Rond 11 november worden er hoogdravende toespraken gehouden. Maar wat uit een kindermond komt is zoveel eerlijker.
Uit een avond, gebracht door het zesde en vijfde leerjaar in de Alveringemse lagere scholen in het thema "Oorlog en poëzie", heb ik volgend documentje gevonden dat een kind had achtergelaten.

We zijn kind'ren, geen soldaten!

We zijn kind'ren, geen soldaten.
We zijn kind'ren: ja!
Op deze wereld wil ik wiebelen.
Op deze wereld een groot festijn.
Waar je kan tateren,
waar je kan schateren,
waar je mag flateren en gelukkig zijn.
't Is zo gemakkelijk, 't is niet zo moeilijk
't is zo fantastisch saam te zijn.
O, nee, geen bommen
O, nee, geen kanonnen.
O, ja, balonnen. Iedereen speelt er mee.
O, ja, veel dromen, iedereen erbij.
Laat de wereld stomen in een mengelmoezerij.

Een elfjarig kind uit Alveringem.