Na verdere research op internet vond ik op coccyx.org een chirurg
in het Antwerpse, dr Mahieu. Na de eerste consultatie de klassieke Rx en botscan, en
zoals gewoonlijk niets te zien. Dr Mahieu raadt zoals dr Maigne een manipulatie v.d. coccyx aan, via interne weg, onder
verdoving. Ik stem toe, tegen beter weten in. Resultaat weer nihil.
Geen beweging te krijgen in het staartbeen, zoals Maigne ook gezegd had. En dat is slecht nieuws. Overbeweeglijkheid is abnormaal, maar dit niet.
Zoals Mahieu zegt: coccydynia is dokterslatijn voor 'pijn aan het
staartbeen'. Dat is een symptoom, geen diagnose. Het komt meest voor bij vrouwen, na de bevalling. Bij mannen is het meestal het gevolg van een trauma zoals een val. Bij mij is er voor zo ver ik me kan herinneren nooit een trauma geweest. Ik ben dus een uitzondering, een weinig benijdigenswaardige positie... Geen aantonbaar trauma, geen aantoonbare afwijking op de foto's. Maar foto's tonen niet alles.
De zogenaamd
'objectieve' testen mogen dan wel negatief zijn, ik kan enkel maar
vaststellen dat de minste druk op mijn staartbeen afschuwelijk pijnlijk
is. Is dat dan geen objectieve vaststelling?
Maar de patient is niet objectief...
Absensce of evidence is not evidence of absence
(afwezigheid van bewijs is geen bewijs van afwezigheid)
De
enige optie is nu nog het chirurgisch verwijderen van de coccyx. Maar dr
Mahieu staat niet te springen om het te doen. De kans op succes is niet
groot; de pijn kan zelfs nog erger worden, en er is kans op
complicaties, zoals een wonde die niet dicht wil.
Mijn redenering is simpel: als het staartbeen weg is kan er ook geen
druk meer op komen en dus ook geen pijn meer.
Maar op coccyx.org lees ik horror
stories die me doen twijfelen. Ook de huisdokter is tegen operatie,
de familie is tegen operatie.... maar ik zit met de pijn. En van één zaak ben ik zeker: als er
niets gedaan wordt, zal deze pijn duren tot het einde van mijn dagen. Hopelijk komt dat einde dan vroeg. Ik word
verscheurd door twijfel en zo gaan de dagen en weken weer voorbij, van
bed naar zetel en van zetel naar bed. Elke dag is een dag minder om ooit nog een leven te hebben.
|
