wie loopt er niet soms rondjes in zijn eigen hoofd naarstig op zoek naar een uitgang het gevoel lichtelijk verdoofd
na een periode van zon en licht verschijnt daar toch weer dichte mist waarin we geen hand voor ogen zien vergeten wat je eerder wel wist
worstelend door de nevelen in een heel donker bos spelen we het spelletje nog maar een keer mee laten we oude stukken los
altijd is er dat ene lichtpuntje ergens ver vooruit focus je erop want het brengt je er weer uit
en dan mag de zon weer gaan schijnen in volle glorie wordt het leven weer leuk met een gevoel van victorie.
|