De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
27-02-2024
De Ondergravers van onze Eigenheden
Als mannen naar je toe komen met één hand op de rug, alsof ze wijn gaan schenken, wees dan op je hoede, want dan volgen er alleen maar nare dingen.
Zo was er eens een onvergetelijke dag toen ik drie keren 'benaderd' werd door onderwijsmensen die me toespraken alsof ik een gevaarlijke racist was.
Een nachtmerrie overdag! Ik zal beginnen met het allerergste.
Studiemeester Hazelstruik van het atheneum zei me op berispende toon: "Mevrouw, u moet zich aanpassen aan onze migrantenleerlingen"... IK moet mij dus aanpassen. Dat zei hij naar aanleiding van een conflict tussen mij en de Turkse tolk. Ik wilde geen Turkse tolk, ik verguisde een Turkse tolk, ik walgde van Turkse tolken, ik zag hen als een kwaadaardig aanhangsel van het migrantenonderwijs. Ik moest er niets van weten van al die stuiptrekkingen om het bruine volkje in school op te vangen, van de zachte aanpak en de onuitputtelijke toegeeflijkheden en verzinsels om hen op hun gemak te stellen. Die bruin mannen moeten zélf maar zorgen dat ze me verstaan, zónder tolk. Een tolk hier, een tolk daar, onderwijs in eigen taal en cultuur, verkrachte Nederlandse lessen, koranlessen in plaats van huiswerk maken... De gekste capriolen werden uitgevonden om hen terwille te zijn.
Hoe wil je dat die naarlingen dan ooit de Nederlandse taal gaan leren?
Vervolgens was er directeur Mosselmans, ja, die met de ruggengraat van een weekdier en de slapte van een dikke vette mossel, wel, die had een agora laten aanleggen in zijn school. Dat is een ruimte zonder begin en zonder einde, waarin je verloren loopt en gedesoriënteerd raakt. Dat was ook zijn bedoeling. Om je willoos te laten indoctrineren door uitheemse foto's en afbeeldingen die hij overal in zijn exotische agora had laten ophangen, tegen muren, tegen pilaren, tegen kasten en deuren, overal keek je aan tegen alle mogelijke rassen en andere vreemde snuiters die daar hingen te hangen alsof ze déze ruimte al veroverd hadden.
Tenslotte, mijn gedenkwaardige dag was nog niet voorbij, kwam ik directeur Willy V. tegen. Een schuilnaam voor dit zielige ventje heb ik nooit kunnen verzinnen. Nadat Willy V. zijn plannen uiteengezet had, schakelde hij plots over op een persoonlijke aanval. "Ze zeggen dat gij iets tegen migranten hebt"... Na een ogenblik van ontsteltenis, herpakte ik me en begon aan een zinloze en uitzichtloze zelfverdediging. Zinloos, omdat ik net zo goed tegen een muur kon praten, en uitzichtloos omdat we de hele avond en nacht nog wel door konden gaan met ons welles-nietes-spelletje. En aangezien ik met dit kriegelige mannetje zeker niet de nacht wilde doorbrengen, rondde ik af met: 'je hoort nog wel van me'.
Mijn emotionele draagkracht is groot, maar een dag als deze vreet aan je gemoedsrust, knabbelt aan je werklust, doet je twijfelen aan de goede bedoelingen van onderwijsmensen, en als ik dan weer bij bewustzijn kom, ga ik als herboren weer aan het werk. Strijdvaardig. Er gaat dan onderhuids iets sudderen en borrelen, iets zit er te broeden op een strategie om mijn standpunten over migrantenwerk kracht bij te zetten. Daarbij was ik alleen op mezelf aangewezen. Nérgens steun, nérgens feedback, niéts, alleen mezelf en ik alleen. Alle anderen vonden me een rare harde tante die geen toegevingen wilde doen aan het migrantenvolkje op school, en die het niet eens was met de lopende migrantenprojecten, je weet wel, de 'parels voor de zwijnen'...
De laatste 2 jaar betaalde de EU € 130 miljard aan de Oekraïne… Ondertussen geeft de Franse minister van Economische Zaken La Maire toe dat de EU failliet is. Hoe lang houden we dit nog vol?
Vrijdagmiddag hoorde ik de nieuwslezer op tv vertellen over het plaatstekort in de 1B-klas van het middelbaar onderwijs. De B-klas is het eerste leerjaar B waar leerlingen zonder getuigschrift lager onderwijs terecht kunnen.
De nieuwslezer rammelde zijn tekst zodanig af dat de omvang van het probleem totaal voorbijging aan de kijkers. Want plaatstekort in 1B betekent een toename van zwakke leerlingen en een daling van het aantal briljante leerlingen. Meer domme leerlingen, minder slimme leerlingen. Meer taal-en leerachterstanden, minder excellenties. Meer domoren, minder slimmeriken.
Een zorgwekkende tendens, alarmerend en verontrustend. Gelukkig wil de minister de lat niet lager leggen, want dan zouden de wanpresteerders alleen maar terrein winnen.
In de berichtgeving worden ze "kwetsbare leerlingen" genoemd. Eigenlijk zijn ze vogels voor de kat door eigen schuld. Spijbelen, niet gedreven om te presteren, verknochtheid aan eigen taal en cultuur... de miserie begon al in de lagere school met een paar keren blijven zitten, met de hakken over de sloot naar de volgende klas, met vallen en opstaan, en meer van dat gesukkel. Hier geboren en nog altijd niet taalvaardig genoeg om het middelbaar onderwijs fatsoenlijk te doorlopen.
Zonder Getuigschrift naar het Middelbaar? In het overbevolkte 1B?... Het zal in de toekomst nog veel meer gebeuren. Analfabeten bevolken hoe langer hoe meer onze Vlaamse schoolbanken. Een omvolking van de schoolbevolking maakt de 1B's overbevolkt!
De rilatineblog van apotheker Fernand Haesbrouck deed indertijd nogal wat stof opwaaien. Hij legde het werkingsmechanisme van psychotica bloot op zijn website en dat was niet naar de zin van de farmaceutische industrie die onthullingen over psychotica geheim wilde houden om veel geld te kunnen verdienen met de ADHD-medicatie.
ADHD is echter een verzonnen aandoening en een commerciële truc om rilatine als legale drug te kunnen dealen bij kinderen. ADHD is een onbestaande ziekte zonder diagnosecriteria. En als een ziekte niet bestaat kan ze uiteraard niet gediagnosticeerd worden.
Bij een duik in het verleden kwam ik twee oude beduimelde boekjes tegen die handelden over de geestelijke gezondheid van de mens en het misbruik van stimulerende genotsmedicatie. De boeken roken naar 'vroeger' en ik genoot van het opsnuiven van de geur van oud papier.
Het eerste boek dateerde van 1966, het andere van 1972. In die tijd stond het onomstotelijk vast dat rilatine schadelijk is voor onze psychische gezondheid. Daarover was er toen geen discussie.
In 1966 publiceerde professor Buysse zijn cursus 'Psychiatrie'. Met heimwee doorbladerde ik het boek dat hier en daar al gele ouderdomsvlekken vertoonde op sommige pagina's. Het hoofdstuk over de desastreuze gevolgen van misbruik van genees- en genotsmiddelen fascineerde me omdat de auteur niet rond de pot draaide en alles bij naam noemde. Hij noemde de vergiftiging door wekaminen (benzedrine, rilatine...) één van de oorzaken van psychische stoornissen, met ziektebeelden als emotionele losbandigheid, bewustzijnsdaling, hallucinaties, affectieve stormen met onrust, angst, woede en zelfs delirium. Professor Buysse onderstreepte in het rood: "Rilatine als een gevaarlijk medicijn dat hersenstoornissen kan veroorzaken".
Het oude boekje van 1972 verwoordde het probleem dichterlijker: "Rilatine veroorzaakt een toename van driftmatige impulsen, een algemene ongeremdheid en vermindering van vermoeidheidsgevoel en eetlust. Het wordt gebruikt ter stimulering, voor vermagering en voor het wakkerblijven. Omdat een soort roes optreedt bestaat er gevaar voor verslaving. Bij chronisch gebruik komt er een toxicomanie, een zucht naar vergif, naar een kunstmatig paradijs van verdoving, een eenzaam opgaan in zichzelf met egocentrische fantasieën. Bij verslaving aan Rilatine als psychoticum is verlies over gedragscontrole mogelijk en kan er een veranderde perceptie op de realiteit ontstaan. Men gaat de wildebras uithangen en ongecontroleerd gedrag vertonen".
Telkens ik iets verneem over vergrijzing of onbetaalbare pensioenen, denk ik onwillekeurig terug aan vroeger toen migrantenleerlingen van het laatste jaar atheneum nieuwsgierig vroegen: "Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?". Doppen, net zoals hun vader en hun broers. Het was de meest gestelde vraag na een uiteenzetting over studie- en beroepsmogelijkheden na het secundair onderwijs. Geen ambities om een beroep uit oefenen of een serieuze loopbaan uit te bouwen. Geen dromen om na te jagen...
De toon is gezet.
Zowat 10 jaar geleden werd er een onderzoek gevoerd naar de arbeidskloof tussen autochtonen en migranten, en die kloof was nergens zo groot en zo diep als in ons land. "Een kloof die nog lang niet gedicht is", voegden ze eraan toe. Alsof migranten naar hier komen om te werken. De studie vergeleek de werkzaamheidsgraad van migranten en autochtonen in 15 Europese landen. België deed het absoluut niet goed, vooral in Brussel en Wallonië was het foute boel. "Onze samenleving laat veel arbeidspotentieel onbenut", was één van de conclusies.
Beste lezers, als ze u om de oren slaan met vergrijzing en onbetaalbare pensioenen, denk dan onmiddellijk aan werkloze vluchtelingen, illegalen, plaktoeristen en ander parasiterend onkruid en klaplopende insekten. Migrantenwerkloosheid is het probleem, niet de vergrijzing. De grote afwezigen op de arbeidsmarkt zijn migranten. Deze gekleurde werkloosheid raakt niet opgelost. Het aantal werkloze migranten zal blijven stijgen als allerlei Afghanen, Oekraïners, Syriërs en meer van die exotische volkeren op ons losgelaten worden of als er nog meer negerkes met Afrikaanse apenmanieren hier hun plekje zullen vinden.
Blauwbaard, directeur atheneum Heusden-Zolder, jaren negentig
Het atheneum van directeur Blauwbaard was gekleurd, en het tintenschema ging van lichtbruin naar donkerbruin. Alle tinten bruin van het kleurenspectrum waren aanwezig. Een atheneum als een pittoreske mozaïek!
Blauwbaard kennen we als een casanova en een vrouwenversierder, een verleider en een misleider, een manipulator die elk van zijn beweringen introduceerde met de slagzin "Met alle respect, máár...". En na deze voorsprong in de dialoog kreeg hij de ruimte om zijn ideeën op te dringen aan zijn gesprekspartner.
Blauwbaards zoontje heette Gaetan, een welluidende naam met een Italiaans accent. Gaetan volgde basissonderwijs in de school van Mosselmans. Dus ver weg van de Turkenschool van zijn vader die volwaardig onderwijs wenste voor zijn zoon. Terecht... In die tijd zat Blauwbaard verwikkeld in een soort vechtscheiding met zijn ex. Een ex waarvan je je afvraagt waarom hij er ooit mee trouwde. Want aan iedereen die het horen wilde vertelde hij de wildste verhalen over alle onhebbelijkheden van zijn ex. De toehoorders kregen wel nooit de versie van háár te horen. Ik heb ondervonden dat je altijd alle klokken tegelijk moet horen luiden... Bim bam bom.
Op zekere dag vroeg Blauwbaard mijn tussenkomst bij een geschil tussen de ex van Blauwbaard en Blauwbaards nieuwe vriendin. Oei! Ik begon aan een nattige tv-soap te denken en nam me voor om me niet in een wespennest te nestelen. Maar dat was nog niet alles. Er waren ook nog ándere figuranten die meespeelden in de soap. Zo waren er directeur Mosselmans, PMS'er Horbert en zijn vriendin, en natuurlijk ook de onderwijzer van Gaetan. Iedereen had het beste voor met Blauwbaards zoontje en vooral met zichzelf. Geheimzinnige gesprekken, insinuaties en zaagverhalen draaiden allemaal rond dat ene jongetje dat zich nergens van bewust was, maar als speelbal gebruikt werd bij een vechtscheiding. Uitzichtloze discussies en onduidelijkheden deden me besluiten om me compleet terug te trekken uit de intriges waarmee Blauwbaard zijn tijd verdreef.
Gisteravond kwam het in Den Haag tot een botsing tussen twee groepen Afrikaanse asielzoekers. Eritreeërs raakten slaags met elkaar en ventileerden hun woede door rel te schoppen en een straatoorlog uit te vechten in Den Haag in plaats van in de Afrikaanse jungle.
TV-beelden laten zien hoe bruin geboefte de buurt omtovert in een wildernis waar agressie en vernielzucht, respectloosheid en gewetenloosheid heersen.
Op de foto zien we onderontwikkelde bavianen aan het werk. Zij bekogelen de politie met stokken, stenen, verkeersborden, stichten brand en halen vandalenstreken uit. Gewonde agenten, brandende voertuigen, ingeslagen ramen, algehele chaos...
Volksverhuizingen, een verrijking? Onbeschaafde volkeren horen hier niet thuis, zij ontsieren hun gastland en leiden het naar de ondergang.
"15% van de 5-jarigen spreekt onvoldoende Nederlands om aan de lagere school te beginnen", zegt de taalscreening die in alle derde kleuterklasjes afgenomen is. Dat komt ervan als de schoolbevolking omvolkt wordt.
Het zou interessant zijn om het kleuterschoolbezoek eens na te gaan van die 15% taalzwakkelingen. Zijn ze als kleuter dagelijks naar school gekomen? Zonder ooit te spijbelen? Of schitterden ze door afwezigheden?
Het kleuteronderwijs als voorbereiding op de lagere school is zodanig belangrijk dat een schoolplicht vanaf 2,5 jaar ingevoerd zou moeten worden, een schoolplicht gekoppeld aan kindergeld, leefloon, sociale voorzieningen en andere leuke dingen die uit de hemel vallen voor onze allochtone medemensen. Zo kan een regelmatig kleuterschoolbezoek afgedwongen worden.
Het is nog niet duidelijk wat er gaat gebeuren met die 15% analfabeten. Waarschijnlijk gaan er weer geldverslindende projecten tegenaan gegooid worden die als Parels voor de Zwijnen zullen verdampen in de ijle lucht die hangt boven allochtone gezinnen die de Nederlandse taal minachten.
Ouders die hun kleuters niet naar school sturen en thuis geen Nederlands spreken zijn medeplichtig aan de decadentie van ons onderwijs. Zij houden hun kind kansarm, intellectueel kansarm, en maken het niet taalrijp voor het eerste leerjaar.
We weten dat feministen, negers, homo's, zwervers en ander tuig zich vlug gekrenkt voelen als er over hen een verkeerde letter geschreven wordt of een valse noot gezongen wordt. Hun hele emotionele huishouding wordt overhoop gehaald door naakte waarheden die de ronde doen. Zelfs van voorzichtige satire raken ze hun labiele evenwicht kwijt.
Nu is er in Nederland de dierenorganisatie PETA die ook over haar toeren geraakt is door de aanwezigheid van paardjes op draaimolens. Er is ophef ontstaan rond de oproep van PETA om dieren te verwijderen uit paardenmolens op kermissen. Carroussels met dieren zouden kinderen het idee geven dat dieren speelgoed zijn om hen te vermaken. En dat mag niet zegt het Dierenwelzijn.
In ons land neemt dierenrechtenorganisatie Gaia afstand van de oproep van PETA. Zij vindt dat draaimolenpaardjes niets te maken hebben met dierenwelzijn of dierenmishandeling en dat de strijd voor het dierenwelzijn belachelijk gemaakt wordt door houten paardjes te weren uit draaimolens.
En toch wil Gaia het populaire kinderliedje 'Vogeltje ge zijt gevangen' bannen uit het repertoire van alle kinderliedjes (Fictie).
Een verboden Kinderliedje
Vogeltje gij zijt gevangen,
In een kooitje zult gij hangen.
Gij blijft hier, gij blijft hier,
Lieve vogel gij blijft hier.
Tussendoor op de Draaimolen
Vroeger, als kind, draaide ik graag rondjes op de draaimolen. 'De floche pakken', ik weet niet of het nog bestaat, graaide ik weg voor de neus van andere kermisgangertjes. Gedreven door een soort geldingsdrift wilde ik per se die floche hebben. Zo kon ik vele toertjes gratis meedraaien tot ik er duizelig van werd.
Zo droomde ik op een keer dat de baas van de molen na sluitingsuur vergeten was om de molen tot stilstand te brengen, terwijl ik er nog op zat. De anderen waren allemaal al vertrokken, ontgoocheld omdat ze nooit aan 'mijn' floche konden geraken. Daar zat ik dan met een floche in m'n handen. De hele nacht heb ik meegedraaid op een molen die maar niet wilde stoppen. Bij het ontwaken was ik opgelucht dat de molen niet meer draaide en dat ik er niet meer op zat. Oef! Nooit heeft een bed zó zalig aangevoeld om in te liggen.
De carrière van Vangheluwe: van "populaire bisschop" naar "het verborgene"
Justitieminister Paul Van Tigchelt stelde voor dat het Vaticaan eens zou kijken naar pornobeelden die speurders ontdekten op de computer van Vangheluwe. Porno als middel om hem zijn bisschopstitel af te pakken. Het Vaticaan reageert niet. Ze kunnen ook niet reageren omdat ze allemaal in zwijm gevallen zijn bij het aanschouwen van zovele vieze prentjes.
In 2010 raakte bekend dat bisschop Vangheluwe niet van jongetjes kon afblijven. Als opgejaagd wild was hij toen onderweg van de ene 'schuilplaats' naar het andere 'onderduikadres', waar hij hoopte eindelijk begrepen te worden, waar hij met hetzelfde cynische glimlachje weer eens een ophefmakend interview kon weggeven met uitspraken waar vermetelheid en arrogantie van afdropen. Vangheluwe is niet gek, hij lacht gewoon iedereen uit en is zich bewust van zijn daden in het verleden. Het is zoals Freud zei: "De échte perverten zijn bewust pervers". Zij zoeken bewust hun geheime lusthof op waar hun piemel op drift slaat en jarenlange stuiptrekkingen kent. Een pure pedofiel die zijn lusten botviert... Viespeuk Vangheluwe houdt het bij 'intieme toenaderingen... niet zo erg... helende handelingen'... en zo van die zweverige onzin.
We hoopten dat Vangheluwe op zijn vluchtroute naar diverse schuiloorden ooit eens de juiste mannen op zijn pad zou tegenkomen om hem een flinke pandoering-te geven, zodat hij jarenlang had moeten afzien, steeds geplaagd door gruwelijke achtervolgingswaanzin. Dat is zijn verdiende hel op aarde. De échte hel komt pas later na zijn dood, waar duivels met rieken klaarstaan om hem in de eeuwige vlammen gaar te stoven.
Er zijn nog altijd naïeve idealisten die geloven in een 'therapeutische omkadering' van deze zielige man. Ze gaan ervan uit dat Vangheluwe hulp nodig heeft, dat de man ziek is. Geen enkele therapie is echter opgewassen tegen het kwaad dat diep verankerd zit in die man. Ik stel voor: hem opsluiten in een bunker en die dan dichtmetselen, na hem eerst onverdoofd gecastreerd te hebben.
Alle ogen nu op Rome gericht? Ik denk niet dat we van de paus iets kunnen verwachten, want die zegt dat "pedofiele priesters zieke mensen zijn die niet over een vrije wil beschikken". Lijkt dit niet eerder op een doelbewuste bescherming van alle pedofiele geestelijken? Een seksuele perversie als een ziekte?! Dan worden alle pedofielen vrijgesproken en zijn ze ontoerekeningsvatbaar? Waarom dan ook niet moordenaars en verkrachters als zieke mensen bestempelen, als we dan tóch aan het legaliseren zijn? Dan zijn er uiteindelijk geen criminelen meer, alleen maar zieken en slachtoffers.
De kerk als instituut is onherstelbaar beschadigd. Precies nu dat we die hard nodig hebben bij onze verdediging tegen de islamisering. De moslims liggen hier nu op de grond dijenkletsend te kronkelen van het lachen, om al die heisa rond de katholieke kerk die nu in het nauw gedreven is.
Toch zijn er 'slachtoffers' die het spel van geestelijken meespelen. Denk aan forse pubers die geilen op seksuele omgang met volwassenen, die vrijwillig en spontaan omgang zoeken met geestelijken. Zij bieden zichzelf aan om seksueel 'misbruikt' te worden. Zulke relaties hebben niets meer te maken met kindermisbruik, maar met een pure homoseksuele relatie met een geestelijke! 'Slachtoffers' zijn dan medeplichtigen en mededaders!
Slechte kinderen bestaan echt. 'Het Kwade' schuilt in hen. Satanskinderen zijn geboren voor en door Het Kwade. De geest van Satan kruipt door hun bloed en genen, in hun ingewanden en luchtwegen, vereelt hun ziel en schakelt het gevoelsleven uit. Het Kwade nestelt zich in het kleine lichaampje en blijft er levenslang in woekeren. Kwaadaardige duivelskinderen, waartegen diagnoses als autisme, schizofrenie of andere syndromen afschampen, zijn niet vatbaar voor verbetering. Duivelskinderen zijn de pestkoppen van de klas, de schrik van de school, zij treiteren hun omgeving, lachen iedereen uit en vernederen hen. Boze kinderen die als zuigeling in de moederborst bijten, en 's nachts eindeloos huilen... Bezeten door de duivel! Toen hun leven begon, verbleekten alle sterren, en zon en maan verloren de koers van de aarde uit het oog.
Op de foto zien we de 15-jarige Ethan Crumbley die twee jaar geleden bij een schietpartij op de Oxford High School vier mensen doodschoot. Hij is veroordeeld tot levenslang, zonder enige mogelijkheid om vrij te komen.
Eergisteren werd de moeder van Ethan, Jennifer Crumbley, veroordeeld voor voor vier aanklachten van onvrijwillige doodslag nadat haar zoon vier mensen vermoordde. Het is uitzonderlijk dat een ouder veroordeeld wordt voor wandaden van het kind. Maar de omstandigheden waren ook uitzonderlijk. Zij werd verantwoordelijk gesteld voor de moorden die haar zoon op zijn geweten heeft.
Het vuurwapen waarmee Ethan vier tieners doodschoot, was een cadeau van zijn ouders. veel erger was dat moeder Crumbley alarmsignalen van de school genegeerd zou hebben. Herhaalde vragen van haar zoon om geestelijke gezondheidszorg legde ze naast zich neer. Aanklager Marc Kaast over de ouders: "Ze deden niets om de tragedie te kunnen vermijden."
De komende weken zal de rechtbank zich ook buigen over het lot van vader James Crumbley.
Vandaag werd in Sint-Lievens-Houtem de koelbloedige moord op advocate Claudia Van Der Stichelen (foto) gereconstrueerd. De speurders wilden weten wat er precies gebeurd is voor en na de moord. Kroongetuige is de 22-jarige zoon van de advocate. Daarna is het de beurt aan nog enkele andere getuigen.
De schutter is nog altijd spoorloos. Zal de reconstructie voor een doorbraak zorgen in deze geheimzinnige moord? Waarschijnlijk niet.
De dader die de advocate liquideerde op 28 oktober vorig jaar handelde beredeneerd en smeedde een geniaal plan om voorgoed uit de klauwen te blijven van speurders en justitie.
In een eerder blogbericht schreef ik over mijn speculaties omtrent het motief van de dader. Speculeren over een moordzaak is een geliefde bezigheid van mij. Zo kwam ik tot het vermoeden dat de schutter verwikkeld zat in een vechtscheiding; zo eentje waarbij advocaten en rechters altijd partij kiezen voor de scheidende vrouw. Voor haar worden dan gunstige regelingen bepleit qua voogdij, bezoekrecht, co-ouderschap en een alimentatieregeling die de pan uitswingt. De man voelt zich verongelijkt en zijn frustraties stapelen zich op tot er een uitbarsting komt.
Scheidende vrouwen heb ik vroeger gekend als kwebbelwijven die graag de vuile was van hun man buitenhangen, hem in een slecht daglicht stellen. Mannen zijn slechteriken, vrouwen zijn slachtoffers... zo in die stijl.
Laat de speurders eens neuzen tussen de vechtscheidingsdossiers van de vermoorde advocate!
Zaterdag werd het feest gevierd van Genderneutrale Acteerprestaties.
Niet één actrice is in de prijzen gevallen bij de uitreiking van de Ensors, de jaarlijkse Vlaamse film- en tv-prijzen. Sinds twee jaar zijn de prijzen genderneutraal, waardoor er geen aparte Ensors meer zijn voor acteurs en actrices.
Het ziet er naar uit dat Vlaamse actrices terug naar de keuken gestuurd worden om de afwas te mogen doen. Of de vloer te dweilen. of om gewoon huisvrouw te spelen. Dat is het lot van vrouwen die genderneutraal willen concurreren met mannen die ze toch nooit kunnen evenaren.
Dat komt ervan als je als vrouw je inbeeldt dat je begenadigd bent met gelijke mannelijke fysiek, met dezelfde forceballen en met gelijke macho-uitstralingen. Feministische troela's hebben er het moeilijk mee dat ze het niveau van hun mannelijke rivalen niet kunnen halen, een niveau dat te hoog gegrepen is voor een groep zwakbegaafde vrouwen die niet weten waar hun plaats is.
Voor deze vrouwen raad ik aan, als ultieme zelfredding, om ergens een aseksuele cursus te gaan volgen, waar geen onderscheid gemaakt wordt tussen geslachten, waar iedereen gelijk is, waar iedereen gelijke geslachtsorganen heeft, waar hun edele delen, intieme aanhangsels en klokkenspelletjes er allemaal gelijk uitzien.
Niet vergeten: Bij genderneutraliteit blijft kwaliteit, talent en kennis altijd bovendrijven!
In de Centra voor Leerlingenbegeleiding (CLB's) waren dokters werkzaam, maar die zag je haast nooit. De CLB-dokters bekwaamden zich in het vlug afhaspelen van hun medische onderzoeken om dan holderdebolder als een gek en met gierende banden naar hun volgende afspraak te crossen. Time is money, en zo van die zever... CLB-dokters stonden op de personeelslijst, behoorden in theorie bij de teamwerking, maar ze waren er nooit, ze maakten zich onzichtbaar en beperkten zich op geniale wijze tot de verplichte medische onderzoeken van de leerlingen. De kinderen voelden instinctief aan dat ze voor een praatje niet bij de dokter terecht konden, de dokter legde iedereen het zwijgen op, iedereen moest klakkeloos zijn instructies volgen. Geen tegenspraak, geen discussie, geen vragen stellen, niets.
Voor allochtone leerlingen deden de schoolartsen wel een extra inspanning : op frommelbriefjes attesten schrijven om onwettige afwezigheden om te toveren in legale afwezigheden. Tot deze foefelextraatjes waren ze wel nog bereid.
Ik heb vroeger zelf eens kennis mogen maken met het slechte karakter van een schoolarts. Dokter Kelchtermans van Heusden-Zolder, weet je nog hoe je me afblafte en afsnauwde, tot ik stilletjes wegkroop? Herinner je me nog? Waarschijnlijk niet, die agressieve en onbeschofte omgangsvorm maakte deel uit van je rotkarakter. Bullebak!
Een ander uiterste was dokter Zhivago. Die man was geen gewone schoolarts meer, die leek gezonden door de engelen uit de hemel. Zijn donkere fonkelende ogen konden dwars door je heen priemen. Hij liep over van de libido, en met zijn fluweelzachte handen streelde hij in het dokterskabinet de rondingen van zijn minnares, zijn vriendin, zijn geliefde... Het kostbaarste bezit van dokter Zhivago was zijn penis van puur goud, een gouden penis! En in zijn sperma zwommen glinsterende diamantjes. Piepkleine juweeltjes die zijn sperma onschatbaar maakten, die zijn hele liefdeleven op een voetstuk plaatsten. Zijn condoompjes waren van pure zijde, en aan de bovenrand waren ze afgewerkt met vossenpelsjes. Die pelsjes gaven ongemene prikkelingen in de vagina, een buitenaards orgasme volgde, en dan nog één, en dan nog één... De vossenpelsjes van de dokter!
Hoe ik dat allemaal weet? Wel, van horen zeggen natuurlijk. Babette en Barbarella, twee frivole verpleegstertjes, hebben mij over hun liefdesavonturen met dokter Zhivago in geuren en kleuren verteld. Babette en Barbarella, twee hartsvriendinnen, waar geen speld tussen te krijgen was, behalve dokter Zhivago, die was in staat om tussen die twee in te komen. Om zijn erotische verzuchtingen een uitlaatklep te geven, om zijn exclusieve verlangens te bevredigen. En iedereen was gelukkig...
Blognostalgie... Vroeger, lang geleden, in de prehistorische tijd van mijn blogbestaan, schreef ik een stukje over de liefdevolle opvang van illegalen in ons land, opvang in turtelhuisjes en terugkeerhuisjes.
***
Zonder papieren besta je niet, ben je niet legaal, is je aanwezigheid hier onwettig en ben je strafbaar.
Toch zijn er krampachtige pogingen van de overheid om het de illegalen naar hun zin te maken, om hen een thuisgevoel te geven, om hen vriendelijk op te vangen in huizen, kazernes, centra, hotels... Menslievendheid en sociaal engagement voor illegalen als wetsovertreders! Onbegrijpelijk is het gedogen van wetteloosheid als het om illegalen gaat.
De massale regularisaties van illegalen van vroeger zijn een mooie blunder om mee te beginnen. Regering Verhofstadt?
Daarna, toen Annemie Krulleboom nog minister was van migratie, kregen we de 'turtelhuisjes', woonunits voor illegale gezinnen met kinderen. Open huizen en appartementen voor illegalen die ONGESTRAFT hun eigen kinderen in een uitzichtloze situatie brachten. Ze kregen nog een huis bovenop hun misdaad. Een idee over de kosten? Twee nieuwe turtelhuisjes kostten 35.000 euro.
Nu is er een nieuw 'Terugkeercentrum voor illegalen' in Holsbeek (januari 2013). Daar mag Maggie De Block van Asiel en Migratie haar illegalen in huisvesten. Het gebouw met 48 kamers kostte 1 miljoen euro, beheerd door de Dienst Vreemdelingenzaken. Er zijn daar begeleiders aangesteld om uitgeprocedeerde asielzoekers de weg naar hun herkomstland opnieuw te laten ontdekken, de weg die ze kwijt zijn, weggewist uit hun geheugen. De begeleiders onderzoeken ook of de illegalen wel écht terug willen naar hun oorsprong. Een onderzoek zonder einde natuurlijk. Want niemand wil terug tenzij er eerst een omhaling gebeurt bij de belastingbetalers. En dan is de kans nog groot dat ze 's anderendaags hier weer opnieuw aanwezig zijn... Voor de volgende omhaling bij de belastingbetaler.
Het terugkeercentrum in Holsbeek is niet nieuw. Eerder al bestonden er vier centra van Fedasil waar 300 (!) terugkeerplaatsen gecreëerd werden, en die zullen blijven bestaan. Lezer, heb je ook de contradictie opgemerkt in het woord 'terugkeercentrum'? Eerst zetten ze illegalen honkvast in een woonst om hen daarna te vragen of ze alstublieft terug willen keren naar hun thuisland?!... Een weg terug die er niet meer bestaat, omdat de turtel- en terugkeerhuisjes zóveel knusser zijn dan hun huisjes waarvan ze komen en waarvoor ze moeten werken. In de turtel- en terugkeerhuisjes hoeven ze niet te werken en krijgen ze alles. Dus waarom terugkeren?
Klaus Van Isacker, ex-hoofdredacteur van 'VTM Nieuws' en van 'De Morgen' deed gisteren op tv zijn aangrijpende verhaal over een zorgeloze zomernacht aan zee die fataal eindigde toen hij overvallen werd door twee onverlaten, twee illegalen die na een eerdere misdaad vrijgelaten werden maar toch illegaal in ons land bleven ronddwalen om de crimineel uit te hangen. Hallo justitie?
Van Isacker herstelt nu nog altijd van zijn hersentrauma dat hij opliep bij de overval op de Oostendse zeedijk einde vorige zomer. Het was een brutale straatroof.
Van Isacker: "Het was een fantastische nazomeravond. Tot ik ineens met mijn hoofd in een plas bloed op de zeedijk lag"...
"Het zijn illegalen, wellicht Noord-Afrikanen. Die gasten hadden hier niet mogen zijn"...
"Als het helemaal donker is, heb ik het gevoel dat ik val. Tot voor kort draaide de wereld als ik ’s ochtends mijn ogen opende. Alsof ik dronken wakker werd: het plafond tolde rond."
Jammer dat Van Isacker de criminaliteit bij onze vreemde medemensen onderschat: "Van de mensen die naar het Westen komen, wil 90 procent alleen maar veiligheid en een toekomst voor zichzelf en hun kinderen. Die mensen willen op geen enkele manier last veroorzaken."
Met zo'n mentaliteit is het misschien toch veiliger om zat achter het stuur van je wagen te kruipen in plaats van te wandelen in de duistere nacht?
Coco Chanel was de bijnaam van directeur Griezelmans van Basisschool Lyceum Hasselt. Hij droeg steevast een herensacochke bij zich en beiden waren onafscheidelijk. Zijn hobby was het verstoren van de gemoedsrust van leerkrachten, hulpverleners en iedereen die in zijn weg liep. Hij speelde onder één hoedje met CLB-psychopaat Horbert. Beiden waren narcistische machtswelustelingen die ijverden om de meest vernietigende impact te hebben op hun naaste omgeving.
Het gebeurde in de jaren 90 toen Griezelmans het waardige lyceum van weleer een flinke deuk gaf bij de inschrijvingen van nieuwe leerlingen. Hij ging wirwarrig te werk zonder enige selectie. Hij nam eenderwelke Turk aan om die naast een Vlaamse leerling in de klas te deponeren. Tot zijn groot jolijt waren er enkele verse Turkse gezinnen zich komen vestigen in de Tuinwijk rondom de school.
En dan had de sukkelaar ook nog de bijnaam 'de pedofiel', omdat hij zo graag ronddrentelde in de kleedkamers waar leerlingen zich omkleedden voor het medisch onderzoek. Tot groot ongenoegen van schoolarts dokter Zhivago. Zijn assisterende verpleegsters Eugenie en Eufrasie, twee manwijven, konden hem tenslotte met geweld verwijderen uit het dokterskabinet.
En nu zit Griezelmans in de hel te vechten tegen alle duivels... voor eeuwig.
