..

.

Rotsen.

 

 

Daar is niets zo stevig als een rots.

Jaren, eeuwen staan ze daar te pronken

in al hun pracht en macht.

Doch op een dag ,kan daar ook iets breken

en valt  zo'n grote brok naar beneden.

Met alle gevolgen van dien, ja zoiets kan doden,

gewonden en enorme schade aanrichten.

Ook innerlijke kwetsuren, blijven je volgen.

Door de onmacht van de sterkte van de natuur.

Ook vriendschap is zo broos als een rots.

Zelfs één brokje steen,kan schade maken.

En niemand ziet dat het neergevallen is.

Maar ieder steen heeft een betekenis.

Juist lijk ieder woord, zijn zin heeft in het leven.

Verloren gaat zo'n rotsteen niet...

Neen ze liggen zelfs in sommige tuinen.

Maar ook deze steen weet,dat hij zijn

pracht van vroeger niet meer had

en dan zwijgt hij in alle stilte over zijn hart.

Ze hebben hem verstoten...

En zo gaat het ook met woorden

Dus denkt vooral na hoe je iets zegt.

                                         

 

WirWar

..

..

Zoals je me nu aankijkt
kijk je door mijn huid
en komt het licht naar binnen.

Vraag niets meer.
Ik kan niets méér leven.
Jij kan niets meer geven
dan dit licht dat niet kan worden gescheiden,
niet dieper doordringen kan.

hoe zouden we ooit intiemer kunnen zijn
dan deze verweerde lichamen
die vrijuit geven?

.

..



JE SLAAPT

Je slaapt zo dicht bij de dood. Ik moet het donker in
en horen dat je ademhaalt, zien dat je borst zacht
op en neer blijft gaan, bang als ik ben om je
te verliezen aan het niet meer wakker worden.

Hoe meer ik van je houd, hoe verder weg moet ik
om je niet te breken. Maar als je slaapt kom ik
terug,
zit bij je, stil, klaar om je wakker te wurgen als je
lucht durft over te slaan of je verslikt in een
ademtocht.

..

.


Naar Binnen

Ik zou haar willen kennen,
deurtje in haar hoofd en zo
naar binnen. Omzichtig door
de doolhof die zij is.

 

Daar is een kamer vol met
alles wat zij mist. Feiten,
dagen, mensen door elkaar.
Het heeft gewaaid in haar.

 

Een man is hier die dood is.
Een kind dat niet bestaat.
Ik snuffel in een leven, kan
met alles niets beginnen.

 

Het is goed dat het vergaat.

 

..

.


Liefste,
denk ik met
zoveel lichtheid


Liefste denk ik met zoveel lichtheid,
hou me in je hart verschanst
gun me het wenen en het wentelen
urenlang op scherpe randen.
Liefste, zeg ik brekend,
laat me lezen in onvergetelijke vrouwenogen
dat er leven is zonder spijt.

..

..


JONG GELEERD OUD GEDAAN.

Een pasgeboren veulen in de wei
Weet automatisch hoe te galopperen;
Een kuiken pikt meteen en wast zijn veren,
Het leerde blijkbaar kip zijn in het ei;

Ook vogels hoeft men nimmer te dresseren,
Zij vliegen in een oogwenk vogelvrij;
En aardappels, getrokken uit de klei
Zijn kant en klaar om zo te consumeren.

Dus waarom brengt men ook een feut niet bij
Dat zo lang in de buik moet bivakkeren
Hoe of het strakjes in de maatschappij
Zich dadelijk volwaardig kan verweren ?
Dat werpt alleen maar vrucht af volgens mij:
Een mens is nooit te jong om wat te leren.

..

..


 Blij

 Ik ben vandaag zo los en vrij,

ik ben zo warm en licht.

Alsof mijn hoofd een dansje maakt.

Alsof de zon mijn hart aanraakt.

Blijdschap is een klein gedicht

dat wakker wordt in mij.

..

..


PIJN

Ik had pijn, door de medicatie
lag ik vlug in het dromenland.

Zalig zeg ik word verwend en ja
door meerdere personen .
Oei denk ik dat noemen
ze personeel !!!

Zodus ik ben rijk...snurk snurk.
Even wakker,  want ze brengen mij warme chocomelk,
dank U wel zeg ik vriendelijk
mijn hoofdkussen word nog eens extra opgeschud
Oh..wat doet het goed aan mijn hartje.

Snurk,snurk he... Oh wat is dat?
Klaarwakker werd ik
mijn hond verdorie
is aan mijn blote voeten aan het likken.....
de schat , hij kan het niet weten
daar is de pijn terug.

.

..

..


Ik kan niet genoeg krijgen
van de broosheid van het leven
gewiegd, geborgen en gebundeld
in geruisloze golvende bewegingen
van vermoeide lichamen
die zich uitstrekken als klanken
die kreunen om elkaar.

Ik kan niet genoeg krijgen
van jou.

..