Dank woord voor alle bloggers vanwege Herman coppens
Titel: Dank lieve WirWar
Reactie:
Dank je wel weer voor de eer om opgenomen te worden in jouw veelzeggend blog, ook dank aan al je lieve bezoekers voor de attentievolle reacties die ook naar mij toe waren gericht. Door omstandigheden door velen gekend is het op blog bezoek gaan bij al mijn lieve vrienden op dit moment voor mij zeer moeilijk. Langst deze weg laat ik wel graag weten dat ik er wel zo snel mogelijk werk van maak. Warme knuffelgroetjes voor jou en onze gedeelde blogmaatjes, Herman.EVEN TUSSENDOORIn boekvorm ISBN-nummer 978-90-79033-13-3.Graag informatie? Lees de lichtkrant op mijn blog of Mail me via mijn blog.==> <== Klik op mijn neus om gedichten of reacties te lezen of om zelf iets te schrijven in mijn gastenboek via de link onderaan elk gedicht. Hopelijk tot heel in het kort op jullie blogje, Herman.
Zo kwijt als dood mag je niet gaan. Hoe ruim ik op als ik niet eens kan bellen, vragen of je onze foto nog wel wil? Dan blijft het eeuwig stil in huis en ben je niet eens weg, maar dood. Nee, als ik je verlies, dan hoop ik dat ik op mijn zakken sla, een poosje zoek en dan ineens bedenk dat jij allang gevonden bent door wie je liever ziet. Dan zal ik kunnen rusten. Anders niet.
Dit is de tango van het blote kontje Dit is de tango van het poedelnaakte strand Mevrouw de Wit is net zo poedel als d'r hondje Hier in het grote, blote hemelbed van zand Zo is de trend: we halen alles naar beneden Met deze tango van het progressieve niets O, het is een grote zegen Want we zijn de stof ontstegen Met de blote piemel op de waterfiets
Dit is de tango van het blote kontje Alweer een doorbraak met een positief geluid Hier is geen sprake van een borstrok of een bontje Ze zeggen: "Uit is goed voor u ,dus alles uit" Je weet als leek niet waar je 't eerste naar moet kijken Je ziet zo veel en ook zo weinig langs je gaan Bodybuilders en hansworsten En diverse damesborsten Kijken je met grote, roze ogen aan
Dit is de tango van het blote kontje We gaan weer kontjesmaat terug naar de natuur Het blote leven, dat is zoeter dan een klontje Je staat zo open voor de ander, 't is zo puur En hier verkoop je niemand knollen voor citroenen Geen enkele bil is wit, maar bruin al wat je ziet Het hele lijf, maar dan ook het hele Zelfs de kleinste onderdelen En dat is toch een vooruitgang, vind je niet
Het valt me op dat billen op elkander lijken Vooral wanneer je ze wat langer kan bekijken Er zijn er bij die lijken uitgesproken geinig Er zijn er andere, die zeggen mij maar weinig Ik vind dat billen ook iets hebben van gezichten Je ziet meteen of ze neven zijn of nichten En ik zag 2 trieste billen in het water staan Van waarom komt hier nou nooit eens iemand aan
Ik ben niet kritisch, maar de meeste billen hangen Of ze hebben van die rare kreukels in de wangen Je hebt belegen billen en ook hele blitse En chagrijnige mensen hebben van die spitse
Maar Tante Sien en tante Nel en tante Nora Die hebben van die grote dozen van Pandora En ik zag een treurig dametje zielsalleen Toen ik dacht bij mezelf: "Verhip, die hep er geen"
Dit is de tango van het blote mensje Hij zoekt zichzelf en stapt pardoes uit zijn peignoir Zij draagt haar eigen borstjes, hij zijn eigen pensje Waar eerst een dassie zat, zit nu een plukkie haar We hebben afgerekend met een vroom verleden Hier lopen mensen als herboren kinderen rond En je voelt je zoveel vrijer En je voelt je zoveel blijer En die blijheid zit hem in die blote
AUTEUR : Alie Hoogenboezem de Vries Welke maat.....
.
WELKE MAAT...
hij zei: "Niet al te groot" Ze vormde met haar hand een bol "Zo groot als een meloen?" "Nee mevrouw, ze moet met heel wat minder doen" "Wellicht de grootte van een appel, of kleiner nog, een peer?" De man zuchtte diep en zei "Nee, was het maar wat meer" Verbaasd vroeg de verkoopster "Is het dan de grootte van een ei?" "Ja, dat is het bijna, maar dan wel gebakken" zei hij erbij
dertig was ik (in 1963 was ik niet lelijk) de vrouw die me fotografeerde zei: nu moet je aan mij denken ontspan je lippen
een gescheiden vrouw met vier aardige katten maar even dominerend als mijn Duitse hospita dus hield ik flink afstand
ze had een donkere kamer waarin ze mij heeft ontwikkeld zelfs uitvergroot (later ingelijst hoelang heb ik op haar buffet gestaan? wat heeft ze ernaar starende gedaan?)
onlangs toonde ik iemand die foto hij vroeg: is dat je zoon?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
