|
Het regent niet maar t ziet er wel grijs uit. Dat zijn de eerste woorden van Hugo, nadat hij de gordijnen openschuift. Zondag hebben ze op het KMI voor vandaag heel slecht weer voorspeld, veel regen en stormwind. We hopen dat Frank Deboosere zich vergist heeft en dat de andere kant van het land, waar wij ons nu bevinden, gespaard blijft van regen en wind.
Om 8h00 zitten we knus aan tafel in een warme eetkamer. Ghislaine legt ons in de watte. Ook Christiaan wilt dat wij niets tekort komen, we moeten er sterk op staan om door Wallonië te fietsen, beweert hij in t Vlaams. Na een poosje krijgen we het gezelschap van een Engelstalig koppel. De man spreek een beetje Frans maar moet alles voor zijn vrouw vertalen en toch begrijpt iedereen elkaar, raar hoe vlug wij ons aanpassen
.maar t is blijkbaar niet voor iedereen even gemakkelijk !
Stipt om 9h00 nemen we afscheid van het gastenpaar van Chambre dhôtes Vers lOie. Hugo neemt enkele fotos en daar gaan we dan
Spijtig, de fotos kunnen niet worden getoond , onze vriend heeft zijn fototoestel ergens laten liggen, we vrezen tussen Visé en Luik.
We zijn goed ingepakt, want het is heel fris, we vermoeden zon 8°C. We fietsen over een brug en verder langs het Albertkanaal . Zo komen we terug op onze Ravel.
Mooi achter elkaar volgen we het water, de wind wakkert aan maar het lukt ons om goed vooruit te geraken. Aan 20km/h rijden we zonder veel aandacht voorbij Hermalle en Herstal tot waar het kanaal aansluit op de Maas. Een enorm groot standbeeld van Koning Albert I, op de uiterste landpunt van het schiereiland, doet ons halt houden. Het Albertkanaal, gegraven in de jaren 30 van vorige eeuw, verbindt Luik met Antwerpen en is in gebruik genomen in 1946.
We blijven de drukke Quai Wallonie volgen tot we links over de Pont de lAtlas moeten naar een eiland in de Maas. Druk, druk, druk verkeer op de kaaien, het blijft gevaarlijk. Op de slechte bestrating moeten we goed uitkijken. Fietsers worden met moeite geduld op Quai Godefroid en Quai Van Beneden! We moeten over Pont Mativa en een eindje langs de Ourthe.
Na een bocht van 180° komen we via een kanaaltje opnieuw aan de Maas. Langs een spoorwegbruggetje steken we de stroom over en moeten nu als fietsers kilometers lang ons leven riskeren tussen het eerder gekke verkeer. Nu voorbij Sclessin, Tilleur en Jemeppe. We moeten heel goed opletten en van langs om meer opboksen tegen de wind
..We hebben bijna geen tijd om de triestige omgeving te bekijken. Het is ook niet om aan te zien, overal staan roestige en vervallen fabrieksgebouwen .Dit is dan Wallonië s vergane glorie !
Slechts één herkenbaar gebouw ziet er nieuw en heel opvallend uit! De steenrode voetbaltempel van Standard de Liège, wat een gedrocht midden geplooide en roestende gebinten van half afgebroken fabriek-sites.
Zon fietsmaten hebben is zalig. Nadat ik Hugo en Antoine verwittigd heb dat we na Luik minsten 20km de Maas moeten volgen op een heel drukke baan,nemen de twee sterke bonken één na één, kilometers aan een stuk de leiding.
Het is tegen de wind opboksen, ik ben blij te kunnen volgen achter hun brede ruggen _. Ze laten mij helemaal niet de kans om ook maar eenmaal op kop te komen. Onbegrijpelijk eigenlijk dat de ontwerpers van deze Ravel de fietsers op zon verkeersader sturen. Zijn er dan werkelijk geen alternatieven ???
En jawel een van mijn mail-fietsmaten Jos Collin heeft mij nadien het volgend alternatief doorgemaild. Volgens hem heel wat veiliger en mooier, misschien lastiger. Zeker te onthouden
..bedankt Jos. Zie hierna zijn voorstel:
Vanaf Luik (monding Ourthe) de Ourthe volgen tot in Tilff langs de Ravel5.
Vervolgens vanuit Tilff over Pleinevaux en Neuville-En-Condroz tot Engis fietsen en daar terug de Ravel 1 volgen naar Huy.
Wanneer we in Flémalle over Pont-Barrage dIvoz-Ramet naar de andere oever van de Maas moeten, vermoeden we dat het gedaan is met de verkeersellende.
Ondertussen zijn we al 30km ver, we stormen na de brug de helling naar beneden.
Hier krijgen we echter een heel ander probleem te verwerken. Het betonnen oeverpad is in staat van ontbinding
we dokkeren aan slechts 15km/h voorbij het kasteel van Flémalle. Hoog tijd voor een sanitaire stop!
 
Na een tijdje worden we de slechte weg gewoon, toch blijft het goed opletten om de langse barsten in de betonplaten te ontwijken. Nochtans is het zicht naar de andere oever toe niet te versmaden. Hoge rotswanden afgewisseld met groen brengen ons voorbij piepkleine dorpen zoals Clermont en Hermalle-sous-Huy.
In Ombret moeten we onder een brug door en krijgen we toch een iets beter_ fietspad. Gelukkig maar, we zijn helemaal door elkaar geschud en krijgen stilaan honger en vooral dorst.
Tihange, dat we zo dicht bij de nucleaire centrale zouden komen is werkelijk een verrassing. We rijden tussen de Maas en een hoge afsluiting, even halt houden is de boodschap natuurlijk. De indrukwekkende koeltorens wekken bouwkundige bewondering op
bij mij!
 
We hebben al meer dan 50 km op ons tellertje vandaag , wanneer we Huy binnenrijden. Het is ons nog niet veel voorgevallen, een gehele voormiddag zonder aperitief. Hier in Huy zal het eten en drinken worden
Plots rijden we naar rechts over de Pont de LEurope. We moeten normaal de Maas op de andere oever volgen. We rijden echter rechtdoor de stad binnen met de hoop hier een eetgelegenheid te vinden. Iets verder stoppen we aan Café Le Parc. We ploffen ons neer en bestellen onmiddellijk voor elk van ons een blonde Leffe
..dat doet deugd zeg!
De mannen aan de toog willen weten waar we vandaan komen. Ze denken dat we wielerliefhebbers zijn die le flèche Wallonne die hier morgen aankomt, komen bekijken. Er ontstaat een heftige woordenwisseling tussen de aanwezigen over het stijging percentage van de muur
..Volgens sommigen zouden er stijgingen zijn van 25°. De mannen, duidelijk supporters van Philippe Gilbert, zetten het café op stelten. Wat is het nu eigenlijk: pourcentage(%) ou degrés(°) ???
Ze blijven maar opscheppen
De patroon kan de tooghangers bedaren en brengt ons een tweede Leffe. Eten is hier niet krijgen, maar frietjes kunnen we aan het kraam hier recht tegenover kopen en rustig binnen komen opeten. Maakt hij ons duidelijk. We vinden het een prachtig voorstel, wat we dan ook gretig doen.
Met nog ongeveer 20km voor de boeg vertrekken we vanuit Huy met een gevuld buikje. Bij Statte Déviation we worden door wegwerkzaamheden het dorp ingestuurd. Plots is het steil omhoog door troosteloze en onverzorgde straatjes. Het is duidelijk, eenmaal 100m weg van de Maasoever en je moet omhoog op je kleinste verzet
we zijn het niet meer gewoon. Ik hoor wat gevloek en ketting gekraak. Gelukkig stuurt een vriendelijke bewoner ons via een klein spoorwegtunneltje terug naar de oevers van de Maas.
In Ahin moeten over een heel mooie kabelbrug Pont père Pire naar de andere oever. Wonder boven wonder, we krijgen hier zelfs een flauw zonnetje .
Plots rinkelt mijn gsm. Pol staat vertrekkend klaar in Brugge. We moeten hem overtuigen om te starten, blijkbaar is het al een gehele dag hondenweer in Brugge. Storm en regen doen hem twijfelen. Wanneer wij hem vertellen hoe goed het hier is besluit hij de trein te nemen en zal rond 19h in Andenne toekomen. We wensen hem goede reis en zullen hem straks traceren natuurlijk!
Na Ben en Andenne komen we in Sclayn. We blijven op de oever en herkennen onmiddellijk de gevel van onze vooraf gereserveerde Chambre dhôtes Lécluse. Wat een hartelijke ontvangst! Gastheer Georges helpt ons naar de fietsenstalling en presenteert ons direct een biertje. Caracole, voor ons een helemaal onbekend streekbiertje. Lekker en bitter met een heerlijk dorstlessende hoppesmaak. Mieke , onze gastvrouw, komt ons vervoegen en zorgt voor hapjes. Het wordt een hartelijke babbel tussen pot en pint, een meer dan humoristisch gesprek.
Georges laat ons de complete Caracole collectie proeven. Na troublette (wit) moeten we ook nog Ambe, Saxo en Nostrademus (diep bruin) proeven
..we worden er duizelig van. Zoiets hebben we nog nooit meegemaakt! Ook al spreken we een andere taal iedereen begrijpt iedereen
..t Kan ook niet anders
.. of is de Caracole die er voor iets tussen zit? Toch onthouden we het volgende: Caracole is geïnspireerd op de bijnaam voor de inwoners van Namen. Trage slakke . t Is trouwens het embleem van de Waalse hoofdstad. Ons gastgezin kan er heel wat grapjes over maken. t Zijn plezante gasten die Walen
..
Na de lange en zware ontvangst willen we ons toch wat verfrissen en een ander pak aantrekken. We worden hier werkelijk totaal verwend, de gehele 2° verdieping krijgen we ter onzer beschikking. Een grote living met een fameus uitzicht op de Maas tot bij Marche les Dames. Twee kamers en een badkamer met alle snufjes.
In speeltempo nemen we om beurten een lekkere douche. Rond 20h zijn we heel verwonderd dat onze vriend Pol zich nog niet heeft gemeld . Wat blijkt wanneer ik hem telefonisch oproep
..?? De sloeber, zit beneden al meer dan een half uur te pintelieren samen met het gastenpaar
..
Op aanraden van de gastvrouw gaan we souperen in Brasserie Midis . Pol moet ons veel vertellen , hij heeft een bewogen dag achter de rug. Ieder van ons kent _zijn vandaag begraven vriend. We kwamen hem regelmatig tegen op onze dagritten in de omgeving van Damme. De man wist, als gepensioneerde bierhandelaar, alle goede terrasjes te waarderen
..Gelukkig heeft hij er goed van genoten!
Met een goed gevuld buikje slenteren we terug naar ons verblijf
.
Maar wat blijkt, het gastenpaar samen met enkele familieleden zitten ons nog op te wachten. Ze willen ons nog trakteren op een slaapmutsje. Het wordt echter nog een heel lange praatavond. Terwijl we gaan eten waren hebben ze mijn blog bekeken en hebben kunnen vaststellen dat wij alle vier oud Compostela pelgrims zijn.
De band als gelijken is dus heel groot als blijkt dat Mieke en Georges het stuk tussen Leon en Ponferrade met als hoogtepunt de Cruz de Ferro als pelgrims gestapt hebben.
Hun B&B hier in Sclayn ligt zelfs op een pelgrimsroute de Via Mosana een veel gestapte pelgrimsweg langs de Maas, hoofdzakelijk gebruikt door Nederlanders en Duitsers. Regelmatig hebben ze stappers, die komen via Maastricht of Luik om zo langs de stroom in Namen te geraken.
De weg door Namen wordt zelfs aangegeven door bronzen jakobsschelpen die stevig verankerd zijn in de Waalse grond. Vanaf de "Pont des Ardennes", leiden deze schelpen hen op weg naar Compostela door de Waalse hoofdstad. We zullen ze morgen wel opmerken verzekert Georges ons.
Het wordt heel moeilijk om nog deftig de gesprekken in een mengelmoes van Waals, Frans en West-Vlaams en af en toe algemeen Nederlands te blijven volgen
..We spreken af - morgen om 8h30 ontbijt! Slaapwel iedereen!
Start : Visé 9h00
Aankomst: Sclayn 16h30
Afstand : 74km
Weer: Fris, grijs veel wind +/- 4 à 5BF & 14°C
Verblijf:
Chambres dhôtes LEcluse
Rue du bord de Leau 250 5300 Sclayn
Mieke & Georges Henriette-Delory
081 58 82 97 of 0473 38 09 27
Mieke.delory@skynet.be
02-11-2012 om 17:09
geschreven door Via de la Plata
|
