Het is weeral geleden van einde september dat er nog eens iets op de blog gezet is en dat gaan we nu rechtzetten. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

30 September zijn we (ik en ons Ritteke) in alle vroegte vertrokken naar Spanje, richting goed weer, dachten wij. Samen met Willy, Viviane, Frans & Maria, die wij vervoegden in “Air de Capelle “ in Luxemburg, reden wij naar Spanje. Met een overnachting in Lloret de Mar in 2 dagen naar Calpe. Maandag 1 oktober zijn we dan in de namiddag gearriveerd op ons appartementje, dat een maand lang onze thuis zou zijn. Een hoogbouw van 22 verdiepingen, waar we op de 6^e verdieping een uitzicht hadden op de Mediterrane en hotel Esmeralda. Over de temperatuur hebben we zeker geen klagen gehad, alle dagen rond de 25°. De zon daartegenover heeft die maand dikwijls haar kat gestuurd. Ergens in de helft van de maand hebben we dan een natuurfenomeen meegemaakt om over naar huis te schrijven. De Spanjaarden noemen dit de “Gotta Fria”, het veel te warme zeewater stijgt op en komt in de koude hoge luchtlagen, waardoor het terug naar beneden komt in de vorm van regen, heel veel regen en geen wind, dus alles bleef ter plaatse hangen.  200 liter in 24 uur per vierkante meter, dat kan in ieder geval tellen. Dus grote overstroming in Calpe. Kennissen  waarvan we vroeger het appartement huurden maar er nu zelf waren, hebben hun mercedes zien veranderen in een duikboot, rijp voor de sloop. Wij zijn er eigenlijk nog goed vanaf gekomen, 5 dagen zonder lift, omdat de ondergrondse parking ondergelopen was en het bijna 4 dagen heeft geduurd voordat al dat water er terug uit was. Het was in ieder geval goed voor onze conditie, alle dagen die trappen doen.

Een week later was in ieder geval het grootste leed geleden en konden de Spanjaarden terug feestvieren. In oktober worden daar de feesten gehouden van de Christenen en de Moren, herdenking van de invallen van de moren een paar honderd jaar geleden. Een massa mooie kostuums en vuurwerk om het feestje compleet te maken. Zaterdag de stoet voor volwassenen ’s avonds om 19.30u begonnen en om 23.30u was hij voorbij. Zondag de kinderstoet, dezelfde kostuums, maar dan een maatje kleiner, De kleine mannen allemaal even ernstig en opgedraaid, reclame voor Duracell.

Onze bezigheden daar in Spanje zijn, regelmatig naar de markt gaan, zoals dier zijn in Calpe, Altea, Alfaz del Pi en Benidorm. Regelmatig eens een restaurantje meepikken of tapaz gaan eten en dan voor serieuze verassingen komen te staan. Zodat je goed moet kunnen eten om een paar borrelhapjes binnen te krijgen.

Willy & Viviane waren intussen al terug naar huis vertrokken want zij waren het slijk daar moe. Zij logeerden ook dichter bij het rampgebied. Mijn zus, (ons Muis), en Paul, ja die waren daar ook, die zijn ook een week vroeger vertrokken, zodat wij de laatste week daar nog een beetje van ons rust konden genieten en ’s avonds toch nog naar de meegenomen DVD’s konden zien.

Het naar huis rijden, moest weeral in één trek, want ik ga graag op reis, maar ben ook graag thuis – zodoende.