.



Drie eetlepels tranen
een snufje verdriet
klein beetje woede
( maar dat proef je niet )

Pak het flesje innerlijke strijd
Voeg twee kleine druppels toe
Meng het met wat eenzaamheid
( wat ik altijd doe )

Laat het zo lang stoven
tot je weer iets hebt
Iets, om in te geloven
( dat is mijn recept )

Wie de waarheid omtrent

zichzelf onder ogen wil zien,

moet wel op enkele

teleurstellingen bedacht zijn.



Bertrand Russell

MENS

je bent niet gemaakt voor de industrie,
voor de productie, de bankrekening
en het grootwarenhuis.

Je bent gemaakt om "mens" te zijn!
Je bent geschapen voor het licht,
voor de vreugde,
om te lachen en te zingen,
om te leven in de liefde
en voor het geluk van je medemens!

Als het in de wereld elke dag opnieuw dolle pret zou zijn,

leerden we niet om ons ook dapper en geduldig te tonen.




Helen Keller ( schrijfster,docente )

..


DROEFHEID IN DE HEMEL.


Ook in de hemel is een melancholisch uur.
Moeilijk moment, waarin twijfel de zielen doordringt.
Waarom heb ik de wereld gemaakt ? vraagt God zich af
en antwoordt zich: Ik weet het niet.

De engelen kijken hem verwijtend aan,
en veren vallen.

Alle hypothesen: genade, eeuwigheid, liefde
vallen, zijn veren.

Nog een veer, de hemel valt uiteen.
Zo zachtjes, geen geraas verraadt
het moment tussen alles en niets,
ofwel, de droefheid Gods.

Het kleinste zaadje

vertelt ons onweerlegbaar

de schepping opnieuw.



Arthur  Verthé

.


FINISH

De atleet stond op het veld

en rekte zijn oude benen

toen de dood langskwam en wenkte:

Dag jongen, loop je even mee?
 

Een korte steek in de zij,

dat was alles. Hij bukte zich

om zijn veters aan te trekken,

maar de schoenen waren al leeg en

hij rende de lucht in.
 

Gewichtloos en zonder

ooit buiten adem te raken

zwom hij door een sterrenzee,

fietste de melkweg rond

en liep ten slotte

in de witte tunnel van de zon,

als vuur door wind gedragen.
 

En bij de finish waren vele gezichten

die hem aankeken met zachte ogen,

en die zich verheugden,

want hij was er.

Oppervlakkigheid

is het kleurenvluchtige

van de regenboog.


Arthur  Verthé

.



Het leven lacht mij toe vandaag.

het leven krijgt een grote strik.

Ik kreeg antwoord op mijn vraag

en ik weet nu :  ik ben ik.

'Ik' dat mag,

en 'ik ' is goed.

Mijn kompas

weet hoe het moet.

Het leven vraagt mij

en ik knik.

Jij mag jij zijn,

ik ben ik.

Glooiende velden

spelen zoenend met de wind

een tintenballet.


Arthur  Verthé

Privé

Papa, ga jij
je maar eens scheren.
En mama, doe jij
iets met je haar.

Of hou je bezig
met elkaar.

Maar kom niet gauw terug.

Wat hier gebeurt
is strikt privé.

Achter deze deur
wordt iets geregeld
tussen mij en de wc.

Een mens die veel lijdt,

is een mens die veel weet.




Ho

.


OMGEKEERD

Omgekeerde dagen komen regelmatig voor,
Dan lees ik alles van achter naar voor :
tak wordt kat
riem wordt mier
gum wordt mug
rot wordt tor
tom wordt mot.
Maar een non dat blijft een non.
Ook al draai je haar nog tien keer om.

Windloze zwoelte

houdt bomen doodloom en toch

weet ik hen groeien.



Arthur  Verthé

.



VRIJHEID

was vrijheid een woord als
appelmoes, kanarie of meander,
gebak, slaolie, salamander

had het tanden zoals
een dreumes, leeuw of hekwerk
of een bast bij een berk,
kastanje of een eik

kon vrijheid praten zoals
robots, mensen, televisiehelden
of erger nog, kon het schelden
als pubers of bejaarden

dan was vrijheid een ding
dat kon je dan kopen, maken
of er een reisje naar boeken

maar vrijheid is niet van letters
of van hout,
het schreeuwt niet,
blaat niet
bijt niet

Vrijheid is een daad.

Bedelaars zijn niet jaloers op

miljonairs, maarwel op andere

bedelaars die meer ophalen dan

zijzelf doen.



Bertrand  Russell

PENDULUM

De minuten tikken als
slakken de tijd verder,
slagen van 1 rondje of
60 seconden
tussenruimte van niets
dat vooruit wil gaan

en dan weer barstend veel
met in elke tik
twee tijdloze
gedachten

Er is geen kwaad dat altijd

duurt, en evenmin geen goed dat

nooit eindigt.



Nelson  Mandela

.




Gedicht over vriendschap

We waren kameraden
speelden altijd samen
Onafscheidelijken
alwaar we ook kwamen

Verstrengeld waren ze
onze jonge jaren
Onvergeet’lijk zoals
al die dagen waren

Toen we ouder werden
zijn we dat verloren
vonden nieuwe vrienden
meisjes gingen bekoren

Vriendschap is een illusie
werd er eens gezongen
want welke vriendschap heeft
de afstand bedwongen

Maar in zware tijden
was je daar opeens weer
Toen heb ik begrepen
onze vriendschap is meer

Verwacht niet van anderen jou

iets te geven waarvan je zelf niet

bereid zou zijn afstand te doen.