Er zijn drie soorten mensen: zij die vol

vertrouwen hun mouwen opstropen en

erin duiken; zij die hun neus in de lucht

steken en zich omdraaien, en zij die

helemaal niets doen.

.
.





Enfant de Boheme

Ik had juist vriendschap gesloten
met de wolken, broederschap met de regen
gedronken en me verzoend
met een leven van herfstige kleur

toen als een allang niet meer verwachte gast
stralend en majesteitelijk, sierlijk
als een oosterse danser, de zon
lachend in het strijdperk trad

sindsdien beijver ik mij onophoudelijk
bossen rozen te kopen en te kussen
en langzaam rood wordend
de zon het hof te maken

en als de wind de komende herfst
mij aanklaagt en de regen mij huilerig
van ontrouw beticht, dan pak ik mijn koffer
en vertrek met de noorderzon.

 

In de onwetendheid kan men

volmaakt gelukkig zijn.



Ward Ruyslinck

 ..

 

            Geven en nemen

 

            

 

            Je noemt me je allerliefste

 

            al is het, dat ik je vaak plaag.

 

            Maar als we ergens toekomen

 

            neem ik je jas, schuif een

 

            stoel voor je aan.

 

            

 

            En wat later, bij het gaan,

 

            hou jij de deur open tot

 

            opperste verbazing alom.

 

            Maar misschien begrijpt

 

            men het niet, al is het echt

 

            niet zo moeilijk.

 

            

 

            Liefde is uiteindelijk altijd

 

            al geweest, zoiets als,

 

            een beetje werken aan.

 

Wanneer je nagaat wat nu

eigenlijk de kern is van het

begrip ' succes hebben'

zul je ontdekken dat dat niets

anders is dan afmaken waar je

aan begonnen bent.




E.W. Nichol

.




Ongrijpbaar

 

Ik stijg,

de ogen gesloten,

onbeheerst, zacht tollend.

 

De gedachten aan haar stapelen zich op.

Vergeefs rukken anderen ze van elkaar.

Ze blijven rond mij zweven.

Om toch terug te keren.

 

Mijn handen vinden plots haar lichaam,

zacht, teder, rond -

het wordt groter, slanker, ijler.

Ik voel me nietig klein.

 

Ik kruip weg in haar handpalm.

Ze glimlacht.

Ze verlamt mijn denken.

Mijn hersens tollen rond, waanzinnig.

 

Ze lacht, schaterend.

Een tik van haar vinger.

Ik val,

dieper, lager,

in een zwart gat,

onbereikbaar voor licht en duisternis.

 

Ze verdwijnt,

sierlijk wegzwevend tussen de nevelen der tijd,

tot een stip.

 

Die plots met razende snelheid op mij afkomt,

als een ZON

De wereld is vol welwillende mensen, sommigen

welwillend om de wereld te verbeteren

en de rest welwillend om achterover te

leunen en hen het werk te laten doen.

.



Nachtwinkel - 2 uur

De stille Indiër aan de kassa

heeft ogen die altijd elders staan

In de rekken alle dingen die

onmisbaar lijken na een uur of tien

Elke zonde en genot is hier

flagrant op mijn appèl

zakken vraatzucht, een doos onkuisheid

en absintheïsme in flessen ingeblikt

Voor mij staat een voetbalshirtje

bulkend van ongelikt primaat

Een blonde bilspleetballerina

toont ongewild haar grand écart

De Indiër glimlacht tenslotte bladgoud

als ik onwillig van mijn zweetgeld scheid

want zijn vrouw is - net als alle chips hier -

al enkele weken overtijd

We hebben allemaal problemen

waar we mee om moeten gaan,

niemand leidt een probleemloos

leven, maar het maakt alle verschil

op welke manier we met deze

problemen omgaan.

.
.





Inventaris

 

Ik kan je bekijken

Aanraken, verliezen.

Je benoemen met mijn klieren

Je leefbaar houden.

 

Ik kan je bedriegen

In diepe kamers.

Je ledematen plunderen,

Opschrijven. Lenig houden.

 

Ik kan je bevriezen

Van kop tot teen:

Je toevertrouwen

Aan een vroegere eeuw.

 

Ik kan je begraven

In het laatste omhulsel

Dat om mij blijft

Jij, geschilderde geliefde

 

Ik zeg je,

Ik kan je niet teruggeven

Niet aan jou. Niet aan mij

Je was immers nooit van mij.

 

Wie één oog heeft, zal God niet

danken tot hij een blinde

heeft ontmoet.





Toucouleur

Vrijdagavond

 

 

 

2 paar voeten op de bank

 

de jouwe tussen die van mij

 

het weekend voor ons uitgestrekt

 

je twijfelt tussen moe en blij

 

 

 

ik hou van die laatste uren van de week

 

wanneer alles mag en niets nog moet

 

wanneer de klok me niet meer voortjaagt

 

maar me alleen nog lachen doet

 

 

 

en wat zullen we morgen doen?

 

verover ik de wereld of jij mijn hart?

 

graven we ons in tussen de lakens

 

of halen we nog de vroege markt?

 

 

 

ik hou van de pauze tussen twee stille woorden

 

van het punt aan het einde van een zin

 

net zoals een weekend

 

een einde en toch een begin

 

(11-06-2002)

Als we blijven vasthouden

aan haat, woede, pijn en verdriet,

zal de liefde ons voorbij lopen

of zullen we er geen

energie meer voor hebben.

.


Keuken

 

Het aanrecht is leeg op je schaduw na.

Geen kruimel die de bestemming verraadt:

je bent zoek. Zelfs de kraan hangt halfstok.

 

Afwas is de verleden tijd van af zijn.

Ook het fornuis is al maanden stuk.

Dat treft. Wie achterblijft, eet rouwkost.

 

De liefde die je zoekt

is soms zo dichtbij

dat de ogen haar niet

kunnen zien. Laat

het zoeken dus maar

aan je hart over.

.


PAMPERS

Ze ruiken fris, vers uit de doos,

je zou er zo in bijten

maar nee, ze zijn niet om te eten,

ze dienen om te sch...

Het is veel beter om een beetje te

begrijpen, dan om een heleboel

verkeerd te begrijpen.

.




Tegen ‘t hemelsblauw

Kijk zei ze, de zee en de zon

en ginds, tegen het hemelsblauw, dat iele

bootje op de rand van de wereld zo mooi

mijn blik viel overboord de diepte in, strandde

onweerstaanbaar bij haar bevallige dijen

uitdagend wiegde ze wat heen en weer

alsof ze weten wou welke

aanblik ik nu wel de mooiste vond

kijk zei ik, de zee en de zon

en ginds dat iele bootje zo onbeweeglijk

mooi alsof het eeuwig blijven kon

maar hier, vandaag, tegen ‘t hemelblauw

dat heen en weer wiegen van jou,

niets is me liever mooi dan jij.

Het leven is een droom,

maar dromen is geen leven.




Constantijn Huygens

.



Het bierviltje


schrijf eens alles op een bierviltje 

zei ze in 't café

trek een streep in 't midden

en

zet links je goede kanten

en

rechts je slechte kanten

 

ze heette liliane

en was een kritische vrouw

dus deed ik maar wat

 

er stond veel op het spel

zoals:

een kus

misschien wel een nacht liefde

of samen een appartement zoeken

 

de linkerkant was gauw gevuld

maar rechts bleef leeg

alsof ik

de perfectie zelf was

 

dus schreef ik een hoop onzin op

maar, achteraf,

na al die tijd

bleek veel ervan te kloppen

 

misschien

heeft iedereen wel

net als ik

zo'n lege rechterkant