. .
De gave.
Ik wil je iets geven, mijn kind, want wij zijn op drift
in de stroom van de wereld.
Onze levens zullen uit elkaar gedreven en onze liefde
zal vergeten worden.
Maar ik voed geen dwaze hoop, dat ik je hart met mijn
gaven kan kopen.
Jong is je leven en lang je weg, en je drinkt onze liefde
in één teug leeg, en keert je om en verlaat ons.
Je hebt je spel en je speelkameraden; wat geeft het als
je geen tijd of gedachte hebt voor ons?
Inderdaad, wij hebben in onze ouderdom tijd genoeg
om de dagen te tellen, die voorbijgegleden zijn, en in
in ons hart te koesteren, wat onze handen voor altijd
hebben verloren.
De rivier zingt haar lied en breekt in snelle storm
door alle hindernissen.
Maar de berg blijft staan, vol van herinnering, en
volgt haar met mijn liefde.
|
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
