Sta op en wankel - uche uche - naar de gootsteen. Wat een nacht. Nog steeds alleen. Te veel gedronken. Met de taxi thuisgebracht.
Hoe doet iedereen dat toch, in liefde vallen op de dansvloer, niet alleen, maar allebei, dus zij op hem en hij op haar, getweeën, samen, met elkaar, consensus dus -
vooruit, ik geef het toe, ik heb onafgebroken woorden met mezelf, zaai kruimels twijfel uit en dansend op een spijkerbed steek ik mijn eigen ego lek:
Er zijn plekken waar ik zonder glimlach niet meer langs kan. Ooit is daar een grap verteld, een kus geroofd, iets voor het eerst gedacht. Ter hoogte van mijn oor, bijvoorbeeld, heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is, maar dat het daarom tussen ons niet minder lang gaat duren. Meer woorden waren er niet nodig - een mond spreekt van zichzelf al mooi en huid heeft een geheugen. Jij blijft mijn hals, mijn navel, mijn holte van mijn knie voor altijd bij. Zonder glimlach kan ik aan geen plek voorbij.
Zes jaar heeft ze geleerd wat blijven was: wat ouders deden, en wat alles dus ging doen een tafel bij een stoel, nu bij toen. Het meervoud van geluk was: wij.
Sindsdien heeft ze geleerd wat enkelvoud is. Zij. Nu weer half van jou, morgen half van mij.
Toen ze acht was was ze tien. Eén helft van haar gezicht lief, de andere liever. Bang om te kiezen tussen verliezen en verliezen.
Vandaag is ze gewoon twaalf. Vier ouders, twee echt, twee stief. Slapen gaan moet met eindeloos gezoen. Ze wint altijd. Ze heeft geleerd wat blijven is. Wat ouders niet en kinderen wel doen.
Ik wil in je warmte slapen. Ik wil je verstaan in de nacht, als ik in mijn slaap naar je luister.
Mijn woorden zijn simpel als dieren; als dieren gaan ze naar je toe of kijken naar je uit de verte. Maar ik wil dichtbij je slapen, ik wil in je warmte slapen.
Mijn voorhoofd is moe en mijn ogen - en mijn gedachten zijn stenen, die zwaar wegen op mijn lichaam. Ik wil in je warmte slapen; het leven alleen is te koud.
Uit u ontvouwde ik mij in al mijn zinnen, gij waart de regenboog, ik druppel dauw, mijn eerste woord mocht aan uw mond beginnen, uw borst leerde mij proeven zoet en lauw.
Wat aan aromen mij sindsdien verwende vervluchtigt bij de lentefrisse geur van 't zachte linnen om mijn weke lenden: vond ik een tuin, gij waart mijn open deur.
Verukkelijk gingen mijn dagen open in 't landschap van uw lachend aangezicht, de beelden kwamen op mij toegelopen, omgeven door uw moederlijk licht.
Op een speelplaats vol zon en hoge schrille stemmen spelen kinderen in het klein en schijnbaar ongevaarlijk wat buiten het terrein op groot formaat gebeurt.
Zij hebben al het nodige, vooreerst een slachtoffer, (ze heeft een huid van chocola en wordt zo makkelijk bang) en je kan bovendien verwijten aan haar kwijt van thuisuit aangeleerd.
De angst in kinderogen is overal gelijk maar scherper nog wanneer je door een brandmerk huidvol en opvallend bent getekend. Dit is een spel. Of niet? Daar gaat de bel. Het kind van chocola neemt plaats tussen de rij. Er is gelukkig weer bijna een halve dag voorbij.
Ik wil opnieuw een klein kind zijn, naïef en zacht met verwonderde ogen. Ik wil ronduit en zonder nadenken beminnen zoals men een blauwklokje of het schemerig bemint. Ik wil mij verheugen in al wat klein is, alleen, stil en schoon.
Ik wil een gele bloem plukken op de oever van een beek met een bed van zand; mijn moeder kussen; aan 't venster zitten wachten tot God de sterren ontsteekt. Ik wil een kinkhoorn aan mijn oor drukken en mij afvragen of dat het leven is wat zo wonder daarbinnen ruist.
Ik word wakker. Naast me het zachte hoopje teddybeer. Ik sta op, sleep wat kleren naar de badkamer. Ik slaapwandel naar de stereo.... "Le Prochain Amour..." van de stereo naar de keuken. Ontbijt: één tas koffie, één zachtgekookt eitje. Een scherpe geur ontsnapt door een kier van de koelkast. De verdomde melk is zuur.
Dan denk ik, als jij hier ook zou zijn dan was die liter melk al op geweest ... nooit zuur geweest. Altijd wakker worden naast jouw zacht hoopje. Dan denk ik, droom ik, hoop ik, wacht ik... tot plots verstand me wakker schudt.
Ik word wakker, sta op, kleed me aan, ontbijt. Ik neem een pen, een hoekje papier en schrijf:
- eten voor konijn - fruit - 1 pakje boter - 1 fles Mr. Proper - 1 doos melk (1/2 liter)
..
.
.
.
.
.
.
