. .
MOEDERS
Harten onbeschrijflijk groot,
elfenfeeën van kindersnood,
steeds vergevend en vergetend,
ongedwongen, graag geketend.
In de prilste vroegte van de dag,
bij nacht bereikbaar met een lach,
zichzelf wegcijferend in de weer,
steeds klaarstaand keer op keer.
Uitzonderlijk soepel in flexibiliteit,
niet denkend, handelen hun realiteit,
tovenaars in handelingen op een dag,
engelen voor wie ze als moeders zag.
Met de toelating van de auteur: Hermans Coppens Bedankt Herman en Mieke
|