Vanochtend in de Volkskrant las ik dit onderstaande gedeelte uit een artikel.
De Tweede Kamer staat honderd dagen buitenspel, analyseert VVD-leider Mark Rutte, en hij is er niet van gecharmeerd. Prima om draagvlak te zoeken, maar het veld gaat nu het beleid bepalen. Het primaat hoort bij de politiek.
De onvrede gaat verder dan de traditionele stellingname van rechts tegen het praatcircuit met het maatschappelijk middenveld. Pechtold maakt zich zorgen, zegt hij. Dinsdag vraagt de D66-leider een plenair debat aan met premier Balkenende. Ik wantrouw het spelletje. Straks krijgen we iets gepresenteerd waarop we alleen nog ja kunnen zeggen. Onder het mom van: dit is wat de samenleving wil.
Ook links, altijd voorstander van intensief overleg met belangengroepen, vindt dat het kabinet wel erg ver gaat. Van het ene uiterste hervormingen opleggen zonder afstemming naar het andere, vindt GroenLinks-leider Femke Halsema. Gesprekken met de samenleving zijn goed, maar het kabinet moet wel eerst zelf zijn politieke richting bepalen. Nu lijkt het kabinet geen flauw idee te hebben waar het heen wil, stelt Halsema, en gaat het zijn eigen opvattingen ontlenen aan wat maatschappelijke organisaties willen.
Halsema en Pechtold zijn er stellig van overtuigd dat het aangekondigde beleidsprogramma drie dagen voor het zomerreces bij de Tweede Kamer arriveert. Zodat we nauwelijks tijd hebben voor debat. Voor we het weten is alles in de begroting verwerkt, voorspelt Pechtold. Het klassieke monisme dreigt, waarschuwt Halsema: Alles is afgekaart en de Kamer moet niet meer zeuren.
Natuurlijk is er geen reden om te denken dat de oppositiepartijen een vuist zullen gaan maken op wat voor gebied dan ook, maar het zijn toch steeds tekenen van onvrede.
Ook de PVV blijft zich roeren m.b.t. o.a. de dubbele nationaliteiten. En als een burgemeester eigenlijk liever heeft dat een imam vertrekt dan krijg je toch min of meer gelijk.
Natuurlijk heeft het kabinet een meerderheid in de kamer, maar hoe lang kunnen ze elkaar blijven steunen en vertrouwen? Hoe lang kunnen ze hun kiezers blijven voorhouden dat ze hun beloftes nakomen? Hoe lang kunnen ze de werknemers (bijvoorbeeld de actievoerende ambtenaren) aan het werk houden zonder hun een beetje van het zoet te laten proeven?
Ik weet het niet maar ik wens u wel een prettige dag toe.
