Nog raarder dan dat we niet meer kunnen lachen praten elkaar aanraken is dat ik je portret heb neergezet en dat je nu al bent veranderd in verhalen. Dat je over nog wat jaren via de prullenmand bij oud papier belandt vergeeld, een beau van oma, geen één van je opeens extravagante gepassioneerde onberedeneerde jonge honderigheden heel. Geen één voorstelbaar. En deze regels lezen nu al vreemden.
Ik houd een allerschoenendag, allerschoenen aan de voeten en een bijzondere schoenenvlag zal daarbij wappren moeten. De straten zijn vol van hun geluid, de schoenen lopen in en uit, in groepen, soms in stoeten. en oude schoenen heel alleen, die weten soms niet meer waarheen. daar zal de vlag voor groeten.
Maar die slechte...erg hoor. Ja er al jaren op voorbereid , zelfs na 41 jaar huwelijk, maar als er veranderingen in ons huis of tuin moeten gebeuren is het van patat.
Wat er ook veranderd,mag zelfs een lustertje zijn , maar mijn anders zo lieve en zachtaardige man kom dan in een soort van tranche, kan er geen ander woord voor vinden.
Nu waren het grote werken een nieuwe keuken. Ik ben nogal ordelijk aangelegd zo dus maak ik eerst een kleine planning waar alles moet komen om nog zo gemakkelijk mogelijk aan alles aan te kunnen en zeker ook dat er kan eten gemaakt worden, als was het maar diepvries eten om op te warmen in de microwave.
Al eens een grombeer tegen gekomen ,wel ik wel. Op alles moet er dan geklaagd worden .
En moesten wij dan wel een nieuwe keuken hebben de andere die 40 jaar oud was , wat was daar mis mee, daar vond hij alles altijd terug. waar ligt de schaar nu , wel op dezelfde , plaats maar op een roltafeltje in de gang...ach ja das waar hier is niks veranderd ge moet het maar weten, als ik dan zeg je heb het daar zelf neergeplaatst en terwijl gezegd kan veel op hoor, het brood staat onderaan en voor jou je koekendoos ook, lap zoiets weet hij dan wel.
Ons Dora de poetsdame kwam binnen en hij wou zijn beklag doen als Dora zei ben nog nooit in zo'n huis geweest waar ze werken doen en je toch aan alles aan kunt.
Ja vrouwen die doen altijd meteen , wat zoek je vroeg Dora,wel de halsband voor met
hond te gaan wandelen...Dora schoot hartelijk in een lach.
Manneke ,zei ze ik heb het je zelf horen zeggen de halsband leg ik hier achter mij op een schotel om geen krassen te maken op de kast en dan weet ik dat ze bij mij ligt. Hij is dan maar wijselijk een lange wandeling gaan doen met hond .
In iedere kleine appel, is het net als in een huis. Want daar vind je vijf kamertjes, precies als bij ons thuis. In ieder hokje vind je, twee pitjes zwart en klein, Die liggen daar te dromen, van licht en zonneschijn.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
