Hij kwam, hij zag en hij gaf. Als je afgelopen weken goed had opgelet kwam je de Sint overal tegen. Op je werk, op straat in de winkel en zelfs thuis. Ook oma vindt het nog steeds leuk zoals je ziet op de foto. Maar nu de goed heiligman weer vertokken is naar Spanje (hij heeft gelijk) zijn we hem alweer vergeten. Maar volgend jaar geloven we er weer in en dan staan we op de kade, om hem te verwelkomen.
Alfons schreef mij, "soms zien wij wat we willen zien". Hij heeft daar helemaal gelijk in, soms is het fijn om niet te weten wat er om je heen gebeurd en je mee te laten slepen met het prettig gevoel om je heen, dat wil je zien. Je mee laten slepen met de massa is ook regelmatig naar het nieuws kijken en alle ellende die daar voorbij komt, te zien. Ik wil dat niet zien en kijk dan regelmatig niet, ik wil zien wat ik wil.
Wist u dat wij vaak worden opgezogen in de massa. Als wij ergens bij staan waar een hele grote groep mensen zijn en ze zij blij, dan zijn wij ook blij. Als deze mensen verdrietig zijn dan zijn wij ook verdrietig. Loop je in een straat en er komt een grote groep mensen aanrennen omdat ze vluchten dan loop je mee, waarom weet je niet, maar je wordt gewoon opgezogen in de massa. Jonge mensen hebben dit verschijsel heel sterk bij een concert, als de muziek hun meesleept en zij allen, met de armen omhoog, staan te zwaaien. Soms is het fijn om mee te gaan met de massa maar blijf wel jezelf en laat je niet te ver gaan in de massa.
Dit komt weinig voor dat mijn beide dochters op een foto te zien zijn. Meestal vergeet ik het maar nu is het gelukt om mijn beide oogappels (17 jaar verschil) op de foto te zetten. Het derde kind verwacht mijn vrouw begin febr. 2006. Heel veel mensen zeggen tegen mij ben je niet te oud (53) om nog vader te worden? Nee, ik weet dat er kinderen zijn die geen vader hebben of de vader wil er niks van weten. Ik ken een vrouw met drie kinderen, gescheiden, en deze kinderen hebben hun vader weinig gezien, deze vrouw vond het ook maar niks dat een oudere man vader wordt. Mijn kinderen zullen een vader krijgen, die er wel is en ze zullen met veel liefde opgroeien ook al zal dat maar kort zijn.
Tot nu toe heb ik veel onderwerpen de revu laten passeren. Al deze onderwerpen komen uit op een punt, het geheugen. Wat we ook zien, horen of voelen, de informatie komt uiteindelijk terecht bij je geheugen. Waarnemen is iets, waar we vaker bij stil moeten staan. Natuurlijk ontgaat er wel eens wat, omdat de gedachten op dat moment ergens anders is. Maar onthoud dat je geheugen meer kan opslaan dan een computer.
Natuurlijk komen er meer onderwerpen, het geheugen is mooi en groot
Heel veel mensen weten hoe het geheugen werkt, maar voor die mensen die het nog niet weten zal ik proberen uit te leggen wat er allemaal met je gebeurd.
In de eerste fase, encoderen, wordt de informatie ontvangen en opgenomen waarna het in een code wordt omgezet.
In de tweede fase, opslaan, krijgt de code een plaats in het geheugen. Bij een goed werkend geheugen wordt de code gekoppeld aan een code die past bij de informatie. Als al iets weet over auto's en er komt nieuwe informatie binnen over auto's dan wordt dat aan elkaar gekoppeld.
In de derde fase, endoceren, wordt de infomatie opgeroepen die u weten wilt. U gaat naar het vakje, b.v. auto's, en er komt dan van alles naar voren over auto's wat u weet. De code wordt dan weer omgezet in woorden.
Alles wat u ziet en aandachtig bekijkt wordt dus opgenomen in u geheugen en met wat training kunt het plaatsen in het juiste vakje binnen in u geheugen.
Bij een communicatie heb je minimaal 2 personen nodig. Een persoon verteld een verhaal (zender) en de ander hoort het verhaal aan (ontvanger). Het kan gebeuren dat de zender het vehaal niet goed verteld zodat de ontvanger het verkeerd begrijpt. Wat ook kan gebeuren is, dat de ontvanger niet goed luisterd en bezig is een antwoord te bedenken, zodat het vehaal niet goed doorkomt. Dit laatste komt, heelaas, veel te vaak voor. We staan te vaak klaar met een antwoord voordat de verteller is uitgesproken.
Bijgevoegde foto laat zien dat er wordt geluisterd tijdens een gesprek
Comunicatie doen we eeuwen lang met onze stem en de taal die er bij hoort. Er is nog een vorm van communiceren en wel met onze ledenmaten ogen en lichaamstaal. Hierbij wordt er geen woord gesproken en dat noemen we non-verbaal. Mensen die verliefd worden op elkaar, kunnen heel goed communiceren zonder woorden. Een simpele blik is genoeg om te weten wat ze van elkaar willen. Ook de doven mensen kunnen heel goed met elkaar communiceren door gebarentaal. Wat heel leuk is, is mensen observeren die op een afstand staan te praten en dat dan met wat gebaren versterken. Probeer eens te raden waar ze het over hebben. Ook in de dierenwereld komt het voor, dat ze zonder geluid voort te brengen, elkaar heel goed begrijpen, b.v. leeuwen op jacht naar een prooi.
Een mens heeft zeven zintuigen en wel de volgende.
De ogen (visuele waarnemingen) het zien De oren (auditieve waarnemingen) het horen De neus (olfactorische waarnemingen) het ruiken De smaak (papillaire waarnemingen) het proeven De tastzin (meganische waarnemingen) het voelen van druk,pijn en temperetuur Het evenwichtsorgaan het behouden van je evenwicht De laatste is kinesthesie dat is de gewaarwording van de stand van je lichaam
Door bewust om te gaan met deze zintuigen zal of kan de wereld om je heen er anders uit zien. Bedenk ook dat deze zintuigen je waarschuwen als er gevaar dreigt, vooral dieren gebruiken hun zintuigen heel goed.
Ieder mens heeft een dominant oog. Dit is het oog dat u gebruikt bij het kijken door een oog als u het andere dicht knijpt..
1. Neem een potlood of pen in uw hand. 2. Ga op ongeveer 3 meter van een deur staan. 3. Doe een oog dicht, het maakt niet uit welk oog. 4. Houd de potlood / pen in een van de handen vast en strek de arm op oog hoogte. 5. Houd de pen evenwijdig aan de deurpost. 6. Open dan uw gesloten oog en sluit dan het andere oog, met de arm op dezelfde plaats. 7. De deurpost zal dan verschuiven ten opzichte van de pen.
Doe dit nu met beide ogen open (de pen richten) en sluit nu eerst het linker oog en daarna het linker oog weer open en dan het rechteroog sluiten. Als de pen verschuift met het linker oog dan is dat het dominate oog en als de pen verschuift met het rechteroog dan is dat het dominante oog.
Je kan er verder weinig mee maar het is leuk om het te weten.
Wat is het toch mooi om in de natuur te kunnen wandelen. Vorige week in het Robbenoordbos bij Den Oever en gister dichterbij, in het stadspark Mariëndal van Den Helder. Wat je dan allemaal waarneemt als je goed om je heen kijkt is schitterend. Ook onze dochter van 5 jaar leer ik heel veel over de natuur en het kijken naar de natuur. Als je kinderen al vroeg leert om om te gaan met de natruur gaan ze het ook waarderen en kijken er dan met andere gevoelens naar dan kinderen die maar aan hun lot worden overgelaten.
Deze foto is genomen in Roemenië tijdens een wandeling. Door op de fote te klikken wordt hij vergroot.
Staat u er wel eens bij stil dat wanneer u naar de bakker of slager loopt , de aandacht dan alleen gericht is op de bakker of slager. Wat er verder om u heen gebeurd ontgaat u, of een bekende moet u aanspreken om u uit de droom van de bakker of slager te halen. De weg naar de bakker of slager is u bekend zodat u niet op of om hoeft te kijken en gewoon op het doel af gaat. Het is een gewoonte, maar die kan veranderen door je aandacht te gebruiken.
Niet alleen kijken intereseert mij maar ook vriendschap. Regelmatig kijk ik naar het ontstaan van vriendschap. Dat ontstaan gebeurd al op jonge leeftijd. Mijn dochter is 5 jaar en op de basischool geef ik computerles aan deze kinderen.
Dit doe ik vrijwillig op verzoek van de (mooie en lieve) onderwijzeres.
Als ik de klas in kom met mijn dochter zie al vriendschap bij kinderen. Kinderen die elkaar aardig vinden zoeken meteen contact met elkaar. Drukke kinderen zoeken elkaar op en rustige kinderen zoeken elkaar op. Als mijn dochter haar vriendin Iris niet ziet dan kan ze sip kijken maar zodra Iris binnen komt dan zijn het twee donderstenen die elkaar goed kunnen vermaken. Door eens goed naar je kinderen of kleinkinderen te kijken op school, ontdek je dat de kinderen heel veel plezier kunnen hebben met elkaar.
Als je over twee ogen kan beschikken dan ben je een gezegend mens. De meeste mensen hebben twee ogen dus er lopen heel veel gelukkige mensen rond. Probeer eens een hele dag met een afgeplakt oog rond te lopen, je zal zien dat dat heel vermoeiend is en je loopt zeker een keer ergens tegen aan. Als je er van bewust bent dat je ogen hebt en ze goed weet te gebruiken hoef je ze natuurlijk niet af te plakken. Bedenk wel dat ogen en geheugen samen werken, als je iets goed bekijkt of leest dan sla je het beter op in je geheugen.
Ik heb al verschillende blog's bekeken en vindt het prettig om hier mijn gedachten over het waarnemen te mogen beschrijven.
Als u het niet weet niet meteen in een spiegel kijken maar aan iemand vragen, of ze u uw ogen kunnen beschrijven. Kijk gelijk in de ogen van de persoon tegenover u, en beschrijf deze ook.
Ik ben Ton Kuster
Ik ben een man en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is Gepensioneerd marineman, thans werkend voor een callcenter..
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Psychologie, wandelen in de natuur..
Ik ben gek van kinderen (op de goede manier) en ik werk ook een ochtend in de week op de school van mijn dochter waar ik dan computerles geef.
