te gast bij Wim Helsen ~ Joyce Azar met een fragment uit 'Moorddadige Indentiteiten' (1998) van Amin Maalouf
Christen zijn en Arabisch als moedertaal hebben, de heilige taal van de islam, is een van de fundamentele paradoxen die mijn identiteit hebben gesmeed. Die taal spreken is voor mij de verbintenis tussen mij en alle anderen die ze elke dag in hun gebeden gebruiken, en die ze, in grote meerderheid, minder goed kennen dan ik. Wanneer je in Centraal-Azië bent en er een oude geleerde ontmoet op de drempel van een Timoeridische koranschool, volstaat het om hem in het Arabisch aan te spreken opdat hij zich op zijn gemak voelt, en hij vanuit zijn hart durft praten - wat hij nooit zou doen in het Russisch of Engels.
Daarnaast creëert mijn lidmaatschap aan het christendom ook een significante band tussen mij en zowat twee miljard christenen in de wereld. Best veel zaken onderscheiden mij van elke christen, zoals van elke Arabier, en elke moslim, maar er is ook met elk van hen een niet te ontkennen verwantschap.
Azar in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a12/ , 11min19 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. Deze video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : er staat wel degelijk tot 2025 !
Als ik het goed begrepen heb dan zoekt de vertelster in de tekst gráág gesloten personen op, mensen die nogal op zichtzelf zijn, vandaar het beeld van de hoge hekken met punten (pinnen) er op. Daar gaat ze dan óver klimmen, die grens overschrijden en trachten binnen te dringen in het gemoedsleven van de persoon in kwestie. Zich opdringen. Allemaal om achteraf te kunnen zeggen 'Ik heb gevochten voor de liefde'...? Platte stalking, zeg ik. Of is het prestatiedrang?
Men kan proberen zich te doen aanvaarden, een verbinding tot stand te brengen, en zelfs wanneer dat traag gaat, niks bruskeren. En als het niet lukt, dan is dat zo, het is wat het is. Men kan zijn best doen, men kan geduld oefenen, maar véchten? Kom zeg.
Stel dat er toch een relatie van komt die vier jaar en twee kinderen later, uiteindelijk niet blijkt te zijn zoals verhoopt, dan is er de uitdrukking : Ze moest hem hebben hè? Awel, ze heeft hem ...
te gast bij Wim Helsen ~ Christina De Witte (Chrostin) met iets uit 'Kriebelsessies' van Evangeline Agape
Ik zocht graag huizen met hekken, van die grote, met punten erop. En als de deur dicht bleef, dan klom ik erover. Met schrammen en knieën vol schaven kon ik tenminste zeggen "Ik heb gevochten voor de liefde".
Voor de tekening zie video, want ik heb ze niet gevonden op het Net.
De Witte in gesprek met Helsen : https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a11/ , 10min23 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. Deze video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : er staat wel degelijk tot 2025 !
Het is een vreemd openingsverhaal, de droom die Helsen vertelt. Droomduiders hebben er een kluif aan denk ik, zoveel onbehagen, zoveel angsten. Covidtest, ziekenhuis, Oostblok (gebouw), (kleine) kotjes, administratief werk (moeilijke formulieren invullen), monotoon werk ('De volgende. De volgende. De volgende!'), een bad (water), naakt, downsyndroom, repetitief pijn zonder oplossing, en dan verdwijnen of opgaan in die absurde omgeving. Ja, een kluif voor freudianen en andere droomduiders.
Al een geluk dat Ayco Duyster flink wat uitleg geeft bij de tekst die ze heeft meegebracht. 't Is wel jammer dat zij zoveel Engels (straat)jargon moet gebruiken.
1/ spoken-word = bestaat al heel lang, zie de lijst van gekende vertolkers, https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoken_word 2/ scanderen = manier van indelen in versvoeten, https://www.encyclo.nl/lokaal/10855 3/ rappen = rappen verschilt van spoken word in die zin dat het wordt uitgevoerd tijdens een beat. https://nl.wikipedia.org/wiki/Rap_(muziekstijl) 4/ hiphop = bij het grote publiek vooral bekend als muziekstroming, maar voor de leden van de subcultuur gaat hiphop meestal verder dan alleen muziek maken. De samenleving een spiegel voorhouden kan een van de aspecten zijn die hiphoppers naar buiten willen brengen. Verschillende teksten van hiphopnummers zijn daarom een aanklacht tegen de samenleving in het algemeen, of de levenssituatie van de rapper in het bijzonder. https://nl.wikipedia.org/wiki/Hiphop
In een cirkels staan? In twéé cirkels staan zegt het Net : 5/ cypher = "De natuurlijke scene van hiphop is de cypher (8) waarin mensen elkaar als gelijken ontmoeten. Het leerproces is horizontaal. Iemand toont iets, de andere reageert daarop. Als je iets interessant vindt, pik je dat op en zet je het naar je hand. Er is geen meester, niemand definieert wat hiphop is. Daarom kan de dansvorm zoveel invloeden oppikken uit diverse culturen en kun je er zoveel persoonlijkheid in kwijt." https://www.kunsten.be/nu-in-de-kunsten/hop-until-you-drop-de-moeilijke-alliantie-tussen-urban-en-hedendaagse-dans/
lijn 01 : 'armen als een rozenkrans' ? Dat beeld snap ik niet. Kan iemand helpen? Dat men van pompen voor het slapengaan gespierde armen krijgt snap ik wel. Maar van waar de gelijkenis met een rozenkrans? Of is dat een beetje te letterlijk vertaald uit het Engels? Bij een rozenkrans denk ik aan iets godsdienstig, aan iets devoot, maar zeker niet aan gespierde armen van jonge mannen. Die twee beelden krijg ik niet verzoend.
te gast bij Wim Helsen ~ Ayco Duyster met de drie eerste strofen van The Cypher uit 'Hold Your Own' (2014) van Kate Tempest
Een cirkel. Schouders, harde torso’s, armen als een rozenkrans van pompen voor het slapengaan, de ogen dichtgeknepen. Kap omhoog en rappend praten. Twee regels per keer en mijn hart was nooit eerder zo rustig als hier, in de cirkel.
Ik staar naar mijn sneakers en luister naar stemmen die de rook doorklieven met tekst. Dit kan ik veel beter dan zij, dat weet ik zeker. Ik voel het. Als rust, maar dan zonder de rust.
Het glijdt uit mijn keel zoals water erin glijdt. Spreidt zich uit op mijn tong. Ik recht mijn schouders. Ik beweeg als de jongens, ik praat als de jongens, maar de tekst is van mij.
Duyster in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a10/ , 10min22 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : er staat wel degelijk tot 2025 !
Naar zijn begrafenis moest ik wel gaan, vond ik. 'k Heb hem nooit willen ontmoeten, 'k heb hem nooit willen onder ogen komen moet ik zeggen, maar dat is eigen aan een platonische situatie, men bespaart elkaar de fysieke aanwezigheid.
Hij was een meester in verwondering en onderzoek, 'al zoekende ben ik gaande' schreef hij ooit. Eigenlijk schreef hij dat zinnetje meer dan eens. Men kan het interpreteren als 'het zoeken houdt me gaande'.
Het internet was een zegen voor hem, van nanometers tot lichtjaren. En hij vertelde daarover in gewone taal, nooit betweterig, nooit schoolmeesterachtig. Hij besefte dat wij gewone aardlingen waren en dat nam hij ons niet eens kwalijk. Hij wist dat niet iedereen zijn techneuterijen kon volgen, en daar hield hij mild rekening mee, voor ons gebruikte hij gewone woorden.
Iemand replikeerde ooit : 'al schreeft ge met een verroeste pen, ik zou het nog lezen' (JB) en dat gold voor velen onder ons.
Al zoekende is hij gegaan.
Zijn urne was in een klein, strak opstaand rechthoekig houten werk geplaatst. Sober, strak en kunstig. Zo helemaal zijn stijl, dacht ik. Kan men bij een urne glimlachen van herkenning? Heel efkes wel. Heel efkes.
Hebben wij mekaar ooit ontmoet? Ja. In levende lijve? Nee. voor WTL, HiH-04/2016, bijgewerkt
In 1975 waren we op rondreis in de States en de voorbereidingen voor de viering van de Bicentennial waren overal reeds duchtig aan de gang, met megafoons en al. Een jaar op voorhand.
Over 6 jaar bestaan de States 250 jaar, zegt het rekenmachientje: 1776 + 250 = 2026. 'k Ben benieuwd hoe dat gevierd zal worden. Ook met toeters & bellen en vlaggen & fanfares op elk plein van elke kleine gemeenschap? Want in de States zijn patriottisch hè. Of worden het sobere, sombere vieringen, mét mondmasker nog altijd. En met een stoet lijkwagens op de achtergrond. Of komen er helemaal geen feestelijkheden, omdat ze in de zoveelste lockdown zitten, door hun eigen anti-alles houding, ook anti-vaccin. Want in de States bestaat een sterke anti-houding tegenover vaccins hè. Als The Lord (nee niet Trump) vindt dat uw tijd gekomen is, dan gaat ge.
Zodoende zou een vaccin tegen de wil van god zijn. Dat is de zienswijze. Wat de medemens er van vindt -een medeschepsel van diezelfde god- van dat totaal gebrek aan burgerzin of medemenselijkheid, is dan absoluut onbelangrijk. Verdorie, wat kan ik mij kwaad maken op die stommekoppen, die maar blijven lullen over individuele rechten. Blijf in uw kot, Yankees stay home!
te gast bij Wim Helsen ~ Yves Desmet met een fragment uit 'The Declaration of Independence', USA July 4th, 1776
We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness.
vertaling, vroegste versie, van Thomas Jefferson, de 1ste president :
Wij achten deze waarheden heilig en onloochenbaar, dat alle mensen gelijk en onafhankelijk worden geschapen dat zij hieraan inherente en onvervreemdbare rechten ontlenen, waaronder behoud van leven en vrijheid en het nastreven van geluk.
in de vertaling van de latere versie, van Benjamin Franklin, de wetenschapper :
de woorden heilig en onloochenbaar worden vervangen door 'vanzelfsprekend' maar waar is hier het woord 'creator' naartoe? Geschrapt?
Desmet in gesprek met Helsen : https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a9/ , 11min15 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : er staat wel degelijk tot 2025 !
heldin tegen wil en dank ~ zich staande houden in wankele tijden
Ja, het zal u maar overkomen hè, een rustig leven willen en dan verliefd worden op iemand die een oceaan verder woont. En dan onze taal moeten leren. Met de zwakke en sterke werkwoorden is Nederlands zeker geen gemakkelijke taal. Gelukkig hebben we geen verbuigingen (meer). Dat had er nog moeten bijkomen. En dan het Covid 19 dat de broodwinning nog eens extra bemoeilijkt ...
Dat Jovanka Steele graag beeldverhalen leest, dat snap ik, de prentjes verduidelijken de tekst. Eigenlijk zit ze de Assimil-methode te heruitvinden, beeld + tekst assimileren. Maar dat ze juist de Thorgal-reeks gebruikt om Nederlands te leren ...? Hoe gaat dat tijdens het boodschappen doen?
Thorgal is een van de laatste overlevenden van een hoogbegaafd volk, leeft nu op een andere planeet dan de Aarde (hebben ze daar wel aard-appelen?) De verhalen verenigen elementen uit de Noorse mythologie en de sciencefiction en spelen zich af in de vroege Middeleeuwen. Moet kunnen hè.
Maar hoe rijmt men al dat wanneer men naar de markt gaat en daar wat schorseneren wil kopen en bij de beenhouwer twee lamsboutsneden. Komt men dan met een Middeleeuwse ossenbout naar huis? Of houden helden van hoogbegaafde volkeren zich niet bezig met de boodschappen ... nee, ik denk niet dat de Thorgal-reeks veel helpt in het doen van elke dag.
In dít boek -De Onzichtbare Vesting- is Thorgal efkes helemaal van slag, hij is zijn naam vergeten en denkt dat Kriss Van Valnor zijn vrouw is. Dat doet een beetje denken aan Odysseus en Kalipso hè, of aan Aeneas en Dido. Nee, voor de huishouding komt men er niet met mythen en legenden, daar bestaan meer aangepaste boekjes voor. En waarschijnlijk nu ook websites.
te gast bij Wim Helsen ~ Jovanka Steele met een fragment uit 'Thorgal - De onzichtbare vesting' van Rosinski en Van Hamme
KRISS: Je bent een wolf, Thorgal, geen schaap. Je bent geboren om in vrijheid te jagen, niet om elke avond terug naar de schaapskooi te sjokken. Dat weet jij even goed als ik. Jij en ik zijn van hetzelfde ras. We zijn vijanden geweest, dat is waar, maar we hebben dezelfde behoefte aan ruimte, dezelfde hang naar vrijheid. Kijk me aan, Thorgal. Ik ben jong, mooi en levenslustig. Jij zou mij moeten liefhebben in plaats van week te worden bij de herinnering aan die onnozele Aar…
(THORGAL SLAAT HAAR HAND WEG)
THORGAL: Zorg dat ik je nooit meer tegenkom, Kriss Van Valnor! Nooit meer!
KRISS: Goed, je hebt erom gevraagd. KRISS SCHIET EEN PIJL IN DE HALS VAN HET PAARD VAN THORGAL PAARD: HHHIIIIIHHH
KRISS: Met de groeten van Kriss Van Valnor! Wel thuis Thorgal het schaap! HA! HA! HA!
THORGAL: Kreng!
Steele in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a8/ , 10min44 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. Deze video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout hoor, er staat wel degelijk tot 2025 !
'Het hoofdpersonage is Thorgal Aegirsson, een van de laatste overlevenden van een hoogbegaafd volk dat ooit de aarde ontvluchtte om een nieuw bestaan op andere planeten te zoeken. De strip verenigt veel thema's en legendes in één verhaal, variërend van Noorse mythologie tot sciencefiction. Het tijdperk waarin hij leeft lijkt zich af te spelen in de 8e en 9e eeuw, de vroege middeleeuwen, en de kleding, landschap en e.d. doet denken aan de Scandinavische landen.' (van 't Net)
Thorgal raakt samen met Kriss van Valnor verzeild in een soort droomwereld en krijgt het in dit verhaal te stellen met de Noordse goden. Toen hun ondergang onontkoombaar werd, schreven de goden de geheimen van hun macht en de namen van hen voor wie ze verantwoordelijk waren, op een steen. Taimyr, de jongste van de walkuren kreeg vervolgens opdracht hem te verbergen in een “onzichtbare vesting”. Als Thorgal vrede wil vinden moet hij de steen vinden en zijn daarin gegrifte naam uitwissen. Thorgal ontmoet allerlei lieden uit vorige avonturen maar weet zich toch aan de ban van de droomwereld te ontworstelen. Wanneer hij weer bijkomt is hij zijn naam vergeten en denkt hij dat Kriss Van Valnor zijn vrouw is. https://nl.wikipedia.org/wiki/De_onzichtbare_vesting
De tekst die Destadstbader brengt komt uit 'Zullen we handhaven?' de show van Fons Jansen uit 1980, zijn laatste programma. 'Jansen zelf beschouwde dit laatste programma als het meest geslaagde: naar eigen zeggen ging hij daarin zo ver als hij altijd had willen gaan. Fons Jansen had een select publiek (dat hij zijn fonspatiënten noemde) en zijn humor kenmerkte zich door milde ironie, spitsvondige woordspelingen' (zegt wiki)
Persoonlijk reken ik Fons Jansen bij de Grote Drie van de conférenciers: Wim Kan, Wim Sonneveld, Toon Hermans, Fons Jansen Dat zijn er viér? Ja, de musketiers waren ook met vier. Daarom mag het, de Grote Drie zijn met vier.
Middag : Nu kan ik dat allemaal wel zeggen over die show en 1980 en zo, maar ik kan het (nog) niet staven. Avond : Na enkele uren spitten op het Net heb ik gevonden dat wat Niels Destadsbader voorleest -aframmelt eigenlijk, want hij praat veel te snel naar mijn goesting- een herwerkt fragment is uit de Conference Prenatale http://www.tigch.nl/fonsjansen/conferenceprenatale.htm
Het origineel fragment :
Witteboordenkriminaliteit. Stilaan worden wij een krimineel volkje. Over kriminaliteit gesproken, hebt u dat gelezen? De kriminologen hebben vastgesteld: Je komt als kind gaaf ter wereld. Helemaal eerlijk, maar dood-nerveus. Nerveus? Natuurlijk. Die baby's hebben negen maanden in de rats gezeten. De eerste drie maanden: Mag ik blijven? (Je zult in het verkeerde bisdom wonen) De tweede drie maanden: Gaan ze nog trouwen? De derde drie maanden: Blijven ze bij elkaar? Dat had je vroeger toch niet?
Ik weet niet hoe ver uw herinnering teruggaat, maar wat mezelf betreft moet ik zeggen: Ik heb aan die tijd de meest relaxte herinneringen. Ik zou zo wel terugwillen. Ik zeg altijd: We hadden het toch goed We hadden alle comfort: Centrale verwarming, warm en koud stromend water. Ik liet me maar zo'n beetje dobberen in dat vruchtwater. Had ik zo'n snorkeltje aan me buik voor de aan- en afvoer, prima! En niks te doen. Wat moest je doen? Wachten. Tot je een ons woog. Maar toen woog ik een ons, hebben ze me laten doorwachten tot ik vijf pond woog. Nog weinig, maar dat had z'n reden.
Ik zat daar namelijk niet alleen. Hardstikke gezellig. Wij hebben wat prenataal gedonderjaagd! Hooglopende ruzies over 'je ligt op mijn helft'. Schold hij mij voor feut. Nou dan kneep ik gauw in zijn snorkeltje, kreeg-ie geen asem. Als m'n moeder moest overgeven zei ik: "He jongen, mams wordt van jou kotsmisselijk". Kwam m'n moeder terug van een feessie: hadden we hem om, alle drie. Maar ook heel ernstige gesprekken. Kijk, wij wisten niet wat er gaande was. Als je ooit wordt voorgelicht is het lang na je geboorte. Maar daarvoor: je zit in het hardstikke donker, niemand die iets zegt. Mijn broer en ik hadden dientengevolge ernstige twijfels. Wij vroegen ons bijvoorbeeld af: is er een leven na de geboorte? Is er een hierbuitenmaals. O, daar hadden we hele gesprekken over."
"Moeten we hier altijd blijven?" "Weet ik veel. Wou je eruit? Zie je een deur?" "Nee" "Nou dan" "Hee" "Wat nou weer?" "Hoe zijn we d'r in gekomen?" "Dat vertel ik je later nog wel eens jongeman."
En op zekere dag, dames en heren, was het in ene D-day: debarcation-day. Werd er, zonder enige inspraak onzerzijds, een ontruimingsprocedure in werking gesteld. Werden we vriendelijk doch dringend verzocht het pand te verlaten. Uitgerekend op onze verjaardag. Leuk hoor.
En even later, daar lag je dan: voor het eerst van je leven in de open lucht. Helemaal bloot. Ik schaamde me rot. En allemaal hoofden over je heen die zeiden: "O kijk, het is een jongen". Dus ik vragen: "Hadden jullie een ouwe kerel verwacht?" Maar toen je daar lag, had je toch niet kunnen denken dat je een kleine zestig jaar later in een volle schouwburg zou uitroepen: "Aan het orgel Frans Oudhoff"
Late avond: gevonden ! Fons Jansen zelf aan het woord: het fragment duurt vier minuten, van 06min47 tot 10min50 klank aanzetten : https://www.youtube.com/watch?v=iBB1lxJe368 Nu snap ik wel dat voor een (Vlaamse) jeugdvoordrachtwedstrijd een aangepaste versie geschreven wordt, maar toch vind ik dat Destadsbader of Helsen Fons Jansen als auteur en conférencier hadden kunnen vermelden. Huiswerk maken, heren! En dan zeker Helsen, want hij is de oudste van de twee.
te gast bij Wim Helsen ~ Niels Destadsbader met 'Geboorte' van Fons Jansen
Ik heb aan die tijd de meest relaxte herinneringen. Ik zou zo terug willen. We hadden alle comfort: centrale verwarming, warm en koud stromend water. Ik liet me maar zo een beetje dobberen in dat vruchtwater. Had ik zo’n snorkeltje aan mijn buik voor de aan- en afvoer? Prima! En niks te doen! Wat moest je doen? Wachten. Tot iemand je kwam halen.
Ik zat daar gelukkig niet alleen. Mijn broer was er ook bij. Hebben wij daar prenataal gedonderjaagd! Hooglopende ruzies over: “Jij ligt op mijn helft!”. Schold hij me uit voor feut. Dan kneep ik hem in zijn snorkeltje, kreeg hij geen adem. Als m’ moeder moest overgeven zei ik: gast, mam wordt kotsmisselijk van u! Kwam ons moeder terug van een feestje, waren we dronken. Alledrie.
Maar mijn broer en ik hadden ook heel ernstige gesprekken. Wij vroegen ons bijvoorbeeld af: is er een leven na de geboorte? Is er een hierbuitenmaals? En op zeker dag was het D-day. Debarcation Day. Werd er, zonder enige inspraak onzerzijds, een ontruimingsprocedure in werking gesteld. Werden we vriendelijk, doch dringend, gevraagd het pand te verlaten. Uitgerekend op onze verjaardag!
Destadsbader in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a7/ , 10min48 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : er staat wel degelijk tot 2025 !
In mijn droom zag ik engelen hengelen in de hemelvaart geruisloos zaten ze godallemachtig prachtig met hemelse gewaden omhuld vissend naar zieltjes met engelengeduld.
Majumau mei 2007
'Droom' vind ik zo'n mooie kijk op de zaak, MajuMau. 'k Wou dat ik kon tekenen hoe ik uw gedicht voor ogen zie. Maar ik kan niet tekenen. De engelen dragen godallemachtig prachtige gewaden vol gouden overdaden, omdat zij enkel hemelse kledij hebben. Bij het hengelen hinderen die pracht en praal natuurlijk. Anders gezegd : die luxe-vodden zitten danig in de weg. Als ze een dobber zien bewegen en de dichtstbijzijnde engel naar de hengel springt, trapt zij/hij op de gouden zoom en valt op het engelachtig snuitenwerk. Gelukkig zijn wolken mals.
Engelen zouden om te vissen hun gewaad ook kunnen uittrekken, maar dat komt niet bij ze op. Ze zijn wel hemels de engelen, maar ze zijn niet bijzonder schrander. Daarom blijft het een gesukkel, dat vissen naar zieltjes. En vandaar al eeuwen dat engelengeduld, ze wéten gewoon geen andere oplossing dan geduld oefenen. Als ze nu eens een jeans of een jogging aantrokken, dan waren ze waarschijnlijk intijds bij die dobber.
mindfulness ~ bestaat daar nu écht geen Nederlands woord voor?
Zich concentreren op de ademhaling wordt in veel situaties gebruikt. Hét gekend voorbeeld is de gecontroleerde ademhaling tijdens een bevalling. Maar ook bij de tandarts of bij een andere inspuiting : adem in, adem uit. Hou de aandacht zoveel mogelijk op het controleren van de ademhaling. En in geval van koleire ook : adem, eerst ademen. In geval van slecht nieuws : adem, blijven ademen.
( ...) Enkele misverstanden over mindfulness komen nog vaak voor. Zo roept mindfulness bij veel mensen de associatie van 'zweverigheid' op, doordat het vaak geassocieerd wordt met spiritualiteit. Mensen hebben de verwachting dat ze met mindfulness hun hoofd leeg kunnen maken of kunnen ontspannen. Maar dat kan met een spelleke kaart ook hè, het hoofd leeg maken, de gedachten verzetten.
Mindfulness is een aandachttraining, waarmee een houding van alertheid getraind wordt. Beoefenaars leren om de aandacht te vestigen op het moment, op alles wat zich aan hen voordoet. Dit kan van het lichaam, emoties of gedachten zijn, maar ook zintuigelijke ervaringen door de omgeving. (...) Wikipedia
Ja, ik noem het oplettendheid, het omgekeerde van argeloosheid. Bij wie geboren werd en opgroeide buiten het aards paradijs zouden die onverdeelde aandacht en oplettendheid dan een vaste verworvenheid zijn? Want in de wijde woeste wereld overleeft men niet argeloos als een boreling hè. Men wordt alert, men concentreert zich op hetgeen hier en nu belangrijk is. Men leert netels en distels ontwijken. Wel, die oplettendheid is niet vast verworven, vergeet het. Gaandeweg komen er op het pad veel verantwoordelijkheden en stoorzenders (leed en/of pijn). Teveel soms. En daar versnippert dan de aandacht. Soms is men zelfs de pedalen kwijt. (en hoe!) Kan men bvb geconcentreerd rekeningen nakijken wanneer een kind loopt te wenen of terwijl men tandpijn (of erger) heeft ... Dan vervloekt men de multitasking (ik heb maar twee handen!) en de alliantie die ons dat idee opgesolferd heeft. (doe zelf ook eens iets!)
Een interessante alinea over stress vermindering : Professor Jon Kabat-Zinn in Massachusetts (°1944) ( ...) ontwikkelde de training om patiënten met chronische pijn die uitbehandeld waren te helpen om zich op een andere manier tot hun klachten te verhouden. Hij vermoedde dat deze meditatie de patiënten zou kunnen helpen om meer inzicht te krijgen in hun pijn, de zorgen en het verdriet daarover, en in de manier waarop zij hiermee omgingen. Hoewel de MBSR training in eerste instantie ontwikkeld is voor gehospitaliseerde patiënten, wordt het inmiddels al jaren toegepast bij mensen met stress en burn-out klachten. Daarnaast wordt het ook steeds vaker ingezet bij algemene doelgroepen, zoals professionals, studenten, binnen bedrijven, etc. (...) https://nl.wikipedia.org/wiki/Mindfulness#Mindfulness_Based_Stress_Reductie_(MBSR) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Jon_Kabat-Zinn ,
Als ik het zo bekijk, dan is aandachttraining helemaal niet zweverig maar is het voor wie opnieuw focus nodig heeft en zoekt, tamelijk hard werken.
te gast bij Wim Helsen ~ Bart Hollanders met een raadgeving van Thich Nhat Hanh uit de bundel Aandacht is als zonneschijn
24. De ademhaling volgen
Ik adem in en kom tot rust. Ik adem uit en glimlach. Thuisgekomen in het nu, wordt dit moment een wonder!
Hollanders in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a6/ , 11min42 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : er staat wel degelijk tot 2025 !
Over Bart Hollanders : https://nl.wikipedia.org/wiki/Bart_Hollanders , Over Thich Nhat Hanh : https://nl.wikipedia.org/wiki/Thich_Nhat_Hanh , https://ingspire.nl/thich-nhat-hanh/ , Over de bundel Aandacht is als zonneschijn : Aandacht is als zonneschijn is een bundel met 49 becommentarieerde gatha': korte gedichten die je kunt opzeggen tijdens je dagelijkse bezigheden, om te groeien in bewustzijn en aandacht. De vrede, rust, vreugde en inzicht die dit oplevert, kunnen we met anderen delen. Die aandacht ('mindfulness') is een kernbegrip voor Thich Nhat Hanh. Vaak vergeten we in onze drukte wat we aan het doen zijn, en zelfs wie we zijn. Dan raken we ook het zicht op en de band met anderen kwijt. Door gatha's op te zeggen worden we ons weer bewust van onszelf; we zetten onze activiteiten voort, maar wel aandachtiger en bewuster. https://nl.wikipedia.org/wiki/Gatha
Het artikel dat ik gevonden heb over Griet Op de Beeck (tekst 009) is zó interessant, dat ik feitelijk liever efkes bij haar blijf dan dat ik het over haar gekozen tekst heb, 'Meisje', het gedicht van Toon Tellegen. Sorry Mr Tellegen.
Dit is een heel verhelderend artikel: https://npofocus.nl/artikel/7726/wie-is-griet-op-de-beeck Het artikel loopt onder elke foto door en lijkt vrij lang maar is het niet echt, een 1885 woorden in boeiende samenhang. Het is een leesbare samenvatting met daarin soms zeer nauwkeurig verwoorde emoties en rake zinnen. Pakkend, zoiets.
Voor wie haar ook graag of liever gesproken aan het woord ziet, er zijn tien korte videofragmenten die ongeveer de kern van het artikel weergeven, maar natuurlijk niet alles. De tien fragmenten staan vlak onder de inleiding en volgen elkaar op, mits gebruik van de pijltjes in beeld. Fragmenten overslaan en dat van uw keuze aanklikken kan. Maar ik raad ze allemaal aan hoor.
01ste fragment : jeugdjaren in Turnhout, bij Zomergasten = 02min23 02de fragment : de gezinssituatie, bij Zomergasten = 07min14 03de fragment : 'gezien' willen worden, bij Zomergasten = 01min18 04de fragment : de onthulling, bij De Wereld Draait Door = 01min45 05de fragment : de therapie, bij De Wereld Draait Door = 02min19 06de fragment : een eetstoornis gaat niet over eten, bij Zomergasten = 05min17 07de fragment : debuteren vraagt veel moed, bij Zomergasten = 00min35 08ste fragment : de maakbaarheid van de mens, bij Zomergasten = 00min34 09de fragment : waarom zijn boeken zo herkenbaar?, bij Pauw = 02min52 10de fragment : boekenweekgeschenk, bij NOSjournaal = 01min05
te gast bij Wim Helsen ~ Griet Op de Beeck met het gedicht Een Meisje van Toon Tellegen
Eerst een fout rechtzetten. Canvas -en misschien ook de programmaboekjes- kondigen voor aflevering 5 iemand anders aan dan Griet Op de Beeck en Canvas houdt dat vol tot in het onnozele : 1/ de foto onder de video is niet Op de Beeck én 2/ de tekst naast de video is niét de tekst die zij gekozen heeft (klik aldaar LEES MEER)
48hrs later: het is verbeterd, de juiste foto staat er nu, en de juiste tekst. Dit issem:
Een meisje
Ze wacht. Nee, denkt ze, ik wacht niet, ik dans.
Ze danst, ze danst met lange, ranke passen, langzaam en aandachtig, ze houdt haar ogen dicht,
ze danst door deuren en door ramen en door lange lankmoedige dagen- hout, glas en uren vallen in splinters rond haar neer-
en telkens als ze niet meer kan en bijna, bijna valt, denk ze: Ik? ik val niet, ik dans.
Toon Tellegen Uit: Kruis en munt, 2000
Op de Beeck in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a5/ , 11min22 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen fout : er staat wel degelijk tot 2025 !
Over haar tweede boek dat nu verfilmd is : Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna. 'Kom hier dat ik u kus is als een film waar je samen uit komt, je bent nog een poosje sprakeloos, je wilt de film vooral niet gaan verpesten door er allerlei meningen op los te laten, je kijkt elkaar alleen maar even aan, je knijpt in elkaars hand. "Goed hè?" zeg je.' - Herman Koch 'Griet Op de Beeck schrijft boeken die een effect op je organen beogen: longen slaan een beurt over, maag in de knoop, hart springt op. Haar personages zijn geloofwaardig dichtbij.' - De Standaard 'Kom hier dat ik u kus, dat onheilspellend, hartverscheurend verhaal over ons, mensen, en welke grote prutsers wij zijn. Griet heeft een prutsboek geschreven, maar 't is 't schoonste prutsboek dat ik ooit gelezen heb.' - Pascale Platel
Welke jaargang (serie) van Winteruur het was weet ik niet meer, maar ik heb me toen verschillende keren geërgerd aan het manneke Joos, van tekst 007. Hij presenteert Extra Time, een programma dat aan voetbalanalyse doet, of meent te doen, en dat voorafgaat aan Winteruur met Wim Helsen, het tekst-snackje van om en rond de 10 minuten.
Waarom ik me erger aan manneke Joos : hij weet zijn gasten niet in toom te houden ivm met hun spreektijd. Wanneer hij er dan eindelijk iets tussen krijgt zegt hij dat het tijd is om af te ronden en ... serveert nog een beeldfragment van ettelijke minuten. Afronden noemt hij dat, 12 à 15 minuten voorbij de voorziene zendtijd het programma afsluiten.
En baas Raes is al niet veel beter, die krijgt/kreeg ook niet gedaan intijds.
Toen manneke Joos eens zei dat het gesprek hier-&-nu eindigde omdat Winteruur van Wim Helsen stond te wachten keek een van de vaste studiogasten duidelijk smalend (die vent met zijn flodderlippen à la Jagger, eveneens 70+). Zijn gelaatsuitdrukking was onmiskenbaar neerbuigend 'ach, moeten wij plaats ruimen voor die twee Belgen die kunnen lezen?' Zoiets doet men niet in een gastland waar men betaald wordt per minuut gezwets. Gelukkig is hij nu verhuisd naar VTM. Mogelijk wordt zijn praatvaardigheid daar beschouwd als kundigheid ter zake.
Waarschijnlijk had manneke Joos vanuit de regiekamer al verscheidene aanmaningen gekregen om af te sluiten want de techniekers willen ook intijds naar huis en na Extra Time kunnen ze de uitzendingen in nachtlus zetten, te beginnen met Winteruur van Wim Helsen: dat zijn twee mensen, een stukje tekst en een hond op de sofa, meer niet. Wat een rust.
PS: het is geen larie wat ik wat ik hierboven schreef hoor. Om mijn woorden te staven: Winteruur van ma-02/11 (na Extra Time) begon niet om 23h20 zoals voorzien, maar om 23h35. 15 minuten te laat. Da's ergerlijk hoor, voor die ene Belgische die zich ondanks het voetbalgezwets probeert wakker te houden.
te gast bij Wim Helsen ~ Filip Joos met een fragment uit 'Leve Mij' Van Johan Anthierens
Leven is voor hem een hartelijk iets, zijn hersens heeft hij testamentair vermaakt aan de universiteit van Madurodam.
Aber, ik ben zijn vader, ik weet wat er te wachten staat, dat alwetenden hem hun achterlijkheid zullen betaald zetten. De wiskundeleraar zal met het windekind afrekenen, de juf van aardrijkskunde zal hem in een bergrivier onderdompelen, de leraar religie zal hem kruisigen en het schoolhoofd zal hem met een verguizend rapport uitdrijven naar de fabriek waar hij geen moer uitricht, maar aan de lopende band heimwee naar een verloren paradijs cultiveert. Vandaar dat ik tussen september en juli de trap naar zijn kamer insla, met slepende espadrilles, om grijze leerstof kleurrijk voor te stellen.
Joos in gesprek met Helsen: de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : er staat wel degelijk tot 2025 ! https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a4/ , 10min00
'... maar aan de lopende band ...' Dat staat daar magnifiek hè. Het kan een plaatsbepaling zijn maar ook een bepaling van tijd, naar gelang de lezer de klemtoon legt. Eindigt het zoontje in een fabriek aan de lopende band (dat was thuis het standaard-dreigement, bij elk slecht rapport voor wiskunde) of staat hij continu, aan één stuk door, steeds maar weer, heimwee te kweken naar een verloren paradijs.
Ging zo'n dubbel gebruik vanzelf bij Anthierens? Of heeft hij er moeten op zoeken? Nuja, als we het hem nog konden vragen zou hij ons toch op het verkeerde been zetten.
Over het boek Leve Mij, 2003 : Uit de verschillende honderden artikels, reportages, interviews, columns en kronieken die Johan Anthierens van 1959 tot 1999 voor tientallen Vlaamse en Nederlandse dag-, week- en maandbladen schreef, maakte Brigitte Raskin, in samenspraak met Karel Anthierens, een selectie van de beste en belangrijkste teksten, ongepubliceerde brieven en schetsen.
Na Anthierens dood verschenen er twee bloemlezingen uit zijn werk door Brigitte Raskin en Karel Anthierens: Leve mij (autobiografische teksten, 2003) en Ooggetuige (journalistieke teksten, 2005), beide met de Anthierens typerende ondertitel Niemands meester, niemands knecht.
"Ik voelde me ineens nogal vredig, maar dat kwam misschien door het strijklicht, dat is het mooiste licht dat er is en ik stelde me ineens de hele wereld voor als een veld zonnebloemen. Dunne, stekelige slungels die constant het licht zoeken en ik zie nu pas dat we natuurlijk zonnebloemen nodig hebben om iets van onszelf te begrijpen. Dat je groeit naar waar je het meeste licht opvangt, en dat je op die manier uit elkaar kunt groeien." Bij de derde lijn, nog vóór dat ik de inhoud van het boek opgezocht had, wist ik dat de schrijfster het over pubers had. Persoonlijk zou ik 'stekelige stuntels' gezet hebben ipv 'stekelige slungels'. Slungels duidt naar mijn gevoel op mannelijke pubers, wezens die tijdelijk met hun armen en benen geen blijf weten. Stuntels zijn ook de vrouwelijke pubers. Alle pubers stuntelen zich een weggetje naar de volwassenheid. En op sommige gedeelten van dat parcours is men zeer stekelig. Daarom had ik liever stekelige stuntels zien staan. Ook omdat ik alliteraties mooi vind natuurlijk.
' ... je groeit naar waar je het meeste licht opvangt,'
Dat heb ik zelf ondervonden, tijdens de schooljaren '69-'70 en '70-'71. 'k Was op eigen aandringen van school veranderd en het was ook een katholieke school, maar niet zo'n nonnenbastion als de vorige, waar de jaren '60 nog niet doorgedrongen waren. In deze tweede school, die in het stadscentrum lag, waren maar een stuk of zes nonnen, van wie slechts twee les gaven. Bij de andere leerkrachten zaten enkele zeer gedreven mensen, mensen die ook buiten het onderwijs in hun vakgebied bezig waren en daar naam en faam verwierven. En af en toe een staatsprijs of zo ... Wij jonkies waren ijverig enthousiast doende met de leerstof (van sommige vakken) en of we nu Nederlands of Latijn kregen van een staats- of een andere prijs hield ons eigenlijk en feitelijk niet bezig. Het tempo en de besprekingen tijdens de les waren plezierig. Meer moest dat niet zijn.
Tijdens die twee jaren heb ik in denken en doen vooruitgang gemaakt met kangoeroesprongen. (Behalve voor wiskunde natuurlijk, die achterstand was niet meer in te halen). Die paar leerkrachten tilden de ganse klas naar een ander niveau en ik dreef mee omhoog, gedragen door de groep. Het waren waarschijnlijk de twee meest intense jaren van mijn leven. Die school heeft veel interessante jonge vrouwen afgeleverd, mensen van wie ik de naam later tegen kwam in kranten of op TV, dames die met interessante dingen bezig waren.
Ja, men groeit naar waar men het meeste licht opvangt en ontvangt, mee in de richting van die leerkrachten. En zo groeide ik weer eens sneller weg van die twee betweters thuis, die dachten dat leeftijd gelijk stond aan wijsheid en dat wijsheid kennis van zaken betekende. Mijn ouders. Terwijl ik de weg van het meeste licht, leerstof & context volgde beseften ze niet wat al sinds vroeger aan het gebeuren was, wat ik al veel langer wist: 'dat je op die manier uit elkaar kunt groeien.'
te gast bij Wim Helsen ~ Frances Lefebure met een fragment van Rebekka de Wit uit 'We komen nog één wonder tekort'
strijklicht = zijdelings licht, licht dat zijwaarts (bijna parallel) op het onderwerp van de foto valt. Het 'strijkt' als het ware langs het onderwerp, waardoor alle oneffenheden extra geaccentueerd worden. De bijzondere elementen van het onderwerp van de foto komen hierdoor nog mooier naar voren ... https://www.dromodo.nl/begrippen_strijklicht.htm
Ik voelde me ineens nogal vredig, maar dat kwam misschien door het strijklicht, dat is het mooiste licht dat er is en ik stelde me ineens de hele wereld voor als een veld zonnebloemen. Dunne, stekelige slungels die constant het licht zoeken en ik zie nu pas dat we natuurlijk zonnebloemen nodig hebben om iets van onszelf te begrijpen. Dat je groeit naar waar je het meeste licht opvangt, en dat je op die manier uit elkaar kunt groeien. Het licht is groter dan wij. Het ligt dus niet aan ons dat wij niet samen zijn, dat wij geen vereniging zijn, tenminste niet altijd, dat de wereld niet verenigd is in één grote estafette, dat ligt niet aan ons, maar aan de lichtinval.
Lefebure in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a3/ , 10min52 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout. Er staat wel degelijk tot 2025!
Over het boek, 'We komen nog één wonder tekort' : Het is zomer. Een meisje zit met haar vader, haar broer en haar zus in de achtertuin. Ze hebben net twee begrafenissen achter de rug, het gezin is plotseling verre van compleet. Ze besluiten op reis te gaan om aan de rand van de wereld te zitten. Daar liggen ze naar de wolken te kijken en luisteren ze naar Graceland. Het meisje probeert zo dicht mogelijk bij haar herinneringen te blijven en zo ver mogelijk bij de wereld en de toekomst vandaan. 'We komen nog één wonder tekort' is een geestig en droevig coming-of-age-verhaal van de jongste uit een gezin dat altijd de tentstokken vergeet.
le coup de bambou ~ the trick with the stick "... using a two-metre-long bamboo cane tipped with charcoal to make preparatory sketches ..."
Het heeft efkes geduurd eer ik de foto's die Peter Verhelst bedoelde (tekst 003, op 03min09) gevonden had, maar we zijn er geraakt. Hebbes. En het is niet één foto, het zijn er zes.
Mogelijk bedoelt Peter Verhelst de 3de, misschien ook de 4de foto. In die twee stadia doet de schets me denken aan de gebeeldhouwde Koppen van Modigliani. Verhelst vraagt zich af : "Een ovaal met (tjak) een lijntje in, wat wil dat zeggen?" Awel, het wil niks zeggen, het is een korte fase in de ontwikkeling van een schets. Maar Verhelst heeft wel een punt volgens mij : de 3de en 4de fase van de schets zijn véél intenser dan het eindresultaat.
Hieronder twee linken naar twee artikelen: over dit laatste project van Matisse (Paris Match) en over zijn bewogen leven (Daily Mail).
te gast bij Wim Helsen ~ Peter Verhelst met een gedicht van Paul van Ostaijen
Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust
Peter Verhelst in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a2/ , 10min17 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is géén typfout : echt waar tot 2025.
Op 02min17, na de eerste lezing, zegt Verhelst "kort", doelend op het gedicht. En ik had verstaan (ondertiteling niet aangeklikt) "kom", denkend dat 'kom' het laatste woord van het gedicht was en dus het begin van de handeling, van een euthanasie, of een liefdevolle moord of hoe men het wil noemen.
Moraal van het verhaal : altijd ondertiteling aanklikken want er hebben ook al fouten en mankementen in de tekst naast de video gestaan. Sommige heb ik er kunnen uitvlooien, maar het zijn er weinig, het zijn enkel degene die ik toevallig op het spoor gekomen ben.
van de regen in de drup ~ al is dat hier zwak uitgedrukt
Ivm de tekst 001, uit : 'Laughter in the Dark' van Vladimir Nabokov
'Hij was rijk, respectabel, gelukkig; op een dag liet hij zijn vrouw in de steek voor een jonge maîtresse; hij had lief; werd niet liefgehad; en zijn leven eindigde rampzalig.'
Een gelijkaardige en bestaande situatie heb ik jaren geleden ergens beschreven gezien: in zijn midlife zoekt hij een tweede bestaan met een droom van een meisje, ttz : hij ziet in haar een ideaal. Zij jaagt iets anders na, zij houdt het concreet materieel. Hij eindigt waar hij 30 jaar eerder begonnen was, op een troosteloos appartementje in een grauwe voorstad. Iets minder lang geleden heb ik het ongeveer van nabij zien gebeuren. Een midlifer ging iemand 'redden' uit de prostitutie. '... hij had lief; werd niet liefgehad' In twee jaar tijd heeft hij de spaarcenten er doorgedraaid en zijn zelfbeeld heeft een zware knauw gekregen toen hij besefte dat zijn gezond verstand (en zijn spaarzaamheid) hem in de steek gelaten hadden, dat de toejuichers in de familie onbetrouwbare raadgevers waren en dat die kleine zwijgende thuis uiteindelijk gelijk had.
Alle cadeaus, alle geldsommen voor de zogezegd zieke moeder, voor de revalidatie-broer met het auto-ongeval (altijd handig zoiets), voor 'hun' appartement ginder, voor haar studies ... al dat geld had gewoon gediend om de cocaïne verslaving van de pooiers te onderhouden. Of zoiets. Weg geld en dus ook weg droom. De droom ligt aan scherven en zijn geld is op. Dat laatste is nu de nachtmerrie:'... en zijn leven eindigde rampzalig.' Mooie oude dag hè. En feitelijk is zijn oude dag amper begonnen.
te gast bij Wim Helsen ~ Pedro Elias met de openingszin uit 'Laughter in the Dark' van Vladimir Nabokov
Er was eens een man, Albinus genaamd, die in Duitsland woonde, in Berlijn. Hij was rijk, respectabel, gelukkig; op een dag liet hij zijn vrouw in de steek voor een jonge maîtresse; hij had lief; werd niet liefgehad; en zijn leven eindigde rampzalig. Dat is het hele verhaal en we zouden het er verder bij hebben kunnen laten, als aan het vertellen ervan geen profijt en plezier verbonden was.
Pedro Elias in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a1/ , 10min09 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : tot 2025. Tof van Canvas.
Er is goed nieuws en er is goed nieuws. 'k Zal beginnen met het beste van de twee.
1/
Winteruur van Wim Helsen heeft een 6de seizoen én (houduvast) álle video's van het prille begin in oktober 2015 tot vandaag, zijn opnieuw beschikbaar en wel tot 31-12-2025. Nee, dat is geen typfout, tot 2025 staat er duidelijk gegeven en geschreven. Dus wie bepaalde dingen van de vorige blogs wil herlezen of herbekijken, dat kan nu. Geef me een seintje en ik bezorg u de link.
2/ Het andere goede nieuws is dat LM en ik hersteld zijn. Begin september kregen we ongeveer gelijktijdig te kampen met vreemde verschijnselen.
LM door een slordige overdosis medicatie, van 3x ¼ Prolopa per dag naar 4x 1 per dag. Dat is plots en zonder overgang 5,33 maal meer! Per dag. (danku neuroloog LV voor uw zorgvuldig denkwerk!). LM was compleet weg uit de realiteit. Dat is gebeterd mits weerkeren naar de oude dosis, maar LM is niet meer de oude. Vergeetachtigheid en concentratieproblemen zijn gebleven. Die overdosis, daar schrijf ik nog wel een beknopt ietsje over, maar nu niet, het is nog te vers allemaal.
Bij mij ging het over foute medicatie die begonnen was in maart 2019 en pas een acuut signaal gegeven heeft september 2020. In die 17 maanden waren er wel andere signalen, maar die schreef ik toe aan sleet. Men wordt ouder, dan komt er sleet, sleet veroorzaakt mankementen, mankementen brengen ongemakken mee en met ongemakken leert men leven. Zo dacht ik. Wat een misvatting. Bij sommige dingen moet men alarm slaan. Maar wie wil er nu 'flauw' doen? Ik niet hoor, ik verdraag mijn sleet vrouwhaftig. Wéér fout gedacht. Het medicijn Olmesartan staat op de lijst 'te mijden producten' weet ik nu. Danku huisarts P! Enfin, daar komt misschien ook eens een schrijfseltje over. Later.
Dit alles om te zeggen dat Winteruur met Wim Helsen terug is en ik hoop voor nog vele jaren, voor hem, voor ons allemaal en voor mij (omdat ik zo graag snuffel op 't Internet, dingen opzoek 'tot lering & vermaak')
