"Goed en wel beschouwd is
Taoïsme  een soort heimwee.
  Een verlangen om altijd en overal thuis te zijn."  
(Foto: I.Jansen, Zolder)

                               


Waarde bezoeker,

Blijf rustig, want Josée en de auteur voorzien u onverwijld tot wekelijks met verkwikkend leesvoer van uitmuntende kwaliteit. Klik voor meer op het lampje onderaan de tekst.

 

Plaats ons bij uw absolute toppers. Uiteraard is humor altijd een falsificatie. Maar, geen humor is nog een grotere falsificatie. Josée en de auteur, wij zijn voortaan uw wekelijkse hoop in bange dagen.

De auteur: Walter Marsoul.

 

Foto

Inleiding:

 

 

 

Laten wij afspreken. Tenzij u een ego hebt zo groot als West-Vlaanderen, mogen wij over Tao van mening verschillen. Niet de gedachten, maar wel de meningen zijn vrij en naar mijn mening is Tao niet meer dan een amusant en intelligent antwoord op alle ongerijmdheden waarmee wij (al dan niet bewust) moeten leven. Een antwoord met een glimlach, een Taoïstische spiegel waarin onze dromen en onze wanen zich spiegelen. Dit is eigenlijk alles, maar volgens het recente boek “Taöisme, de weg om niet te volgen” van mijn lieve studente Patricia De Martelaere is Tao ook iets om een punthoofd van te krijgen. Wondere wereld! Elk mens vertrekt met de verborgen wens om ooit nog eens belangrijker te zijn dan hij is. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren. Om onze eigen geschiedenis toch te kunnen aanvaarden voegen wij daar op de een of andere manier een stukje legende aan toe. Met de jaren verstillen onze dromen, onze wensen en wanen tot een soort wijsheid. Laten wij dat tenminste hopen. Taichi lijkt de weg van die verstilde, tot wijsheid gerijpte wanen en dromen. Het heeft immers weinig zin om als een woelmuis alsmaar in de diepten van onze ziel te woelen om de belangrijke persoon die wij hadden kunnen zijn, (maar niet zijn) te leren kennen om die al dan niet te aanvaarden of te respecteren. Het is beter die “belangrijke persoon” te vergeten en stilaan te wennen aan het eigen leven. Wij moeten verstillen, onszelf vergeten in verstilling om opnieuw te kunnen “ worden wie wij eigenlijk zijn”. Precies dat stoppen en verstillen om juister en krachtiger te  kunnen zijn wie wij zijn, is de grondidee achter alle interne martiale kunsten.  Nergens is die grondidee zo duidelijk aanwezig als in Aikido, en nergens is die zo zichtbaar  als in het Japanse Kendo.  Simpel? Zeer weinigen zullen dit begrijpen en bovendien heb ik mijn paarlen reeds voor andere zwijnen geworpen.

 

Foto
Foto
Sta geworteld als een boom: (wortels, stam,takken.)
Foto
POSTMAIL:

…etc. “Doe eenvoudig, gewoon, niet zo labiel.etc….”

 P. Constant.

 

Antwoord:

 

Hallo, dank hoor.

°“Ik doe niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel”.

Theo Maassen.

 

°“Het gaat er niet om dat je de ander de waarheid vertelt, maar dat je de eigen waarheid op je eigen manier onthult.”

Byron Katie.

Walter.

POSTMAIL:
Dag Henri,
 
Net terug van een verkwikkende vakantie?
Dank in elk geval voor je drie domme strand kiekjes.  Deze kiekjes werden  waarschijnlijk geregistreerd net voor je zelf werd opgenomen op de spoed afdeling? Fijn zo. 
Ja Henri, dat zijn allemaal dingen die gebeuren. Zo werd het toch nog een leuke vakantie voor jullie vieren.
Groetjes.
Walter
POSTMAIL:


 

Lieve mensen,

Dank. Reuze blij met jullie mail in verband met "De SuperknappeTaibo".

Ook blij dat jullie zomaar dwars door Josée heen kijken...

Ik heb mijzelf betrapt dat als ik onderweg een witte "Taibo" tegenkom dan geef ik hem een dikke knuffel. Is reeds twee keer gebeurd! Dat is straf hé?

Lieve Groetjes aan jullie allen!

Walter.

POSTMAIL:
 

Goeiemorgen Walter,
 

Heerlijk om op jouw blog rond te lopen! 't Is in ieder geval plezant, ontspannend, geruststellend, maar ook confronterend en uitdagend. Terwijl je aan het lezen bent, lijkt het alsof er een venster open gezet wordt. Je molen begint te draaien, allerlei gedachten flitsen door je hoofd, jumping monkey is er niets tegen.... De "Ah-ja-ervaring" is de topper: je denkt te (h)erkennen.... en plots besef je dat je de achterdeur hebt open gezet. Oeps, alles is weg.... 't is niet omdat je het herkent dat je het kent. En toch... is het plezant! Gisteren, m'n zonen en ik waren aan het genieten van ons vieruurtje, dit is altijd het "verhalen-halfuurtje", genoot onze Steven nog na van zijn overwinning zaterdag, tijdens de scoutsactiviteiten. De kinderen speelden "haantjesgevecht" (= op 1 been, met de handen op de rug, je tegenstander omduwen) Zegt onze Steven: "Ik ben slim geweest, Pieter kwam op me af en het moment dat hij me ging raken, stapte ik opzij, ik was gewonnen. De kleintjes heb ik laten winnen en eigenlijk win ik dan ook: de kleintjes zijn blij en ik weet dat ik het kan." Een brede smile en de gedachte "houen zo!" kon ik niet onderdrukken, woorden zouden maar een achterdeur open zetten. Zelf, ... zal ik nog verder komen oefenen tijdens de t'ai chi! Ik ben toch wel fier op mijn onoverwinnelijke zoon! Een hartelijke groet, M.W.


POSTMAIL:
 

Dag Jolanda,

 

Weer eens dank voor die mooie vrouw. En tevens ook voor alle vrouwen die jij uit vrijwillige solidariteitsbijdrage in het verleden mailde en naar de toekomst toe nog zal mailen.

Dit keer mailde je alweer eentje met de boodschap om van alle kleine dingen te genieten. Dat is juist, want op een dag zullen wij vaststellen dat al die kleine dingen samen het leven de moeite waard maakten. Wat mij betreft mag jij mij nog veel kleine dingen mailen, geen probleem.

Toch zijn er risico's verbonden aan die kleine dingen.

Josée gelooft namelijk niet dat al die gesofistikeerde mooie vrouwen met charisma die jij  nomineerde  tot de kleine dingen van het leven kunnen gerekend worden.

Zij gelooft daar niets van en ze vergelijkt al die mooie vouwen met CO2  uitstoot... Ge kent Josée he, zij heeft af en toe zo van die mindere momenten. Die vrouwen zijn haar type niet want zij beweert dat het allemaal gefotoshopte  truttebellen zonder tewerkstelling zijn. Of andersom, want bij Josée weet men zoiets nooit.

IK zei:" Josée, heb jij het nu over deeltijdse banen met diensten cheques die eenmalig fiscaal aftrekbaar zijn, waar heb jij het nu in godsnaam eigenlijk over?" Maar wij hebben dit samen uitgepraat en een modus operandi werd bereikt. Ziehier: jij mag  mij zonder probleem nog een stuk of twee spraakmakende vrouwen sturen, maar dan moet het wel gedaan zijn met die kleine dingen volgens Josée.

Zo niet dreigt zij al die" truttebellen afzonderlijk op 11 juli halfstok te hangen" en daar heb ik het als modale hardwerkende Vlaming emotioneel moeilijk mee. Dat verdienen zij niet.

 

Och, tegen dat mens valt er niet te argumenteren, maar meer kan ik daarover niet kwijt want anders komt er alweer een mail van de heer G.K uit H of van P. D uit A of van B.L uit H, van  H.M uit D die het tot op eenzame hoogten moeizaam opgebouwde niveau van dit blog grosso modo alweer naar beneden haalt.  Niet te geloven welke onzin er allemaal in de pipe line van mijn mailbox zit.

 

 

Dank je Jolanda en tot ziens.

WALTER

POSTMAIL:
Betreffende Taibo en de zon, de maan en de sterren.

Vraag me de sterren, en ik zal je ze geven. Vraag me de maan, en je krijgt hem direct. Maar vraag me niet de zon...want dan ga ik mijn handen verbranden.



 Antwoord: Wel, wel, wie wij daar hebben! Daar hebben wij onze beroemde superhond Taibo alweer die het vandaag heeft over de kosmische elementen in het uitspansel. Taibo(zie blog) is vanwege zijn succes met geen vlammenwerper van het scherm te branden. Iedereen moet dat beest reeds kennen want hij is ondertussen een BH geworden (Bekende Hond) Doet die hond aan fun raising? Ook ik overweeg om een foto van mijn cavia eens naar iedereen te mailen zodat die ook een BC kan worden(Bekende Cavia.)  Of misschien mail ik mijn BP(Bekende Kanariepiet.)

Wat mij betreft is jullie Taibo uiteraard OK. Die knapperd mag nog vaker dit blog komen bezoeken. Dat beest heeft fameuze ideeën en het verkoopt slimme praat. 

Josée echter, zij heeft het niet zo op jullie Taibo begrepen. Smaken kunnen verschillen en daarom overweegt Josée om jullie haar BE, (haar bekend everzwijn) te mailen.  Josée zegt dat de tijd rijp is voor het zwaardere werk.

PS; toch nog efkens uw aandacht want wij hebben hier een weddenschap afgesloten:  Josée beweert namelijk dat jullie Taibo handen heeft in plaats van poten. Sorry hè, maar is dat werkelijk zo?

 

Weet u, Josée zegt dat iedereen  in mijn stad niet normaal is, en daarom vindt iedereen hier alles normaal. Als het einde van de wereld aanbreekt, kom dan gerust eens met Taibo naar Diest want daar gebeurt alles 50 jaar later. En dan nu nog één wijsheid vanwege mijn BP

( Bekende Kanariepiet);  die is tegen abortus want hij heeft vastgesteld dat iedereen die daar tegen is, zelf al geboren is. 

Kijk eens aan zeg. Groetjes aan SuperTaibo,  dank voor jullie mail en tot wederhoren..

 

Walter Marsoul.

POSTMAIL:

  

Betreffende “Het Eenzame Lege Harten Bureau”

 

“Wat moet ik met mijzelf beginnen….Alles lijkt zo leeg van binnen.

Mijn hart lijkt zo leeg van binnen. Mijn hart is bevroren, alsof niets mij kan bekoren. Niet meer weten wat te denken of te voelen, is dat nu wat “de mensen met “de innerlijke legte” bedoelen?

Olé, olà,  Olé, olà …

Joachim
     

Dag Joachim,
 
Dank voor uw mail. Op het eerste gezicht bent u nogal tamelijk verrassend leeg van “legte”  van binnen. U schijnt momenteel in een  soort legbatterij te verblijven, maar toch is er hoop want uw hart zit nog vol poëzie. 
Ook siert het u dat u, ondanks alle leegte aan uw existentie verbonden, er toch nog in slaagt om af en toe uw hart te luchten met een flinke fado van eigen bodem.
 
Helaas  verplicht de welvoeglijkheid om u mede te delen dat uw verzen rammelen als verse kersen. Mijn advies: schrijf minder verzen, en eet meer vers fruit.
En die “olé, olà” ja, stop daar ook maar mee want die is irrelevant en van generlei importantie in uw overigens toch al gammel betoog.
Rest nog uw “innerlijke legte” waarbij ik mij alweer niets kan voorstellen. Niets.
Wat“de mensen” allemaal bedoelen met die “legte?”  Wel, daar heb ook ik geen idee van want er zijn namelijk miljarden mensen en ze maken er elke dag nog nieuwe bij. Het is niet bij te houden  en wat al die mensen eigenlijk met “legte” bedoelen dat moeten zij zelf maar uitmaken. Ik weet het niet.
 
U schrijft dat “uw hart bevroren is alsof niets u nog kan bekoren” en daaruit is af te leiden dat u ofwel een Eskimo, ofwel een trapper van Alaska bent.  Maar dan is het ook volkomen normaal dat het daarginds “één grote bevroren legte” van jewelste is. Profiteer er nog even van want naar het schijnt is het pakijs daar snel aan het smelten. 
Tevens adviseer ik u om zo min mogelijk  rauw vlees te eten en als u toevallig walvissen vangt om wat afwisseling in uw dagelijks menu aan  te brengen moet u tijdens de walvisvisvangst bedacht zijn voor potentiële ijsberen. Zing dan nooit luidkeels uit volle borst “olé olà” want hun maag is ook al leeg en daar kunnen die beesten niet tegen.
Punt twee; mocht u toevallig op de Zuidpool vertoeven dan moet u ook niet te pas en te onpas “olé olà”  kwelen want in die Antarctische gebieden leven met name koloniën van keizer pinguins en die beschermde diersoorten zouden zich wel eens een hoedje kunnen schrikken.
Die beesten zitten daar de ganse dag op een rots tegen mekaar aangehurkt zich onnoemlijk te vervelen; niets kan ze daarboven bekoren want hun poten zijn van onderen bevroren. Wat ze niet belet op regelmatige tijdstippen een ei te leggen. 
 
Beste Joachim, weet u: ik weet het niet want ik zou het ook allemaal niet weten.
Ondanks flauwekul en rotzooi is dit leven mooi , vergeleken met helemaal geen leven en  “legte” is niet voor ons mensen weggelegd. Trek het je niet aan en loop vooral niet te koop met uw “legte”want binnen de kortste keren zal een  in “legte” gespecialiseerd  leeghoofd zich met uw leegte bemoeien en dan is ook uw bankrekening leeg.  Dat ook nog.

Groetjes. Dank voor je mail.



      Vanaf september 2007!!!


                    
               
     VROUW EN MAN

      YIN  YANG


     
De microcursus die uw andere cursussen overbodig maakt.


                                      
        
BOEK HEM NU! 

 

POSTMAIL:
 

Betreffende nederigheid.

                                                             
      

Beste R.

 

Het is zoals u mailt, wij zijn allemaal maar mensen, en wij hoeven “echt niet te hoog van de toren te blazen”. Inderdaad, nederigheid is de mooiste deugd. Maar toch moet u dringend eens leren niet zo nederig te zijn, want zo goed bent u ook weer niet.

 

Walter..

POSTMAIL:
 

Betreffende eenhoornkunst in de abdijsite van Herkenrode:

Sorry, de auteur vergist zich. Toch is dat kunst met een visie in Herkenrode en de lezer verwijst naar de diepere symboliek van de eenhoorn en naar de mythe van de eenhoorn als potent seksueel beest…”Men mag er ook geen karikatuur van maken”aldus J.

( zie ook middenstrook blog: Kunstbespreking Eenhoorns in Herkenrode)

 

 

Antwoord:

FREUDIAANSE PIKANTE EN ONDEUGENDE KUNST MET EEN VISIE EN EEN MISSIE.

 

Kunst met een visie.

 

Dank je beste J.

Blijkt inderdaad dat de eenhoorn ook het symbool van de  abdij van Herkenrode is.  J. wijst er (terecht) op dat die eenhoorns die zo netjes met hun hoornen naar de abdij gepostuleerd staan, het symbool van dierlijke mannelijke seksualiteit zijn. ” Waw…”  Potverdorie toch…!

Die is goed, want zo worden die bejaarde zusters door de kunstenaar eindelijk ook nog eens van een potente portie potentiële kunst op poten voorzien en men mag er ook geen karikatuur van maken. Welgemeende dank namens de sociëteit.

Dat is toch om niet te geloven, achter dit kunstwerk zou dus toch een achterliggende visie schuilen? Vier dezelfde eenhoorns, alle vier even lelijk, wel, dat is op zich al een straffe viervoudige visie op Herkenrode. Blauwe eenhoorns, want blauw is een spirituele kleur, kwestie van wat fijnmazige nuances in de visie van de kunstenaar te leggen. Wow! Alles, maar dan ook alles duidt inderdaad op de aanwezigheid van een visie en men mag er geen karikatuur van maken..

 

Kunst met een missie: vlam er eens tegenaan.

Meer nog,  die visie lijkt eigenlijk meer op een missie die uit vier onderdelen bestaat.

Maar missies zijn missies, en daarom kijkt de kunstenaar niet op één mythische missionaire publicitaire stoot meer of minder. Gelijk met vier eenhoorns er tegenaan vlammen, er op of er onder, want zo gaat dat doorgaans bij gemiddelde missionaire stoten! Was daar ook al niet de “Da Vinci Code” waar het ook op een stoot meer of minder niet aankwam? Vlam ertegenaan, ach, al deze fijnzinnige nuances die van dit kunstwerk uitgaan zijn eigenlijk moeilijk onder woorden te brengen. Men mag er ook geen karikatuur van maken.

 

Knutselaars met een visie en een emissie.

Als knutselaars gewone of scherp bedoelde aardigheidjes met hun “visie” verwarren, als ze bovendien een“ missie” met hun “emissie” verwarren, dan vertonen zij doorgaans de neiging om hun emissies niet in hun eigen tuintje, maar wel op openbare plaatsen achter te laten. Dat zijn allemaal dingen die gebeuren; en men mag er in Herkenrode geen karikatuur van maken. De tijd is immers rijp om zich niet langer door de Heilige Geest, maar wel door een of andere betuttelende knutselaar te laten betuttelen; Zelf denken kan desnoods ook nog wel, maar dan met mate en vooral met eigen maten. Deze eenhoorns zijn kunst en men mag er geen karikatuur van maken.

 

Goed nieuws voor Kortenaken en Halen.

Beste lezer, en toch, die simpele scheppende betuttelende knutselaar in Herkenrode treft geen schuld, maar wie is er dan wel verantwoordelijk voor al deze viervoudige eenhoornige onzin? Wie? En wie is er ook aansprakelijk voor deze goedkope publiekelijke wansmaak? Wie? Alweer iedereen en niemand zeker?

Mail het mij aub, (geheimhouding verzekerd) want alleen op die manier kan dit geheim ontsluierd worden. Deze eenhoorns moeten verpatst worden aan Boerenrock in Kortenaken, als ze die daar tenminste willen,  want dat is daar tegenwoordig een schone streek daar in Kortenaken.  De laatste keer heb ik daar ook echt schoon volk zien rondlopen.

Verpatsen, desnoods  aan de Gilde van Tielebuis voor  hun jaarlijkse karnaval stoet in Halen.  Halen, dat is toch ook niet zo ver van huis, en met opbrengst ervan kunnen echte noodlijdenden ook eens echt betutteld worden. Neen, men zou er geen karikatuur van mogen kunnen maken.

 

 

Namens “De Academie ter voorkoming van Betuttelende en Publiekelijke Lelijkheid.”

 

Walter Marsoul, stichtend lid.

POSTMAIL:

Vrouwen van tegenwoordig.

Betreffende complexe huiselijke computergeschillen.

 

Beste J.

 

 

 

Dank voor je mail. Dit blog heeft fervente fans en laat ik het toegeven ook groupies.


 

Beste J, je schrijft dat je “madam” gepassioneerd is door dit blog. Je had dus groot gelijk om “je madam van achter dit blog weg te sleuren”.Jij bent immers een verstandig man die beseft dat vrouwen en parfums uiterst subtiel zijn en precies daarom moeten ze allebei goed opgeborgen worden. Jij beseft dat vrouwen kamelen zijn die mannen helpen de woestijn van het leven te doorkruisen. Groot gelijk dus om je madam te “bevelen iets voor zichzelf te kopen”, plus  “haar te dwingen een terrasje te doen” want zelfs  “in haar slaap was ze met dit blog bezig”. Ze stond er mee op en ze ging ermee slapen, maar jij dwong haar om opnieuw “normaal” als huisvrouw te functioneren want je schrijft dat ze “over de ganse lijn ongenietbaar was geworden door de schuld van dit blog.”Ze weigerde zelfs om aardappelen te schillen, zo kon het niet verder, dit moest tot vroeg of laat tot calamiteiten leiden. 

 

Je madam beweert dat jij rond kerstmis haar computer stiekem saboteerde om haar aldus te “dwingen of de kans te bieden om opnieuw de kerstaardappelen te schillen”. Zij, die keukenprinses van weleer. Als dit geen huiselijk geschil is dan weet ik het ook niet...

 

Toevallig ben ik gespecialiseerd in huiselijke geschillen. Mijn Josée is op dat vlak ook niet te onderschatten: ook ik heb tevergeefs geprobeerd om haar de aardappelen te laten schillen, maar vrouwen van tegenwoordig zijn niet meer gemaakt om aardappelen te schillen. Als ik het ook goed begrijp zit “madam”, in plaats van “de pantoffels klaar te zetten” om uw blijde intrede nog meer luister bij te zetten, met vierkante ogen op haar computer te tokkelen terwijl jij eigenlijk niets vraagt dan simpele  huiselijke geneugten, bijvoorbeeld pantoffels.



   

Je schrijft terecht: “ Waar is de tijd dat geluk nog heel gewoon was en uit simpele geneugten bestond?”.Alhoewel: over het algemeen zoeken onbegrepen vrouwen nooit naar pantoffels, zij zoeken een tolk en ze vinden in uw geval een computer. Geef toe dat het allemaal nog veel erger kan. Binnen het wettelijke kader zijn al je pogingen om haar tot de orde te roepen op een sisser uitgelopen. Daarom één gouden raad: neem een advocaat onder de arm voor uw geschil met uw madam want over het algemeen kunnen huisvrouwen hun eigen geschil toch niet betalen...zie je. Die is goed he, en nog een tip?  Ik zou je ten stelligste afraden om het met een enkelband of een burka te proberen. Ten stelligste afgeraden om 220 Volt op haar computer te zetten of  bijvoorbeeld naar Pakistan te verhuizen. Gewoon een advocaat in plaats van uw vrouw onder de arm nemen volstaat.

 

Beste J, sterkte. Ik hoop dat je je “madam” die zich nu nog als overstekend wild gedraagt tot rede kan brengen, want alhoewel ik het mij best kan voorstellen,  is het toch te gek dat mijn onnozele blog interessanter is dan haar huiselijke plichten.

 

Maar ik mag niets zeggen, mij er niet mee moeien van Josée. Ik zeg niets, helemaal niets want: ”Mit Frauen soll man sich nie unterstehen zu schertzen”.(J.W. von Goethe).  



POSTMAIL:

POSTMAIL TER GELEGENHEID VAN VROUWENDAG.

 

Twee lezeressen beklagen zich over de vrouwonvriendelijke uitlatingen van de auteur.

Ze noemen de auteur ronduit vrouwonvriendelijk, dit blog seksistisch en meer bepaald de relatie met Josée zien ze niet zitten. Ze gebruiken er een woord voor, maar dat woord is zo manonvriendelijk dat de auteur weigert om het woord te publiceren. Alleen al om andere manvriendelijke vrouwen niet op manonvriendelijke gedachten te brengen.

 

Antwoord:

Beste lezeressen,

Groot gelijk. Zoals alle yin- yang relaties is ook mijn relatie met Josée er een van vallen en opstaan, van geven en nemen, van vinden en zoeken. Maar Josée en ik blijven wel met onze twee voetjes op de aarde. Wij weten dat wij noch in harmonie, noch perfect zijn. Het gevaar van al die Taoïstische poëtische verhalen (met wolken erbij en zo) is namelijk dat ze ons geen zoekende mensen voorspiegelen maar wel een poëtische ideale wereld van allemaal mensen die harmonie gevonden hebben. In de praktijk echter blijkt dit niet zo te zijn, want bij mijn weten bestaat zo’n wereld buiten het paradijs niet. De auteur zal ook nooit Boeddhist worden, een mens mag zich niet eens boos maken om de innerlijke vrede toch maar te bewaren terwijl Josée en ik bij wijlen de kookpannen naar mekaars hoofd zouden werpen. Alhoewel wij elkaar niet kunnen missen is er iets mis met ons, maar toch maken wij van onze ellende een feest…zie je. Christus ging immers af en toe ook flink te keer en dat lijkt al een pak aannemelijker en menselijker. Josée weigert haar versie van de feiten te geven, daar is ze veel te slim voor. Josée wacht, en ze laat de auteur zichzelf rustig in de gracht rijden en daaraan kun je al merken hoe geraffineerd dat mens eigenlijk in elkaar zit.


Dit blog is niet perfect, het is onnozel en oppervlakkig. Maar toch, hierin verschilt dit blog, naar ik verneem, van andere Taoïstische geïnspireerde blogs: het is soms brutaal en soms verfijnd, soms oppervlakkig en soms diep, soms scherp en soms poëtisch, soms juist en grappig en soms verkeerd. Soms grappig en soms zwaar over de schreef, soms diep religieus en soms vrijdenkend en wars. Het is soms informatief en soms fictief. De auteur schrijft soms iets vrouwonvriendelijks, en soms eigenlijk iets te vrouwvriendelijks. Kortom: dit blog is zoals het is en ik kan mij best voorstellen, alhoewel het niet de bedoeling is, dat sommigen zich daaraan ergeren. De auteur amuseert zich en zolang de auteur om zichzelf kan lachen en zichzelf kan relativeren hoeft hij niet om anderen te lachen. Waarom bijvoorbeeld om Josée lachen als men zelf zoveel lachwekkends in huis heeft? Lieve lezeressen, ter gelegenheid van vrouwendag vraagt de auteur geen begrip, begrijpen kost tenslotte niets dan enkel maar wat woorden.  De auteur wenst zelf te begrijpen en ons verhaal is een uitgewerkte yin –yang metafoor. Dat scheelt een slok op de borrel.

 

Auteur: Walter Marsoul.

POSTMAIL:

Betreffende het zoeken naar waarheid.

 

Joop liet dit korte tekstje achter op dit blog:

“IK WENS JE NIETS TOE, GEEN GOED, GEEN KWAAD. HET IS ZOALS HET GAAT.

Antwoord: Beste Joop, dank voor die wijze woorden. Op mijn beurt wens ook ik je niets toe. Geen goed, geen kwaad want alles is zoals het gaat en daar kunnen wij niets, maar dan ook niets aan veranderen. Dat wilde ook ik je laten weten.

 

JOSEE WENST ALTIJD, IK DAARENTEGEN WENS NIETS.

 

Ja watte… we zijn met dit onderwerp nog niet aan de gebakken aardappelen toe, maar je hebt alvast groot gelijk om mij niets toe te wensen. Neem nu  ons Josée hier. Josée wenst mij voortdurend het beste toe terwijl ik haar eigenlijk niets toe wens. Onbegrijpelijk wat Josée mij toe wenst; er zijn veel dingen die een mens moet begrijpen, maar Josée begrijp ik van haver tot gort. Ik begin er zelfs niet meer aan om dat vrouwmens te begrijpen. Zij beweert altijd dat ik haar niet begrijp, maar de trieste waarheid is, beste Joop, de trieste waarheid is dat Josée eigenlijk niet wil begrepen worden.

 

JOSEE WENST VEEL TE VEEL…

 

Ik zeg niets, geen goed, geen kwaad; maar Josée loopt altijd vooruit op de historische volgorde van de feiten. Ik zeg niets, maar neem nu haar koopgedrag, haar koopgedrag wordt mij vroeg of laat fataal. Onze beschaving heeft ternauwernood een behoefte geschapen of ons Josée heeft er al een behoefte aan. Beste Joop, dat is nu de prijs die ik voor de beschaving betaal, begrijpt u? Bij Josée leven voortdurend behoeften waaraan geen enkele objectieve en niet standpuntgebonden informatie beantwoordt en dat is op den duur om zot van te worden.

Ik zeg niets, maar dat mens is qua koopgedrag niet te vertrouwen en de rest is navenant.

Josée bedriegt en beliegt mij over haar aankopen, maar het is beter Joop om zich 1000 keer te laten bedriegen dan om het geloof in de mensheid te verliezen…zie je. Ik zeg niets over Josée, geen goed, geen kwaad: ik zeg niets, maar eigenlijk heb ik niets aan dat mens. Ze schiet voortdurend in haar wiek en ik heb er geen enkele steun aan, en dan maar komen klagen…vooral zichzelf beklagen. Daar heb ik geen steun aan want eigenlijk doet dat mens niets anders dan zichzelf beklagen dat ze te zwak is om mij te ondersteunen, maar ik zeg niets. Ik zeg geen goed, geen kwaad en ik verbijt mijn verdriet, maar Joop, een hart dat breekt van verdriet dat hoort men niet.! Eigenlijk wou ik Josée naar de maan wensen, maar ik zeg niets.

Hallo Joop, ben je nog daar?

 

HUMOR REDT ONS BESTAAN.

 

Gelukkig dat ik Josée met een zekere humor kan benaderen want anders was het leven voor mij niets dan troep maar gelukkig kan ik Joée aftrekken van mijn belastingen. Humor redt ons geluk, eigenlijk is Josée heel grappig en zou ik voor haar moeten bijbetalen.

Welnu, ik ben zelfs bereid om op Josée amusementbelasting te betalen zie je…alhoewel ik niets zeg en hoegenaamd niet klaag zou ik met zo’n vrouw als Josée toch wensen dat ik geen inkomen zou hebben. Maar objectief gezien is elke frank( ik reken nog in Belgische franken) die ik aan dat mens uitgeef is er één te veel. In mijn geval zou een mens beter af zijn met een minimum inkomen, of zelfs met nog minder. Weet je, ik zeg niets en ik draag mijn geval met waardigheid maar je mag toch gerust stellen dat ik gelouterd ben in de smeltkroes van haar ellende. Ik ben een psychisch wreed ontwricht mens, maar ik zeg niets want Josée kan het altijd goed uitleggen. Ook nu weer onlangs is ze alweer in beroep vrijgesproken voor dierenmishandeling en dat doet pijn Joop. Het doet pijn als je dat mens nog op vrije voeten ziet loslopen om alweer aan een of andere behoefte te voldoen. Procedurefouten... bij ons in België is justitie namelijk een klucht Joop: zowat iedereen wordt er wegens procedurefouten of niet toerekeningsvatbaar vrijgesproken. Het is hier in België voor Josée moeilijker om in de gevangenis te belanden dan om er uit te ontsnappen. Ken je nagaan…

Kortom; ik wens in mijn diepste gedachten Josée naar de maan…maar officieel ik wens niets. Niets.

 

NIETS…

 

Ik wens ook jou niets toe Joop; maar niets bestaat niet want er is altijd ergens iets en zelfs het woord ‘niets’ bestaat uit ‘iets.’ Het bestaat namelijk uit ‘niet-iets’ en dat wordt dan

’n iets’. ‘Niets’ dus.

Eigenlijk wens jij mij dus toch iets, met name ‘niet iets’. Och Joop, als het u niet hindert dan wens ook ik u ergens ‘iets’ toe namelijk niets. Ik wil over ‘ergens nietsisten’ niets zeggen, geen goed noch kwaad. Zelf ben ik een ‘ergensietsist’ die een intuïtieve relatie heeft met zijn garagepoort omdat ik rotsvast geloof dat er toch  ‘ergens iets’ moet zijn.

Ergens moet er altijd iets zijn Joop en daar mag je de donder op verwedden.

Trouwens, in mijn geval is er nog altijd ons Josée: ik zeg er niets van, geen goed noch kwaad, neen, ik heb zelfs een veilige auto voor haar gekocht. Dat is een auto die niet sneller kan rijden dan Josée kan denken. Welnu Joop, zulke auto was niet op de vrije markt te vinden en daarom heb ik die dan maar eigenhandig gemaakt. Ik zeg niets, maar dat ding rijdt 6 km per uur maar gelukkig loopt het bergaf 9 km per uur. Ik zeg niets want in Nederland ligt de Franse taal moeilijk maar zij noemt dat ding haar “ Zwassantneufke”. Ik zeg niets, geen goed noch kwaad want alles is zoals het gaat.

 

PATRICIA WEET RAAD MET HET NIETS..

 

Omdat de kwestie van het ‘niets’ en het ‘iets’ Joop en mijzelf preoccupeert weet Patricia de Martelaere ons van antwoorden te voorzien. Dit probleem schreeuwt om forse filosofische onderbouwsels.

“ Lieve Pat, is er nu ergens iets of is er nergens niets” vraag ik.

“ Niets, niets blijft” zegt ze.

“Wat blijft er dan nog over” vraag ik. “Niets” zegt ze.

Jawel Joop, je hebt dus gelijk om niets te wensen want er is immers toch  niets dat blijft “ Maar wat dan Joop…,  er moet toch ergens iets blijvends bestaan?”.

“Enkel het blijven blijft” zegt Patricia, de schat.

Dat valt dan wel nogal minnetjes uit, alhoewel: als enkel het blijven blijvend blijft, dan blijft ook enkel het niet blijven blijvend.

 “Niet blijven is een vorm van blijven” zegt Pat.

Dat zijn allemaal dingen die kunnen gebeuren.

 

BESLUITVORMING.

 

Weet je, een mens wordt altijd in snelheid gepakt door “ergens iets wat niet blijft” en dit is de enige positieve besluitvorming die wij uit dit alles kunnen trekken.

Beste Joop, Josée en ik wensen je niets toe dan een aangenaam verpozen tussen twee haastige oponthouden. Ik weet ook niet waarop deze besluitvorming zou kunnen slaan, maar ze klinkt wel klever en klakkeloos kinky. Naar mijn aanvoelen kan een mens zich niet gelukkig of tevreden denken.

 

Walter Marsoul.  

POSTMAIL:

Betreffende les geven en lesgevers tai chi.

 

Dank voor de opmerkingen Ben.

We zullen in dit antwoord er niet omheen draaien, beloofd. Maar, hoe uiteindelijk voor jou de juiste lesgever Tai Chi vinden?

 

 

Janneke en Mieke bieden een portie gemengd aan.

------------------------------------------------------------

In Tai Chi zijn er twee soorten lesgevers. Zij die een beetje Tai Chi beheersen, en ten tweede zij die “zomaar iets doen” en een portie gemengd onderwijzen die ze dan tai chi noemen. Iedereen kan de volgorde van de vorm geven of versnaperingen aanbieden, maar daarom kan nog niet iedereen een cursus Tai Chi Chuan geven.

Waarschijnlijk wordt er nergens zoveel onkunde in zulke proporties aangeboden als in Tai Chi Chuan.  Om van “Heilige Zever of opgeklopt gedoe” zoals jij dat noemt nog niet te spreken.

Maar, wij leven nu eenmaal in een tijd waarin het loont om het eigen gezever buiten proportioneel op te kloppen, zie je.

Tot zover niets abnormaals, alhoewel je zal toch moeten toegegeven dat lesgeven in Tai Chi ook niet niks is.

 

Frisse onkunde.

------------------

Een lesgever moet eerst aan zichzelf werken vooraleer zich met anderen te bemoeien. Groot gelijk. Maar je zult ook moeten toegegeven dat ook buiten Tai Chi langzaamaan één op de twee landgenoten inmiddels de therapeut van de andere blijkt te zijn en dat wij dezelfde toestanden ook in Tai Chi aantreffen. Blijkt dat deze samenleving de trappers kwijt is. Inderdaad, het is een noodzaak dat lesgevers Tai Chi op z’n minst de vorm grondig zouden moeten bezitten. Dat is zo, maar er is nog meer, want die Tai Chi vorm moeten zij ook kunnen duiden in de Chinese geneeskunde om tijdig een beroep te kunnen doen op Chinese zowel als westerse medische professionaliteit. Zij moeten tevens de bewegingen uit de vorm(en) kunnen duiden in de oosterse (en de westerse)filosofische traditie, in de martiale toepassingen, in verschillende wuchu varianten, in de bewegingsleer en in de energetica.  Lesgevers moeten voldoende sociale vaardigheden bezitten om op een psychologisch verantwoorde manier dit alles aan de man of de vrouw te brengen. Niet niks Ben.

 

Het Heilig Tai Chi Zeverke.

---------------------------------

Wat jij “Heilig Tai Chi Zeverke” noemt... Een lesgever moet de eigen weg kunnen gaan zonder blind te zijn voor andere wegen want de taichi vorm is slechts een middel, een hulpje voor onderweg. De vorm is geen doel op zich.

Lesgevers moeten eerst en vooral afstand bewaren. Als ik een mail krijg die begint met “Hoi” of “Beste” dan gaat die meteen in de prullenbak want ik ben namelijk “Hoi” of “Beste” niet. Lesgevers moeten ook een behoorlijke algemene ontwikkeling hebben, maar helaas is dit te vaak niet het geval en zij mogen in geen geval noch “Universele Heilige Zever “ noch hun persoonlijk “ Zeverke” , (hun Te Zeverke) komen verkopen. Nu de kerken hun deuren sluiten menen sommige lesgevers dat er nog meer kerken zouden moeten bijkomen: vooral dan hun eigen kerkje. Gelijk heb je, klef gedoe, terwijl men toch met behulp van de essentie van Tai Chi Chuan jaren kan lesgeven, die essentie volstaat en daarom zouden lesgevers toch op z’n minst toch hun Tai Chi Klassieken moeten kennen vooraleer modieuze of lucratieve praat verkopen. Gelijk heb je.

 

 

De tekenen des tijds.

------------------------

Samengevat: lesgevers moeten een ruime culturele en religieuze bagage in huis hebben, zij moeten  de “tekenen van de tijd” verstaan. Zij moeten meditatief, voorzichtig, bedachtzaam en pedagogisch verantwoord handelen, zonder daarbij zichzelf op te dringen. Zij moeten met macht kunnen omspringen en zij moeten zich bewust zijn van de schade die zij kunnen aanrichten. Zij mogen nooit misbruik maken van hun invloed en elk mens in waarde laten, helaas. Zij moeten niet enkel verantwoordelijk maar ook aansprakelijk zijn. Ja watte… er wordt veel van hen gevraagd.

Helaas, in het algemeen ligt het peil van de tai chi lesgevers laag en iedereen weet zulks. Koppeke schuin, neen, in het algemeen lust ook ik dat melige zichzelf promoverende Tai Chi lesgevers volkje niet.  En toch Ben, toch komt elk student uiteindelijk terecht bij de lesgever die hij of zij verdient. Sommige studenten verdienen immers niet beter dan les te krijgen van blauwe maandag lesgevers. Zo zie je maar, uiteindelijk komt alles goed terecht. c

Je hebt gelijk: dat “gedoe” komt niet ten goede van  bekwame lesgevers, want die zijn er gelukkig ook nog.

 

Gelukkig Ben, zijn er ook nog competente, eerlijke, ernstige en gewetensvolle lesgevers en die schatten van mensen kunnen niet genoeg gewaardeerd en gerespecteerd worden. Allen, en dus ook jij daarheen!

WALTER MARSOUL.

POSTMAIL:

Hoi Walter,

 

Te lange stukjes.

Korter?

Toi

Ecce

_____________________

 

Antwoord:

Gooh jong,

 

No way.

Jep .

Wee M

AANKONDIGING CURSUS; “VROUW EN MAN EN VROUW”

 

Beste bezoeker,

Misschien bent u, zoekend naar vaste beginselen, zingeving en oriëntering, één van de vele rusteloze “cursushoppers” geworden? Of  misschien bent u dat juist niet? Stop vanaf heden met hoppen, shoppen of zoeken naar een interessante cursus. De ene cursus is uiteraard al wat leuker dan de andere, maar vanaf september 2007 kunt u bij mij  terecht voor een steengoede sessie van twee cursussen die  al uw andere cursussen overbodig zullen maken. Het betreft één cursus “MAN”(yang , 44 minuten) plus één cursus “Vrouw”( yin , 46 minuten want aan yin is met name iets meer werk). Samen maakt dat dan 90 minuten.” Diegenen die iets van symboliek snappen zullen reeds nu overtuigd zijn van beide inhoudelijke kwaliteiten. U kunt ook kiezen voor een cursus “uitsluitend man” of “uitsluitend vrouw”.  Aan u om te beslissen, maar in beide gevallen is de cursus dezelfde: “MAN EN VROUW EN MAN”. Boek mij nog heden en uw vereniging zal nooit meer zijn wat ze geweest is. Alles wat u altijd al graag wilde weten maar niet durfde te vragen over yin en yang komt aan bod. Tot ziens. Walter.


 
de redactie
TAOïsme VOOR TOTAAL ONGELETTERDE MENSEN.

Het Betere Taoïstische Kwaliteits Blog

 voor de Totaal Ongeletterde Mens van Vandaag.

             
         Algemene  Nutsvoorzieningen          
   Postmail                                                          Poëzie

  Verantwoording. Dit is een poging om Tao te hertalen voor ongeletterde mensen die misschien af en toe ook kunnen glimlachen met de absurditeiten, de paradoxen waarmee wij allemaal vroeg of laat te maken krijgen. Dank aan mijn dertien studenten, samen met de’vergeten’ hedendaagse Chinese filosoof Lin Yutang zijn zij de inspiratiebron voor ‘Tao voor Totaal Ongeletterde Mensen’. Momenteel heeft de Westerse filosofie Tao ‘ ontdekt’, het bedrijfsleven, de psychologie, de religie, de werkers in het veld, kwieten en quasimodo’s allerhande hebben zich op Tao gestort. In de verste verte geen idee waarover de meesten het hebben en het omgekeerde is gelukkig ook het geval. Alles is te koop, ook Tao. Er zijn reeds meer Taichi leraars dan Taichi studenten, en het aantal door Tao geïnspireerde teksten en bijdragen wordt stilaan onrustbarend. Mensen opgelet: Tao redt! Dat is allemaal niet zo erg, niets menselijks mag ons vreemd zijn, maar naar westerse filosofische traditie zijn de meeste bijdragen over Tao dode leersstof en geen leefstof. Ze bevatten geen levenselixir voor levende mensen: ze zijn eerder een uitvaartregelingsovereenkomst opgesteld door aflijvigen voor aflijvigen. De lezer blijft verdwaald en verdwaasd achter in een doolhof van woorden waarvoor zowel Lao Tse als Tswang Tse waarschuwden. Hoe verder de schrijver in het doolhof van eigen woorden verdwaald raakt, des te meer woorden en citaten van andere doolhofontwerpers gerecupereerd moeten worden. Meer is tenslotte meer. Grappig, ware het niet dat de meeste auteurs er het grappige niet van in zien, wat de toestand uitzichtloos grappig kan maken. “Taoïsme voor Totaal Ongeletterde mensen” vult een leemte in de vakliteratuur, het is een bijzonder ernstige poging om Tao te hertalen. Alhoewel ik zelf die ernst niet ten volle besef, wordt dit het eerste ernstig Taoïstisch open blog. Meld uw vragen, uw beschaafde verlangens en uw nette verzuchtingen, zodat ze interactief kunnen verwerkt of opgenomen worden in telkens korte overzichtelijke items. Al dan niet met vermelding van uw naam. Samen weten wij meer, en misschien geeft het troost te herhalen dat de uiteindelijke waarheid nooit groter zal zijn dan ons eigen hoofd en ons eigen hart dat die waarheid moet begrijpen. Auteur Walter Marsoul 2006-10-10 Beste bezoeker, wie je ook bent: wees welkom. Deze site “TAOïsme voor TOTAAL ONGELETTERDE MENSEN” is één gezellige puinhoop, waaraan je de jouwe kunt toevoegen. Het leven is mooi, en daar mogen wij schoonheid aan toevoegen: bestijg de trein dus nooit zonder je valies met dromen. Maar tegelijkertijd is het leven ook één grote gestructureerde troep waaraan wij met overgave de onze toe voegen. In beide gevallen: veel plezier…Walter Marsoul.
01-10-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FILOSOFIE

FILOSOFIE-FILOSOFIE-FILOSOFIE-FILOSOFIE-FILOSOFIE-FILOSOFIExml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 

HOERA, WIJ ZIJN IN FEESTSTEMMING!

 

HEDEN  WERD DIT BLOG IN DE RUBRIEK

“FILOSOFIE”

ONDERGEBRACHT.

 

Vorige week vernamen Josée en de auteur van derden dat dit blog “Taoïsme voor Totaal Ongeletterde Mensen” terecht onder de ‘Rubriek Filosofie’ werd ondergebracht. Gefeliciteerd, maar dat was toch wel even schrikken! Welke verpletterende verantwoordelijkheid rust nu op onze schouders! Omdat wij bovendien ook nog met stip op nummer drie in de filosofische populariteitspoll staan, omdat wij nog véél beter kunnen maar dat niet willen(althans volgens lezer P. Constant), daarom hadden Josée en de auteur besloten om dit nieuwe verschijnsel eens ferm te gaan vieren door onszelf te trakteren op een filosofisch traktaat in het gerenommeerde sjieke Hasseltse Chocolade Café.

PS: Alles kan altijd beter, maar de trieste waarheid is, waarde lezer P. Constant, de trieste waarheid is dat wij wel beter zouden willen kunnen, maar helaas niet beter kunnen… Dat is de waarheid en u zult begrijpen dat wij als filosofen vanaf vorige week naar de waarheid zoeken.


“Wat is dat eigenlijk die filosofie?” zei Josée, “en wat zijn eigenlijk feitelijk filosofen? Hoe komen die mensen aan de kost?”

 

“ Trek je het niet aan Josée, dat weet ik zelf ook niet, maar wij ontkomen niet aan de naakte feiten dat wij beiden voortaan filosofen geworden zijn. Zelfs dat komen wij samen wel te boven”zei ik. “Filosofen zoeken namelijk naar de waarheid zonder die ooit te vinden”.

 

“ Is zo’n filosoof  dan als iemand die ’s morgens naar zijn onderbroek zoekt in het besef dat hij die nooit zal vinden?” zei Josée.

 

“ A peu près” zei ik

 

“ Zijn die filosofen dan gasten die, terwijl het smeltwater van de ijskappen reeds in hun broek staat toch nog  over constructie en deconstructie van ronde en vierkante keukentafelpoten lullen?” zei Josée.

 

“ Neen Josée, jij verwart een filosoof met een keukenfilosoof, in uw geval spruit uw verwarring voort uit de gerenommeerde  TV kok  met name Piet Huizen Truiten.

Om u van die Huizen Truiten toch enigszins een gedacht van te geven: die Piet Huizen Truiten is geen filosoof, maar hij is zoiets als de Steve Stevaert van het betere dessert” sprak ik.

 

“ En wie is dan die Steve Stevaert” sprak Josée?

 

“ Dat is zoiets als een soort Montaigne van het betere aperitief” sprak ik.

 

“ Die gast, die Huizen Truiten, die kan anders ook aardig wat aflullen” sprak Josée.

 

“ Opgepast Josée….opgepast! Let volgens mij voortaan eens beter op je persuasief woordgebruik, Josée ” zei ik. “Het werkwoord “lullen”heeft veel te veel filosofische connotaties. Gedenk het volgende: heden nog werden jij en ik opgenomen in de galerij der onsterfelijke geliefde denkers waarin onder andere ook Voltaire opgenomen is. Punt twee: gedraag je niet zo vulgair, zo niet schrijf ik op staande voet een Tractatus Vulgaris over alle stommiteiten die jij hier zo maar zit uit te kramen.”


NOOT: Mei 68.

 

Zei ik zo tegen Josée daar in het Chocolade Café. Josée mag dan nog veel slimmer zijn dan ik, dat is geen probleem. Maar, alhoewel ze daartoe de neiging vertoont, moet Josée op filosofisch gebied toch niet riskeren zomaar iets en om het even wat uit haar darmen te blazen of ik vat ze meteen bij haar onlogische lurven. Ik heb namelijk in de jaren 60 Sartre, (de grote Sartre) in Parijs nog in een volkscafé meegemaakt nadat hij die Simone au Revoir, of hoe heette dat vrouwmens toen ook alweer tegen de vlakte sloeg en vervolgens de ogen ten hemel hief en uitriep: “God is dood!”

Om vervolgens op een waardige wijze een oproep tot wederopstanding tot de verdrukte volkeren der aarde te richten. Dat heb ik toen allemaal zelf meegemaakt daar in café “ Le Citoyen Néantissant” daar in Parijs in soissant wit . Jawatte zeg, bonjour zeg, au revoir…. Zelf allemaal meegemaakt en zoiets beklijft een mens voor de rest van zijn leven.

 

 

“ Ge moet toch maar durven” zei Josée. “ Heb jij toen niet tegen die Sartre gezegd dat hij niet naar de hemel, maar wel de andere kant op moest kijken want precies daar lag die Simone toch par terre tegen de vlakte?”

 

“ Daar is tijdens zo’n revolutie absoluut geen tijd voor Josée!  Sprak ik. De gesneuvelden stierven toen nog een doodgewone natuurlijke dood en de levenden moesten plakkaten schilderen om de aanstaande nakende bezettingen logistiek te bevoorraden. Iedereen stond toen op de barricaden en daar was allemaal over nagedacht door Sartre. En dat allemaal terwijl die Au Revoir daar voor het minste stond te janken  want wij kunnen rustig stellen dat dat mens zich letterlijk de geschiedenis binnen gejankt heeft, stopten wij de doden gewoon in de grond en dat was het dan. 

Om op alles voorbereid te zijn had ik uit voorzorg toch maar mijn persoonlijke verpleegster naar de revolutie meegenomen zodat wij die altijd bij de hand hadden. Jaja Josée, ik beken dat mannen, helden en revolutionairen soms ook troost nodig hebben. Ik beken. Ja, Josée, dat waren nog eens woelige tijden die absoluut niet te vergelijken zijn met de bourgeois cultuur van vandaag: wij stonden toen tot onze nek in het bloed  en nog, zelfs dan nog speelden wij met de kaarten!”

 

Zo, aldus… en, nog veel meer sprak ik kalm maar vastberaden tot Josée, daar in het Chocoladecafé in Hasselt. Om vervolgens in een langdurig en zwijgend overpeinzen te verzinken.


“ Gaat het nu al wat beter?” vroeg Josée na een poos, bezorgd.omdat zij vermoedde dat mijn laattijdig verwerkingsproces pas nu was begonnen.

 

“  Het is allemaal voorbij, Josée, maar laten wij dan tenminste filosofen zijn, nu wij ze toch al zijn omdat wij ze geworden zijn.” sprak ik.

 

 

NOOT: Soms gaat het raar in het leven. Wie had ooit gedacht dat Josée en de auteur ooit nog baanbrekend filosofisch werk zouden afleveren? Terwijl niemand het in deze vertwijfelde tijden nog zag zitten,  terwijl het ‘leger des onheils’ oprukte,  terwijl een ieder verscheurd in het duister tastte, trad de auteur niet de wereld en de werkelijkheid maar uiteindelijk zichzelf tegemoet … om na verloop eigenlijk feitelijk vast te stellen dat hij ter zelfde tijd in feite diezelfde wereld met de kracht van de waarheid die in hemzelf  verborgen zat wist  te verblijden.

Josée en ik mogen de wereld verblijden… welke vreugde!  Zoiets is toch allemaal niet of nauwelijks te geloven!


“De broze tederheid van de waarheid heeft zo haar eigen onontwarbare dynamiek” sprak ik.

 

“Herinner jij je nog de tijd van toen, de tijd toen wij nog geen filosofen waren” mijmerde Josée.

 

“Dat moet dan wel heel lang voor onze tijd geweest zijn” sprak ik.

 

“Dit  ‘dronken-wankelen’ in het creatieve uur, die autistische duizeligheid als gevolg van volgehouden denken van de eerste orde, kent zijn kater reeds” zei Josée.

 

“ Trek het je niet aan mijn lief kattinnetje. Dat is normaal, want de eenzaamheid verdubbelt zich bij de voortplanting” zei ik.”

 

 “ Wij waren toch samen afgesproken om ons gedurende de volgende 1000 jaren niet voort te

Planten!” merkte Josée op…

 

“Ga maar blogje. In een ambivalent vaarwel, je behoort niet langer ons beiden.

                                                     Vaya con Dios ! »

 

                                             AUTEUR: Walter Marsoul.




Geef hier uw reactie door
Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
  Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)
Reacties op bericht (0)



Foto



Items
Items

   Brieven            Verhandelingen


                                                                        
E-mail mij

E-mail mij al uw opmerkingen


Gastenboek

Mail uw vragen en u hoort onverwijld van ons.


Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • antwoorden op al uw vragen
  • Taoïstische RIJMPJES EN DICHTJES
  • verhandelingen
  • brieven en gesprekken
  • Walters website !!!



     SPAAR HIER JE OGENBLIKKEN EN JE STILLE MOMENTEN:

    Klik op foto

    Daarna 3 keer op” next page”

    1 keer op “download”

    En 1 keer op “openen”

    Een heel gedoe en even wachten…

    Maar de moeite meer dan waard…


    Voor al mijn vrienden


    Our planet EARTH


    voyage to China



    Slaapliedje

     

    Slaap kindje slaap

     

     

    In de kruin van

    de boom,

     

     

     

    Als de wind gaat

    waaien

     

    Zal de wieg

    schommelen;

     

     

     

    Als de grote tak

    breekt

     

    Zal de wieg

    vallen,

     

     

     

    En omlaag valt dan

    het kindje,

     

     

     

    Wieg

    en

     

    al.

     



    Soms staan wij beiden 's nachts aan 't raam

    maar andere sterren zien wij in andere tijden.

     

    Uw land is zo ver van mijn land verwijderd:

    Van licht tot verste duisternis dat ik

    Op vleugels van verlangen rusteloos reizend

    U zou begroeten met mijn stervenssnik.

     

    Maar als het waar is dat door grote dromen

    Het zwaarst verlangen over wordt gebracht

    Tot op de verste ster: dan zal ik komen,

    Dan zal ik komen iedere nacht.

     

     

     

    Jacob Slauwerhoff



    Mail je poëzie

    Poëzie met zorg gekozen.




    zo alleen met liefde

    zo alleen zijn wij

    stil in elkaar geëtst

    zachte ademkrassen

     

    zo - alleen de liefde

    zo groot en zo veel

    onder onze huid

    overal ragfijn gefluister

     

    zo alleen is liefde

    zo licht geschreven

    tussen ons enkel stilte

    waaruit de woorden

     

    waaruit het gedicht

     



    alexandra ekkelenkamp




    Taoïstische poëzie met zorg gekozen.

     


    "Voor haar"



    Zij verstaat de kunst van bij me horen

    In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee

    In mijn ogen woont ze, in mijn oren

    Ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee

    Soms begint ze in mijn hart te zingen

    Waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaan

    En door haar weet ik dan door te dringen

    Tot de onvermoede schat van ons bestaan

    Zo alleen maar wil ik verder leven

    Schuilend bij elkaar

     

    En als ik oud moet worden, dan alleen met haar

    Zij kent al mijn dromen en mijn wanen

    Al mijn haast en al mijn hoon en mijn spijt

    Als ik lach kent zij alleen de tranen

    Die daar achter liggen in de tijd

    Zo alleen maar wil ik verder leven

    Schuilend bij elkaar

     

    En als ik oud moet worden, dan alleen met haar

    Zij is meer dan deze woorden zeggen

    In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee

    Maar wie weet een wonder uit te leggen

    En een wonder draag ik met me mee



    ~~~~~~

     


    Is naar mijn mening het enige juiste chanson uit ons taalgebied.

    Zo eenvoudig, juist, helder en klaar verwoord! Geen woord teveel, geen te weinig en alles is gezegd. Zo juist gezongen.


     

     

    Salomon Grundy.

     

    Salomon Grundy

    werd geboren op maandag,

    Werd gedoopt op dinsdag,

    Huwde op woensdag,

    Werd ziek op donderdag,

    Werd nog zieker op vrijdag,

    Stierf op zaterdag,

    Werd op zondag begraven.

    Dit is het einde van Salomon Grundy.

     

    Uit:

    ”De Tao en moeder de gans”.

     

    Dit rijmpje gaat recht door zee en het komt hard en ongecompliceerd aan. Het meldt ons een paar “ongezouten” feiten. Precies daarom is het ook voor kinderen zo makkelijk te begrijpen maar volwassenen begrijpen het dan weer vanuit een totaal ander levensperspectief.

    Dit gedichtje wordt gescandeerd want het is een kinderlijk aftelrijmpje. Toch vernemen wij  een logische opeenvolging van gebeurtenissen die moeten helpen om een opeenvolging van geordende patronen te begrijpen. Dit kinderrijmpje bevat geen enkele moraliserende boodschap maar het bevat daarentegen wel enkele duidelijke rituele elementen.

    Alle overgangsrituelen voor belangrijke levensfases zijn er om ons in staat te stellen in “de wereld van het bewustzijn” te kunnen binnengaan. Die rituelen begeleiden ook kinderen bij hun overgangsproces van “onbewust zijn” naar “ontwakend bewust zijn”. Ze verlenen aan het kind de toelating om voortaan “bewuster te leven.”

    Louter praktisch oefenen zulke rijmpjes ook het geheugen van kinderen en ze ordenen logisch en systematisch de chaos van  zovele nieuwe, nog verse en dus nog niet verwerkte kinderindrukken. Ook stimuleren dergelijke rijmpjes het kinderlijke gevoel voor ritme, klank en associatie. Ze leren kinderen ook dat er tin de loop van elk mensenleven op regelmatige tijdstippen mogelijkheden of gebeurtenissen uitgesloten worden en zo leert het kind onbewust ook elimineren en differentiëren. 

    Maar er is nog veel meer: deze rijmpjes noemt men cumulatieve rijmpjes omdat er een opeenvolging van gebeurtenissen in tijd en ruimte plaats vindt.  Op die manier kan het kind dus ook zijn begrip van tijd en ruimte ordenen zodat het bijvoorbeeld in dit geval ook een idee krijgt van groei – levens - en stervensritmen. Na ziek te zijn kon Salomon immers ofwel genezen, ofwel zoals in zijn geval nog zieker worden. Toen Salomon nog zieker werd kon hij ofwel genezen, ofwel sterven…dit laatste geschiedde en dit gedicht biedt ook nog eens ruimte te over om het inlevend en medelevend vermogen van het jonge kind te ontwikkelen. 

    Daarnaast wordt het ook nog ingewijd in het principe van oorzaak en gevolg want tengevolge van zijn overlijden moest Salomon begraven worden en trouwens als hij niet geboren was dan zou hij ook niet kunnen sterven en…niet begraven kunnen worden.

    Kortom: zulke kinderrijmpjes bereiden kinderen voor op een (volwassen)wereld van tijdelijkheid, oorzakelijkheid, van onderscheid, van sterfelijkheid en van zindelijkheid en zedelijkheid en dit is namelijk de wereld waarin kinderen voortaan zullen moeten leren leven.

    Zulke kinderrijmpjes initiëren het kind voorzichtig in het relatieve van ons bestaan en in het relatieve van alle dingen en gebeurtenissen. Ze laten uiteraard ook een straaltje licht schijnen op het mysterie van de eeuwigheid( is dit werkelijk het einde van Salomon Grundy?)

    Alle gebeurtenissen blijken dan wel een zekere willekeur te vertonen, maar ter zelfde tijd lijkt toch niets algeheel willekeurig te zijn. Weet u, één ding is zeker: “Alles verandert en niets blijft.”

    Deze lange nabeschouwing over dit korte kinderrijmpje om te verduidelijken dat de wetmatigheden van Tao zich achter een soort schijnbare simpelheid kunnen verbergen. En daar nog het liefst van al. Wat simpel is, dat is daarom nog altijd niet zo simpel. Zo simpel is Tao ook weer niet!

     

    GROTE GEDICHTENTEST: Na dit rijmpje zonder commentaar aan mijn kleinkind Sara Hussain (10 jaar) voorgelezen te hebben, werd haar reactie woordelijk genoteerd.

     

    Na diep nadenken:

    Sara: ”Dit is een gedicht om over na te denken. Eigenlijk. Zo verloopt het leven van alle mensen. Als ge er goed over nadenkt is dat normaal, en daarbij moet ik denken aan de Goede Week en aan het lijden van Jezus. Aan mijn twee overgrootmoeders die dood zijn. Als ge het gedicht snapt is het simpel, maar ge moet het wel snappen.  Ik zal er nog eens moeten over nadenken, want eigenlijk is het allemaal zo.”

     

    Vaak, te vaak zien wij de rijkdom niet van bijvoorbeeld simpele rijmpjes.
    Bij voorbeeld.

     

     

    Walter Marsoul.

     



    POËZIE

    Voor jou,

    met zorg gekozen.





    De waterlelie.

     

    Ik heb de witte waterlelie lief,

    daar die zo blank is

    en zo stil haar kroon

    uitplooit in het licht.

     

    Rijzend

    uit donkerkoele vijvergrond

    heeft zij het licht gevonden

    en ontsloot

    toen blij het gouden hart.

     

    Nu rust zij

    peinzend op het watervlak

    en wenst

    niet meer.

     

    Federik Van Eeden



    THUIS ZIJN


    Het is een genade

    eenvoudig

    te zijn.

     

    Het is een genade

    vrij

    te zijn.

     

    Het is een genade

    te komen waar je

    wezen moet.

     

    Als je bent

    waar je thuishoort

    blijkt het een dal

    van liefde en geluk

    te zijn.

     

    19e eeuwse Shakerhymne.



    De sprinkhanen-
    plaag.

     

    Wat de klaagbek overliet,

    heeft de sprinkhaan verslonden.

    Wat de sprinkhaan spaarde

    schrokte de langpoot op.

    Wat de langpoot liet staan

    vrat de kaalvreter af.

     

    De profeet Joël.

    (8ste eeuw voor Chr.)

     

    Noot: Het oosten is rijk aan uitdrukkingen en nuances voor het specifieke gedrag van vele verschillende sprinkhanensoorten. Dergelijke nuances kunnen in westerse vertalingen slechts bij benadering weergegeven worden.




     

      Zalig Kerstfeest!
     Mogen wij enkel licht zien
              in de eenvoud
          van belichte dingen.


     


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!