Er leefde eens heel lang geleden een boertje werkzaam en tevreden Van weelde was hij niet gewend een spiegel had hij nooit gekend.
Eens toen hij aan het spitten was vond hij een stukje spiegelglas, Hij nam't in zijn vereelde hand 't zat onder't vuil en onder't zand.
Hij veegde't aan zijn broekspijp af en keek er in,en stond toen paf. Mijn vader zei hij,sapperloot die is al vele jaren dood.
Mijn vader,och die goeie man hij is het en hij kijkt me aan. hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen wat zijn vrouw ervan zou zeggen, Ze was wat bazig zij Katrien zou er om lachen mischien.
En omdat hij daar zo bang voor was verborg hij 't onder zijn matras. maar telkens ging hij er weer heen Mijn vader,zei hij dan tevreen.
Dat wekte argwaan bij z'n vrouw Die het hare er van weten wou, En zodra hij weer de deur uit was toen zocht en vond zij 't spiegelglas.
Wat moet hij daarmee,peinsde zij er moet iets niet in orde zijn. Zo wantrouwde zij haar goede Hein Ze keerde 't om en keek en raakte toen geheel van streek.
Daar heb je 't nou,ik dacht het wel er in een andere vrouw in 't spel. Mijn man,hij heeft geen hart in 't lijf hoe houdt hij van zo'n lelijk wijf.!!!!!!
Dit is een verslag uit het jaar 1989 Met Albert Van Hamme en Roger Dee
Door Lily De Doncker
De Plezante Boeren
In café de jager,het vergaderlokaal van de plezante boeren heb ik een afspraak met Albert Van Hamme en Roger Dee. Albert is al 40 jaar lid van de plezante boeren en neemt al 30 jaar het voorzittersschap maar Roger oefent al verscheidene jaren,nauwgezet de functie van secretaris uit. Het jaar 1989 telt zijn laatste dagen en de kerstviering dompelt het café in een gezellige sfeer. na enkele pintjes zijn onze kelen gesmeerd en begint het gesprek te vlotten. Lily: Albert, wanneer is de vereniging van de plezante boeren ontstaan? Albert: In 1910 waren enkele boeren hier in café de jager tussen pot en pint op het idee gekomen om regelmatig een gezellige bijeenkomst te houden en die bijeenkomst een officieel karakter te geven. T'was misschien gemakkelijker om thuis weg te geraken indien zij konden zeggen:"Vrouw,ik ga naar de vergadering." dan gewoon te zeggen: Ik ben naar'tcafé. Lily: En was het enkel de bedoeling om thuis weg te geraken of had de vereniging nog een ander doel? Albert:Neen,de bedoeling was om jaarlijks één teerfeest te organiseren en om de kosten van dat feest te dekken betaalden alle leden een maandelijks lidgeld van 5 fr. Lily: Roger, hoeveel plezante "boeren"zijn er momenteel? Roger: Wij hebben 27 leden,vroeger waren alle leden boeren.Later is daar wel verandering in gekomen en werden ook andere leden toegelaten.Valt er iemand weg,dan laten wij een ander lid toe. Lily: Als ik het goed begrijp is uw ledenaantal beperkt. Roger: Ja de echtgenoten en de kinderen van de leden bij elkaar zijn wij ongeveer met 55 personen.Wij willen niemand uitsluiten hoor,maar die beperking van ons leden gebeurt om praktische redenen.Voor een groep zou ons vergaderlokaal hier te klein worden.Tevens richten wij elk jaar voor onze leden en hun gezin een busreis in.Zo vermijden wij het probleem van:te veel volk voor één autobus en te weinig voor twee bussen. Lily: Er is hier al gesproken over een jaarlijks teerfeest,het woord busreis is ook al gevallen.Persoonlijk ken ik de plezante boeren door het karnaval gebeuren.Jullie schijnen een druk bezet program te hebben. Roger: ja,wij zetten het jaar in met ons teerfeest,telkens de derde zaterdag van januari.In maart organiseren wij ons witloofbal met verkiezing van"Mis groot Zemst". De laatste jaren hebben wij ons vooral gericht op karnaval gebeuren.Dit is momenteel uitgegroeid tot ons belangrijkste evenement. Sinds 1983 organiseren wij onze driedaagse zomerfeesten op de schranshoeve te Eppegem. Deze gaan door einde juni of begin juli. Verder hebben wij nog onze busreis in september en in november houden wij nog kaartavond in ons vergaderlokaal café de jager. Lily: Hoe is het idee van de zomerfeesten op de schranshoeve gegroeid. Albert: In 1985 bestonden de plezante boeren 75 jaar. Om die gelegendheid op een passende wijze te vieren kwamen wij op het idee om een groot zomerfeest te organiseren.Ons zomerfeest kende een degelijk enorm succes dat wij het moeilijk bij éénmalige gebeurtenis konden laten. Roger: En zo richten wij volgend jaar voor de zesde keer ons zomerfeest in. Lily: Hoe zijn jullie bij het karnaval gebeuren verzeild geraakt? Roger: Den aanstoker of opstoker was Julien Juliens. Hij had de microbe van karnaval te pakken gekregen door samen met het gemeentepersoneel deel te nemen aan de karnaval stoet te Zemst. En op de vergaderingen hier begon hij er altijd over:"jongers,meedoen aan de karnaval stoet,dat zou nog iets voor ons zijn hé"! Albert: Vroeger,vlak na de oorlog werd karnaval door de pezante boeren eigenlijk ook al gevierd.Wij vertrokken van hier naar de bevrijdingsstoet in het centrum.De vrouwen droegen rieten manden gevuld met pensen en pistolés. Zij verkochten hun pensen aan de toeschouwers. Onze pensen waren zo in trek dat de mensen ons al tegemoet kwamen om ze te kopen. Er is ooit een jaar geweest dat onze gehele vooraad al verkocht was voor de stoet begon. Lily: Wat houdt uw deelname aan karnaval allemaal in? Roger: Op een van onze vergaderingen wordt er besproken welk thema wij gaan uitbeelden. Vorige keer waren wij de plezante boeren in Schotland. In het begin hebben wij veel gepikt met ons ogen op andere stoeten. De drijvende kracht achter het ontwerp van de wagen is Willy de Hertogh,de wagen mag niet te breed of te hoog worden en onze bestuurder, Pierre Moortgat moet kunnen zien waar hij rijdt natuurlijk. Lily: ja maar met een idee of ontwerp is er geen karnaval wagen gemaakt.Er komt wel meer bij kijken zeker. Roger: Natuurlijk,van zodra ons ontwerp klaar is beginnen wij aan onze wagen.Met een ploeg van ongeveer vijf personen zijn wij nu al elke avond bezig. In de hangar van Charel De Doncker wordt eerst het geraamte van betonijzer in mekaar gelast. Het geraamte wordt overspannen met kippegaas en nadien afgewerkt met plastiekfolie en doeken.Nadien wordt alles geverfd en gespoten.De dierenkoppen,mensenhoofden en andre speciale vormen worden gemaakt met papier van telefoonboeken.Dat is dun,sterk en verwerkt gemakkelijk. Lily: En de kleding van de groep? Roger: Mariette Goovaerts werkt de patronen uit en de andere vrouwen knippen,naaien en stikken alle kostuums. Albert: Ja alle kostuums worden hier zelf gemaakt. Lily: Waar trekt de groep overal naartoe? Roger: Wij trachten ons te beperken tot zes stoeten, te Zemst,Vilvoorde,Zaventem,Mechelen en Oudergem.Daarmee is onze agenda meer dan gevuld. Lily: Welke prijzen hebben de plezante boeren al op hun palmares staan? Albert: In Vilvoorde behaalden wij al drie keer de éérste prijs en vorig jaar werden wij tweede. Roger: Er worden punten gegeven voor de kleding,de grote van de groep en voor de wagen. Albert: Ja en ge moet niet denken dat ge de stoet kunt verlaten om ergens aan den toog te gaan hangen.Ge ziet onze wagen daar al alleen rondrijden zeker!. Roger: Dit jaar hebben wij ook een prins karnaval,"prins kiekepoot I"die ons vanzelfsprekend op alle festiviteiten zal vertegenwoordigen. Wij hopen ook,dank zij onze prins,het karnaval gebeuren te Zemst terug nieuw leven in te blazen. Lily: Wat gebeurt er met de wagen na de karnaval periode? Albert: De wagen wordt volledig afgebroken. Roger: Het is soms met pijn in het hart maar wij hebben nu éénmaal geen plaats om alle wagens bij te houden.Hoofden of koppen worden soms bewaard. Lily: En de wagen voor volgend karnaval? Roger:Hoe de wagen en de groep er zal uitzien houden wij liever geheim tot het allerlaatste moment. Ik kan u wel verklappen dat onze nieuwe wagen alle voorgaande zal overtreffen. Lily: Veel succes voor het komende karnaval en ik wens de plezante boeren nog veel plezante dagen toe.
Op het moment dat ik de nieuwe wagen gezien heb stond hij nog half in zijn blootje. Wie naar de Zemstse karnaval stoet komt zal zeker niet teleurgesteld zijn,dat kan ik u verzekeren
