Twee werelden, één gedachte

Betoverend Bali

Niet voor niets zijn veel reizigers - die hier kwamen op zoek naar hun geluk, of iets anders - nooit meer weggegaan. Je pikt ze er zo uit: de hippies op leeftijd, die met hun net te lange grijze haren en yogafitte lijf, in de barretjes thee en gezonde shakes drinken en je als kleine Boeddha’s vriendelijk toelachen.

Apenbos

Een van de hoofdstraten heet Monkey Forest Road, die zoals de naam al zegt langs het ’apenbos’ loopt. Een plek waar je zonder zonnebril, losse tasjes en de handen stevig om de camera geklemd naartoe moet, want de apen maken hier de dienst uit.

Ze worden al jaren gevoerd door toeristen en gidsen en zijn daardoor uiterst brutaal geworden. Hun doel is zo snel mogelijk iets van je af te pakken dat ze vervolgens met je terug kunnen ruilen voor voedsel.

De Balinezen lachen erom, ze hebben geen idee waarom die rare Westerlingen apen zo interessant vinden: ’ze zijn bijdehand, vies en sommige hebben rabiës’.

Dat laatste valt nu wel mee, maar je moet goed oppassen, want er is enige tijd geleden een rabiës uitbarsting geweest, die ook de honden in hun greep had. En er zijn nogal wat honden in Ubud. Al doen ze meestal niet meer dan blaffen. Dus laat u goed informeren en inenten voordat u (net als uw verslaggever) elke dag al slalommend door de rijstvelden moet om de honden te ontwijken.

Julia Roberts

Een massage mag in Ubud niet ontbreken en ook een consult van Wayan Nuriashi (Jl Jembawan 5), de medicijnvrouw uit het boek Eten, bidden en beminnen, is een beleving op zich. Toch ligt de echte magie van Ubud in haar paleis, het Gunung Kawi monument, de tempels van Pura Marajan Agung en Pura Taman Saraswati, de nabijgelegen artistieke dorpjes en de omringende rijstvelden, waar de ochtendzon de terrassen frisgroen kleurt.

Voornamelijk vrijgezelle vrouwen trokken naar het eiland om hun geluk te beproeven en net als de hoofdpersoon (gespeeld door Roberts) uiteindelijk de liefde van hun leven te vinden in Ubud. I Made heeft er geen moeite mee; „Ik ben nog op zoek naar een Westerse vrouw”, lacht hij.

Met half dicht geknepen ogen staren we over de meters groene velden. Tengere Balinezen met rieten kapjes op hun hoofd, als bescherming tegen de felle zon, werken zich in het zweet om de rijst te oogsten.

Een man snijdt de rijststengels af, door de sikkel met een krachtige beweging naar beneden te zwiepen, waarna de vrouwen de grote bossen stengels tegen een ton slaan zodat de rijstkorrels eraf vallen.

Kasten

„Bali heeft een vierkastensysteem”, legt I Made uit. De kaste van de priesters is de hoogste: de Brahmana. Daarna komt Ksatria, de adel, dan de handelaren: Wesia en de laagste kaste waartoe zo’n negentig procent van de Balinezen behoort is de Sudra.

Zo ook I Made, wat we al aan zijn naam hadden kunnen horen. Want de Sudra kaste gebruikt maar een paar namen die de volgorde van geboorte in het gezin aangeeft. Zo heet je Wayan, Gede (man) of Putu als je de oudste bent, de tweede heet Made, Nengah of Kadek, de derde Nyoman of Komang en de vierde Ketut.

Bij de vijfde, zesde en zevende begint het weer opnieuw met tellen. Mannen plaatsen een I voor deze naam en vrouwen een Ni. En achter de naam komt de familienaam. Wel zo overzichtelijk.

„Bali is voor 93 procent hindoeïstisch”, vervolgt I Made. „Elke familie heeft haar eigen tempel gebouwd achter het huis. Deze moet naar het noordoosten gericht zijn. Daarom zie je bijvoorbeeld hier aan de linkerkant van de weg alleen maar tempels en aan de rechterkant huizen.”

Zo’n drie keer per dag worden er offers gebracht. De vrouwen vouwen mandjes van palmbladeren waarin rijst, bloemen en wierook wordt gelegd. Als Westerling ga je regelmatig middenin zo’n kunstwerkje staan, maar maak je geen zorgen, zodra de offers zijn gedaan, hebben de mandjes geen waarde meer en worden de offers door de honden en apen verorberd.

Nachtleven

In het zuidelijke deel van het eiland is de sfeer iets anders. Zo is surfersparadijs Kuta overbevolkt door Australische dudes die tot diep in de nacht aan het bier zitten. Backpackers kunnen hier hun lol op met de talloze restaurantjes, souvenirwinkels en het drukke nachtleven.

Nog zuidelijker ligt Nusa Dua, een door een poort afgesloten enclave van luxe hotels. Niet echt iets voor ons, maar de prachtige villa’s van hotel The Balé maken veel goed. Daarnaast is het een perfecte uitvalsbasis om surfstrandjes als Ulu Watu, Padang Padang en Dreamland te ontdekken.

Met de handen tegen elkaar en zijn hoofd gebogen begroet gids Edy ons de volgende dag: „Selamat siang.” Edy, die ons via Ubud, Pura Ulun en Seririt helemaal langs de noordkust naar Menjangan brengt, blijkt vloeiend Nederlands te spreken.

„Een oudere Nederlands-Indonesische vrouw waarvoor ik jaren werkte, leerde het me”, vertelt hij bijna accentloos. De tocht gaat langs wijd uitgespreide groene velden, waar ossen bij de oogst helpen en koeien ineens midden op de weg staan.

Ballonvissen

De laatste bestemming in Bali, die Talisman travel design zo zorgvuldig voor ons heeft uitgekozen, ligt helemaal aan de noordwestkust van het eiland. We verblijven in het prachtige Menjangan resort, middenin het Bali Barat National Park. Menjangan betekent hert en je hoeft maar een paar stappen het bos in te doen en je begrijpt waarom.

’s Ochtends vroeg ga je op zoek naar bijzondere vogels, ’s middags te paard door het bos (of languit op het verlaten strandje) en ’s avonds barbecueën bij kaarslicht met het geruis van de zee op de achtergrond. Maar het meest unieke van deze plek is het eiland van Menjangan tien kilometer voor de kust.

Een half uurtje met de boot en er opent zich een onwaarschijnlijke mooie onderwaterwereld vlak voor je neus. Je hoeft enkel je duikbril in het water te steken en je ziet tientallen papegaaivissen, zeekomkommers, ballonvissen en zelfs baracuda’s om je heen cirkelen.

Het is net alsof je met flippers en al in een groot aquarium bent gedumpt. Het koraalrif wordt echter bedreigd door toeristen die er roekeloos mee om gaan. Tot grote spijt van gids Ketut GelGel: „Respect voor de natuur is heel belangrijk, want als je van de natuur houdt, houd je van je toekomst.”

Zijn woorden echoën de volgende dag in het kleine vliegtuig op weg naar Lombok nog na. Want hoe moeilijk is het om hier aan je toekomst te denken als je zoals zoveel Indonesiërs nog elke dag moet vechten om te overleven?

01-01-2011 om 14:04

16-04-2009 om 00:00

25-03-2009 om 13:11

27-02-2009 om 00:00

23-02-2009 om 00:00

Vrijdag 20 februari.

Onze chauffeur stond weer om 9 uur voor ons klaar. Het was behoorlijk zweterig weer. Het was dus eigenlijk geen ramp om in een auto met airco te zitten en je te laten rijden. Singaraja was het middelpunt van een machtig vorstendom, bedstuurscentrum van de Nederlanders voor de Kleine Sunda-eilanden en hoofdstad van Bali voordat Denpasar deze functie overnam. In Singaraja  weerspiegelt het kosmopolitisch verleden zich nu nog in de vele gebedsplaatsen van allerlei verschillende godsdiensten. Naast hindoe-Balinese heiligdommen zijn er ook Chinese tempels, islamitische moskeeën en christelijke kerken. In de buurt van Singaraja zijn hete bronnen waar vele mensen gebruik van maken om in te baden. Wij hadden helaas geen zwemkleding bij ons.

Vervolgens reden we langs de kust naar Lovina Beach.  Lovina Beach omvat een half dozijn dorpen met hotels, restaurants en duikscholen. Hier is geen massatoerisme. Het zandstrand is grijs en nodigt niet uit om te zonnebaden.

Vanuit Lovina Beach gaan ‘smorgens vroeg bootjes de zee op om dolfijnen te spotten.

Dwars door de bergen rond het Tamblinganmeer gereden maar helaas, er was weer zo’n hevige tropische regenbui waardoor het panorama niet opleverde wat het moest opleveren. Het was totaal een lange rit van ’s morgens 9 uur tot ’s middags 6 uur.

Zaterdag 21 februari.

Heerlijk aan het strand gelegen. ‘sAvonds gegeten bij Jepun. Een hele leuke band speelde daar waarvan de leider in Almelo heeft gewoond. Woont nu weer in Bali. Ook met zijn vrouw gesproken. Woonden aan de Taling. Klein wereldje toch niet?

Zondag 22 februari.

Gelukkig weer heerlijk zonnig weer. Me aan het strand laten verwennen door de pedicure, die heel lief allerlei fruit voor ons had gekocht op de markt.

Daarna het slotfeest met diner van de Biwagroep.

Een heel bijzonder feest geweest. Zie foto’s. Een gamelanorkest met bijzondere instrumenten (hele grote bamboepijpen). Kennis gemaakt met de vrouw van Sudana en zijn kleinkinderen. O.a. ook kinderen van Yogha, zijn zoon, waarmee hij op de foto staat, die nu ook op kantoor zit. Wat een prachtig stel is dat. En wat zijn die mensen enthousiast. De kleinkinderen voerden Balinese dansen op. Daarna was er hilariteit want kwamen grote danseressen die mensen uit het publiek haalden om met hen te dansen. Natuurlijk was ik ook de klos. De foto’s zijn helaas een beetje mislukt. Het eten was erg lekker. Een koortje bestaande uit enkele mannen van de golfclub van e Nederlanders zongen Nederlandse liederen. Het was een leuk afscheid.

Op naar morgen: afscheidsfeest van de bridge.

22-02-2009 om 00:00

woensdag

Een fantastische dag. Prachtig weer. We hadden met onze chauffeur een route uitgestippeld. We wilden naar de Koningsgraven in Gunung Kawi maar ik geloof dat pappa Piet dat niet kon lopen, in  elk geval hij bracht ons naar Pura (tempel) Gunung Kawi. Ook mooi, zie foto’s.

Onderweg heeft Luurd vanuit de auto enkele foto’s geknipt om een idee te geven van het straatbeeld.

Een heel ander straatbeeld richting Nusa Dua (erg gecultiveerd: dure hotels, enz.) en Kuta. Kuta is het Benidorm van Bali. Het is tot de grootste vakantiefabriek van Bali versmolten. Balinese gamelanorkesten strijden vertwijfeld en vergeefs tegen keiharde rockmuziek. We lunchten in een restaurant waar veel Hollanders komen. En ja hoor op een gegeven moment werd er door de microfoon in het Nederlands opgeroepen om te dansen op de keiharde muziek. Voor ons hoefde dat niet. We wandelden langs het strand en waren dolblij dat we in Sanur logeerden (bedankt Riet en Theo, wat allemaal goede adviezen). Weliswaar is het een prachtig strand aan een mooie baai.

Doorgereden naar Pura Luhur Ula Watu aan de zuidwestpunt van het schiereiland. De zee slaat tegen de 100 meter hoge loodrechte klippen. Het beschermt het rotsheiligdom , dat op een imposante plek uit wit koraal is opgebouwd, Bali voor de in zee aanwezige krachten van het kwaad. In de tempel wonen apen die het de bezoekers lastig maken en tegelijkertijd vermaken door alles van ze af te pakken. Brillen zijn niet veilig, oorringen, halskettingen, enz. Je hoort dan ook voortdurend gegil van mensen waarvan iets wordt afgepakt.

Het werd tijd om naar Jimbaran te gaan om daar te dineren tijdens zonsondergang. Eenvoudige houten tafels worden op het strand neergezet. In een tiental open air restaurants bereiden koks op hun kokosnotengrils verse vis, schelpdieren en schaaldieren die je zelf uit een bak kan kiezen. Al spartelend worden ze gewogen. Daar komen bij rijst (in het mandje), groente en verschillende kruiden- en specerijenmengsels. Het is half zo duur als in restaurants van de vakantiecentra maar dubbel zo goed wordt beweerd. (Voor Balinese begrippen erg duur). Romantiek dus op de koop toe.

donderdag

Vanmiddag gaan we weer bridgen en morgen naar het noorden van het eiland.

19-02-2009 om 00:00

Over zaterdag en zondag niet veel te vertellen. Het was mooi weer en het strand opgezocht maar beide dagen werd dat ruw verstoord door regen. We merken dat we in het regenseizoen zijn. Maar nog nooit zo veel regen geweest als dit jaar.

Maandag bridge: 2^e met 62,??%; de 1^e had 63,??%.

Dinsdag om 8u30 met busje van de Biwa naar het door die organisatie gesteunde project. Het schooltje wordt bijgestaan met gelden van de Biwagroep uit een gedeelte van de opbrengst van de toeristen. Er zijn nu 3 lokalen  waarvan 2 lokalen stroom hebben. Het 3^e lokaal zal misschien dit jaar van elektr. Worden voorzien. Heel belangrijk zijn de toegangswegen die ook aangelegd zijn met Biwa-gelden. Ook de uniformen zijn door hen betaald. Het schooltje ligt midden in de bergen. De kinderen komen lopend. Sommige zonder schoenen omdat de ouders daar geen geld voor hebben. B.v. een jongetje dat 4 km. op blote voetjes moet afleggen (dus ook 4 km. terug).

Ik voelde met de koningin; ze begonnen allemaal te zingen en wilden met je op de foto. Het was zeer aandoenlijk. De foto’s vertellen meer.

Daarna zijn we door onherbergzaam gebied gelopen om te zien hoe dergelijke gezinnen wonen. Van het eerste gezin was de dochter gisteren bevallen. Het kindje had bloed binnen gekregen. Ze zijn op een brommer met dat kindje naar een ziekenhuis gereden. Het kindje is overleden.

Bij het 2^e gezin is een jochie dat zijn moeder nog nooit had gezien, alleen gehoord want hij kon niet goed zien. Ze hebben hem een bril gegeven waarmee hij nu op school iets kan volgen en zijn moeder kan zien.

Ook deze gezinnen worden door Biwa gesteund (en natuurlijk gaven wij ook allen geld).

In het huis van een Nederlandse arts (de heer Hofman uit Voorburg) hebben we ff zitten rusten. Wel een tegenstelling met de krotjes waar de omgeving in woont.

Heer Sudana (de “baas” van Biwa) nam ons mee naar zijn geboortedorp Tumbu

Waar hij met zijn ouders heeft gewoond. Zijn vader heeft 6 vrouwen gehad. De laatste (niet de moeder van hr. Sudana) woont daar met een (tijdelijk) opgevangen kindje. Die zit op de foto matten te maken van takken van de palmboom. Die worden verkocht voor €1,30. (3 dagen werk).

Bij dit dorp is een hele beroemde tempel: Pura Pesim Penan Baturaya. Staat niet zozeer in de boekjes want in deze gebieden komen bijna geen toeristen. Het is een tempel voor de Hindoeїsten en de Boeddhisten. Er gebeuren mystieke dingen. Een boom (zie foto) is in 2 jaar uitgegroeid tot een kolossale boom terwijl eenzelfde soort nog niet ⅓ groot is. Ook zijn van de Barong mystieke verschijningen geweest. Hr. Sudana is zelf getuige geweest. Dit is een soort bedevaartplaats geworden.

Eens per jaar komen ook van andere eilanden de pelgrims hier naar toe.

(is allemaal in de omgeving van Amlapura (Kargangasem).

In Padang Bai , waar de boot naar Lombok vertrekt, geluncht.

Vandaar naar het hotel.

Een geweldige dag weer. Morgen ook een tour. Dus druk, druk.

17-02-2009 om 00:00

Woensdag hebben we een lange tour gemaakt. In Bali kan je ook op safari hebben we gemerkt. Afrika is nagemaakt. Dat nam veel tijd in beslag. Gelukkig was het droog. Hoe dichter je bij de bergen kwam hoe natter het werd. In Klungkung hielden we het gelukkig ook nog droog. Daar bezochten we het enige overblijfsel uit het verleden de Taman Gili  (park met de eilandjes) waar zich 2 belangrijke bouwwerken bevinden: de in de 18^e eeuw gebouwde rechtszaal Kerta Gosa en het in een kunstmatige lotusvijver gelegen Bale Kembang. De foto’s zullen meer vertellen.

Toen we in het Bali-Agadorp Tenganan aankwamen begon het te hozen. Ik hoef niets meer te vertellen want de foto’s getuigen er van. Tenganan is een prehistorische enclave  die zich wezenlijk onderscheidt van andere Balinese dorpen. De door een muur omgeven, rechthoekige dorpskern wordt bepaald door 2 paralelle, licht oplopende en bestrate wegen waarlangs de met palmbladeren bedekte huisjes dicht op elkaar staan. Er staan tempels, schrijnen en paviljoens. Hierin speelt zich het religieuze en sociale leven van de Bali Aga (oud Balinezen) af. 

Zij zien zichzelf als een gemeenschap van uitverkorenen en voeren hun afstamming direct op de godenkoning Indra terug. De eilandbewoners werden niet door het Hindoeisme van de Majapahitperiode beïnvloed. Zij hebben b.v. ook niet de moderne methode van het  cremeren overgenomen van het Hindoeisme. De nabestaanden begraven de overledenen volgens de oude traditie. De ongeveer 300 dorpsbewoners  leven verder volgens eigen regels.

Daar de zuiverheid van het bloed in hoog aanzien staat is het een Bali Aga verboden met een vrouw uit een ander dorp te trouwen. Overtreedt hij dit strikte taboe, dan moet hij in het uiterst oostelijk deel van het dorp wonen zonder het dorp geheel te verlaten.De kinderen groeien niet op in de hoofdhut van de ouders en worden ze gescheiden in jongens en meisjesgroepen. Op deze manier worden ze voorbereid op hun latere taken in de dorpsgemeenschap.

Vrouwen verwerken   bewerkte draden die reeds een weefgang  hebben ondergaan en die volgens een bepaald schema worden ingekleurd: de dubbele ikat methode. (is dus geheel anders dan de batik methode). Deze geringsing genoemde stoffen hebben in het religieuze leven en in de mystiek-cultische sfeer een zeer grote betekenis.Men gelooft dat zij magische krachten hebben en ziekten afweren en vooral tegen onheil beschermen.Alleen foutieve stukken en in de enkele weeftechniek gemaakte stoffen zijn voor de verkoop bestemd.

Een andere kunststroming is de lontarbeschildering. Op kleingesneden bladeren van de lontarpalm kerft men met een pen oud Balinese teksten en miniaturen. Om de gravures duidelijk uit te laten komen maakt men ze met een mengsel van as en olie zwart. De afzonderlijke bladeren worden bijeengehouden met 2 versierde deksels uit sandelhout. Alles duidelijk te zien op de foto’s.

Donderdagochtend regen, middag gebridged. Zelfs Luurd gaat het leuk vinden: de 1^e plaats met 64,29 %.

Vandaag, vrijdag de 13^e  dit gedaan. Kost heel veel tijd. Volgende week dindsdag of woensdag gaan we naar het project van de organisatie Biwa. Zie internet.                                                                  

13-02-2009 om 00:00

’s Morgens boodschappen gehaald met het gratis busje want het bier, enz.  moet toch af en toe aangevuld worden. ‘sMiddags  een tour rondom Ubud gemaakt. Geweldig interessant  mede omdat we een hele goed gids mee hadden. En hij verstond ons Engels en wij verstonden zijn Engels.

We hebben de batiktextielverftechniek bekeken en natuurlijk rondgeneusd in de winkel die er aan verbonden is.

Daarna hebben we een origineel Balinees huis bezocht. Op het naambordje staan de gegevens van de bewoners, o.a. met hoeveel vrouwen en hoeveel mannen er in dat huis leven. Balinese huizen worden in een vierkant gebouwd. Ten eerste is er een muur om de demonen te verdrijven. Dan zie je op de foto’s de verschillende vertrekken. Kijk maar op de foto’s waar de commentaren bij staan.

Vervolgens de schilderkunst gezien van ongeveer 50 schilders.

Weer in de buitenlucht gingen we een kijkje nemen bij de sawah’s op het platteland.Ook de terrassenrijstvelden waar we al geweest waren en we weer werden bedolven onder de opdringerige bevolking die je van alles willen verkopen.

In Ubud op de markt rondgeneusd. We zouden net wegrijden toen er een ceremonie voorbij kwam. Wanneer je de foto’s aan elkaar plakt heb je de “optocht”. Onderweg naar huis het fototoestel in de aanslag om zo maar te knippen om een indruk vast te leggen van de wegen en de krotjes en shops langs de kant. Enfin, kijk zelf maar op de foto’s.

Ik zal proberen morgen de volgende tour te verslaan en de foto’s te uploaden.

12-02-2009 om 00:00

10-02-2009 om 00:00

Een prachtige zonnige dag. Aan het strand hebben we ons best vermaakt en heeft Luurd geoefend in het dragen van een mand op het hoofd. Iedere keer weer kijken wij met verbazing naar de vrouwen. Een enkele keer zie je een man met iets op zijn hoofd lopen. In de mand op de foto zaten allerhande offergaven. Het is full moon en dan gaan de mensen ’s morgens naar de tempel om offerandes te brengen. Op hun hoofd en in hun hals hebben ze wat rijstkorrels geplakt (dat brengt geluk).En ze hebben zoals wij dat zeggen hun zondagse kleren aan. De vrouw op de foto kan je op eerdere foto’s zien toen ze ons pedicuurde. Ze komt altijd een praatje maken. Ze heeft 2 kinderen. De oudste kan niet naar de hogere school omdat ze het geld er niet voor hebben. Die wil nu iets met een p.c. doen. Het is heel  fascinerend om met de bevolking te praten. En dan besef je iedere keer weer dat je dankbaar bent dat je wieg in Nederland heeft gestaan.

Wij zouden vandaag naar Jimbaran gaan maar dat gaat niet door omdat het zowel daar als hier cloudy is. Daar moet je heen om tegen de achtergrond van de  ondergaande zon een Kecak dans in de tempel te zien en voor een bbq op het strand. We hebben geen regen maar de zon is wel verdwenen. Zo is het een lekkere temperatuur. De Balinezen vinden het nu koud. Ons uitje is nu uitgesteld tot morgen. Tot morgen dus.

 Foto's in map 9 februari

09-02-2009 om 00:00

                                            

08-02-2009 om 16:05

7 februari.

Vandaag een rondrit op de fiets. Het is weer erg warm en geen regen. De uitslag van de bridge is bekend.Wij hadden 59,93% en waren 2 of 3. De een zegt 2 de ander 3.Niet gek voor een echtpaar he.Enkele foto’s op het web geplaatst.

07-02-2009 om 14:23

5 en 6 februari

We hebben de kamer bekeken in het hotel die nu de holy room wordt genoemd. Een aantal jaren geleden is het hele hotel afgebrand maar 1 kamer bleef gespaard. Dat is een wonder. Ze hebben de kamer helemaal intact gelaten. Het is de kamer waar vroeger Soekarno eens logeerde. Iedere morgen worden er bloemen op het bed gelegd en wordt er voedsel neergezet om de godin van de zee gunstig te stemmen. Je mag er binnen niet fotograferen maar ik heb wel foto’s op internet gezien. Het is kamer 327. Onze tijdelijke kamer in het hotel was er naast, room 328. Er wordt veel gebeden in die kamer.

’s Middags aan een bridgedrive meegedaan. De uitslag is pas maandag maar dan zijn we er niet. Dus we weten geen resultaat.

6 februari weer naar het dorp gefietst in de brandende zon om boodschapjes te doen. Het bier was op en een biertje gaat er ’s middags wel in.

06-02-2009 om 14:11

woensdag 4 februari 2009

Toen wij sliepen zijn er vele felicitaties binnen gekomen. Allen heel hartelijk dank voor alle goede wensen. Toen jullie sliepen werd Luurd in de watten gelegd bij het ontbijt door deze bevallige dames en bij thuiskomst stonden er gebakjes. Het zonnetje schijnt. Het belooft dus een leuke dag te worden.

04-02-2009 om 04:00

Als je af wilt vallen moet je hier niet jarig zijn. Komt Mr. Sudana met een enorme (zoete) taart en werden we door hem uitgenodigd vanavond met hem in een Indonesisch restaurant te gaan eten(want inmiddels is het weer af en toe regen, Jimbaran gaat vandaag dus niet door). En werd er weer een groot fruitmandje gebracht. We dachten dat we het gehad hadden, maar nee, hoor, er kwam een boeket bloemen van het hotel. Toch leuk om hier jarig te zijn. Zie foto’s 4 februari.

04-02-2009 om 00:00

Dinsdag 3 februari

Zoals gewoonlijk was het warm en zonnig en er gingen dan ook veel mensen naar het strand. Wij gingen eerst op de fiets maar werden overvallen door stromende regen. In een cafeetje koffie gedronken en wachten tot het droog werd, maar dat werd het niet. Toen het ietsje zachter regende gauw naar huis gefietst. Het heeft de hele dag gehoosd zoals op de foto misschien te zien is. We konden niets beginnen.Het bootje met het kruis is as van een gecremeerde aan het uitstrooien in zee.

Voor de bijzondere dag van morgen hebben we een hele leuke avond gepland (zonder wijn Roel, veel te duur hier, drinken bier, 1a2 glaasjes per dag; ja, ja, zoals gezegd we slanken af)). We gaan eerst een van de mooiste tempels bezoeken en daarna een bbq tijdens de ondergaande zon op het strand van Jimbaran. Maar als het zo regent zeggen we wel af. Stellen we het uit. Horen jullie een volgende keer.

03-02-2009 om 00:00

Zondag 1 en maandag 2 februari.

Zondag hebben we geluierd aan het strand maar we werden af en toe verdreven door een buitje regen.

Maandag op de fiets naar Sanur gereden want we moesten nog naar de winkel van Tommy Hilfiger. Het schattige meisje had ons al aan zien komen en we werden weer met alle egards behandeld. Luurd in het “pashokje” zoals op de foto is te zien, maarr… deze is veel te groot, wat nu. Ze heeft alles geprobeerd om het ons naar de zin te maken. Zoals te zien is strikt ze de veters van Luurd.

Daarna langs het strand terug en de andere kant op. Daar kwamen de mensen voor een ceremonie en te offeren. Wij denken om de as in zee te strooien van een verbranding, maar dat gokken we. We hadden geen zin om langer te wachten want dat duurt heel lang en bepaald fris en clean was het daar niet.

Dit is wel het echte Balinese leven.Foto's zoeken in album maandag 2 februari.

klik in album Bali .Wel een beetje geduld hebben, omdat er veel albums instaan.

02-02-2009 om 00:00

zaterdag 31 januari

Hartelijk gefeliciteerd met de verjaardag van de koningin. Wij vieren het 30 april mee.

Vandaag op de ligbanken in de tuin voor onze kamer geluierd en gelezen want Luurd durfde nog niet helemaal weg. Helemaal niet erg voor een dag. Het was een bewolkte dag, weinig zon, af en toe een drup regen. Hij knapt wel op. Straks weer lekker eten. Tot morgen.

31-01-2009 om 10:35