Als we de liefde het hardst nodig

hebben, verdienen we haar vaak

het minst.

..

Ik ben lekker stout

Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen bandjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
jawel mevrouw, jawel meneer...
nee, nooit meer in m’n leven!
Ik hou m’n handen op m’n rug
en ik zeg lekker niks terug!

Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
‘k Wil lekker knoeien met het zout
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teil
en ik wil spugen op het zeil!

En heel hard stampen in een plas
en dan m’n tong uitsteken
en morsen op m’n nieuwe jas
en ik wil OVERMORGEN pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!

En ik wil op de kanapee
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: NEE!
En ik wil met de melkboer mee
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: BIL

Vergeet niet dat alle leven vergankelijk is ;

als je dit begrijpt, zullen voor hebzucht

en woede, kalmte en rust in

de plaats komen.

..

Bitterzoete  Bleus

    

Hoor jij dat ook, die bitterzoete blues
Van gevangen verlangen en zacht schrijnend geluk

Van dat ene moment, toen alles klopte
Even maar, heel even.
Maar dan ook wel in zo'n onvoorstelbare volmaaktheid
Dat je weet: dat misschien nooit weer.

Hoewel - ook die ene keer had je niet eens verwacht
Te mooi, te rijk, te niet voor jou
En kijk nou toch eens!

Da's het mooie van de blues,
Er komt altijd iets van terug.
In de prikkelende wind van een luie zomeravond
Of in de ademtocht van een decembernacht,
Terugkomen doet het.

Hoor jij dat ook?

 

Met positieve gedachten

doe je alles beter dan met

negatieve gedachten.

..


Een groentenbal

‘t Is groentenbal.
Van overal
zie je de groenten komen.
Voorop gaan de augurken
in lange, groene jurken,
daarachter gaan de penen
met strikken aan hun tenen,
een sjieke peterseliebos
in avondcape en zilvervos,
een slakrop en een pijpje lof
in bloesjes van dezelfde stof,
een bloemkool met de schouders bloot,
een koolraap in een petticoat,
asperges in fluwelen vest,
ja, iedereen gaat op zijn best.
Alleen de uitgegroeide ui
gaat in een rafelige trui.
Maar niemand die daar nu op let,
ze komen enkel voor de pret.
Joepheisa boem! daar hoor je al
de eerste klanken van het bal
dat wordt geopend door de peen,
daar zwiert hij met de koolraap heen.
En spoedig draaien allen rond;
wat wolkt het stof! wat trilt de grond!
Steeds hoger gaan de beentjes: hop!
De koolraap danst nu op haar kop.
‘0’! roept de peterseliebos,
‘help! Al mijn blaadjes raken los!’
‘Ik huil!’ zegt de asperge. ‘Ziet!
Maar treuren doe ik werk’lijk niet,
’t is enkel, weet je, beste lui,
het heerlijk parfum van de ui!’
‘Kom peentje!’ gilt de groene sla,
‘nog eventjes de tsjatsjatsja!’
‘Ja!’ roept het lof, ‘nog éven steppen
voordat we allemaal verleppen!’
Hahieplahoep daar gaan ze weer...
aan ‘t eind van ‘t feest kan niémand meer.

De and’re dag zijn ze zo moe-
maar fluisteren elkander toe,
terwijl ze in kisten of kranten
wachten op groentewinkelklanten:
‘Toch enig he, zo’n groentenbal-
wat was het leuk! Wat was het mal!’

Liefde is als een wilde roos, mooi en teer,

maar als je er niet goed mee omgaat,

zul je de doornen voelen.

..

De banaan

Er was een banaan. Die was helemaal recht.
Hij werd op een schaaltje met vruchten gelegd.
Hij keek al de vruchten heel vriendelijk aan
en sprak toen: ‘Gemiddag! Mijn naam is banaan!’

Het appeltje zei: ‘Een banaan? Kom, kom,
u maakt ons wat wijs hoor, bananen zijn króm!

De kasdruiven riepen: ‘Wij zijn niet zo dom!
Vertel ons geen leugens! Bananen zijn króm!’

De peer snoof: ‘Wàt zegt u? Daar schàter ik om!
U kunt wél goed jokken! Bananen zijn krom!’

‘Ach,’ zei de banaan, ‘ik ben werkelijk echt!
Een enkele keer is mijn soort wel eens recht!’

Maar niemand geloofde de arme banaan.
Zo lag hij daar dagen. Bedroefd en ontdaan.

Toen kwam in dat huis een meneer op bezoek,
die had een gewéldige scheur in zijn broek.
Hij kwam langs de fruitschaal en draaide zich om,
dat zag de banaan en ... die lachte zich krom!

‘Och,’ riepen de vruchten, en keken hem aan,
‘wij waren abuis! U bent tóch een banaan!
Vergissingen komen veel voor in het leven,
misschien wilt u ons deze fout nog vergeven?’

Dat wou de banaan. En hij wou ook vergeten.
Het slot? Als je nadenkt dan zul je ‘t wel weten:
Toen werden ze allemaal ópgegeten.

 

.

 

Fris groen blaadje...

hij had het wel gehad
met zijn oude Kaatje
hij had wel zin in
stilletjes
een nieuw
fris groen blaadje
lenig..buigzaam..
lekker van alle kanten
alles.. ja alles..
had hij ervan verwacht
maar zijn eigen
oude stramme lijf
was minder snel
minder buigzaam
dan hij had gedacht
nu is hij weer terug
tevreden
lekker knus in bed
met zijn oude
zo vertrouwde Kaatje
nu leest hij
lekker rustig
relaxed
een verfrissend blaadje

Wees optimistisch en gemotiveerd om de

eenvoudige stappen

naar een nieuwe en zelfverzekerde

jij te zetten.

Leef het leven op je eigen manier, en

wees zo beleefd andere mensen te

vergunnen hetzelfde te doen.

..



Troost

Je mooie kaart
je lieve woorden
je gedicht
ze zijn geland
in mijn hart
en even
kwam er
een glimlach
op mijn gezicht

Alleen met het hart kun je

goed kijken: het

wezenlijke is onzichtbaar

voor het oog.
 
                                                      Antoine de Saint- exupéry

..

Een ongelukkige liefde

Ik weet niet of het waar is,
maar een dikke dromedaris
vroeg verkering aan een krokodil.

De krokodil hoefde niet te denken
om de dromedaris het antwoord te schenken
en zei meteen van Ja Ik Wil.

Maar na een week van pril geluk
ging deze relatie alweer stuk,
hoe dat ging is nu je vraag.

Ze hadden samen op een bank gezeten,
toen heeft de krokodil haar vriendje opgegeten.
De dromedaris woont nu in de krokodillenmaag.

 

Lachen is het enige ware

tegengif voor verdriet

..

En een vrouw met een kind aan haar boezem zei:

Spreek tot ons over kinderen.

En hij zei:

"Je kinderen zijn je kinderen niet.

Zij zijn de zonen en dochters

van ‘s levens hunkering naar zichzelf.

Zij komen door je, maar zijn niet van je,

en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.

Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,

want zij hebben hun eigen gedachten.

Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,

want hun zielen toeven in het huis van morgen,

dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.

Je mag proberen gelijk hun te worden,

maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.

Want het leven gaat niet terug

noch blijft het dralen bij gisteren.

Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.

De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,

en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.

Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter

een vreugde voor je zijn:

want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,

zo mint hij ook de boog die standvastig is."

Een hebzuchtig hart is een

zwaardere last dan armoede,

want het is nooit tevreden

en wil altijd meer.

.

Platonische liefde

Wat ik zie
bedacht ik gisteren
met de blik op eindig

wat ik denk
is alles wat vandaag
in tweeën splijt

Wat ik voel
geeft morgen ruimte
in te jeugdige kaders

wat ik wil
blijft tussen verlangen
en onredelijkheid

Tot jij mij
op afstand zwijgend
van illusie scheidt

 

Je zult deze wereld moeten verlaten zonder

iets mee te kunnen nemen, hecht je dus

nergens aan. Verbind je aan jezelf en de

mensen om je heen.

..

Een woordje tot de zieken en eenzame mensen.

 

Ja denk aan deze lieve mensen, want morgen kunnen we

er ook bijzijn, bij het vergeten groepje.

En ja zolang alles goed met je is , heb je velen

vrienden , samen lachen , iets gaan eten en drinken.

Kort gezegd je bent een fijn mens om mee om te gaan.

Maar dan slaagt het noodlot toe, je word ziek !!!

Dan komen ze in het begin met zo vele, dat de verplegers

moeten zeggen ,de patiënt moet wat rusten.

Ze komen niet minder omdat de verpleger dat gezegd

heeft , neen maar wat kunnen ze er nog gaan doen.

Dan zijn het de feestdagen, ja hoor de zieke heeft

rechtstreekse verbinding op de kamer, haha vlug even bellen.

Maar dat valt dan weer slecht voor je uit , want jij hebt ondertussen

je verhaal gedaan ,ja een mooi kleedje en de sauna

niet te vergeten met een volledige massage...

Ja voor je ziek was gingen we samen ,deed deugd he!

Aan de andere kant van de lijn hoor je ineens plots

zacht huilen...Euh zeg ik , bel voor je op te vrolijken

en niet om te wenen hoor want anders bel ik niet meer

De zieke zegt ,weet je ik heb daar straks één klein glaasje

champagne mogen drinken .Och wat leuk zeg, aan de andere

kant van de lijn. Een lange zucht is hoorbaar vanuit het

ziekenbed en zegt ja ik dacht aan jou, weet je nog

hoeveel plezier we samen gemaakt hebben en gedanst

tot we wel even moesten gaan rusten en natuurlijk iets drinken he.

Dan bruusk , zeg lieverd nu moet ik je laten hoor, wat moet seffens naar

de kapper dan onze nieuwe outfit,  hihi weeral mooi , ja zwart is altijd feestelijk

en dan  het oudejaar verdrinken ,  het nieuwe dronken in.

Maar je weet, toch nog !  Eerst voetjes deftig onder tafel

en straks vind ik mijn schoenen weer niet meer terug

want ik ben nog geen haar veranderd,mijn schoenen speel ik kwijt .

Maar ja waarom vertel ik je dat nu... je weet dat wel, en zeg eens lieverd

volgend jaar gaan we terug samen hoor

Goed weten dat ze het misschien dit eindejaar meer haalt.

...Ooeps  je weent weer...

Enfin, dikke kus ,smak-smak en tot een van de volgende telefoontjes hoor.

 

WirWar