Ik ben Luc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam papa van Bavo.
Ik ben een man en woon in Antwerpen () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 16/05/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: TV kijken, reizen met mobilhome, kruiswoordraadsels.
wat ben ik toch een mooie jongen !
op wandeling in Lilloo
Dit is Mieke Mieke heeft o.a. CVS Klik op haar foto om haar zeer mooie blog te bewonderen !
Lieve vriendjes, Weer een nieuwe dag, vandaag reeds 1 december, en morgen ben ik 10 maan- den oud. Dan ben ik reeds 5 maanden in mijn nieuwe tehuis ! Zoals beloofd ga ik jullie nu eens vertellen wanneer ik helemaal alleen thuis ge- bleven ben:
Ik was 7 maanden en mama wou toch wel eens samen met de papa enkele bood- schappen doen waar helaas geen hondjes binnenmochten (tot die tijd was ik altijd mee geweest) Zo gezegd zo gedaan: mijn mand werd van de slaapkamer naar den bureau gebracht en al de nodige dingen die voor mij zo interessant waren en nog altijd zijn, werden netjes opge- borgen of weggezet. Ziezo zei mama en nu moet jij een brave jongen zijn. Na nog een koekje, waren ze weg. Hond, hond, hond toch! wat was ik verdrietig, helemaal alleen ... stel je voor en zonder iets waarop ik eens duchtig mijn verdriet, dat algauw omsloeg in een soort van hondewoede, kon op uitleven. Wat moest ik doen? Haha ik had het ge- vonden: de deur. Duchtig begon ik aan de zijkant van de deur en ja ik had geluk: met mijn pootjes kon ik stukjes hout van de deur afhalen en die lekker kapotbijten, ook vond ik het niet meer dan normaal om mijn frustatie nog meer te uiten, dan een lekkere grote plas te pissen, voila dat zou hun wel leren om mij alleen te laten ! Toen mama en papa een 2tal uurtjes later binnenkwamen was de schade gebeurd. Mama zei : ja nu kan hij niet meer gestraft worden want dat is nu te laat en de schade is toch gebeurt.
De volgende keer toen ik alleen moest thuisblijven vond de mama een goed al- ternatief (die dacht ook dat ze slim was op dat moment!) weet je, zei ze tegen de papa ik ga die deur een beetje met bruine zeep insmeren, als Bavo dat dan ruikt gaat hij wel van de deur afblijven. Dit belette mij echter niet om zoals de vorige keer lekker met mijn poten de deur te bepotelen en te likken. De vloer stond dan ook vol met zeeppootjes: das niks zei mama toen ze thuiskwamen, hoef ik alleen maar water te gebruiken want de zeep is er al !! Mama was toch wel eventjes bang dat ik blaaskens zou kakken maar zuchtte opge- lucht toen ik s'anderendaags een even flinke en dikke worst neerlegde zoals voorheen.
Nu heb ik een hondenbench en als mama en papa eens weggaan, ga ik in mijn hon- denbench maar gelukkig gebeurt dit niet zo dikwijls. Morgen verder nieuws Dikke knuffelpoten van jullie vriend Bavo .
Gisteren vertelde ik jullie dat er bezoek kwam en dat de mama 3 taarten had mee- gebracht. Toen de vriendinnen van mama er waren was ik héél braaf en kreeg ik weeral te horen dat ik zo'n mooie hond was! Dit alles streelt natuurlijk geweldig mijn ego zodanig dat ik een beetje overmoedig wordt en mezelf een hele piet vind en kijk dan wat er gebeurt: na eerst met de twee lieve madammen, mama en papa een stukje taart te hebben gegeten was het tijd voor mijn dagelijkse parkwandeling. Toen ik terug thuis kwam zagen mijn poten en mijn buik zo zwart als kak en moest ik onmiddellijk in bad. De twee lieve madammen waren er nog altijd en mama had de rest van de taarten op de keukentafel gezet. De conversatie in het salon werd druk voortgezet en onder de nietsvermoedende 8 paar ogen, trok ik mij stilletjes terug naar de keuken waar de rest van het lekkers zo maar op de keukentafel op mij te wachten stond. Mmmmm....aniù lekker. Demonstratief kwam ik met het karton van onder de taart terug naar binnen, waarop mama zei: deugniet waar hebt ge dat nu weer vandaan, niets vermoedend dat de daarop gelegen taart al lang in mijn maag verdwenen was. Toen de bezoekers wegwaren en mama opruimde, zei ze tegen papa: heb jij de rest van de taart weggezegd? die daarop nee schudde met zijn hoofd en naar de grond wees waar er duidelijk nog taartsporenpoten stonden. Ja, wat kon mama nu nog zeggen... enkel maar: jongen, jongen toch wat moet ik met je aanvangen, nu krijg jij vanavond geen etenspot meer! Vond ik echt niet zo erg, want de taart had mij bijzonder goed gesmaakt véél beter dan mijn crockjes met vlees. Ik heb dan ook de rest van de avond lekker nagenoten van de lange parkwan- deling en de stukken taart en met mijn poten in de lucht heb ik gemaft dat het een lust was...... dromend van nog véél meer taart
Tot morgen dikke poten ook voor mijn blog vriend Taibo
Hello collegaatjes Ik heb vanmorgen weer eens flink den deugniet uitgehangen. Normaal wou ik jullie vertellen over de eerste maal dat ik alleen thuis was maar dat zal ik dan maar morgen doen, want vandaag staat mijn hondenkop er niet zo naar. Ik ben nu wel een beetje verdrietig want ik ben wel een beetje stout geweest: terwijl mama boodschappen was gaan doen en ik lekker met papa alleen was (papa is veel minder streng dan mama) ben ik weer eens lekker op het grote bed gekropen en heb mama's kleine houten beeldje van oostenrijk dat ze al jaren heeft, van het kastje ge- nomen. Het begon met lekker snuffelen, likken en dat vond ik zo zalig dat ik er maar direkt enkele stukken heb uitgebeten... met alle gevolgen natuurlijk. Toen mama thuis kwam heeft de papa het hele verhaal verteld maar ze was eigenlijk niet boos. Ze zei dat wanneer papa in bad ging hij de deur van de slaapkamer moest toedoen, wat die natuurlijk weeral vergeten was (of weeral eens niet geluisterd had naar mama maar zoals ik jullie al verteld heb, luistert de papa altijd maar met een half oor naar de mama. Wat ze daar nu weeral meer bedoeld met dat half oor dat versta ik ook niet... maar ze zei dat het dus eigenlijk papa zijn schuld was en streelde over mijn koppie. Wat ze wel tegen me zei: dat is niet flink jongen en daarom krijg je maar een half snoepje (als mama boodschappen doet en ze komt terug krijg ik altijd een grote hondekoek) Spijtig wat ze had ook juist koekjes meegebracht om in mijn bal te steken waar ik dan lekker mee kan spelen en de koekjes vallen er dan uit. Die zijn dan voor later zei ze, terwijl ze de koekjes in de kast stopte. Had ik weeral brute pech, maar.... ze heeft ook 3 taarten meegebracht want deze namiddag komt er bezoek en ik ben zeker dat ik dan wel een stukje taart krijg! hihi zo komt toch nog alles goed. Tot morgen dikke poten
Hier ben ik dan weer. Ja gisteren heb ik niets kunnen schrijven want de mama had zelf de computer nodig want ze moest daar allerlei dingen in opschrijven en uitproberen weet ik veel.. Toen ik dan ook vroeg om naar mijn vriendjes te schrijven, zei ze: nee jongen vandaag niet, nu is het de mama haar beurt. Maar vandaag ben ik terug op post. Ik ben gisteren naar het groot park geweest met mama, papa, Saskia (is de dochter van papa )en ons Kobeke die 2,5 jaar is. Die kleine ziet mij gaarne en roept altijd Bavoke, Bavoke maar dat graagzien is wel wederzijds, alhoewel dat moet ik eerlijk bekennen ik soms wel een beetje jaloers ben, want ik ben toch ook nog klein... Ik heb dan weer geravot in 't park en achteraf zijn we pannekoeken gaan eten, lekker lekker want ik krijg natuurlijk ook altijd een stukje.
Deze morgen was ik weer erg uitgelaten en heb ik wel tweemaal vanuit de zetel over de salontafel gelopen wat door de papa een luid geroep uitlokte. Pft vind ik wel flauw ik wou enkel maar eens kijken welk boekje ik het liefst zou nemen om op te knabbelen. Ik hou erg veel van het TV bladje, dat is niet zo groot en daar kan ik lekker stukjes afbijten en kapottrekken. Wat ik ook zalig vind zijn de salonkussens,jongens wat zijn die zacht en lekker om te knuffelen,te likken en omhoog te gooien;
Oh mama roept, ik met geborsteld worden... krijg ik achteraf altijd een lekker honden- koekje. Tot morgen lieve vriendjes, dan vertel ik jullie over mijn eerste maal dat ik helemaal thuis bleef.
Hier ben ik weer. Zoals ik jullie gisteren beloofd heb, zal ik eens vertellen hoe dat komt dat mama mij voor vele centjes kon verkopen:
een tweetal maanden geleden ben ik met mama en papa en de mobilhome naar Aken geweest. Daar we niet in het centrum stonden, ben ik wel 4 x met de bus meegereden naar 'stad .het was er wel druk maar er waren vele winkels (dat heeft mama graag )en ook vele cafés en eetgelegenheden (dat heeft dan weer de papa graag). Toen ik met mama voor een winkel van allerhande snoepgoed stond (mama snoept ook gaarne) en papa een beetje verder een bepaald ding aan het bestuderen was, kwamen er een duitse meneer en mevrouw aan. De meneer bleef onmiddellijk staan en scheen geweldig onder de indruk van mij. Hij mompelde steeds maar "schöner Hund" wat ik eigenlijk niet begreep, maar ik begreep wel dat het iets moois moest zijn , zo keek hij naar mij. De mama begon dadelijk een conversatie in het duits (wat ik absoluut niet verstond, maar nadien aan de papa in het nederlands vertaald werd zodat ik het dan wel kon begrijpen) Mama zei dat ik uit een dierenasiel kwam en reeds meer dan 3 maanden bij hen woon- de en dat ze slechts 104 euro voor mij betaald had (met al mijn spuitjes daar bij in- begrepen) maar dat ik normaal wel 750 euro kostte. De duitse meneer luisterde en zei steeds weer:schöner Hund en streelde mij over mijn kop. Hij zei dat hij mij wou kopen waarop de mama heftig reageerde en nee schudde. De man ging verder en bood 1500 euro, stel je zo iets voor. Mama antwoordde dat ik niet wegging en gaf hem de raad zelf een hond te kopen, waarop hij laconiek antwoordde: IK WIL deze hond. Zijn vrouw zei: ja wat kun je daar nu aan doen: dass ist Liebe auf erstem Blick!!
Zo dat was het verhaal, ben ik eventjes blij dat ik nog altijd bij mijn lieve mama en papa ben, anders had ik nog duits moeten leren en moeten luisteren in het nederlands vind ik nu al moeilijk genoeg!
Ga nu nog wat rusten want ga straks met mama en papa naar verjaardagsfeestje. Hoop dat er veel taart is.....
Lieve vriendjes, Hier ben ik weer. Jullie zullen wel een beetje verbaasd zijn over mijn onderwerp, maar dat zit zo: was deze morgen weer extra vinnig en uitgelaten. Toen ik terug kwam van mijn dagelijks ochtendwandelingetje, was het tijd voor het ontbijt. Papa en mama aten pistoleetjes met kaas en paté. Van mama krijg ik 's morgens altijd maar alleen een stukje hesp en ook een beetjes crockjes, geen brood, want dat kan mijn hondenmaagje niet zo goed ver- teren. Soms durf ik wel eens bedelen aan tafel (mag ook weeral niet volgens het "hondenprogramma".) Door mijn smekende blikken kreeg ik van papa enkele stukjes pistolet met paté, wat door de mama volledig afgekeurd werd en ze zei dat papa nooit luisterde en dat ik zou moeten overgeven (onder ons gezegd het gebeurt wel eens meer dat papa niet luistert naar mama en misschien ook wel vice versa?) Oh ramp, wat ze voorspelde was waar: ik heb dan ook 2 hoopjes met geknauwd brood achtergelaten op het tapijt die papa dan maar opgekuist heeft en zei dat hij het nu nooit meer zou doen, ik bedoel niet het opkuisen maar het geven van stukjes brood 'smorgens.
Om de deugnieterij van mij nog een beetje op te drijven ben ik dan heel stilletjes op de zetel gekropen en ocharme de mama dacht dat ik echt ziek was, want toen ze kwam om mij te borstelen, was ik viel stiller dan anders. Tot opeens papa terug kwam vanuit de kelder en ik mijn "komedie" niet langer kon volhouden. Zot en opgewonden begon ik weer rond te dollen en mama's nieuwe boek van de salontafel te halen en er mee rond te springen.
Mama was absoluut niet kwaad maar zei dat ze me zo toch liever had dan wanneer ik ziek was en ze zei ook dat ik een echte "komediant" was en maar in een film moest gaan spelen. Dit laatste zie IK dan weer niet zo goed zitten, alhoewel.. ..als ze me moesten vragen om James Bond te spelen dan wel. Zie je me daar al zitten in een knalrode auto omringd door de schoonste "teven"? Want tenslotte ben ik wel ne mooie jongen (iedereen zegt het) en mama heeft me al eens kunnen ver- kopen voor veel centjes, wat ze natuurlijk niet gedaan heeft, anders zou ik hier niet meer aan mijn computer zitten en jullie alles kunnen vertellen. Morgen vertel ik jullie daar alles over. Daaaaaaaaaaaaaaaaaaag Bavo
Vandaag reeds vroeg wakker (half zeven). Mama en papa sliepen nog maar daar kwam vlug verandering in. Vanuit mijn mand stilletjes vanachter op het bed (volgens de boekskes en ge weet wel dat hondenprogramma MAG dat allemaal niet, maar de mama zegt altijd: ik vind dat ze toch nogal streng zijn en terwijl krapt ze eens achter mijn oren en over mijnen kop wat ik zalig vind. Mama zegt ook dat ik al véél véél braver ben gewor den (jongens mijn staart gaat naar omhoog van plezier als ik dit schrijf) en ze zegt ook dat ik met mijn gat in de boter gevallen ben. Wat ze daar nu weer mee bedoelt dat weet ik ook niet. Ben vanmorgen dan ook al vroeg met papa buitengeweest om mij van mijn dagelijkse zorgen te ontlasten, en ditmaal (omdat het vandaag niet regende) zonder die plastieken vod die ze me aandoen als het regent. Pft... wat kan mij dat eigenlijk schelen dat mijn lijfje en mijn poten nat worden, want ik doe niets liever dan in de plassen lopen. Wat ook zalig is, maar dat gebeurt niet alle dagen, is dat ik een afgeknauwd stuk tutterfrut (wie dat nie kent dat is chewing gum) vind waar dat ik dan verder kan op zabberen en bijten totdat ze het zien want dan begint het spel: dan is het van foei Bavo wat zijt ge nu weer aan 't eten etc. Ik geef dat nie graag af maar uiteindelijk als ik er dan toch op de een of andere manier meebinnen geraakt zijn, ga ik door mijn poten wanneer ik een stukje vlees krijg en wanneer mama zegt: flinke jongen, brave jongen.
Helà ik wordt geroepen, mag mee naar buiten naar de ziekenkas of zoiets in den aard.... Tot morgen vriendjes Dikke poot , ook voor jou Taibo mijnen blog vriend!
Dag lieve vriendjes, Hier ben ik weer, wat later dan anders maar vandaag heb ik wel tot 9 uur gemaft. Gisteren namiddag ben ik met mama en papa naar vrienden in Herentals geweest. Wat was me dat : ik was nog maar juist binnen of ik maakte reeds kennis met Bobke. Bobke is een yorkshire hond van 9 jaar, een jongen. Het klikte meteen tussen ons. Ik heb dan heel de middag en avond wel tot 12 uur 's nachts met Bobke gespeeld en geravot. De poes van 15 jaar was er ook maar die had ik de eerste 4 uur niet eens bemerkt. Ze lag verscholen in een hoekje van de zetel en hield zich muisstil om naar ons gekke kuren te kijken. Ik was dan ook verrast toen ik samen met Bobke op de zetel belandde, en recht in de ogen van Minou keek. Maar dat viel noch bij mij noch bij Minou in goede aarde. Met haar staart rechtomhoog vloog ze met een grote sprong de kamer uit, ik er natuurlijk achterna tot ze ergens achter een gordijn verdween. Eerlijk gezegd ik heb het niet zo erg met poezen. Met Bobke spelen was veel plezanter zo plezant dat ik wanneer mijn etensbak naar beneden kwam, ik niet meer te stuiten was en al mijn crockjes door de kamer vlogen. Ik sliep reeds in de auto en toen we thuis kwamen moest mama niet eens zeggen Bavo mand, want op dat openblik was mijn mand het zaligste bed dat ik kon bedenken.
Morgen vertel ik terug van mijn vroegere guitenstreken.
Nog een plezierige dag Lieve knuffelpoten en likjes van jullie vriendeje Bavo
Goede middag hondencollega's was deze morgen reeds vroeg wakker, om half zeven al want er kwam een verhuiswagen en de papa moest zijnen auto en mobilhome verzetten. Heb eigenlijk nog altijd vaak want deze nacht heb ik 2 rare dromen gehad waarvan ik wakker werd. Ik ben dan maar dadelijk op het groot bed gesprongen om dit aan mama en papa te vertellen, maar daar waren ze precies niet zo blij mee, want de mama riep: Bavo mand... en nu weet ik niet meer wat ik gedroomd heb... Nu dit alles ter zake, ik ga verder met mijn vroegere lotgevallen: in het begin (denk ik toch) zei mama dat ik wel een lieve maar een dominante hond was waar ze veel werk mee had. Ik had ook weinig zin om te luisteren en wanneer ik de kans kreeg, nam ik bezit van sloefen, boekskes, kussens en nog andere voor mij heel leuke dingen waar ik ongelooflijk kon op kauwen... met alle gevolgen van dien... Mama zegt ook dat ze soms wel streng moet zijn, want papa geeft mij veel te veel toe: ik klauter lekker op zijn schoot en begin dan aan de mouwen van zijn hemd te trekken. Papa zegt dan foei Bavo maar onder ons gezegd lieve collega's trek ik me daar weinig van aan, totdat de mama verschijnt. Wat die nu weer heeft uitgevonden: een metalen doosje gevuld met centjes en wanneer ik iets ondeugend doe, dan zegt ze "mama neemt doos" en dat heb ik niet zo graag want als de doos naast mij valt dan maakt dit wel lawaai en daar hou ik niet zo van. Ik denk dat ze al die rare dingen van het internet gehaald heeft en ze heeft (volgens mij) ook veel te veel gezien naar dat stomme dierenprogramma, den hondenfluiste- raar of zoiets. ok voor vandaag, tot morgen dikke knuffelpoten
Lieve vrienden, zoals beloofd , hierna nog wat geschrijf over mijn lotservaringen: Mijn tehuis is een niet al te groot appartement, spijtig genoeg zonder tuin. Maar dat hindert mij niet want bijna dagelijks, ttz. als het niet te hard regent of slijk is, gaan we naar het parkje vlak achter ons huis, maar het liefst van al ga ik naar het grote park, waar ik, als er geen mensen of "collega's" in de buurt zijn, vrij mag rondlopen. Zaaaalig !!! Maar ik wordt daar wel moe en dorstig van en de mama heeft dan een plastiekflesje bij en wanneer ze daar op knijpt komt er water te voorschijn in een bakje. Soms heb ik nog helemaal geen dorst en dan zegt de mama: "stomme hond" en giet het water terug in de fles. Ik denk dus dat water véél geld kost..
Moet ik toch niet drinken als ik geen dorst heb, wat is me dat nu!
Oei ik ga met papa buiten, heb dus nu geen tijd meer, morgen meer knuffelpoot voor jullie
Toen ik 5 maanden jong was zat ik reeds in het dierenasiel, hoe ik daar precies gekomen ben, kan ik mij niet meer herinneren... ik zat daar niet alleen in mijn hok, nee er was ook nog een klein mormel dat Eros noemde en nog een zeer oud rakkertje. Op een dag stonden daar 2 mensen voor het hok. Mijn staart kwispelde van ongeduld en met mijn voorpoten tegen de tralies probeerde ik hun aandacht te trekken . Maar inplaats van mij kozen ze voor het kleine mormel... Staart en poten van verdriet naar beneden... Maar wat was dat nu? Ineens werd het kleine mormel terug in het hok gezet (als ik het goe verstaan had met mijn hondenoren was het kleine mormel reeds verpatst) en kozen ze voor mij.. Mijn naam was Babo maar dat vonden mijn nieuwe meesters maar niks en daarom noemden ze me Bavo, nee niet Bavo Claes dat is diene vent van de TV, maar enkel Bavo. Is wel een grappige naam vind ik maar "what's in a name"? Wat ik ook raar vond was dat mijn nieuwe meesters zich niet "tvrouwke" en "baasje" noemden maar wel mama en papa .... stel je voor ik ben toch geen baby maar een puppy?
Ik ben nu reeds 5 maanden in mijn nieuwe tehuis en heb reeds leuke maar ook minder leuke dingen beleefd, maar daar vertel ik jullie nog alles over.
Het is nu tijd dat ik in mijn mand kruip en een beetje ga maffen. Dikke nachtpoot.
Ik ben Anny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mama van Bavo.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/08/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: woninginrichting, quilten, lezen, TV kijken, sudoku, etc..
Ik ben Luc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam papa van Bavo.
Lieve vriendjes,
Ik aan de computer
Lieve vriendjes,
Ik ben Anny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mama van Bavo.
