Ik ben Luc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam papa van Bavo.
Ik ben een man en woon in Antwerpen () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 16/05/1945 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: TV kijken, reizen met mobilhome, kruiswoordraadsels.
wat ben ik toch een mooie jongen !
op wandeling in Lilloo
Dit is Mieke Mieke heeft o.a. CVS Klik op haar foto om haar zeer mooie blog te bewonderen !
Hallo mijn lieve vriendjes en mijn lieve blogvriend Taiboke,
Eindelijk kan ik weer een beetje aan mijn computer zitten en wat vertellen: de mama en de papa waren deze morgen al vroeg op want ze brachten vandaag een nieuwe koelkast. Zo een speciale een gein..... verdorig weet het woord niet meer roep even de mama..... een geintegreerde dat is een moeilijk woord voor een inbouwijskast.. Jongens wat was dat voor een rommel: alles moest uit te keuken, stoelen, tafel enz. heel het kot stond overhoop. Ja zei de mama en wanneer ze nu bellen dan moet jij in de bench want er komen 2 meneren en die moeten dat allemaal plaatsen. Ik was natuurlijk weer heel nieuwsgierig want als mama normaal de ijskast openmaakt dan zitten er van alle lekkere dingen in, zoals o.a mijn kippe- boutjes die ik 's avonds bij mijn crockjes krijg. Maar nu stond dat rare ding open en heb ik er eens lekker mijn kop ingestoken om te zien waar al dat lekkers ge bleven was... Ja Bavo zei de mama nu is alles op hé, maar straks komt er een nieuwe en dan zitten jouw boutjes er weer lekker in... als dat maar waar is....ben eens benieuwd ....
Taiboke ben héél héél blij dat ge mij punten gegeven hebt en ik ga dat dadelijk ook doen, want als hondevrienden onder elkaar moeten we mekaar door DIK en dun steunen hé jongen, want we hebben het soms als zo moeilijk in die grotemensen wereld. Ik ben gisteren , zoals elke zondag, naar Lier geweest. Daar woont de dochter van de mama en dan komen de kleinkinderen (zijn al groot) ook dikwijls langs. Vind ik wel plezant alleen.... ze hebben daar 2 poezen en wanneer ik binnen kom dan moet ik altijd direkt mijn terrein afbakenen door eens flink tegen den een of andere bloempot te pissen... wat natuurlijk niet altijd in goede aarde valt en papa dan zegt: deugniet da mag niet, maar ja Taibo gij zult dat wel begrijpen dat dit nodig is, ik kan mij toch niet op mijn kop laten zitten door 2 poezen hé?
Spijtig van de kerstmarkt gisteren dat er maar alleen jeneverkens waren. Hebt ge dat al geproefd? Misschien valt dat wel mee?
Dat was het voor vandaag lieve lieve hondezoentjes vooral voor mijn blogvriend Taibo
Dag lieve vriendjes, Jullie zullen mij wel gemist hebben of niet? Maar de mama moest veel bood-schappen doen en daarom was de computer niet aan en ik mocht niet alleen op de computer van mama. Laat die hond toch zei de papa maar de mama antwoordde dat ik anders weer deugnieterij zou uithalen waarop de papa zei: dien hond die doet nooit geen deugnieterij, die amuseert zich alleen maar!!
Wat de kerstfoto betreft die ik gisteren MOEST laten nemen, die zag ik weeral niet zitten: ik wil niet met een kerstmuts op mijn kop gefotografeerd worden, wat is dat nu weer voor iets belachelijks. Ik heb dan ook een aantal keren met mijn kop ge- schud zodat het rare ding in de geburen vloog en, ja juist.... ik had ze te pakken. Och laat maar zei de mama met die kerel is toch niets aan te vangen. Pfft, zal ik een beetje de kerstman gaan spelen, er lopen er al genoeg rond...
Uiteindelijk moest ik dan toch op de zetel gaan zitten met een rare struik naast mij met bollen daarin en nog andere dingen en onder geroep van de mama dat ik nergens mocht aankomen - want het was een héél mooi kerststuk, heb ik dan maar mijn goede wil getoond en eventjes blijven zitten waarmede de mama erg blij was en flinke hond, brave jongen zei. Tenslotte zie ik mama en papa toch héél héél graag en achteraf heb ik een grote hondekoek gekregen. Wel verdiend hé?
Hier ben ik dan weer: ja ik moest jullie nog vanalles vertellen over mijn uitstapje zondag naar Brasschaat. Ik had jullies reeds verteld dat de mama en de papa daar regelmatig gaan "housesitten". Ik denk wel dat dat rijke mensen zijn want die hebben ook nog een villa in Portugal en wanneer zij dan naar Portugal gaan, dan zijn wij in Brasschaat. Nu zondag was het maar een "vrienden"bezoekje. Mama en papa waren uitgenodigd op het avondeten en in de namiddag heb ik dan weer in de tuin kunnen ravotten. Laat hem maar doen zei de mama, hij moet morgen toch naar de kapper en dan kan hij nog eens goed spelen. Het is een heel grote tuin en er is ook een groot konijnenhok (waar ik spijtig genoeg niet in kan anders zou ik die beesten wel eens een paar van mijn kuren laten zien, konden ze ook eens lachen...) De konijnen hebben ook een naam: Fredje en Janneke, maar als ze mij zien aankomen, kruipen ze altijd in hun hok. Ik denk dat het twee bangschijters zijn... Er is ook een poes Moesti, maar zoals jullie wel weten moet ik niet veel van poezen hebben en vice versa (moeilijk woord hé heb ik geleerd van papa). Maar dit alles terzijde, jullie vragen zich nu wel af waarom dit artikel "dieetpillen" noemt. De madame van Brasschaat had haar mandje met dagelijke pilletjes, per ongeluk op de grond gezet en nu weten jullie al wat er gebeurd is: juist ja, ik heb dan rap een van de doosjes uit het mandje genomen en wou - zittend onder de salontafel - juist aan mijn 2de dieetpil beginnen, toen ik weeral eens betrapt werd. Tegenwoordig kan ik niets meer uitsteken of ze hebben het gezien.... Gelukkig ben ik weeral eens niet ziek geweest want ik vind dat wel raar inplaats van min- der te eten, heb ik een reuzenhonger gehad... ge ziet maar, ik denk dat het allemaal een beetje bedriegerij is...
Lieve hondenkusjes van jullie Bavoke
PS: speciaal voor Taibo Jongen ik heb je blog bekeken met je kerst foto's. Hond, hond, hond toch wat ben jij ook een mooie jongen! Ik zou ook zulke foto's willen maar ik vrees dat ik die kerst- sjaal rond mijn nek niet ga kunnen verdragen.... (te warm????) Dag Taibo, dag Celientje
Hier ben ik weer. Ik ben deze morgen al vroeg naar de kapper geweest, om half negen moesten wij er al zijn en de mama is mij om 12 uur terugkomen halen. Wat zijt gij nu voor nu schone jongen zei mama en ik wil mezelf niet al te veel in de belang- stelling plaatsen, maar ik vind mezelf ook een schone jongen, niet dat ik dat anders niet ben maar nu ben ik weeral eens gewassen en mijn haartjes en nageltjes zijn geknipt. Papa heeft dadelijk foto's genomen en die ga ik n u op mijn blogje zetten dan kunnen jullie zelf zien hoe ik er uitzie. Als er misschien een paar teefjes mij zien zitten, ze zijn altijd welkom hoor, wel vooraf een telefoontje aub, want ik ben wel een drukbezette jongen. Ziezo dat weten jullie dan ook weer.
Zoals ik jullie al verteld heb ben ik gisteren naar Brasschaat geweest, naar vrienden van mama en papa. Daar gaan we regelmatig naar toe want we gaan daar af en toe "housesitten". Dat vind ik wel héél plezierig want daar is een grote tuin waar ik kan in ravotten. Maar daar vertel ik jullie later nog wel meer van, want nu ben ik wel een beetje moe en moet ik dringend in mijn mand een dutje gaan doen.
PS: vergeten jullie niet naar mijn foto's te kijken ??
Lieve lieve knuffelpootjes ook voor mijn vriend Taibo en Celientje Bavoke
Hallo lieve vriendjes Hier is jullie computervriend Bavo weer. Ben ik eindelijk blij dat het niet meer regent, want gisteren moest ik weeral die plastieken "vod" aandoen met al die regen en dat heb ik niet zo graag. Maar de mama zegt: ja Bavoke dat moet want anders ben je veel te nat als ge binnen komt. Mijn parkwandeling is dan ook weeral in het water gevallen want ja die madam van den TV had gezegd: het is slecht weer, geen weer om een hond door te jagen en daar mama en papa altijd naar diene TV luisteren, ben ik dan ook niet naar het park geweest. Ik heb me dan ook gisteren duchtig verveeld en heb maar aan mijn kluifjes gebeten en met mijn Kerstman zonder kop en zonder piep gespeeld, want zoals jullie wel weten was dat stomme ding al na 2 uren kapot. Misschien moet ik wat aan mijn tanden laten doen of anders zijn die dingen niet sterk genoeg voor mijn tanden... ik denk ook niet dat ik direkt terug een nieuwe krijg want het schijnt dat die toch nogal wat centjes kosten... Maar ja vanmiddag ga ik mee naar de kerstmarkt in Lier en wie weet als ik héél braaf ben ???
Oh ja voor ik het vergeet, gisterenavond zijn 't ander vrouwtje en den anderen baas (dat is de zus en de schoonbroer van de mama) geweest en heb ik weer enkele papieren servetten van tafel kunnen pikken... ik ben dol op die gekleurde dingen maar spijtig genoeg werd ik weeral betrapt en werden de in stukken gebeten dingen van tussen mijn poten weggehaald. Dat is misschien de reden dat ik vanmorgen een beetje heb moeten overgeven... want mama zegt altijd: diene hond die fret altijd vanalles op. Of anders was het van de koekjes die ze bij de koffie gegeten hebben ...
Vandaag voel ik mij weer "hond"lekker en om te besluiten voor het weekend ga ik nog gauw een plezant gedichtje neercomputeren:
Soms...als je weent Ziet niemand je tranen... Soms...wanneer je triest bent Ziet niemand je pijn... Soms...wanneer je gelukkig bent Ziet niemand je glimlach...
Maar laat eens een scheet...
Nu moet ik er vlug vandoor want als mama ziet dat ik van die vieze gedichtjes schrijf krijg ik straks zeker niets van de kerstmarkt...
Hoi vriendjes, Hier is jullie dagelijke vriend Bavo weer. Nadat ik gisteren goed uitgeslapen was, had ik het weer erg druk. .. zo druk dat ik op een bepaald moment pardoes bovenop de keukentafel gesprongen ben om te kijken of er niets te pikken viel, want zoals jullie weten heb ik vorige week 2 dikke stukken taart van de keukentafel gepikt. Ha zo doe jij dat zei papa toen hij mij betrapte, waarvan ik zo schrok dat ik wild terug van de tafel sprong. Het was ook mijn beste dag niet want zoals jullie wel weten had ik de dag tevoren weer allerlei dingen en papierkens opgefret, zodat ik, na mijn dagelijkse wandeling, ineens , en dan nog wel op het tapijt in de hall, een flink hoopje kaka heb neergelegd. Hond, hond, hond, wat was ik beschaamd... Ja zei de mama, het is nie te verschieten, hij heeft weer vanalles opgegeten dat niet mocht. Papa was niet boos en zei : hij heeft het misschien een beetje in zijn darmen , ik zal het wel opkuisen.
Maar 'snamiddags was het plezierig dan ben ik met mama en papa naar een GROTE dierenwinkel geweest: jongens wat daar allemaal te vinden was. De mama heeft eten en koekjes gekocht en al iets voor mijn kerst denk ik, want ze deed heel geheimzinnig tegen de papa en moffelde rap iets weg in haar boodschappenmand. ..
Maar gisterenavond was het weer andere koek: was die kleine daar toch weer zeker. Ja zei mama Kobeke komt zijn Sinterklaas halen. Die kleine kreeg daar 2 grote dozen met speelgoed en manderijntjes... maar voor mij? niks ! Zou diene Sinterklaas dat nu weten dat ik in huis gekakt had ....
Dikke hondeknuffels van jullie vriend Bavo
PS: oh ja dat was ik vergeten : in de dierenwinkel had ik een piepkerstman gekregen maar zo'n dingen zijn eigenlijk niks sterk want na nog maar 2 uren intens kauwen was hij al kapot... spijtig.... .
Mama had het de laatste dagen zo druk dat ze vergeten was de computer op te zetten en zo heb ik nog altijd niets kunnen vertellen. Maar hier ben ik dan weer terug: deze morgen was ik weeral vroeg wakker, om half vijf al, ik had weer die vervelende droom over poezen die mij achternazaten zodat ik half slapend nog, pardoes op het grote bed sprong. Mama was natuurlijk dadelijk wakker en zei: naar je mand Bavo en vlug. Maar daar had ik weinig zin in totdat ze weer begon met: mama neemt doos! zoals jullie uit mijn vorige ervaringen hebben gelezen, weten jullie nu wel wat ik bedoel. Ik haat het woord doos en dit was dan ook genoeg om van het bed terug in mijn mand te kruipen waar ik braaf gebleven ben tot 7 u want dan vond ik dat het absoluut terug tijd was om weer op het bed te springen en iedereen vlug wakker te maken. Mama zegt dan altijd: gij zijt precies "va Stan". Va Stan was een of andere grootvader die 's morgens iederen uit zijn bed joeg en als iedereen wakker was, er terug in kroop.. Dat doe ik ook, nadat iedereen uit zijn bed is en ik mijn ochtendwandeling gedaan heb en mijn nodige stukjes vlees heb gegeten, krijg ik terug een geweldige vaak en kruip ergens in een hoekje, tot ik weer zin heb om te spelen.
Spijtig genoeg heb ik gisteren overdag weinig kunnen maffen, want die kleine was er weer: Kobeke (is de kleinzoon van de papa en is 2.5 jaar oud). een héél braaf ventje, volgens mama en papa maar ik zie diene kleine niet zo goed zitten: hij speelt met heel interessante dingen, zoals blokjes, piepende en krijsende auto's, boekskes en als ik dan wil meespelen moet ik alles teruggeven want dan is het weeral van: Bavo af dat is van Kobeke.. en dan ben ik wel verdrietig. Maar wanneer hij 's avonds weg is, ben ik dolgelukkig: ik heb gisterenavond wel 10x rond de tafel gehold en de kussens weggenomen en papierkens uit de papiermand ge- pikt en opgefret. Zo dat ik terug de nodige aandacht kreeg en mama zei: zotten hond, ge zijt weeral blij dat ons Kobeke weg is hé? Pasop ik zie die kleine wel graag en hij m:ij ook maar ik vind het maar niks dat ik niet met zijn speelgoed mag spelen terwijl hij tussendoor wel met MIJN been komt aandraven. Maar ja, het is ook nog maar een klein manneke hé en ik ben van 2 december AL 10 maanden !
Oei, ik hoor dat de tassen worden klaargezet voor het vieruurtje. Moet ik vlug bij zijn... Tot morgen Dikke knuffelpoten Bavo
Lieve vriendjes, Weer een nieuwe dag, vandaag reeds 1 december, en morgen ben ik 10 maan- den oud. Dan ben ik reeds 5 maanden in mijn nieuwe tehuis ! Zoals beloofd ga ik jullie nu eens vertellen wanneer ik helemaal alleen thuis ge- bleven ben:
Ik was 7 maanden en mama wou toch wel eens samen met de papa enkele bood- schappen doen waar helaas geen hondjes binnenmochten (tot die tijd was ik altijd mee geweest) Zo gezegd zo gedaan: mijn mand werd van de slaapkamer naar den bureau gebracht en al de nodige dingen die voor mij zo interessant waren en nog altijd zijn, werden netjes opge- borgen of weggezet. Ziezo zei mama en nu moet jij een brave jongen zijn. Na nog een koekje, waren ze weg. Hond, hond, hond toch! wat was ik verdrietig, helemaal alleen ... stel je voor en zonder iets waarop ik eens duchtig mijn verdriet, dat algauw omsloeg in een soort van hondewoede, kon op uitleven. Wat moest ik doen? Haha ik had het ge- vonden: de deur. Duchtig begon ik aan de zijkant van de deur en ja ik had geluk: met mijn pootjes kon ik stukjes hout van de deur afhalen en die lekker kapotbijten, ook vond ik het niet meer dan normaal om mijn frustatie nog meer te uiten, dan een lekkere grote plas te pissen, voila dat zou hun wel leren om mij alleen te laten ! Toen mama en papa een 2tal uurtjes later binnenkwamen was de schade gebeurd. Mama zei : ja nu kan hij niet meer gestraft worden want dat is nu te laat en de schade is toch gebeurt.
De volgende keer toen ik alleen moest thuisblijven vond de mama een goed al- ternatief (die dacht ook dat ze slim was op dat moment!) weet je, zei ze tegen de papa ik ga die deur een beetje met bruine zeep insmeren, als Bavo dat dan ruikt gaat hij wel van de deur afblijven. Dit belette mij echter niet om zoals de vorige keer lekker met mijn poten de deur te bepotelen en te likken. De vloer stond dan ook vol met zeeppootjes: das niks zei mama toen ze thuiskwamen, hoef ik alleen maar water te gebruiken want de zeep is er al !! Mama was toch wel eventjes bang dat ik blaaskens zou kakken maar zuchtte opge- lucht toen ik s'anderendaags een even flinke en dikke worst neerlegde zoals voorheen.
Nu heb ik een hondenbench en als mama en papa eens weggaan, ga ik in mijn hon- denbench maar gelukkig gebeurt dit niet zo dikwijls. Morgen verder nieuws Dikke knuffelpoten van jullie vriend Bavo .
Gisteren vertelde ik jullie dat er bezoek kwam en dat de mama 3 taarten had mee- gebracht. Toen de vriendinnen van mama er waren was ik héél braaf en kreeg ik weeral te horen dat ik zo'n mooie hond was! Dit alles streelt natuurlijk geweldig mijn ego zodanig dat ik een beetje overmoedig wordt en mezelf een hele piet vind en kijk dan wat er gebeurt: na eerst met de twee lieve madammen, mama en papa een stukje taart te hebben gegeten was het tijd voor mijn dagelijkse parkwandeling. Toen ik terug thuis kwam zagen mijn poten en mijn buik zo zwart als kak en moest ik onmiddellijk in bad. De twee lieve madammen waren er nog altijd en mama had de rest van de taarten op de keukentafel gezet. De conversatie in het salon werd druk voortgezet en onder de nietsvermoedende 8 paar ogen, trok ik mij stilletjes terug naar de keuken waar de rest van het lekkers zo maar op de keukentafel op mij te wachten stond. Mmmmm....aniù lekker. Demonstratief kwam ik met het karton van onder de taart terug naar binnen, waarop mama zei: deugniet waar hebt ge dat nu weer vandaan, niets vermoedend dat de daarop gelegen taart al lang in mijn maag verdwenen was. Toen de bezoekers wegwaren en mama opruimde, zei ze tegen papa: heb jij de rest van de taart weggezegd? die daarop nee schudde met zijn hoofd en naar de grond wees waar er duidelijk nog taartsporenpoten stonden. Ja, wat kon mama nu nog zeggen... enkel maar: jongen, jongen toch wat moet ik met je aanvangen, nu krijg jij vanavond geen etenspot meer! Vond ik echt niet zo erg, want de taart had mij bijzonder goed gesmaakt véél beter dan mijn crockjes met vlees. Ik heb dan ook de rest van de avond lekker nagenoten van de lange parkwan- deling en de stukken taart en met mijn poten in de lucht heb ik gemaft dat het een lust was...... dromend van nog véél meer taart
Tot morgen dikke poten ook voor mijn blog vriend Taibo
Hello collegaatjes Ik heb vanmorgen weer eens flink den deugniet uitgehangen. Normaal wou ik jullie vertellen over de eerste maal dat ik alleen thuis was maar dat zal ik dan maar morgen doen, want vandaag staat mijn hondenkop er niet zo naar. Ik ben nu wel een beetje verdrietig want ik ben wel een beetje stout geweest: terwijl mama boodschappen was gaan doen en ik lekker met papa alleen was (papa is veel minder streng dan mama) ben ik weer eens lekker op het grote bed gekropen en heb mama's kleine houten beeldje van oostenrijk dat ze al jaren heeft, van het kastje ge- nomen. Het begon met lekker snuffelen, likken en dat vond ik zo zalig dat ik er maar direkt enkele stukken heb uitgebeten... met alle gevolgen natuurlijk. Toen mama thuis kwam heeft de papa het hele verhaal verteld maar ze was eigenlijk niet boos. Ze zei dat wanneer papa in bad ging hij de deur van de slaapkamer moest toedoen, wat die natuurlijk weeral vergeten was (of weeral eens niet geluisterd had naar mama maar zoals ik jullie al verteld heb, luistert de papa altijd maar met een half oor naar de mama. Wat ze daar nu weeral meer bedoeld met dat half oor dat versta ik ook niet... maar ze zei dat het dus eigenlijk papa zijn schuld was en streelde over mijn koppie. Wat ze wel tegen me zei: dat is niet flink jongen en daarom krijg je maar een half snoepje (als mama boodschappen doet en ze komt terug krijg ik altijd een grote hondekoek) Spijtig wat ze had ook juist koekjes meegebracht om in mijn bal te steken waar ik dan lekker mee kan spelen en de koekjes vallen er dan uit. Die zijn dan voor later zei ze, terwijl ze de koekjes in de kast stopte. Had ik weeral brute pech, maar.... ze heeft ook 3 taarten meegebracht want deze namiddag komt er bezoek en ik ben zeker dat ik dan wel een stukje taart krijg! hihi zo komt toch nog alles goed. Tot morgen dikke poten
Ik ben Anny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mama van Bavo.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/08/1937 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: woninginrichting, quilten, lezen, TV kijken, sudoku, etc..
Ik ben Luc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam papa van Bavo.
Hallo mijn lieve vriendjes en mijn lieve blogvriend Taiboke,
Hi vriendjes 
Hoi vriendjes,
Lieve vriendjes,
Ik aan de computer
Lieve vriendjes,
Ik ben Anny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam mama van Bavo.
