Amar Kher één van de highschool kids studeerde later af in Canada als ingenieur... en begon te werken... Na een tweetal jaartjes werken hield hij het voor bekeken en is momenteel reizende... en waar??? Wel... de héle wereld rond... Waarbij hij na een bezoekje in Delhi bij zijn ouders... begon in India.. Hij ging al langs de meest mooie plekken... zoals "Mussoorie" waar hij het Tibetaanse klooster bezocht waar de "Dalai Lama" zich terug trok, nadat hij verbannen was... Het klooster ligt kompleet verborgen en gecamoufleerd in de "Himalayan foothills"... Prachtig gelegen... en verborgen... verborgen en prachtig gelegen... Mooi... mooi... mooi en uniek als je dat kan bezoeken niet waar? Bij deze een aantal van zijn foto's... waarmee ik misschien in herhaling val... maar ik vind ze zoooooo de moeite! 
Amar zijn reisblogje kan je trouwens vinden op http://therickshawdiaries.blogspot.com



Een winkeltje in het Hymalaya gebergte... waar het houtvuur gezellig brandende is... En deze Britse oudjes zijn ze onderweg tegen gekomen... ook zij waren met hun "baasjes"... de berg aan het beklimmen... ZALIG TOCH!!! Ongelooflijk toch! Wat een nostalgie...

28-03-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Ik weet het wel... het is weeral schandalig lang geleden dat ik nog wat schreef op mijn blogje... maar... Het was hier zo ontzettend druk... Weet trouwens niet hoe ik de afgelopen weken door kwam!Pfpfpfpf... maar wel erg druk hoor... Deed mee aan verschillende acties... voornamelijk ten voordele van de kankerpatiënten, had lentebeurs van ziekenzorg en vergaderingen, de kinderen en kleinkinderen... en we engageerden ons om... t'ja een vriendin is voor de derde keer hervallen van kanker en moet terug bestralingen krijgen... en zolang nodig brengen wij haar naar het ziekenhuis voor haar dagelijkse bestralingen... achteraf moet ze dan wat bekomen en doen we met haar iets leuks... dit neemt dan natuurlijk wel wat tijd in beslag... dus vergeef me dat ik niet verder schreef en jullie eventjes niet bezocht! De speciale afdeling voor de bestralingen, pfpf... daar wil je niet echt komen hoor... dat is een echte fabriek... man... man... Ze houden het best gezellig... dat is het niet... op z'on moment vraag ik mij af ofdat het echt maar 1 op 8 personen is die kanker krijgt... Het zijn allemaal wachtkamertjes waar men samen komt naargelang waar je moet bestraald worden aan elk wachtkamertje zijn een aantal bestralingskamers verbonden... De bestralingen duren maar een kwartiertje maar de meeste mensen zijn toch op... en dat is zeer begrijpelijk...  als ze daar uit komen! Emotioneel is dit de hel... Het is ook in de wachtkamer dat wij kennis maakten met een erg symphatiek koppeltje... Deze kennismaking maakte dat we zelf een verschrikkelijke nacht hadden... Wat een miserie!!!! Bij een meisje of moet ik zeggen jonge dame, een prille dertiger, werd vlak na de geboorte van haar eerste kindje een agresieve hersentumor vastgesteld... een operatie, chemo en 60 bestralingen (dus 60 opeenvolgende dagen)... en nog... géén 15% overlevingskansen... mijn hart bloed echt bij dit verhaal... Ze heeft nog niks kunnen genieten van haar dochterje... haar dochtertje niet van haar! Haar lieve man beloofde haar, tijdens ons gesprek dat ze een reisje maken naar Italië na genezing!!! Ik duim... lieve mensen... ik duim dat dit in orde komt!!!!! Maar.... In elk geval werd mij bij het wachten in dit zaaltje nog maar eens duidelijk dat op zulke momenten familie en goede vrienden hééééééééééééééééél belangrijk zijn! Dit is zo een moment in je leven dat je niet in je ééntje doorkomt!!!

Bij dit toch wel erg trieste verhaal... een filmpje van youtube over de goedkoopste auto ter wereld... en waarom... Wel zoals jullie wel weten rijden er in India héél véél moto's en brommers rond... dus héél véél vuiligheid... als we de uitlaat gassen van miljoenen brommers al kunnen vervangen door vriendelijkere uitlaatgassen... zou al wat geven voor het milieu... denk ik dan maar.....

28-03-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Inderdaad ...
zondag... en het ziet er buiten niet slecht uit dus een stevige wandeling is aan de orde! Een beetje gesurfd op facebook en het laatste wereldnieuws bekeken van mijn vrienden natuurlijk... Malaysia, India, Talahasse noem het op ze staan allemaal op mijn facebook... vind het geweldig!!! Daarnaast komt mijn reisje naar India dichterbij... pfpf... nog maar 2 jaartjes wachten... Hopelijk kan ik dan Malaysia mee pikken want één van mijn pupillen sharill gaat dan trouwen... een mens raakt van minder euforisch... Alhoewel... trouwen... er zijn nog weinig mensen die daar echt waarde aan hechten... mijn zoon was 1 jaar en 7 maanden en zette nu al zijn scheiding in... huisje terug verkocht... appartementje gezocht... Wat spijtig toch! Hoe kan je in hemelsnaam alles wat stilletjes opgebouwd werd zo vlug opgeven... Dan heb je het toch géén kans gegeven, of wel??Enfin... jong en wat willen... spijt zal te laat komen... en voor ouders brengt dat natuurlijk weeral de nodig pijn mee... gelukkig neemt hij het allemaal nogal goed op... en ik weet  nu voor 100% zeker dat mijn addertjes theorie wel degelijk de juiste is... Gelukkig zijn er géén kinderen... en Gelukkig hebben wij ons Marieke en Jelle, de kindjes van onze dochter Evi... die ons recht houden in moeilijk tijden!

15-03-2009 om 11:06 geschreven door Lisa

 
Nu maken we terug tijd voor een paar mooie foto's... uit India. De foto's zijn genomen door mijn vriend Raymond Austin... En als er iemand een krak is in het foto's nemen is hij het wel! Mooie foto's uit Radjastan... Het Oberoi hotel, erg knap... maar weet dat een hot dog daar 500rupees kost... Allez 10 jaar geleden...hihihi... Hij is wel erg lekker! Daarnaast vind je op deze foto's ook de sfeerfoto's van de straten... beschilderde olifanten... en goed bemande brommers... of zijn het vespa's...

Mooi gedaan Raymond!

12-03-2009 om 17:30 geschreven door Lisa

 
Op zaterdag 7 maart, was het dan eindelijk zo ver... We gingen Nieuwjaar vieren met onze Aartselaarse groep Rekanto deelnemers, waar wij eens coach van waren... voordat bulldog Cécile hier een stokje voor stak!
Maar zoals bleek niet meer getreurd hé... want ondanks al dat gekonkelefoes van een onverbeterelijke slechtheidsfreak is de vriendschap gebleven en bleek het een fantastische avond... Eerst gingen we lekker dineren (hm) in de Colmar Aartselaar en haalde leuke herinneringen op bij het lekkere overvloedige eten en... drinken... Daarna zakten we nog met een kleine groep af om een danske te plazeren in het Elzenhof... Verdere afspraken werden al gemaakt zé! We gaan zelfs een BBQ organiseren zo gauw het wat beter weer wordt... Dus met de hand op het hart kunnen we uit volle borst zingen... "Ze zullen ze niet temmen"... en "we zullen doorgaan"... Iedereen  was weeral zijn zorgen eventjes vergeten... "Wat een clubke, hé Cécile"... hahahahaha, inderdaad uit iets negatiefs komt altijd (") iets positief, tot spijt van wie het benijd!

Op de foto's: Chrisje en Lisette Schol - Jean en Ingrid LOL - Jean en Chrisje doe ze nog eens vol - Katrien, Fabienne,Lisette en Chrisje Dat was lekker... en laatste foto Philomeentje en Lisette "Bluesbrothers..... hm...... sisters op stap in het "Elzenhof" Aartselaar...
Dat kunnen ze weeral niet afpakken hé Philoméentje!

10-03-2009 om 10:51 geschreven door Lisa

07-03-2009 om 10:26 geschreven door Lisa

Inderdaad India en films dat is één geheel! Na een beetje rommelen op youtube... zelfs en aantal verrassende films gevonden... met nog meer verrassende songs... hihihihi... Ik voeg hierbij al vast wat... Een stukje uit Kal Ho Na Ho (Pretty women) met de eeuwige knapperd Shahrukh Khan... Ik vind het fantastisch!!! Weten jullie over welke song het gaat... dit up- tempo nummer??? Luisteren tot het einde dan weet je het wel! Geweldig toch hé...

05-03-2009 om 20:15 geschreven door Lisa

Mijn blogje zou niet Indisch getint zijn... als ik nu niet moest schrijven over de Oscars gewonnen door de film en crew van "Slumdog millionaire"... woh... great!!! Das dus een film die ik moet gaan zien! De film gemaakt door "Danny Boyle"... en co director "Loveleen Tandan"... blijkt het van het te zijn. Dit verhaal over een jongen uit de sloppenwijken van Bombay is geschreven door "Vikas Swamp", en gaat zoals het zo mooi gesteld wordt over "Love and money"...
 .
Voor zover we gezien hebben, kan men hier wel spreken over een erg lieftallige crew... waar bij een gesprek voor de camera... natuurlijk hoe klein ze ook zijn de jongens het woord namen... "she does not speek English"... hmhm... wacht maar... want later als ik groot ben!!!!! Mooi, we kunnen er ook Anil Kapoor en Dev Patel in terug vinden in deze mooie makelij! Maar... waar succes heerst... jawel... en dan zeker in India is de controverse niet ver af! Honderden sloppenwijkbewoners zijn woedend... Ze hebben bergen eisen... zo moet het woord dog van slumdog uit de titel gehaald worden... en vinden ze dat de mensen rechten met de voeten getreden worden... de muziek ligt onder vuur, want dat zou de bewoners van de sloppenwijken in een slecht daglicht stellen... en de ouders van de lieftallige crew... de kleintjes beweren al dat hun kinderen niet genoeg betaald werden... hm... als dit maar goed afloopt voor Boyle... Want eerlijk is eerlijk... als er centjes mee gemoeid zijn in India... bewandel je een gevaarlijk pad! Hoe gaat dit aflopen...


Ik zou zeggen... Niet aan denken gewoon genieten van het moois!!

24-02-2009 om 21:07 geschreven door Lisa

Ja... yes indeed... februarie en al weer slimmer... woh! Mijn eigen slogan "de dingen zijn niet altijd wat ze lijken"...blijkt inderdaad de waarheid en niets dan de waarheid... en momenteel een bittere pil! Schoon van buiten en van binnen... een rariteit... en er zit altijd een addertje onder het gras! Maar zover het mijmeren... want het andere spreekwoord "Ik heb het toch gezegd" vind ik niet zo leuk... Ik moet niet altijd gelijk krijgen. Hihihiii... Mijn trouwe lezers zullen wel weten over wat dit gaat... maar daar wilde ik het vandaag eigenlijk niet over hebben... dus STOP lisette! Toen gisterenavond mijn film de zoveelste keer onderbroken werd door reklame daagde het mij dat ik deze reklame al gezien had... maar dan live... waar... In Indië natuurlijk! Wonend in een ver en vreemd land met een dochter van 14 jaar, t'ja dan... moet je natuurlijk meegaan met je tijd, en af en toe kiezen voor "fast food". En geloof me ook dat is in talrijke getallen aanwezig in Chennai! Pizza en hamburgertenten rijzen ook daar de pan uit, ondanks het soms grote protest! En om eerlijk te zijn in Chennai had het pizza gaan eten soms een leuke toets! We hadden er "Domino Pizza" in Adyar, de mooie groene wijk van Chennai aan het poepchique, utra moderne IT park!!! 
 
Was je Pizza niet op het juiste adres op 40 minuten dan was het héle pakketje gratis... hahahahahaha... Maar de meest fun was wel "Pizza hut" in "Nungambakkam" want... en daar komen we op het reklame clipje... "waar heb je zin in vandaag, t'is jouw moment... lalaalalalala..." In de pizza hut werkte nogal wat jong en knap volk... en buiten de bediening kregen we daar altijd weer een showke... Als iedereen voorzien was van een pizza legde zij hun schorten onder de toog en... gaven een nummertje ten beste... een proper nummerke zéne, ge moet daar niks achter zoeken... soms zongen ze iets romantisch... soms was het een rapsong... dit gebeurde zowat om het uur! Ik denk dat vooral Michael Jackson de favoriet was... Ze pasten hun nummers aan, aan het publiek... En geloof me die vonden dat het einde! Het is natuurlijk niet makkelijk te verwoorden maar dat was echt pure fun... want binnen de kortste keren zong iedereen in de pizza hut uit volle borst mee!
Dat ze daar hier nog niet aan gedacht hebben!!!! Als ik het overschouw... een gat in de markt mannekes... een gat in de markt!!!!

23-02-2009 om 10:24 geschreven door Lisa

T' ja... 2009... en de tweede maand is weeral bijna ten einde! Valentijn was een heus succes! Onze Valentijnscruise een echte aanrader! Aankomend met de bus en dus startend... in de Paris-Nord... brrbrbrbrbrbr.... k'moet toch eerlijk bekennnen dat ik mij in Chennai veiliger voelde... Maar ja... het onveilige gevoel wordt er dezer dagen wel erg in gepeperd... Zoals gezegd de cruise is een echte aanrader! Prijs kwaliteit... daar valt echt niets op aan te raden! Proficiat Lauwers!

 

Het eten subliem, maar dan weer... echte Franse cuisine dat spreekt mij wel aan! Het doet mij natuurlijk ook wel weer denken aan het Franse restaurant in Chennai!!!! Hoe kan het anders, "Le Patio"... het restaurant van de "Taj Coromandel"... hmhmhmhmhmh puur genieten. De avond voor onze cruise had ik op "facebook" nog een toffe babbel met onze Braziliaanse in Parijs wonende Sandra... compleet in het Frans... hm, qui, qui... Oui... Oui... maar een rendez-vous a Paris dat zat er spijtig genoeg niet in... c'est pour la prochain fois! Promis!



Ja... facebook is toch wel chique hé... três chique... ik vond er al véél mensen terug die eens mijn pad kruisten! Oei.. ai... eens... dat klinkt zo............................. In elk geval ga ik nog eens naar Parijs binnen de kortste keren maar dan met de Thalys... en Chennai, hopelijk gaat me dat lukken binnen 2 jaar... (bij leven en welzijn)...  ondertussen... blijf ik op facebook zoeken naar overlevenden van een héérlijke maar lang vervlogen tijd! t'Is niet zo lang geleden... het lijkt een ver verleden... ze heette... of ze noemde zich zo...


Foto 1: Onze multiculturele crew op de Seine - Foto 2: De zwemvesten op de kamer, oeps... in de kajuit - Foto3: Ons bootje - Foto 3 de bootbel... (Tingelingelingijzerendraadmaskeskussenkangéénkwaad)

19-02-2009 om 22:23 geschreven door Lisa

16-02-2009 om 20:02 geschreven door Lisa

Hey liefste blogvrienden, bedankt voor jullie lieve reacties op mij (") blogprobleem... Het is ondertussen inderdaad opgelost... En dat allemaal terwijl ik... in Parijs was... yoepyyahé!!! De Valentijnscruise was gewoonweg prachtig!!! Alhoewel ik mij in Paris-Nord toch efkes terug in één of ander ver buitenland waande! (Zonder te weten in welk????) Ik kan ook niet echt beloven dat ik mijn belofte aan onze Sandra ga kunnen houden... om de volgende keer met de Thalys naar Parijs te gaan en bij hen te logeren... hm... hm... dat logeerpartijtje OK... maar de Paris-Nord??? Brbrbr... Toch een beetje bangelijk hoor! De mooiste plek in Parijs blijf ik Mont-Martre vinden... en dat heb ik natuurlijk moeten missen in mijn bootje... Ik weet  niet juist waar Sandra et Jacques hun nieuwe plekje is... Zij waren  één van onze beste vrienden in India... Een klasse madam tot en met, en ook haar echtgenoot Jacques, pure klasse!!! Haar echtgenoot... Jacques dus... werkte bij Saint-Gobain... (glaswerk)... Waar ik erg véél leerde... bv... hoe glas gemaakt wordt van zand... enz.... Toenertijd hadden zij een appartementje op de Champ-Ellysée... Maar naar ik begreep, kochten ze nu om wat rustiger te zitten een huisje, eventjes buiten Parijs... en daar kan ik absoluut inkomen!!! In elk geval dit terzijde gelaten "I LOVE PARIS"... het blijft toch iets magish hebben!!!

13-02-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Valentijn is nog niet daar... en in India zijn er blijkbaar alweer acties aangekondigd!! In Mangalore werd een pub aangevallen en dezelfde geweldenaars dreigen dus met meer aanvallen op 14 februari... jazeker valentijnsdag... Op facebook werd één van mijn highschool kids, nu een dame, daarom lid van "Pub Bharo"... Ze vinden ... en naar ik het artikel lees terecht dat het terug van kwaad naar erger gaat in Indië. Hindu meisjes worden aangevallen in ice-cream parlours omdat ze daar met moslim vrienden zijn... ze werden naar een groot gebouw gebracht en afgerammeld... Een bus met studenten werd bekogeld met stenen en tegengehouden, gsm's werden afgenomen, handtassen en anderen bezittingen afgerukt... deze incidenten komen terug meer en meer voor!!! Mijn lieve God zo heb ik India absoluut niet gekend! Gelukkig maar! Het is de rambo van dienst "Muthalik" die meerdere acties aankondigde voor 14 februari! De vrouwen en meisjes in Mangalore zijn bang, de jonge dames zoals Myako rebels en strijdvaardig! Het is haar generatie die hier wil tegen in gaan... zij willen het mooie democratische India niet terug ten onder zien gaan... "While lunatics think they can teach us a lesson by beating up women in our beautiful democratic nation... let us teach them the true power of our nation, that refuses to be powered by acts of vilolence"... Oei... oei Myako als dat maar goed afloopt!!! Enfin deze groep "Pub Bharo" te vinden op facbook roept India op om elke Indische pub te bevolken op 14 februari om op deze manier de solidariteit te laten zien tussen alle religies en sexen! Eerlijk gezegd ben ik bang in hun plaats!!!! Maar wat Myako betreft... zij is inderdaad altijd al een rebel geweest... misschien heeft het te maken met het feit dat ze een Indische erg vooruitstrevende moeder heeft (mijn vriendin) Alisson en een rijke wereldwijdse Japanse vader! Als ik het allemaal zo bekijk denk ik... Misschien is zij de nieuwe "Sonia Ghandi..." Wees toch maar voorzichtig Myako!

Op de foto zit Myako helemaal rechts

11-02-2009 om 10:17 geschreven door Lisa

Toch nog maar wat verder gaan over mijn favoriete dag van het jaar... "Valentijn..." Ik heb daarom wat opgezocht op internet en vond er de voor mij ideale uitleg over het ontstaan van Valentijn! Al zijn hierover natuurlijk verschillende verhalen... Hetgeen ik het liefste geloof... het meest aannemelijke... is dat de oorsprong ligt bij éne Sint Valentijn... een Romein die zwaar gemarteld werd maar toch weigerde het Christelijk geloof op te geven... Hij stierf op 14 februari 269 na Christus... Pas eeuwen later werd deze dag uitgeroepen
tot liefdesdag!
 De legende wil dat Valentijn een afscheidsbriefje achterliet voor de dochter van zijn kameraad/mede gevangene... Hij ondertekende het briefje met "jouw Valentijn"... waar de huidige traditie vandaan zou kunnen komen om kaarten te ondertekenen met... inderdaad... "Jouw Valentijn"... Toch leuk toe te kunnen geven aan een cruch... zonder jezelf al te véél te verraden... Alhoewel... van mij mag daar gerust een naam onder staan hoor!!! In India is het rond graag zien nogal stilletjes... en er zijn zo véle verschillende talen in India... maar... in "Tamil" is het mij niet onbekend... "Nan unnai kathalikarean" ... Misschien zijn er wel bloggers die mij op 14 februari... de andere Indische talen kunnen doorspelen... zoals het Hindu of het Telegu... (hahahahahaha....)

Ondertussen hieronder nog een kleine bloemlezing van "Ik hou van jou"...

Ek het jou lief - Afrikaans
Mi stima bo - Antilliaans
Ena hebibe - Arabisch
Ngo oiy ney a - Chinees
T'estimo - Catalaans
S'agapo - Grieks
Jeg elsker deg - Noors
Te quiero - Spaans

Als ik moet eerlijk zijn vind ik "Ik hou van jou" het mooiste klinken in het Frans "Je t'aime of je t'adore"... maar eigenlijk gaat er niks boven het Italiaans... als het over de liefde gaat, "Ti amo"... klinkt als muziek!!!!
Olala... Ben eigenlijk al volop in de juiste stemming!!!... Laat maar komen die 14e februari 2009... Laat maar komen die "Valentijns groetjes"...



 

09-02-2009 om 19:50 geschreven door Lisa

Met Valentijn in het verschiet is romantiek nooit ver weg... Alhoewel... Deze mooie dag wordt ook in verschillende landen gevierd onder "vrienden"... Vooral in England is dit een erg mooie traditie! Stilletjes aan groeit deze jaarlijkse gewoonte ook in India! Gelukkig maar! Want zeg nu eerlijk is dit niet de mooiste dag van het jaar?!! Ik herinner mij wel dat het eerste jaar dat wij in India woonden er grote rellen waren o/a in Bombay... daar werden winkels die "Valentijns-snuizerijen" verkochten kort en klein geslagen! What a shame!  Natuurlijk zou ik Lisette niet zijn als ik deze "Super-deluxe-machtige-prachtige gewoonte" niet zou verdedigen... En dat heb ik met glans gedaan... ik weet dan ook zeker dat  mijn eerste Valentijns wensen dit jaar weer stipt om 12 uur... vanuit Chennai overgebracht worden via sms... ben er daarenboven ook van overtuigd dat onze Ramesh ook zijn Amul in de bloemmetjes zet! Alvast bedankt Ramesh and "Happy Valentine"...

Ook al mijn blogvrienden wens ik alvast een Prachtige Valentijn!

En vergeet niet:

Love may not make the world go round...
but it makes the ride worthwhile!!!

Franklin.P.Jones

05-02-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Shekhar Kapur...

"I exist because you imagine I do"... (zo begint hij zijn site en blog)

"Neighter prejudiced by the past, nor in fear of the future...
The moment only the moment"...

Zoals ik eender schreef leek het mij absoluut de moeite om eens te gaan kijken naar de "Shekhar Kapur"... en zijn blogje... en of het de moeite is!!! Wat een kanjer!!! Wat een dichter!! Een man, een persoon om naar op te kijken... Woh... Woh... Dat is een klassebak! Geboren op 6 december 1945 in Punjab... studeerde hij economics en werd management consultant... Maar als het kriebelt... jawel... moet je... in zijn geval gaan acteren! Hij had zijn debuut in de Hindi film "Tute Khilone"... speelde in véle films maar begon algauw als producer en director... hij kreeg héél véél awards o/a als producer van "Elisabeth"!! Dat gezegd zijnde... moet ik absoluut stellen dat zijn website en blog, poëzie wonders zijn! Waar ik niet op uitgekeken geraak. Vanaf nu zal ik één van zijn trouwste lezers zijn!



"Looking for love"

To find love, we look to hard
to accept love we doubt to much.

Shekhar Kapur.

Meer lezen kan op: http://www.Shekharkapur.com/blog/welcome.htm

02-02-2009 om 17:16 geschreven door Lisa

Op zijn site en blog ook een aantal Zen toughts... waarschijnlijk liet hij zich daardoor inspireren voor zijn film "Buddha".........

"Zen tought"
To be lost is to be free...
and to be lost is being lost...
Freedem lies in what I lose...
not what I gain.



"Loss" - gedicht van Shekhar Kapur
I tought I lost you, because you were you...
but now I know I lost you,
because I was I

Zijn gedichten gaan immers niet alléén over liefde en samen zijn... maar over het brede spectrum "Leven"... Mijn véél simpelere geest verondersteld dat hij loss schreef in 2007, toen hij scheidde van zijn vrouw... en ja... loslaten is misschien zelfs de hoogst bestaande  vorm van Liefde en graag zien!En meestal de moeilijkste!

02-02-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Dit gezegd zijnde... en geschreven... heb ik het in de groep gegooid... en is het weg!!! brbr... afgeschud die misérie... moet bekennen dat het schrijven op mijn blogje mij persoonlijk al véél verder geholpen heeft dan dat sommige psygologen de mensen helpen... misschien moet iedereen maar eens terug gaan naar het ouwe vertrouwde dagboek... hihihihihih... dus... in elk geval... blogje houden Lisette... blogje houden... !!!  Natuurlijk ben ik nieuwsgierig over wie er allemaal blogt en wat er geblogt wordt... dus steek ik mijn voelsprieten uit... en ja... touch... ook in India is bloggen in! Zelfs bij beroemdheden... Ik vond een erg interessante site over Indian celeb-blogs... en ik ga me hier toch eens in verdiepen... Zo las ik al dat bv. "Amitabh Bachchan" een blog heeft  
Maar ook de gevierde "Shah Rukh Khan"

En de knappe niet op het mondje gevallen "Shilpa Shetty"Je weet wel zij won de Britse Big brother... en werd bijna de kerker in gegooid na een kus van "Richard Gere"... De titel van haar blog is "Shilpa Channel"...

De blog die echter mijn ogen uit steekt is de blog van "Shekkar Kapur"... die als ik het mag geloven niet alleen over hemzelf gaat, maar zowel over Poetry als de oorlog in Gaza... Nieuwsgierig als ik ben zal dat de eerste Indische blog zijn die ik bezoek... hmhmhm... ik laat het dan wel weten!

Ik veronderstel dat deze mijnheer héél wat te vertellen heeft!!

30-01-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Vannacht bedacht ik mij dat het hoog tijd werd om dit pijnlijke epistel "Mrs.C" af te sluiten... we moeten in het leven immers vooruit kijken en niet achteruit... Ik kan natuurlijk niet afsluiten zonder jullie te vertellen waar dit verhaal voor ons eindigde en hoe! En ik mag ook niet nalaten jullie te vertellen dat ik absoluut blijf geloven in al het goede dat de "Stichting" doet... ik kan echter ook niet de hoop onderdrukken dat er een dag zal komen dat ze zich gaan omringen met bekwame mensen !!! Mrs.C deed véle fouten... zelfs héél véél stomme dt fouten (hihihihi) terwijl ik dacht dat dit eigen aan mezelf was (hahahha)! Als ik al eender vertelde dat de start van mijn vrijwilligers werk... ons vrijwilligerswerk bij de Stichting ook zou leiden naar onze 11 september, heb ik niet overdreven... Ik kan hier ook een héél boek over schrijven maar dat zou ons te ver leiden, en zoals al dikwijls vermeldde is het hier absoluut niet de bedoeling om de Stichting noch Rekanto een kleedje te passen want zij doen echt wel goed werk! Maar... Mrs.C... Das een ander paar mouwen... Ik hoor het Yves de leraar taichi nog zeggen... elke week opnieuw... C is een rotte appel en die moeten eruit!!! Spijtig genoeg is Mrs.C wel erg geslepen... en wij vlogen er dus uit! Zonder verklaring... zonder zinnige reden!  Op een moment dat ik werkelijk dacht dat het héél vlot ging, en op een pijnlijke periode van het jaar... stak immers zonder boeh of bah... ons ontslag als vrijwilliger van de Stichting... in de bus! Pijnlijk... Pijnlijk... bijzonder Pijnlijk! Ik heb meer dan 30 jaar in loondienst gewerkt, véle jaren als vrijwilliger in India en ondertussen toch ook al een héle periode voor ziekenzorg... ik had nog NOOIT met iemand onenigheid!!! Ik kreeg nog nooit mijn ontslag!!! Dit had ik niet verdient... dit had ik niet verwacht! De aangehaalde artikels raken kant nog wal... Ik zou loyaler zijn naar de doelgroep dan naar de organisatie... heu... KAN HET ENE DAN ZONDER HET ANDERE??? Ik zou mij negatief uit gelaten hebben over de organisatie...????????? Ik vraag mij af hoe ze dit heeft kunnen staven??? Ik heb nooit iets negatief van de Stichting gezegd in tegendeel!!! Er mochten géén activiteiten georganiseerd worden buiten de Stichting om... refereerde ze hier naar het feit dat wij samen het glas gingen heffen tijdens een etentje op het nieuwe jaar??? Enfin in deze ontslag brief stond ook dat wij géén contact mochten nemen met de Rekanto deelnemers... want Mrs.C ging hen zelf op de hoogte brengen van ons ontslag... WAT EEN VERNEDERING! Ik heb altijd gedaan wat Mrs.C mij opdroeg maar dit was een brug te ver! Ik maakte een mooi kort briefje voor elke deelnemer, waarin ik/wij zelf vertelden dat we ons ontslag kregen... en dat Mrs.C hen de week erna op de hoogte ging brengen... Het briefje werd afgesloten met de deelnemers aan te moedigen om voor hun gezondheid te gaan... en te blijven deelnemen aan de activiteiten... het briefje werd in de bus van elke deelnemer gestoken... en de telefoons en mails van ongeloof stapelden zich op....
De dinsdag die volgde is het zo wat een regelrechte ramp geworden in de Go-fit waar de yogi's sinds een paar weken werden ondergebracht! Toen de yogi's binnen kwamen zat Mrs.C op haar troon... geflankeerd door haar bodyguard en huisvriend (") Wilfried VanderAa... en Paul Schuur de yoga leraar die ik weken de handen boven het hoofd hield... Toen ze haar uitleg begon, en de vragen van de yogi's werden afgevuurd... ging C gewoon uit de bol... er werd geroepen en getierd... maar... géén uitleg gegeven over het waarom!! Yogi's werden door C beledigd, yogi's kregen géén fatsoenlijk antwoord... (van deze geroemde (") hahahahaha... psygologe) yogi's weenden... en dienden haar van antwoord... het kot stond echt op stelten!! Temeer daar Wilfried vanderAa... die wij en de yogi's al maanden niet meer gezien hadden zich niet ongemoeid liet... Hij schold zelfs één van de yogi's uit voor stommerik!!! Mrs.C haar uiteindelijk uitleg was "Als jullie Lisette zo graag hebben, moet ze haar eigen clubke hier maar beginnen"... vergadering afgelopen! 2 yogi's waren ondertussen al wenend buiten gelopen... hadden naar ons gebeld en gevraagd om naar t'Wolffaertshof te komen... waar we al wenend de héle uitleg kregen van de zogezegde vergadering... Oh, ja ik kan hier echt wel een boek over schrijven een "Het boek van ongeloof"... hoe kan je als psygologe zo licht omgaan met een zo zwakke groep, hoe kan je als mens zo licht omgaan met een zo zwakke groep... ??? ... Wat win je daar bij??? Wat was hier de bedoeling van??? De weken die volgenden werden er brieven verstuurd naar de Stichting... door ons om gehoord te worden... en te horen... misschien hebben we wel iets verkeerd gedaan??? Door de Rekanto deelnemers... om gehoord te worden... om te kunnen begrijpen... Tot op heden... worden wij allen gewoon afgeschud... Voor de Stichting is de zaak afgesloten... was ons antwoord! Het ontslag is voor de bestwil van iedereen... was het antwoord aan de deelnemers... Maar het essentiële... WAAROM weet nog altijd niemand... Er zijn ondertussen al véél traantjes gevloeid... wij worden regelmatig opgebeld en gaan iets drinken met deze warme groep vrienden... één van hen hebben wij zelfs naar huis moeten doen met hartklachten, nadat ze zich danig opwond over de héle situatie... In mijn ontslag brief werd daarenboven ook vermeld dat ik niet mocht beginnen in St.Augustinus als schoonheidsconsulente/vrijwilliger op de dienst oncologie... Wat moeten de mensen daar zoal denken... Heb ik misschien... dan toch... iets verschrikkelijks gedaan, zonder dat ik het weet??? Ik zat met dit héle gedoe, danig in de put... werd s'nachts wakker met een nat gezicht van het wenen... Maar beste Mrs.C uit iets negatiefs... komt altijd iets positiefs... "DAT CLUBKE KOMT ER"... En ondanks alles hoop ik dat jij na de ravage die je aanrichtte s'nachts de slaap nog kan vatten! De organisatie wens ik welgemeend nog héél véél succes met alles wat ondernomen wordt!!! Er is immers een héle groep mensen die op jullie rekenen!

En beste Stichting... bij het invullen van vacatures... misschien ook gaan voor "mensen met een hart"... Een diploma dekt immers in jullie sector niet het héle plaatje... !

Foto's uit ons familiealbum... Wij luiden 2009 in! 1) Broer en zus met Jelle...  2) Ikke en mijn Nieuwjaarsbrief... 3) Ons familietje... Schol... Op naar een vruchtbaar en beter jaar!

28-01-2009 om 20:36 geschreven door Lisa

De cursus was vrij zwaar... maar ik had wat om naar uit te kijken dus géén probleem! De yoga en taichi groeide gestaag... Woh, het was prachtig, ik bewonderde en bestoefte de Stichting tegen kanker over de héle lijn... Waar ik het wel moeilijker en moeilijker mee kreeg was Mrs.C... Madam Cécile... Het was alsof ze constant op de loer lag om mij om welke reden dan ook de doodsteek te geven! Er waren momenten dat ik werkelijk zat te huilen na het openen van één van haar mails... (die ik trouwens nog allemaal heb!!!!)  en op die momenten nam mijn echtgenoot op zijn immer kalme manier de mailantwoorden voor zich... Wij bleven immer en altijd beleefd en vriendelijk... wij bleven immer en altijd onze taak serieus nemen... wij bleven immer en altijd ons 150% inzetten... Maar... op een gegeven moment vroegen we Cécile toch om naar Aartselaar te komen voor een gesprek... Er was ons ondertussen te véél onduidelijk! Wij wilden vooral erg graag weten waarom de lat om aan de activiteiten mee te doen zo hoog gelegd werd voor de kankerpatiënten??? Toen Cécile daarenboven zegde: Ge moet stoppen met mensen ronselen voor de Rekanto activiteiten... zegde ik: ronselen Cécile... is het zo dat ge over de doelgroep praat??? Is het dan niet de bedoeling om zoveel mogenlijk mensen te bereiken van de doelgroep??? C. Ja en... nog iets... we stoppen met het bedelen van posters en brochures wan HET BRENGT NIET OP...??????????????????????????????????????????????? Op dat moment kon mijn echtgenoot het niet laten van te vragen: het brengt niet op Cécile... zit hier dan meer achter??? Speelt hier het financiële mee??? Geschrokken van deze doelgerichte en toch normale vraag op zo'n stelling vroeg ze ons op de man af... waar onze loyaliteit lag bij de doelgroep... (in dit geval kankerpatënten...) of bij de Stichting???

Wij kregen géén antwoord... en bleven met véle onuitgesproken vragen zitten... Heu... hm... watte???... gaat dit dan niet om de kankerpatiënten???!!!. Over wat gaat het dan eigenlijk??? En op dat moment voelde wij nattigheid we voelde  bedrogen!!!

Michéle is een vriendin die ook danig reklame maakte voor de "Rekanto" activiteiten... en ik vertelde haar dat Cécile had gezegd dat we moesten stoppen met ronselen... De volgende keer dat Michéle in "Akio" Cécile tegen het lijf liep... vroeg deze laatste: En Michéle hoe loopt het met de "Rekanto-activiteiten" in Aarstelaar?? Michéle zegde: Goed hé Cécile maar waarom moeten wij stoppen met "ronselen"... stoppen met reklame maken??? Mrs.C.bitchibitch... antwoorde héél flagrant "dat heb ik niet gezegd!!!" Dus zelfs tegen onze vrienden maakte ze ons leugenachtig... En geloof me tot op heden weet ik nog altijd niet WAAROM??? Kan iemand zo gefrustreerd zijn??? Of is het gewoon een slecht mens???

20-01-2009 om 20:00 geschreven door Lisa