De tijd dat we weg waren, zijn er hier in België een paar mensen die het tijdelijke met het eeuwige hebben verwisseld. Mensen waar we toch veel toffe herinneringen aan hebben. Zoals Monique Tijsmans, 54 jaar en veel te jong. We hebben samen met Monique een eeuwigheid in de turnkring geweest, toneel gespeeld, kindermatinees gedaan, zijn regelmatig iets gaan drinken en eten en dat is nu voorbij.  Het gaat je goed Monique, waar je ook moge zijn. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

En dan De Jakke Schelfout . Een toffe vent om mee aan de toog te hangen en pinten te pakken en te kletsen over de politiek of over Cuba. Vroeger nog samen met zijn echtgenote Irma achter de toog gestaan in ons Clubhuis. Leuke tijden waren dat. Het zal raar doen om deze mensen te missen, maar dat is nu eenmaal het leven.

Terug thuis en al een begrafenis in de familie. De vriendin van onzen Ben (broer van ons Ritteke) 44 jaar jong en het dan al niet meer zien zitten. Het leven is wel een feest, maar je moet het er zelf wel van maken. Enfin, ze is daar in Geel op het kerkhof uitgestrooid en wij waren daar ook aanwezig. Dit was dus een moment om onze familie nog eens terug te zien.

Allez, ’t was in ieder geval rond de goede periode, het was rond 1 november. Een weekje later was het dan het moment om onze gevallen soldaten weer eens te gaan eren op het kerkhof in Borsbeek. Dat zijn tenminste tevreden luisteraars. We hebben daar nog nooit klachten van gehad en je zou toch denken hé, zoals dit jaar met dat kattengejank van die doedelzakken erbij