... Slapen... Als het kon...
Ben héél moe, ben 'OP' maar kan weer niet slapen... Dus maar even terug in mijn blogje. Werken met deze oude PC is géén pretje; het duurt allemaal 'EINDELOOS' lang...
Weer thuis van het ziekenhuis tot zondagavond, alleen, niemand om te praten, daar droom ik toch van de ganse week ? Nu valt het toch niet zo goed mee... Komaan, kop op ! Enkele warme reacties in mijn gastenboekje; dat doet toch deugd ? Jazeker. Ga prachtige muziek opzetten, klassiek, Beethoven misschien, daar word ik altijd RUSTIG van...
Morgen is er weer een nieuwe, sprankelende dag... Probeer ervan te genieten, haal er alles uit en wees dankbaar...
Vrijdag 31/08/07:
Raar maar waar... ik ben nog eens thuis op een vrijdagnamiddag... Dat is geleden sinds maart van dit jaar. Het voelt onwezenlijk... Alleen in huis, geen mens te horen of te zien. Ik ben het al vijf dikke maanden gewend om ALTIJD en OVERAL samen met veel mensen te zijn, totaal géén privacy want slaap met drie andere vrouwen op één kamer; NOOIT eens helemaal alleen; nooit luid MIJN muziek beluisteren, nooit MIJN favoriete TV-programma bekijken, nooit the one and only, the mother of broadcasting, the good old BBC op het scherm, ALTIJD mensen rondom mij... enkele die ik graag mag (we hebben een beetje dezelfde interesses) maar de meeste laten me bijna onverschillig (wat zij de moeite waard vinden ligt totaal buiten mijn interesseveld; dus altijd en immer radio Donna (ik 'gruw' ervan) , namiddag + avond de VTM ('gruw' ik ook van !!!) of voor de honderdduizendste keer 'De Kampioenen (aaaag, aaarg !) met erna 'Baantjer'/'Flikken' (aaarg, aaarg !) plus een stomme film op VT4 of Kanaal 2 (als dat films zijn heet ik Julia !!!); alleen Het Belang van Limburg als énige krant (goed voor het Limburgs nieuws, maar zoek er geen interessant artikel in (b.v. over de regeringsvorming) want dat geeft die 'gazet' doodgewoon niet; een fijn 'spelletje' spelen (kaarten, Monopoly, Trivial Persuit,...) doet er niemand en alleen heeft het geen zin; ALTIJD dokters en verplegend personeel in je buurt, ik word er bijna niet goed van...; de 'sessies' die ik van maandag tot en met vrijdag MOET VOLGEN: Ochtendgym (gaat wel), ERGO (ik kruip ervan in de gordijnen !!!), Zwemmen (zalig), Groepsgesprekken, Themagesprekken, Ochtendwandeling (prima allemaal), Psycho-educatie, Sport, DAF (Dwang, Angst en Fobie) o.l.v. psycholoog G.Verbruggen, Weekendbespreking, Doelstellingensessie, Kooktherapie, Relaxatie (met kinisiste Bea), LIS (Lichaam en Stress), Gezondheidsrelevant Gedrag (met psycholoog Michael), Weekendplanning, Vrijetijdssessie, PC-initiatie (allemaal héél zinvol maar wordt er zo
moe van !!!; de meeste sessies zijn zéér indringend, ze 'vreten' energie...).
Als je dan 's avonds totaal 'uitgeteld' in bed kruipt, wil je maar één ding: SLAPEN... en dat blijft nog steeds een groot probleem (slaap slechts 3à4 uren; te weinig naar mijn zin maar krijg van de dokter géén slaappil ===>> Ellendeling !!!).
Maar wat gisteren bij diezelfde dokter ? Ik zeg hem dat ik naar huis wil; ik wil met 'ONTSLAG' en hij is er ongeveer mee akkoord: 'je moet
opnieuw Psychologische Testen laten doen (is een 'fluitje van een cent') en dan krijg je nu eerst drie verlengde weekends (van vrijdag 16 uur tot en met zondag 20 uur). ALS ALLES VOORSPOEDIG evolueert mag je eind september met onislag. MAAR... er zijn wél voorwaarden: iedere week bij de dokter komen plus tweemaal bij de psycholoog en bovendien een uitgebreide lijst opstellen van Vrijwilligerswerk (weet ik al: werken in de Wereldwinkel plus Wiskunde onderwijzen aan kinderen die wegens zware ziekte maandenlang in het ziekenhuis moeten blijven (dat deed ik vroeger trouwens ook al)+ Ontspanningsbezigheden (jaja...: wandelen, fietsen, bloggen, zwemmen, opnieuw paardrijden, Nordic Walking (heb ik in het ziekenhuis geleerd en vind dat héél fijn om te doen, ...), ijsschaatsen (zaaalig !!!), naar de film, het theater, optredens (heb al een kaart voor Luka Bloom én John Hiatt in de AB te Brussel in november), naar de Opera (ALS ik OOIT nog eens geld heb...!!!) en ?????? ) + mijn huishouden beredderen, mijn kinderen en kleinkinderen bezoeken, mijn moeder en zussen/broer bezoeken, ???
Ik hoop maar dat ik het red !!!
En nu enkele bloggers opzoeken en lezen... kijken... bewonderen...
5 maanden ziekenhuis en nog steeds niet helemaal genezen... Gelukkig wordt het nu wat lichter in mijn hoofd, en, misschien mag ik na 5à6 weken definitief naar huis...
De voorbije 5 maanden waren héél zwaar; blij dat ze 'over and out' zijn...En toch, heb in die maanden heel wat geleerd over de psyche en de gemoedstoestand van zwaar depressieve mensen.
Deze endogene depressie is véél zwaarder dan alle depressies die 'k ooit had. Toen kon ik met hulp van antidepressiva en een psychiater langzaamaan 'uit de put kruipen'; nu was de weg omhoog zéér zwaar en lang. Heb me de voorbije maanden staande weten te houden door de liefde en genegenheid van mijn prachtdochter Karen, haar Wout en hun schatten van kinderen Hannah, Mathijs, Noor en Lukas, plus mijn lieve, lieve zoon Lieven, mijn zussen Agnes, Lief en Martine, samen met de onmisbare hulp van mijn psychiater, psychologen G.V. en M. en alle verpleegkundigen (vooral M. en W.).
WAT heb 'k GELEERD van al die maanden ziekenhuis? Ik ben niet ALLEEN, zoveel andere mensen zitten ook diep in de put, plus: 'Met véél hulp is genezen wél mogelijk', ALLEEN duurt het zo ontzettend lang !!!
Straks, om 19 uur weer op weg naar het ziekenhuis tot volgende zaterdag (14 uur). Het is écht moeilijk om deze 'normale' wereld achter me te laten en de 'ziekenwereld' weer in te stappen... Het liefst bleef ik gewoon thuis MAAR dat lost niks op...
Dus... met lange, héél lange benen weer naar St. Truiden...
Zo blij weer in blogland te zijn... Na een maandenlange ziekteperiode in het psychiatyrisch ziekenhuis Sancta Maria in St. Truiden ( begin april 2007/heden) mag ik eindelijk in het weekend weer naar huis. Mijn eerste blog, Mary1948, én het tweede, Siobhan, zijn opgehouden te bestaan, dus begin met veel 'goesting' dit nieuwe blogje Siobhan48. Zo fijn na het aanmaken van dit nieuwe..., vind vanmorgen al vier maal 'WELKOM' van die lieve Annemiek, Steffi, Corry en Patsy/Freddy. Kan hen helaas niet bedanken via hun gastenboek; werk nu met een PC i.p.v. mijn oude 'gecraschte' iMac én moet alles nog leren... Geen nood; kan weer alles kwijt in dit blogje. En dat zal nodig zijn... Als ik al mijn herinneringen (veel verdriet maar ook wat positiefs) in dit blogje kwijtkan ben ik al héél ver... Nu zo snel mogelijk oude getrouwe blogvrienden terugzoeken en, als 't kan, groetjes overbrengen via hun gastenboek of ??? of ??? Zoek dit wel eens uit...
