Oppervlakkigheid

is het kleurenvluchtige

van de regenboog.


Arthur  Verthé

.



Het leven lacht mij toe vandaag.

het leven krijgt een grote strik.

Ik kreeg antwoord op mijn vraag

en ik weet nu :  ik ben ik.

'Ik' dat mag,

en 'ik ' is goed.

Mijn kompas

weet hoe het moet.

Het leven vraagt mij

en ik knik.

Jij mag jij zijn,

ik ben ik.

Glooiende velden

spelen zoenend met de wind

een tintenballet.


Arthur  Verthé

Privé

Papa, ga jij
je maar eens scheren.
En mama, doe jij
iets met je haar.

Of hou je bezig
met elkaar.

Maar kom niet gauw terug.

Wat hier gebeurt
is strikt privé.

Achter deze deur
wordt iets geregeld
tussen mij en de wc.

Een mens die veel lijdt,

is een mens die veel weet.




Ho

.


OMGEKEERD

Omgekeerde dagen komen regelmatig voor,
Dan lees ik alles van achter naar voor :
tak wordt kat
riem wordt mier
gum wordt mug
rot wordt tor
tom wordt mot.
Maar een non dat blijft een non.
Ook al draai je haar nog tien keer om.

Windloze zwoelte

houdt bomen doodloom en toch

weet ik hen groeien.



Arthur  Verthé

.



VRIJHEID

was vrijheid een woord als
appelmoes, kanarie of meander,
gebak, slaolie, salamander

had het tanden zoals
een dreumes, leeuw of hekwerk
of een bast bij een berk,
kastanje of een eik

kon vrijheid praten zoals
robots, mensen, televisiehelden
of erger nog, kon het schelden
als pubers of bejaarden

dan was vrijheid een ding
dat kon je dan kopen, maken
of er een reisje naar boeken

maar vrijheid is niet van letters
of van hout,
het schreeuwt niet,
blaat niet
bijt niet

Vrijheid is een daad.

Bedelaars zijn niet jaloers op

miljonairs, maarwel op andere

bedelaars die meer ophalen dan

zijzelf doen.



Bertrand  Russell

PENDULUM

De minuten tikken als
slakken de tijd verder,
slagen van 1 rondje of
60 seconden
tussenruimte van niets
dat vooruit wil gaan

en dan weer barstend veel
met in elke tik
twee tijdloze
gedachten

Er is geen kwaad dat altijd

duurt, en evenmin geen goed dat

nooit eindigt.



Nelson  Mandela

.




Gedicht over vriendschap

We waren kameraden
speelden altijd samen
Onafscheidelijken
alwaar we ook kwamen

Verstrengeld waren ze
onze jonge jaren
Onvergeet’lijk zoals
al die dagen waren

Toen we ouder werden
zijn we dat verloren
vonden nieuwe vrienden
meisjes gingen bekoren

Vriendschap is een illusie
werd er eens gezongen
want welke vriendschap heeft
de afstand bedwongen

Maar in zware tijden
was je daar opeens weer
Toen heb ik begrepen
onze vriendschap is meer

Verwacht niet van anderen jou

iets te geven waarvan je zelf niet

bereid zou zijn afstand te doen.

.

M'n tanden sjijn sjoek !



M'n tanden sjijn sjoek !

M'n tanden sjijn sjoek !

Heeft iemand sje gesjien ?

Wie heeft me dat nou weer geflikt,

sje sjijn onder me neusj vandaan gepikt !

Heb jij sje gesjien misjschien ?

Intelligentie is de eigenschap

zijn omgeving te accepteren.


William  Faulkner

.





SHORT LIVE !

Toen je geworpen werd, leek je moeder nog zo blij

Maar je werd snel afgenomen en verkocht

Sterker nog, je werd gekookt en nog een tik op je kop

Wat is dat toch lekker zo'n gekookte ei.

JEUK OP DAT PLEKJE.


Het leven is lang niet altijd leuk :
nieuwsberichten en bange dromen
en dan ook nog een keertje jeuk
op een plekje waar je niet bij kunt komen.
Je draait en zwaait en wringt en wiebelt,
je ellebogen kraken ervan,
maar nog altijd jeukt en kriebelt
dat plekje waar je niet bijkomen kan.
Je draait je in kreuken en bochten en vouwen ,
het lijkt wel of er van binnen iets knapt.
Vandaar dat zoveel mensen trouwen :
dan is er tenminste iemand die krabt.

Uit klank en tonen

door gevoelens bevrucht wordt

het woord geboren.


Arthur Verthé

Het moeten is vaak zwaar,

maar het stelt de mens in staat

aan te tonen in hoeverre hij op

zijn innerlijke kracht kan

vertrouwen. Willekeurig leven

kan iedereen.



J.W.Goethe

.



De kunst van afscheid.

Nog eens achteromkijken,
het was een vanzelfsprekende ingeving.
Tussen de roltrap naar perron twee en de schermen
met aangekondigde treinen stond je
als een beeld in de immer bewegende menigte,
keek me na, zwaaide nog even.

Stel dat ik me niet meer had omgedraaid,
wat had je dan wel niet moeten denken ?
Dat je niets voor me betekende, het afscheid
me niks deed, ik je niet behoedde op je lange reis ?
Met recht en reden, liefste. In kleine dingen
toont zich het bewijs.