog . als we elk ongeveer 3 kg afvallen!! Verdorie hé.
Enfin we zullen ons best doen, maar het zal niet veel baten denken we. Als we alle berichten mogen geloven, is het eten ginder zo lekker en ook nog zo VEEL dat we ter plaatse zeker niet aan afvallen moeten denken.
Besluit: we zullen nog enkele broeken en zo moeten aanschaffen. Die gaan we dan moeten kopen op de groei (we zullen het nu maar, jammer genoeg, investering in de toekomst noemen.
Vandaag
was het dan zover. Wij naar Leuven getuft
om de "voorreisvergadering" van onze Zuid-Afrikareis bij te wonen. t Was vooral al plezant om onze
medereizigers voor de eerste keer te ontmoeten. Met11 toeristen zijn we uiteindelijk en t ziet er nogal
een toffe bende uit (wij inclusief natuurlijk). Ook Ann, onze reisleidster, hebben we ontmoet. Zij zal ons handje vasthouden van bij vertrek tot terugkomst in Zaventem (figuurlijk dan toch). Onze gids Hugo wacht ons ginder op!
We
hebben voldoende meegekregen om ons voor te bereiden voor wat er komt.Het enthousiasme van Ann
werkt aanstekelijk en dat maakt het allemaal nog lastiger om de dagen af te
tellen tot het wel degelijk zover is.
Eén
ding is zeker, we hebben nog een beetje van alles nodig en dat zal natuurlijk
mee ons koopgedrag van de komende dagen gaan bepalen.
Lets go shopping.( Monique lacht ) Enfin,
we vliegen er dan maar in zeker.
Vandaag een bezoekje gebracht aan ons Annie, Vics zus wonende in Zeveneken tegen Lokeren (in Boemerskonte zoals ze zouden zeggen in Antwerpen)... Zij was natuurlijk mee enthousiast bij onze vooruitzichten. Ergens van onder het stof toverde zij ineens voor ons een verrekijker vandaan die we mochten lenen tijdens onze reis. Vermits dit een kleinood is dat ons nog ontbrak en waarvoor Vic (der hedde hem weer) geen geld wou uitgeven, was dit natuurlijk een welkom aanbod. Het toestel valt alleen wel een beetje zwaar. Het is nog wel van oerdegelijke Russische makelij en heeft hoogstwaarschijnlijk nog dienst gedaan op een duikboot in de 40 er jaren. Volgens Vic is het zodanig geconstrueerd dat hij in laatste instantie, ten tijde van oorlog, nog kon gebruikt worden om iemand te kwetsen door er mee te gooien. Maar ja het gewicht nemen we er graag bij. Het zicht door de kijker is zeker al wel fantastisch en er zit geen zeewater in.
Een paar extra wieltjes onder onze bagage en dat moet zeker haalbaar zijn, haha. Alvast bedankt, Annie
Omdat we zeker grootse
dingen gaan zien op onze reis en om ons Monique haar fotobibliotheek te
spijzen, zijn wij vandaag overgegaan tot aanschaf van een nieuw fototoestel.
Het is er één geworden met een ultragroot zoombereik. Kwestie van de beestjes
en zo, heel kort bij te halen.
Zo kan onze Papperazzi van dienst zich later storten op de aanmaak van haar
digitale fotoalbums (één van haar hobbys).
Het kostte ons wel een stuk uit ons budget (volgens Vic een fortuin: de
gierigaard), maar we gaan er zeker plezier aan beleven.
Het wordt alleszins ondertussen al een beetje oefenen om dat kodakske een
beetje onder de knie te krijgen.
