|
IK ZAG EEN MAN
IK ZAG EEN MAN, IK ZAG ZIJN GROF GELAAT
.
DAT IN DE MENIGTE VOORBIJ MIJ SCHOOF
ONDER DE ARCADE IN DE DRUKKE STRAAT
WAAR 'K STOND ALS OP DE BODEM VAN EEN KLOOF.
EEN OGENBLIK HEEFT HIJ MIJ AANGEZIEN,
HEEFT MIJ EEN SOMBER WEERLICHT AANGERAAKT:
EN WEER DE STRAAT, DE MENIGTE ALS VOORDIEN,
IK DIE ER STOND, ALS UIT EEN DROOM ONTWAAKT.
iK WAS DIE MAN, EN WAS HEM TEVENS NIET:
DE VREEMD DOORLICHTE WANHOOP IN ZIJN OGEN,
DE ONVERSCHILLIGHEID EN HET V ERDRIET,
IK WAS HET AL, EN WERD ERDOOR BEWOGEN.
IK ZAG EEN MAN, IK ZAG EEN MENS DIE LIJDT,
EN ONDER ALLE PIJN DAT ONVERKLAARDE
ALSOF EEN GOD HEM UIT DE OGEN STAARDE,
EEN GOD GEKOOID IN DOFFE MENSELIJKHEID.
W. HESSELS
UIT CON SORDINO. VERZAMELDE GEDICHTEN.
|
..
.
.
.
.
.
