We doen nog een praatje met de pastoor aan de kerk bij het standbeeld “Boer en Vlas”. Vanaf dit punt volgen we de rustige oude spoorwegbedding Kemzeke – Moerbeke. Dit traject is al 30 jaar geleden opgebroken en er is al jaren een fiets- en wandelpad van gemaakt.

Iets vóór het dorp van Moerbeke, rijden we langs de Moervaart. We beslissen hier inkopen te doen, om morgenvroeg, niet het risico te lopen, nergens aan een ontbijt te geraken. Langs de vaart zien we de ondertussen gesloten suikerfabriek.

Plots bemerkt Hugo aan de brug, het restaurant “De Brugge”. Van bij zijn tocht “Rond België” kent hij het restaurant. We beslissen hier deze avond ons laatste gezamenlijk souper te nemen. Ik loop binnen en reserveer een tafeltje.

Verbazing bij het bakkerinnetje, wanneer ik haar 20€ broodjes bestel!

“Ik zal niets meer overhouden voor mijn na U komende klanten” zegt ze, wat teleurgesteld. “Opdracht van madam Bongaarts” wat kan ik anders antwoorden?

Zonder verder aandringen vult ze, hoofdschuddend, een grote witte zak met allerlei pistoletjes en boterkoeken en laat mij vertrekken.

We stappen bij Bongaerts binnen stipt om 8h00…….De gedekte tafel staat al klaar. We kunnen onmiddellijk ontbijten. Een  hoorn des overvloed…..allerhande hammen, gekookte eitjes, spek met eieren en veel soorten confituur. Het kan niet op. Na zo’n ontbijt zullen we de eerste uren zeker geen honger hebben.

Om 8h00 zitten we samen met een groep Waalse studenten en hun leraars aan de ontbijttafel.

Uitbundigheid alom…..vandaag willen die jongeren een fietstocht maken naar Sint-Truiden door de boomgaarden van het betoverend Haspengouw. We nemen dankbaar afscheid van de herbergverantwoordelijken, laden onze fietsen en beginnen onze vierde fietsdag.

We willen eerst toch nog eens door de stad fietsen………Groot is onze verbazing als wij enkele straatjes verder moeten afstappen.

Vandaag is het marktdag. Uiteindelijk geraken we toch tot bij het standbeeld van Ambiorix. Vertrekken uit Tongeren zonder een kiekje samen met deze stoere krijger zou toch zonde zijn zeker! Een gedienstige bloemist is onmiddellijk bereid ons te digitaliseren.  

We maken ons, ook al gaat het wat moeilijk, uit de voeten…….via de Moerenpoort. We verlaten met spijt, Belgisch oudste stad. Wordt de zon onze bondgenoot vandaag?

We moeten enkele keren omhoog de dijk op, om daarna weer langs het kanaal te komen. Er zijn grondwerken……..soms ploeteren we door moeilijk berijdbare wegen. We besluiten uiteindelijk, na wat twijfelen, Maastricht maar niet binnen te rijden. Misschien een vergissing maar we hebben tijdsgebrek, Maastricht zal voor een andere keer zijn.

Na wat zoekwerk, vinden we in een wat verlaten hoek naast een poort het Café – restaurant “In de oude God”. Verbazing bij alle vier.We belanden in een interieur van wel 100 jaar geleden. In meerdere vertrekken is alles authentiek gebleven. Echt de moeite waard, je kunt je ogen niet geloven.

Na wat rondtoeren in het dorp……… zijn we onze ijverig zoekende Jacques een poosje kwijt. Uiteindelijk vinden we tussen het centrum en Veeweide, langs onze route, een brasserie. Ongelofelijk, de zaak zit stampvol. Blijkbaar hebben de mensen hier zelfs geen tijd meer om thuis zelf koffie en boterhammen klaar te maken…….of doen ze misschien de moeite niet meer? En….wat  is er nu gezelliger dan een knus huiselijk ontbijt!

Wij hebben tijd en toch geraken we vlug aan belegde broodjes met koffie. Madam is wel enigszins verwonderd, wanneer we voor de tweedemaal hetzelfde bestellen.

Na ons ontbijt vertrekken we richting Huldenberg. We volgen een kleine snelstromende beek, die wel eens de IJse zou kunnen zijn. Voorbij Sint-Agatha-Rode komen we in Neerijse, hier missen we een wegwijzertje en stuiven een korte steile helling op. Wanneer we zwoegend boven komen, beseffen we dat we fout zijn. We moeten naar Korbeek-Dijle, en inderdaad iets verder komen we aan……. de Dijle. Wanneer we deze rivier volgen moeten we onvermijdelijk terug op de route komen.

We snijden een stuk af en rijden langs het kanaal recht naar Huizingen. Eenmaal voorbij de autosnelweg komen we al vlug in Alsemberg met de gevreesde klim langs de kerk. Tot onze grote verwondering sturen de wegwijzertjes ons naast het dorp langs een bos naar Sint-Genesius-Rode. We zijn helemaal niet boos nu we de beklimming van de Alsemberg links kunnen laten liggen.

Vanaf Sint-Genesius-Rode is het één kilometer slechte kasseiweg. Hier zijn we aan de rand van het Zoniënbos bij de middenhut. We rijden opnieuw op bekend terrein maar dan in tegengestelde richting van de “Gordel”. Het is vals plat, oplopend naar de renbanen van Groenendaal. We genieten van een zalige stilte. We denken dat we ongeveer 5km door de beukenkathedraaldreven rijden. Heel wat beukenbomen, zo schatten we, zijn wel 200 jaar oud. Toch zijn er hier en daar bomen gekapt en nieuwe aangeplant. We vermoeden dat de nieuwe aanplanting uit andere boomsoorten bestaan zoals: eiken, essen, esdoorn en zelfs berken.

Hopelijk wordt hier niet teveel schade aangebracht door de verschillende gebruikers van het bos. Regelmatig komen we joggers, mountainbikers en wandelaars tegen. We zijn op onze hoede voor wandelaars met, ons gevaarlijk toeblaffende honden. Gelukkig moeten ze de beestjes aan de leiband houden. We vragen ons af of er hier nog wild leeft………..

Plots staan we voor de lichten van de drukke steenweg naar Waterloo, wanneer we onder de spoorweg door zijn wordt het wat rustiger. Op een fietspad rijden we nu door enkele parken van Hoeilaart. Buiten het dorp moeten we onder de autosnelweg langs enkele vijvers tot in Overijse. Aan het kruispunt van de Terhulpensesteenweg zijn we de weg kwijt. We moeten naar “Camping Druivenland”. Een behulpzame mountainbiker is bereid om met ons mee te fietsen tot aan de Nijvelsebaan. Het is vanuit het dorp ongeveer één kilometer klimmen.

We worden uitbundig ontvangen door de uitbaters. Isabelle begeleidt ons onmiddellijk tot bij de goed onderhouden trekkershut. Het sanitaire blok ligt kort bij en is onberispelijk proper………..De camping bevindt zich op een hoogvlakte met een schilderachtig uitzicht op de IJse- en Lanevallei. Hier en daar kunnen we de grote glazen druivenserres ontwaren.

Na het gebruikelijke was- en plasritueel krijgen we grote honger en dorst. Op aanraden van het uitbaterspaar rijden we naar het dorpscentrum.

Taverne “De Met” is een uitstekende keuze………. Hier worden we op gemoedelijk wijze in gezapig Brabants ontvangen. We willen een echte “geuze” als aperitief in afwachting van ons souper. Enkele tooggasten willen absoluut weten waar wij vandaan komen, blijkbaar kunnen zij ons dialect niet thuiswijzen. Ze zijn erg verwonderd als we hen vertellen over onze onderneming………enkelen beloven ons dat we morgen een even zware dag zullen hebben.

Na ons souper en een slaapmutsje rijden wij, toch enigszins vermoeid  naar de camping………Heel vlug is het doodstil in de hut…….slaapwel jongens en niet teveel gesnurk aub!

Start :                       Kluisbergen    9h30

Aankomst:               17h30

Afstand:                   111km

Totale km:               196km

Weer:                       Fris maar zonnig 10 à 14°C    wind 2BF tegen

24-11-2008 om 10:59 geschreven door Via de la Plata

Normaal zouden we met 6 man zijn.  Iedereen was er erg op gesteld in het bijzonder onze slechtziende vriend Eric. Robert, de tandembestuurder, werd echter met hartproblemen opgenomen.  

Het traject van de “Vlaanderen Fietsroute” loopt door de 5 Vlaamse provincies, is 800km lang en vormt een bewegwijzerde gesloten lus. Bijgevolg kan er op elk punt worden gestart Men kan zowel in wijzer- als in tegen wijzerzin de tocht doen. Waar het kan, is er gekozen voor autoluwe dijken, kanaal- en bospaden. De stadcentra worden meestal vermeden. Gelukkig komt de route op veel plaatsen heel dicht bij de steden, wat het overnachten veel gemakkelijker maakt.

Ons geplande traject komt in hoofdzaak overeen met de bewegwijzerde route……. Enkel de stukken Brugge – Bossuit en Antwerpen – Brugge hebben wij vervangen, deze trajecten deden we al meerdere keren als voorbereidingen op onze grote tochten. (Caminokriebels 2005 & Zilverroute 2006 zie http://blog.seniorennet.be/viadelaplata/)

We verlaten het centrum via de Burg. Aan de Gentpoort zijn we op de Brugse vesten. Daar volgen we de LF - plaatjes langs het kanaal Brugge – Gent. Moerbrugge wordt onze eerste korte stop. Het uit oorlogswrakken samengestelde monument is een van de symbolen die de zinloosheid van de oorlog weerspiegelt. In 1944 waren er hier gevechten tussen Canadezen en Duitsers. Er vielen meer dan 100 doden te betreuren.

Aan de Miseriebocht in Beernem verlaten we de eigenlijke route en volgen nu de nummertjes van het “Fietsnetwerk Brugge Ommeland Zuid”.

Na het kruisen van de spoorweg en de E40 komen we in de dreven van de bossen van het “Lippensgoed – Bulskampveld”. Algemene rust in dit grootste bosgebied van West-Vlaanderen. Het is een gemengd bos van naald- en loofhout. Hugo vertelt ons dat dit bosgebied de woonplaats is van bonte- , groene- en zwarte spechten. Men kan er talrijke vogels horen zoals de nachtegaal en aan de rand van het bos leven zelfs de boomvalk, torenvalk en havik.

Via Doomkerke, Ruiselede komen we in Kanegem. Hier willen we aperitiefpauze houden. Eerst echter een bezoekje aan onze jeugdheld: “Brik Schotte”. IJzeren Brik is hier in 1919 geboren, deze legendarische renner spreekt als Flandrien nog altijd tot de verbeelding. Jef Claerhout vereeuwigde onze held met een beeld op het kerkplein.

Terwijl wij ons vereeuwigen naast de wielerheld worden wij door een kranige dame aangesproken……Zij vertelt ons dat het dorp ook nog een andere beroemde Kanegemenaar heeft.

Met een zekere plechtige trots toont ze het geboortehuis van Kardinaal Danneels. Recht over de kerk zien wij een koperenplaat aan huis nr.199. De dame gebied ons terug te komen in de zomerperiode om het bloemendorp in vol ornaat te bewonderen. Wanneer wij haar overtuigen dit niet te zullen vergeten, krijgen we de kans om te gaan aperitieven.

                                      


Wanneer we café Kalkhoven binnenstappen, worden we overvallen door een kakofonie. De zaal zit nokvol met vinkenliefhebbers die hun prijzen na de vinkenzetting komen ophalen. Iedereen heeft het over de glansrijke overwinning van hun wieleridool Stijn De Volder die gisteren op verbluffende wijze de wielerhoogmis wist te winnen.

Nadat wij uiteindelijk aan een blonde Leffe geraken, worden wij aangeklampt door een van de uitbundige oudere mannen. Hij beweert in 1952 de fameuze ronde te hebben gewonnen. In sappig West-Vlaams vertelt de 82 jaar oude wielerlegende Roger De Cock hoe hij alle wielergrootheden te grazen nam. We voelen ons verplicht hem te trakteren.. Nadat hij in één slok de jenever binnengiet, wordt hij een spraakwaterval. In geuren en kleuren kan Roger ons perfect, alsof het gisteren was, vertellen op welk keienpadje hij uit een select groepje ontsnapte, om te zegevieren in Wetteren. Wanneer wij hem vragen of onze held Brik ook bij de verliezers hoorde, antwoordt hij met fonkelende oogjes, alsof hij er nog steeds van geniet …….Brik die was er altijd bij in de klassiekers. De bazin komt ons melden dat zij het café wilt sluiten om 12h. Eindelijk kunnen wij, met veel wielerwijsheid in onze bagage Kanegem verlaten.

 
We beslissen nog een uurtje verder te rijden. Om 13h00 hebben we 55 km op ons tellertje. In Oeselgem kunnen we ons middagmaal nemen in een dorpscafé. Nadat we wat op temperatuur gekomen zijn, pedellen we langs kleine asfaltweggetjes door een stilaan meer golvend landschap. In St-Eloois-Vijve zijn plots de nummertjes verwenen, er zijn hier wegeniswerken. Gelukkig vinden we op de ring rond Waregem de juiste weg naar Tiegem. Vanaf hier is het licht oplopend naar Tiegemberg-Vossenhol.

    

Wanneer we in Ruien over de Schelde, voorbij de elektriciteitcentrale fietsen, weten we wat ons te wachten staat. Een korte maar steile klim van 14% doet ons op de trappers lopen. Om 17h stip zijn we op Camping “Panorama”. We kunnen hier onmiddellijk over een gereserveerde trekkershut beschikken.

De camping ziet er wat rommelig en verouderd uit en inderdaad als we een douche willen nemen krijgen we moeilijkheden om ons allemaal met warm water te kunnen wassen. Na een kleine ingreep van de eerder koele en wat norse campingbaas geraken we toch alle vier aan een deugddoende warme douche. Samen met een groepje Engelse wielerfanaten, zijn wij de enigen campingbewoners. Onze trekkershutburen verblijven hier al enkele dagen om de Vlaamse klassiekers te volgen.

Een uurtje later, het is dan 18h, willen we de Kluisberg (of moeten we Mont de l’Enclus zeggen), bezoeken. De top van de 141m hoge heuvel ligt zowel in Vlaanderen als in Wallonië. Alle eetgelegenheden lijken dicht te zijn, iets verder in de Enclus du Haut vinden we een volkscaf酅….We willen ons hier wat opwarmen. Er heerst hier een gemoedelijke sfeer met een mengelmoes van Waals en Vlaams. We geraken gelukkig aan een Ename Trippel.

Op aanwijzen van de waardin gaan we naar Restaurant “Big Ben” een van de enige eetgelegenheden welke open is op maandag. We doen ons tegoed aan “salade de chevre et brochette de boeuf” alles overgoten met enkele trippeltjes.  Een aanrader, hier kan je smakelijk eten in een rustige vriendelijke sfeer.

 Met een dik buikje slenteren we terug naar onze slaapplaats. Het wordt heel fris, we vermoeden dat het slechts enkele graden boven nul is. Recht tegenover de campingoprit zien we “Brasserie The Paddock”. Zouden we hier morgenvroeg kunnen ontbijten? Pol gaat binnen de vraag stellen en ja hoor vanaf 8h00 worden we verwacht.

Wanneer we de trekkershut binnenkomen, lijkt alles een beetje vochtig aangeslagen te zijn. Gelukkig is er de elektrische verwarming. Heel vlug zitten we in onze slaapzak en na enkele minuten start er een snurkconcert. Oordopjes doen wonderen……..slaapwel.

Start :                       Brugge    9h30

Aankomst:               Kluisbergen 17h00

Afstand:                   85km

Totale km:               85km

Weer:                       Koud & grijs 6 à 8°C wind 3BF tegen

23-11-2008 om 14:43 geschreven door Via de la Plata