DIRK LAPAUW    Zwevegem 28.08.52   -   18.11.08

En als ik doodga, huil maar niet.

Ik ben niet echt dood moet je weten.

’t Is maar een lichaam dat ik achterliet.

Dood ben ik pas als jij me bent  vergeten.

Bram Vermeulen

Huldiging uitvaart door de  voorzitter Studax :

Beste familie en vrienden,

Net als jullie zijn wij overmand door verdriet en ongeloof bij het plotse overlijden van een goede vriend.

De manier waarop Dirk ons heeft moeten verlaten, lijkt ons zo onrechtvaardig en vervult ons met onbegrip.

Wij zouden ons hiertegen willen verzetten en de klok terugdraaien maar die macht hebben wij niet.

Het enige wat ons vandaag rest zijn de vele herinneringen aan een monument uit onze clubgeschiedenis,

een man die er van de beginfase bij was en tot de laatste dag met hart en ziel leefde

voor de club en voor zijn vrienden.

Dirk was een begenadigd, technisch sterke voetballer,

die oogstrelende dingen kon laten zien op een voetbalveld.

Zijn talloze overstapjes en het kappen en draaien dreven vriend en tegenstander

tot aan de rand van de waanzin maar hij kon het niet laten.

Hij hield ervan een beetje uit te dagen en genoot duidelijk van dat beetje extra aandacht.

Na zijn actieve loopbaan als voetballer bleef Dirk één van de boegbeelden van de Studax,

waar hij zich belangeloos inzette voor de groep.

Samen met vele anderen stond hij steeds paraat voor de club van zijn hart.

Hij hechtte in het bijzonder veel belang aan kameraadschap en stond daardoor ook aan de wieg

van de vriendenkring Studax.

Daarnaast vergat hij ook de minderbedeelden niet en was mede-organisator van een aantal benefietwedstrijden,

waaronder in 2006 nog de wedstrijd tegen de Pfaffs ten voordele van een project in Ehiopië.

Bij talloze evenementen was hij de man van het eerste en het laatste uur, vaak als organisator en mentor

maar hij was er ook om te genieten … van een frisse pint, een lach, het roken van een pijp, het gezelschap,

het oprakelen van verhalen uit de oude doos, het debatteren, het discussieren.

Hij kwam altijd uit voor zijn mening, soms een beetje wit-zwart, maar vaak ook weer niet.

Hij had het hart op de tong maar vooral op de goede plaats. Hij streefde naar rechtvaardigheid

en vocht voor zijn zaak, zijn vrienden en zijn familie.

We zullen hem ons herinneren als een man van de wereld, die van het leven genoot

maar ook veel heeft teruggegeven.

Zo willen we hem ons ook herinneren.

Helaas moeten wij vandaag veel te vroeg afscheid nemen maar hij zal steeds een beetje onder ons zijn :

op de tribune, langs de zijlijn, bij evenementen, rond de tafel en in de persoon

van Marleen, Yuri, Amelie en iedereen, die hem dierbaar was.

Dirk, bedankt voor de vele mooie jaren, we zullen je missen. Vaarwel !