Hey liefste blogvrienden, bedankt voor jullie lieve reacties op mij (") blogprobleem... Het is ondertussen inderdaad opgelost... En dat allemaal terwijl ik... in Parijs was... yoepyyahé!!! De Valentijnscruise was gewoonweg prachtig!!! Alhoewel ik mij in Paris-Nord toch efkes terug in één of ander ver buitenland waande! (Zonder te weten in welk????) Ik kan ook niet echt beloven dat ik mijn belofte aan onze Sandra ga kunnen houden... om de volgende keer met de Thalys naar Parijs te gaan en bij hen te logeren... hm... hm... dat logeerpartijtje OK... maar de Paris-Nord??? Brbrbr... Toch een beetje bangelijk hoor! De mooiste plek in Parijs blijf ik Mont-Martre vinden... en dat heb ik natuurlijk moeten missen in mijn bootje... Ik weet niet juist waar Sandra et Jacques hun nieuwe plekje is... Zij waren één van onze beste vrienden in India... Een klasse madam tot en met, en ook haar echtgenoot Jacques, pure klasse!!! Haar echtgenoot... Jacques dus... werkte bij Saint-Gobain... (glaswerk)... Waar ik erg véél leerde... bv... hoe glas gemaakt wordt van zand... enz.... Toenertijd hadden zij een appartementje op de Champ-Ellysée... Maar naar ik begreep, kochten ze nu om wat rustiger te zitten een huisje, eventjes buiten Parijs... en daar kan ik absoluut inkomen!!! In elk geval dit terzijde gelaten "I LOVE PARIS"... het blijft toch iets magish hebben!!!
Valentijn is nog niet daar... en in India zijn er blijkbaar alweer acties aangekondigd!! In Mangalore werd een pub aangevallen en dezelfde geweldenaars dreigen dus met meer aanvallen op 14 februari... jazeker valentijnsdag... Op facebook werd één van mijn highschool kids, nu een dame, daarom lid van "Pub Bharo"... Ze vinden ... en naar ik het artikel lees terecht dat het terug van kwaad naar erger gaat in Indië. Hindu meisjes worden aangevallen in ice-cream parlours omdat ze daar met moslim vrienden zijn... ze werden naar een groot gebouw gebracht en afgerammeld... Een bus met studenten werd bekogeld met stenen en tegengehouden, gsm's werden afgenomen, handtassen en anderen bezittingen afgerukt... deze incidenten komen terug meer en meer voor!!! Mijn lieve God zo heb ik India absoluutniet gekend! Gelukkig maar! Het is de rambo van dienst "Muthalik" die meerdere acties aankondigde voor 14 februari! De vrouwen en meisjes in Mangalore zijn bang, de jonge dames zoals Myako rebels en strijdvaardig! Het is haar generatie die hier wil tegen in gaan... zij willen het mooie democratische India niet terug ten onder zien gaan... "While lunatics think they can teach us a lesson by beating up women in our beautiful democratic nation... let us teach them the true power of ournation, that refuses to be powered by acts of vilolence"... Oei... oei Myako als dat maar goed afloopt!!! Enfin deze groep "Pub Bharo" te vinden op facbook roept India op om elke Indische pub te bevolken op 14 februari om op deze manier de solidariteit te laten zien tussen alle religies en sexen! Eerlijk gezegd ben ik bang in hun plaats!!!! Maar wat Myako betreft... zij is inderdaad altijd al een rebel geweest... misschien heeft het te maken met het feit dat ze een Indische erg vooruitstrevende moeder heeft (mijn vriendin) Alisson en een rijke wereldwijdse Japanse vader! Als ik het allemaal zo bekijk denk ik... Misschien is zij de nieuwe "Sonia Ghandi..."Wees toch maar voorzichtig Myako!
Toch nog maar wat verder gaan over mijn favoriete dag van het jaar... "Valentijn..." Ik heb daarom wat opgezocht op internet en vond er de voor mij ideale uitleg over het ontstaan van Valentijn! Al zijn hierover natuurlijk verschillende verhalen... Hetgeen ik het liefste geloof... het meest aannemelijke... is dat de oorsprong ligt bij éne Sint Valentijn... een Romein die zwaar gemarteld werd maar toch weigerde het Christelijk geloof op te geven... Hij stierf op 14 februari 269 na Christus... Pas eeuwen later werd deze dag uitgeroepen tot liefdesdag! De legende wil dat Valentijn een afscheidsbriefje achterliet voor de dochter van zijn kameraad/mede gevangene... Hij ondertekende het briefje met "jouw Valentijn"... waar de huidige traditie vandaan zou kunnen komen om kaarten te ondertekenen met... inderdaad... "Jouw Valentijn"... Toch leuk toe te kunnen geven aan een cruch... zonder jezelf al te véél te verraden... Alhoewel... van mij mag daargerust een naam onder staan hoor!!! In India is het rond graag zien nogal stilletjes... en er zijn zo véle verschillende talen in India... maar... in "Tamil" is het mij niet onbekend... "Nan unnaikathalikarean" ... Misschien zijn er wel bloggers die mij op 14 februari... de andere Indische talen kunnen doorspelen... zoals het Hindu of het Telegu... (hahahahahaha....)
Ondertussen hieronder nog een kleine bloemlezing van "Ik hou van jou"...
Ek het jou lief - Afrikaans Mi stima bo - Antilliaans Ena hebibe - Arabisch Ngo oiy ney a - Chinees T'estimo - Catalaans S'agapo - Grieks Jeg elsker deg - Noors Te quiero - Spaans
Als ik moet eerlijk zijn vind ik "Ik hou van jou" het mooiste klinken in het Frans "Je t'aime of je t'adore"... maar eigenlijk gaat er niks boven het Italiaans... als het over de liefde gaat, "Ti amo"... klinkt als muziek!!!! Olala...Ben eigenlijk al volop in de juiste stemming!!!... Laat maar komen die 14e februari 2009... Laat maar komen die "Valentijns groetjes"...
Met Valentijn in het verschiet is romantiek nooit ver weg... Alhoewel... Deze mooie dag wordt ook in verschillende landen gevierd onder "vrienden"... Vooral in England is dit een erg mooie traditie! Stilletjes aan groeit deze jaarlijkse gewoonte ook in India! Gelukkig maar! Wantzeg nu eerlijk is dit niet de mooiste dag van het jaar?!! Ik herinner mij wel dat het eerste jaar dat wij in India woonden er grote rellen waren o/a in Bombay... daar werden winkels die "Valentijns-snuizerijen" verkochten kort en klein geslagen! What a shame! Natuurlijk zou ik Lisette niet zijn als ik deze "Super-deluxe-machtige-prachtige gewoonte" niet zou verdedigen... En dat heb ik met glans gedaan... ik weet dan ook zeker dat mijn eerste Valentijns wensen dit jaar weer stipt om 12 uur... vanuit Chennai overgebracht worden via sms... ben er daarenboven ook van overtuigd dat onze Ramesh ook zijn Amul in de bloemmetjes zet! Alvast bedankt Ramesh and "Happy Valentine"...
Ook al mijn blogvrienden wens ik alvast een Prachtige Valentijn!
En vergeet niet:
Love may not make the world go round... but it makes the ride worthwhile!!!
"I exist because you imagine I do"... (zo begint hij zijn site en blog)
"Neighter prejudiced by the past, nor in fear of the future... The moment only the moment"...
Zoals ik eender schreef leek het mij absoluut de moeite om eens te gaan kijken naar de "ShekharKapur"... en zijn blogje... en of het de moeite is!!! Wat een kanjer!!! Wat een dichter!! Een man, een persoon om naar op te kijken... Woh... Woh... Dat is een klassebak! Geboren op 6 december 1945 in Punjab... studeerde hij economics en werd management consultant... Maar als het kriebelt... jawel... moet je... in zijn geval gaan acteren! Hij had zijn debuut in de Hindi film "Tute Khilone"... speelde in véle films maar begon algauw als producer en director... hij kreeg héél véél awards o/a als producer van "Elisabeth"!! Dat gezegd zijnde... moet ik absoluut stellen dat zijn website en blog, poëzie wonders zijn! Waar ik niet op uitgekeken geraak. Vanaf nu zal ik één van zijn trouwste lezers zijn!
"Looking for love"
To find love, we look to hard to accept love we doubt to much.
Shekhar Kapur.
Meer lezen kan op: http://www.Shekharkapur.com/blog/welcome.htm
Op zijn site en blog ook een aantal Zen toughts... waarschijnlijk liet hij zich daardoor inspireren voor zijn film "Buddha".........
"Zen tought" To be lost is to be free... and to be lost is being lost... Freedem lies in what I lose... not what I gain.
"Loss" - gedicht van Shekhar Kapur I tought I lost you, because you were you... but now I know I lost you, because I was I
Zijn gedichten gaan immers niet alléén over liefde en samen zijn... maar over het brede spectrum "Leven"... Mijn véél simpelere geest verondersteld dat hij loss schreef in 2007, toen hij scheidde van zijn vrouw... en ja... loslaten is misschien zelfs de hoogst bestaande vorm van Liefde en graag zien!En meestal de moeilijkste!
Dit gezegd zijnde... en geschreven... heb ik het in de groep gegooid... en is het weg!!! brbr... afgeschud die misérie... moet bekennen dat het schrijven op mijn blogje mij persoonlijk al véél verder geholpen heeft dan dat sommige psygologen de mensen helpen... misschien moet iedereen maar eens terug gaan naar het ouwe vertrouwde dagboek... hihihihihih... dus... in elk geval... blogje houden Lisette... blogje houden... !!! Natuurlijk ben ik nieuwsgierig over wie er allemaal blogt en wat er geblogt wordt... dus steek ik mijn voelsprieten uit... en ja... touch... ook in India is bloggen in! Zelfs bij beroemdheden... Ik vond een erg interessante site over Indian celeb-blogs... en ik ga me hier toch eens in verdiepen... Zo las ik al dat bv. "Amitabh Bachchan" een blog heeft Maar ook de gevierde "Shah Rukh Khan"
En de knappe niet op het mondje gevallen "Shilpa Shetty"Je weet wel zij won de Britse Big brother... en werd bijna de kerker in gegooid na een kus van "Richard Gere"... De titel van haar blog is "ShilpaChannel"...
De blog die echter mijn ogen uit steekt is de blog van "Shekkar Kapur"... die als ik het mag geloven niet alleen over hemzelf gaat, maar zowel over Poetry als de oorlog in Gaza... Nieuwsgierig als ik ben zal dat de eerste Indische blog zijn die ik bezoek... hmhmhm... ik laat het dan wel weten! Ik veronderstel dat deze mijnheer héél wat te vertellen heeft!!
Vannacht bedacht ik mij dat het hoog tijd werd om dit pijnlijke epistel "Mrs.C" af te sluiten... we moeten in het leven immers vooruit kijken en niet achteruit... Ik kan natuurlijk niet afsluiten zonder jullie te vertellen waar dit verhaal voor ons eindigde en hoe! En ik mag ook niet nalaten jullie te vertellen dat ik absoluut blijf geloven in al het goede dat de "Stichting" doet... ik kan echter ook niet de hoop onderdrukken dat er een dag zal komen dat ze zich gaan omringen met bekwame mensen !!! Mrs.C deed véle fouten... zelfs héél véél stomme dt fouten (hihihihi) terwijl ik dacht dat dit eigen aan mezelf was (hahahha)! Als ik al eender vertelde dat de start van mijn vrijwilligers werk... ons vrijwilligerswerk bij de Stichting ook zou leiden naar onze 11 september, heb ik niet overdreven... Ik kan hier ook een héél boek over schrijven maar dat zou ons te ver leiden, en zoals al dikwijls vermeldde is het hier absoluut niet de bedoeling om de Stichting noch Rekanto een kleedje te passen want zij doen echt wel goed werk! Maar... Mrs.C... Das een ander paar mouwen... Ik hoor het Yves de leraar taichi nog zeggen... elke week opnieuw... C is een rotte appel en die moeten eruit!!! Spijtig genoeg is Mrs.C wel erg geslepen... en wij vlogen er dus uit! Zonder verklaring... zonder zinnige reden! Op een moment dat ik werkelijk dacht dat het héél vlot ging, en op een pijnlijke periode van het jaar... stak immers zonder boeh of bah... onsontslag als vrijwilliger van de Stichting... in de bus! Pijnlijk... Pijnlijk... bijzonder Pijnlijk! Ik heb meer dan 30 jaar in loondienst gewerkt, véle jaren als vrijwilliger in India en ondertussen toch ook al een héle periode voor ziekenzorg... ik had nog NOOIT met iemand onenigheid!!! Ik kreeg nog nooit mijn ontslag!!! Dit had ik niet verdient... dit had ik niet verwacht! De aangehaalde artikels raken kant nog wal... Ik zou loyaler zijn naar de doelgroep dan naar de organisatie... heu... KAN HET ENE DAN ZONDER HET ANDERE??? Ik zou mij negatief uit gelaten hebben over de organisatie...????????? Ik vraag mij af hoe ze dit heeft kunnen staven??? Ik heb nooit iets negatief van de Stichting gezegd in tegendeel!!! Er mochten géén activiteiten georganiseerd worden buiten de Stichting om... refereerde ze hier naar het feit dat wij samen het glas gingen heffen tijdens een etentje op het nieuwe jaar??? Enfin in deze ontslag brief stond ook dat wij géén contact mochten nemen met de Rekanto deelnemers... want Mrs.C ging hen zelf op de hoogte brengen van ons ontslag... WAT EEN VERNEDERING! Ik heb altijd gedaan wat Mrs.C mij opdroeg maar dit was een brug te ver! Ik maakte een mooi kort briefje voor elke deelnemer, waarin ik/wij zelf vertelden dat we ons ontslag kregen... en dat Mrs.C hen de week erna op de hoogte ging brengen... Het briefje werd afgesloten met de deelnemers aan te moedigen om voor hun gezondheid te gaan... en te blijven deelnemen aan de activiteiten... het briefje werd in de bus van elke deelnemer gestoken... en de telefoons en mails van ongeloof stapelden zich op.... De dinsdag die volgde is het zo wat een regelrechte ramp geworden in de Go-fit waar de yogi's sinds een paar weken werden ondergebracht! Toen de yogi's binnen kwamen zat Mrs.C op haar troon... geflankeerd door haar bodyguard en huisvriend (") Wilfried VanderAa... en Paul Schuur de yoga leraar die ik weken de handen boven het hoofd hield... Toen ze haar uitleg begon, en de vragen van de yogi's werden afgevuurd... ging C gewoon uit de bol... er werd geroepen en getierd... maar... géén uitleg gegeven over het waarom!! Yogi's werden door C beledigd, yogi's kregen géén fatsoenlijk antwoord... (van deze geroemde (") hahahahaha... psygologe) yogi's weenden... en dienden haar van antwoord... het kot stond echt op stelten!! Temeer daar Wilfried vanderAa... die wij en de yogi's al maanden niet meer gezien hadden zich niet ongemoeid liet... Hij schold zelfs één van de yogi's uit voor stommerik!!! Mrs.C haar uiteindelijk uitleg was "Als jullie Lisette zo graag hebben, moet ze haar eigen clubke hier maar beginnen"... vergadering afgelopen! 2 yogi's waren ondertussen al wenend buiten gelopen... hadden naar ons gebeld en gevraagd om naar t'Wolffaertshof te komen... waar we al wenend de héle uitleg kregen van de zogezegde vergadering... Oh, ja ik kan hier echt wel een boek over schrijven een "Het boek van ongeloof"... hoe kan je als psygologe zo licht omgaan met een zo zwakke groep, hoe kan je als mens zo licht omgaan met een zo zwakke groep... ??? ... Wat win je daar bij??? Wat was hier de bedoeling van??? De weken die volgenden werden er brieven verstuurd naar de Stichting... door ons om gehoord te worden... en te horen... misschien hebben we wel iets verkeerd gedaan??? Door de Rekanto deelnemers... om gehoord te worden... om te kunnen begrijpen... Tot op heden... worden wij allen gewoon afgeschud... Voor de Stichting is de zaak afgesloten... was ons antwoord! Het ontslag is voor de bestwil vaniedereen... was het antwoord aan de deelnemers... Maar het essentiële... WAAROM weet nog altijd niemand... Er zijn ondertussen al véél traantjes gevloeid... wij worden regelmatig opgebeld en gaan iets drinken met deze warme groep vrienden... één van hen hebben wij zelfs naar huis moeten doen met hartklachten, nadat ze zich danig opwond over de héle situatie... In mijn ontslag brief werd daarenboven ook vermeld dat ik niet mocht beginnen in St.Augustinus als schoonheidsconsulente/vrijwilliger op de dienst oncologie... Wat moeten de mensen daar zoal denken... Heb ik misschien... dan toch... iets verschrikkelijks gedaan, zonder dat ik het weet??? Ik zat met dit héle gedoe, danig in de put... werd s'nachts wakker met een nat gezicht van het wenen... Maar beste Mrs.C uit iets negatiefs... komt altijd iets positiefs... "DAT CLUBKE KOMT ER"... En ondanks alles hoop ik dat jij na de ravage die je aanrichtte s'nachts de slaap nog kan vatten! De organisatie wens ik welgemeend nog héél véél succes met alles wat ondernomen wordt!!! Er is immers een héle groep mensen die op jullie rekenen!
En beste Stichting... bij het invullen van vacatures... misschien ook gaan voor "mensen met een hart"... Een diploma dekt immers in jullie sector niet het héle plaatje... !
Foto's uit ons familiealbum... Wij luiden 2009 in! 1) Broer en zus met Jelle... 2) Ikke en mijn Nieuwjaarsbrief... 3) Ons familietje... Schol... Op naar een vruchtbaar en beter jaar!
De cursus was vrij zwaar... maar ik had wat om naar uit te kijken dus géén probleem! De yoga en taichi groeide gestaag... Woh, het was prachtig, ik bewonderde en bestoefte de Stichting tegen kanker over de héle lijn... Waar ik het wel moeilijker en moeilijker mee kreeg was Mrs.C... Madam Cécile... Het was alsof ze constant op de loer lag om mij om welke reden dan ook de doodsteek te geven! Er waren momenten dat ik werkelijk zat te huilen na het openen van één van haar mails... (die iktrouwens nog allemaal heb!!!!) en op die momenten nam mijn echtgenoot op zijn immer kalme manier de mailantwoorden voor zich... Wij bleven immer en altijd beleefd en vriendelijk... wij blevenimmer en altijd onze taak serieus nemen... wij bleven immer en altijd ons 150% inzetten... Maar... op een gegeven moment vroegen we Cécile toch om naar Aartselaar te komen voor een gesprek... Er was ons ondertussen te véél onduidelijk! Wij wilden vooral erg graag weten waarom de lat om aan de activiteiten mee te doen zo hoog gelegd werd voor de kankerpatiënten??? Toen Cécile daarenboven zegde: Ge moet stoppen met mensen ronselen voor de Rekanto activiteiten... zegde ik: ronselen Cécile... is het zo dat ge over de doelgroep praat??? Is het dan niet de bedoeling om zoveel mogenlijk mensen te bereiken van de doelgroep??? C. Ja en... nog iets... we stoppen met het bedelen van posters en brochures wan HET BRENGT NIETOP...??????????????????????????????????????????????? Op dat moment kon mijn echtgenoot het niet laten van te vragen: het brengt niet op Cécile... zit hier dan meer achter??? Speelt hier het financiële mee??? Geschrokken van deze doelgerichte en toch normale vraag op zo'n stelling vroeg ze ons op de man af... waar onze loyaliteit lag bij de doelgroep... (in dit geval kankerpatënten...) of bij de Stichting???
Wij kregen géén antwoord... en bleven met véle onuitgesproken vragen zitten... Heu... hm... watte???... gaat dit dan niet om de kankerpatiënten???!!!. Over wat gaat het dan eigenlijk??? En op dat moment voelde wij nattigheid we voelde bedrogen!!!
Michéle is een vriendin die ook danig reklame maakte voor de "Rekanto" activiteiten... en ik vertelde haar dat Cécile had gezegd dat we moesten stoppen met ronselen... De volgende keer dat Michéle in "Akio" Cécile tegen het lijf liep... vroeg deze laatste: En Michéle hoe loopt het met de "Rekanto-activiteiten" in Aarstelaar?? Michéle zegde: Goed hé Cécile maar waarom moeten wij stoppen met "ronselen"... stoppen met reklame maken??? Mrs.C.bitchibitch... antwoorde héél flagrant "dat heb ik niet gezegd!!!" Dus zelfs tegen onze vrienden maakte ze ons leugenachtig... En geloof me tot op heden weet ik nog altijd niet WAAROM??? Kan iemand zo gefrustreerd zijn??? Of is het gewoon een slecht mens???
Op de foto houden we het alvast mooi... met Deepthi...
Ondertussen was Jean mijn echtgenoot ook als vrijwilliger beginnen werken bij de Stichting... met grote S dus... Voor hun vakantiewerking ging hij de nodige software ontwikkelen in Bx... gratis en voor niks een programma schrijven dat normaal gezien een klein fortuin kost als het gedaan moet worden door een consultant... op deze manier zou de grote Stichting deze centen in andere dingen kunnen steken die broodnodig zijn... zoals inderdaad de faciliteiten voor "Rekanto" of wetenschappelijk onderzoek... dag en nacht zat hij aan zijn computer... "back to the start... back tobasic"... zou ik het noemen... ik herinner mij nog héél goed hoe weinig slaap mijn echtgenoot nam te tijde van het carriere maken... Awel en daar waren we terug... het ging vrij vlot, hij was het dus nog niet verleerd... maar om programma's te schrijven moet men de nodige info krijgen en ook daar haperde er héél wat... ondanks de ijverige inzet van mijn echtgenoot ondervonden wij ook daar het nodige wantrouwen naar ons toe... Ikzelf was bovenop het coachen van de yoga en taichi... begonnen met een cursus "schoonheidsconsulente voor kankerpatiënten"... De cursus duurde verschillende weken, de bedoeling hiervan is als vrijwilliger aan de slag te gaan in een ziekenhuis op de dienst oncologie... Ik engageerde mij om na de cursus... gratis en voor niks aan de slag te gaan in "Sint.Augustinus"... in wilrijk... Het dagziekenhuis zou mijn terrein worden, een gelaatsverzorging en handenverzorging voor de patiënten tijdens hun chemokuur... Een levenslange droom die in India begon voor mij ging zich hier verder zetten... mensen bijstaan in moeilijke dagen... het is mij op het lijf geschreven... zoals jullie wel al gelezen hebben ergens op mijn blogje deed ik in India o/a stervensbegeleiding bij terminale kankerpatiënten... de zuster-directrice van dat hospitaal vertelde mij toen dat ik een speciale gave heb en deze moest gebruiken... Wel... Ik heb absoluut géén hoge dunk van mezelf... maar dit kan ik zeker!!!!!! Dit doe ikgoed!!! En het werd nog eens benadrukt toen ik op voorhand een dag meeliep in Augustinus met de schoonheidsconsulente die daar al werkzaam is van voordat de Stichting ermee begon!!! Het plezier dat de dagpatiënten hebben aan dat kleine beetje geluk... de babbel en de verzorging... is niet te beschrijven... Mensen die dat afpakken moesten ze opsluiten... want dat zijn gangsters!!!Dus ik hoop van harte dat er vlug een plaatsje vrijkomt voor Mrs.C in de begijnenstraat! Wat dat mens op haar geweten heeft... dat kan zelfs ik niet met een pen beschrijven!!!
"Rekanto" groeide.... en de yogasessies werden op een gegeven moment aangevuld met taichi... waar iedereen héél tevreden mee was! "Paul Schuur"die de yoga geeft... is... jajajaja... eengewezen bokser die zich bekeerde (hahahahaha) en zijn yoga sessies waren zeker in het begin niet zo geliefd!!! Hij hield géén rekening met de doelgroep "mensen na en tijdens kanker"... Ik heb héél dikwijls de gemoederen moeten bedaren in de zin van... praten met Paul dat hij het toch wat kalmer aan moest doen! Hetgeen gelukkig uiteindelijk wel lukte!!! Was dat niet het geval geweest... hadden er zeker al véél yogi's van in het begin afgehaakt! De taichi daarentegen werd gegeven door Yves... iemand met echte kennis van zaken, en was véél kalmer en aangenamer voor de mensen om te doen... Vooral de combinatie van oefeningen, meditatie en ontspanning viel goed in onze groep! Zoals eender gezegd waren we een hechte familie... het was telkens leuk en ontspannend... de belangrijkste factor na kanker of tijdens kanker... je lichaam en geest terug in shape brengen... Geinteresseerden mochten een keer of 2 komen kijken en bij mij inschrijven of bij mijn echtgenoot die vervangend coach was... Na de inschrijving moest de dokter papieren invullen en speelde ik alles héél trouw bewust door aan "Mrs.C" !!! Na elke sessie kreeg ze van mij de ingevulde aanwezigheidslijst en eventuele namen van nieuwelingen... alles ging vlot... héél vlot... en waarschijnlijk te vlot voor MADAM C... Op een gegeven moment kwam ze waarschijnlijk met snode bedoelingen... namelijk om mij op de één of andere fout te betrappen naar het "Wolffaertshof..." die dag was de yoga een groot succes... en wij hadden zelfs matten te kort... elke yogi mocht immers ook volgens het reglement een begeleider meebrengen... en er waren toch een tweetal yogi's die dat ook effectief deden... je moet beseffen dat de drempel om aan activiteiten na/tijdens kanker... voor sommige mensen toch tamelijk hoog is dus een begeleider was voor sommige een must om eraan te beginnen... Enfin die dag kwamen wij zoals altijd allemaal samen vOOr de yoga sessie, iedereen gaf iedereen een kus... er werd gelachen en gezwanst... en voordat ik Mrs.C kon voorstellen... stond ze recht met hetvuur in haar ogen van jaloezie... ze voelde zich absoluut miskend Madam de coördinator wilde immers eerst begroet worden... Ze draaide zich vrij bruusk naar de binnenkomers... en riep in volle Furie... : IK BEN MEVROUW.C... DE COÖRDINATOR... heu... heu... ik heb dan dadelijk gezegd... ja dames dit is Mrs.C... de coördinator van onze activiteiten... waarop iedereen dadelijk een hand ging geven... Maar.... owee... owee... het was te laat... madameke was in haar gat gebeten!En de slang in haar kwam weeral eens naar boven... Lisette dat zijn toch wel allemaal kankerpatiënten hé... Ja C... Gij vraagt dat toch hé Lisette... ja C... en ge weet toch dat ge begeleiders niet mag aanmoedigen hé Lisette... neen C... dat weet ik niet, want in de brochure staat dat iedereen een begelijder mag mee brengen... En er is hier wel iemand bij die niet in orde is met zijn papieren hé Lisette expliceerd me dat es... enzo... enzo...blablablabla... Spijtig genoeg voor haar moest ze die dag afdruipen met haar staart tussen haar benen want ik was zoals altijd met alles in orde... maar vooral spijtig voor mij en de yogi's want Mrs.C trok op oorlogspad... zonder scrupules... Ik blijf het niet begrijpen... was het dan niet de bedoeling dat "Rekanto" een succes werd??? Had het niet normaler geweest dat de coördinator die voor zo'n organisatie werkt tevreden was met de grote toeloop ex/kankerpatiënten??? Van dan af...kreeg ik opdrachten die helemaal niet meer "drempel verlagend" waren voor onze doelgroep... Van dan af moesten de mensen eerst naar MADAM bellen... waarna ze papieren toegestuuurd kregen voor de dokter... niemand mocht nog een proefsessie doen... begeleiders mochten niet meer mee komen... en wij mochten pas mensen toelaten na MADAM hare fiat... wat géén probleem was op zich... als zij haar werk moest doen zoals het hoorde... 1 keer kreeg ik een lijst met namen van mensen die goedgekeurd waren door haar... maar elke week dienden mensen zich aan zeggende dat hun papieren volledig in orde waren... hetgeen bij navraag waarheid bleek... maar Mrs.C vond het niet nodig dat regelmatig aan ons door te geven... Ze wou en zou mij flikken! Ze had bij ons ook een infiltrant "Wilfried"... hij was géén ex... kankerpatiënt noch begeleider want zijn vrouw was al gestopt met yoga... Hij had ook niet de nodige papieren... maar hij was wel C haar huisvriend... of...???? Toen ze mij de zoveelste keer KOMPLEET ONNODIG vertelde dat ik mij aan de regels moest houden... had ik waarschijnlijk iets te véél lef... door te vragen ofdat ik Wilfried mocht laten mee sporten???!!! Enfin... het hek was toen waarschijnlijk al van de dam... Want wie ben ik hé... ZIJ is de chef... en dat is ook zo... dus ik hield mij altijd aan haar regels... ik deed altijd trouw mijn werk en alles wat C van mij vroeg... Zelfs toen ik wist dat ze allesbehalve menslievend of eerlijk was!!! Ik geloof dat haar soort "bitch" genoemd wordt... en in Antwerpen "valse tik".... Zelfs als "vrijwilliger" moest ik naar de pijpen dansen... want in deze wereld heeft een bitch het voor het zeggen...brbrbbrbrbrrbr....
Maar.... Laat het ons plezant houden... En eventjes cultuur opsnuiven in malysia, met deze prachtige foto's, van "Aisha"... (één van mijn AIS highschoolkids en vriendin van mijn dochter Evi in India...) die afgelopen maand in het huwelijk trad...
En geslepen ging ze verder... Wie??? Mrs.C natuurlijk... Denk dat ik in jaren niet zo een "gefalueerde madam" ben tegen gekomen... alhoewel! Ondanks al haar getreiter hield ik geduldig vol... hielden wij geduldig vol... De yoga verliep hier super en taichi was gestart! De mensen kwamen graag, kwamen regelmatig, het was een toffe sfeer in het "Parochiaal centrum Wolffaertshof"... De mensen die er niet geraakten met eigen vervoer werden door mijn echtgenoot en mezelf opgehaald omdat ze toch erbij wilden horen... Er werd gekletst... gesport... soms uitbundig... soms wat stiller... soms met een lach... soms met een traan... Wij werden een heuse familie! Ondertussen maakte ik zoveel mogenlijk reklame voor dit prachtig initiatief van "DE Stichting..." Maar oh wee... dit voortreffelijke, fantastische familietje wekte bij Mrs.C heel wat jaloezie op! Een onbegrijpelijkejaloezie!!! Inplaats dat ze blij was met onze inzet en het verloop hier in Aartselaar begon ze te vitten op alles en nog wat... Die dagen gebruikten wij dunne afgeschreven yogamatjes van Akio... ik vond dat géén goed idée voor onze mensen... (revalidatie voor mensen na kanker) en om een lang verhaal kort te maken... Het kwam erop neer dat "DE Stichting" nieuwe matjes "voor wou schieten" op voorwaarde dat wij ze terug betaalden... Ik liep mijn voeten vanonder mijn lijf om super dikke yoga matten te vinden en bedong bij een grote sportzaak een speciale verminderingsprijs... De matten werden aangekocht... En wij gingen ze terug betalen... zo geschiede... We gingen in Aartselaar op de braderij staan... Mrs.C stelde voor dat ook De Stichting prijzen sponsorde voor de tombola... (nadat ze zag dat alles liep als een trein....) En ondergetekende stomme geitzag daar gééngraten in!!! Maar al héél gauw bleek daar dus meer achter te zitten! De héle braderij moest ineens werkelijk in het teken staan van DE grote (") Stichting... En voor we het wisten liep de héle bedoening danig uit de hand... Zelf hadden we fantastiche sponsors gevonden... we hadden zelfs een mooie hoofdprijs... " Een weekeind op een B&B met wijngaard"... Prachtig toch!!! We hadden alles in de hand maar ineens... waren onze handen geboeid... we mochten niet meer dat... maar moesten dat... enz...enz... Mrs.C wilde alles naar haar hand zetten... dus de dagen ervoor moesten we vanalles en nog wat aansleuren... Stichting logo's, duizenden brochures enz... enz... We kregen héél duidelijke richtlijnen hoe we alles moesten presenteren enz... Enfin alweer... deden we wat Mrs.C commandeerde... alles voor de doelgroep nietwaar!!! Zo liet ze ons op een gegeven moment een lijst invullen van de brochures die we wilden uitdelen op de braderij... we hebben daar een héle zondag aan gewerkt... toen de lijst doorgestuurd werd... kregen we een mail terug van Mrs.C dat de ingevulde brochures niet verkregen zouden worden... want wij moesten ons aan de regels houden en de brochures aannemen die zij ons gaf... Alweer HEU... HEU...waarom laat ze ons dan een hélezondag werken voor het invullen vaneen lijst!Wij waren daar toch géén vragende partij voor!!! In elk geval het was hard werken... door ons en een aantal mensen van de doelgroep die met hun zieke lijf de héle braderijdag mee brochures verdeelden en loten verkochten... omdat ze zo blij waren met hun superdikke yogamatten! Het liep zo vlot dat we bij afrekening de yogamatten "DUBBEL" konden terug betalen aan de Stichting! Dus iedereen content... allez wij toch... Maar wat bleek een aantal weken later kregen wij bericht van de "Famous Mrs C", dat wij terug de dunne matjes moesten gebruiken... want zij had onze superdikke yogamatten voor ergens anders nodig!!????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????? Toen we zegden dat we dat niet snapten want dat wij "de doelgroep Aartselaar" voor deze matten zelf gewerkt hadden... wuifde ze deze stelling weg... Volgens haar had de Stichting de matten betaald... En dat wij het dubbel van deze matten terug gestort hadden.... t'ja..... DAS HAAR ZAAK NIET Hé...Ik noem dit niet meer gewiekst... ik noem dit stelen in de pure zin vanhet woord! Ik moet eerlijk bekennen dat er zoveel reactie kwam van onze "yogi's" dat Mrs.C tot op heden toch nog de lef niet had om de matten "in te pikken"... Maar geloof me er is ondertussen al zoveel meer gebeurt!!! Dat het een schande is!!! Een ongelooflijke schande... De meeste mensen gaan dit zelfs niet geloven... Maar... ik spreek de waarheid... niets dan de waarheid!
N.B... De braderij was echt een succes niet alleen verdienden we onze yogamatten dubbel terug maar de hoofdprijs... werd gewonnen door een gehandicapte jonge man... de kers op de taart die na een vermoeiende dag bij iedereen van ons de nodige traantjes liet vloeien!!!
Voor de foto's gaan we het wel plezant houden natuurlijk... Hierin blijft onze Deepthi de hoofdrol spelen omdat ik de foto's zo prachtig vind!
"Akio"... was een fantastisch inloophuis voor mensen tijdens en na kanker in het putteke van "Antwerpen..." was... maar ook daarover meer in de komende maanden! Het was daar dat ik "Mrs.C" betrapte op een wel erg gewiekste leugenom haar eigen hachje te redden!!! Wij waren er afgesproken met één van de bazen van "De Stichting..." namelijk "Gretshen..." de baas van Mrs.C... omdat ik ondertussen ook mijn echtgenoot wist te overhalen om zich in te zetten voor... "het goede doel... maar de verkeerde organisatie..." De week ervoor was er een incident geweest in het "Wolffaertshof" met één van onze Yogi's enMrs.C....... Mrs.C... die zoals ze pretendeerd psygologe van opleiding is... had deze Yogi zoals ze in Antwerpen zeggen "nogal zwaaraangepakt" in het bijzijn van anderen... de yogi is kwestie is iemand die al héél véél meegemaakt heeft, maar zich héél goed voelde in onze groep... een groep die ondertussen al serieus aangegroeid was... Wij kwamen bij elkaar vOOr de yoga sessie en bleven erna ook nog een uur of twee zitten... Een glaasje wijn... een thee... een koffie... De betreffende yogi moet nog véél van zich af zetten... en in onze groep ging dat prima... er werd véél gepraat, gelachen, geweend maar ondertussen vonden al deze mensen vooral steun bij elkaar, ze hadden immers dezelfde historiek! Toen Mrs.C er was... één van de weinig keren dat ze langs kwam... vond ze héééééél onterecht dat er in groep niet meer mocht gepraat worden over hetgeen dat iedereen bond "kanker"... Dus in het volle van het "Wolffaertshof" verwees ze één van de yogi's naar een psychiater... op zo een manier dat zelfs de mannen die aan het biljarten waren verstomden... DIT WAS ER ZWAAR OVER!!!! Dus, de yogi was teleurgesteld en spuuwde terecht haar gal... waarbij ik natuurlijk het eerste aanspreekpunt was! Ikzelf vond het gedrag van onze zogezegde psygologe verschrikkelijk ondermaats!!! En begreep de yogi absoluut!! Dit kon niet... Op dat moment heb ik hemel en aarde moeten verzetten om de yogi in kwestie te overhalen om naar de sessies te blijven komen voor haar eigen gezondheid! De bewuste dag bij "AKIO"... een weekje later... nam ik Mrs.C terzijde voordat Gretshen (haar baas) er was... en vertelde ik haar dat onze yoga deelnemer teleurgesteld en kwaad was op haar, omdat hetgeen gebeurt was niet door de beugel kon! Toen plots de baas van Mrs.C verscheen zegde ze zonder schroom "Oh... Gretchen er is een probleem in Aartselaar met een moeilijke deelnemer van de yoga en Lisette vraagt hoe ze daar moet mee om gaan??? EUH...EUH... daar ging het helemaal niet over Mrs.C!!!Ik was zo verbabereerd dat ik stom genoeg niet reageerde... My God... waarom zie ik toch altijd alleen het goede in de mensen... zelfs als het slechte er zo duidelijk op ligt???
Bij dit verhaal over het verkeerde toch foto's over het juiste... romantiek all over op Deepthi's feest!
Graag zet ik toch het epistel van.. "DE Stichting..." en "Mrs.C..." nog eventjes verder... misschien kwestie de woede en onmacht in mij te delen en te verbijten... Na de eerste kennismaking waarin ik mij weeral eens liet leiden door de verkeerde dingen... nm... "mijn hart..." volgden héle intensieve maanden... maanden waarin ik mij kompleet wegcijferde voor het goede doel! Ik kreeg van Mrs.C... een handleiding opgesteld in BX... over hoe en wat er moest gebeuren om "Rekanto" bekend te maken in de Rupelstreek! Het leek mij zelfs toen vrij verdacht dat deze lijst mij een vrijwilliger... gegeven werd... het leek er toen al op dat Mrs.C zelf niet bekwaam genoeg was om haar eigen job te doen... en direct door had dat ik wel de nodige vaardigheden had om over te nemen, allemaal voor de doelgroep "mensen tijdens en na kanker"... Ik spendeerde uren aan reklame maken voor "Rekanto" ... hield mij strikt aan de gegeven lijst... en bracht Mrs.C... constant en adequaat op de hoogte van het rijlen en zeilen... Er kwamen ook géén reclamaties... Ik nam contact met de orde van geneesheren voor de nodige adressen... vulde de omslagen met zoals ik moest van Mrs.C..."1Rekanto poster + 1 begeleidend schrijven van Mrs.C + 5 brochures"... enz... enz... Ze bezorgde mij de nodige papieren en zegels... Ondertussen waren we gestart met "Yoga" in het "Parochiaal centrum Wolffaersthof" - Aartselaar! We begonnen onze Yoga sessies met 2 personen... en verbeten bleef ik reklame maken... omdat ik ervan overtuigd was dat het de bedoeling was van "De Stichting" om zoveel mogenlijk mensen "na kanker" te bereiken... What was Y thinking???... Wanneer ga ik eens leren dat niet iedereen goede bedoelingen heeft???
Op de foto's een leuker item dan het bedrog van Mrs.C en aanverwanten... het huwelijk van Deepthi, een van mijn Indische highschool kids! Gelukkig zijn er toch nog dromen die uit komen!!!!!
Ik moet er mijn agenda niet op naslagen om te weten wanneer ik voor het eerst kennis maakte met Mrs.C...(DE psygologe van het zevenste knoopsgat maar met héél véél invloed...) Het werd later immers mijn11 september... maar het begin van deze ramp situeert zich ergens in januari 2008... 15 januari op precies te zijn! Mrs.C die mij zelf belde om te vragen ofdat ik interesse had in vrijwilligerswerk bij "DE Stichting..." met grote S(jajaja... waag het niet een kleine s te gebruiken!!!) vroeg me langs te komen voor een vergadering bij "Akio" het trouwens fantastische inloophuis voor mensen met en na kanker, in Antwerpen... Toen ik binnenkwam en de kleine ineengedoken drommel met de vunzige oogjes zag zitten had ik terug moeten doorgaan... Het was immers héél duidelijk dat ik niet met een eerlijk persoon te maken had! Mijn moeder leerde mij héél lang geleden al dat eerlijke mensen je in de ogen kijken... Mrs.C deed dat op géén enkel ogenblik! Maar ik was verblind door het uiteindelijke doel, en stemde dus toe tegen beter weten in om mij te engageren. De bedoeling was om in de rupelstreek de rekanto activiteiten van de grond te krijgen... sportactiviteiten voor mensen na kanker! Fantastisch toch! Het idée alleen al bracht mij in vervoering! Dit leunde immers aan bij mijn India activiteiten... een lach op het gezicht brengen bij mensen die het moeilijk hebben! Woh wat een kans... DACHT IK!
Bij het slechtste dat me overkwam een foto van het beste dat me overkwam in 2008... Mijn kleinzoon Jelle!!!
Hey beste bloggertjers... 2009 is gestart dus tijd voor nieuw bloggenot! hm... hm... Eerst en vooral klink ik op jullie 2009!Schol... geniet ... laat de glaasjes niet vol! En hoe zit het met mijn goede voornemens??? Awel... ik heb er voorlopig 4... terug auto rijden, afvallen + gezonder eten, en minder dubben en denken, voor het positieve gaan! En eindelijk een mammo laten maken... Hm... ben ervan overtuigd dat er nog goede voornemens zullen volgen... want als dat alles is... is het een makkie! Uitgezonderd de mammo... daar ben ik onnoemelijk bang van! Gelijk ik het neerschrijf... denk ik nog aan iets... "in minder vallen trappen!"... Dat heb ik in mijn 57 levensjaren al genoeg gedaan! Tijd voor verandering... hahahahaha... tijd voor een zorgelozer en zotter leven... En wat heeft dat met de titel te maken... Awel... de val hé! Sandra de psygologe om UUUUUUU tegen te zegggen (waarvan sprake in mijn vorig episteltje...)... een klassemadam die haar stempel op je leven drukt zonder véél woorden... er zouden véél meer Sandra'sin de wereld moeten zijn!!! Maar vorig jaar leerde ik een andere psygologe (") kennen... Mrs.C... brbrbrbbrbrbrbrbr... zij bezorgde mij vanaf october...(mij en véle anderen) de rotste periode van 2009! Ik veronderstel dat deze "psygologe van het zevende knoopsgat"... haar diploma behaalde in het prieeltje achter in de tuin van één of andere wellustige proffessor... Maar wat ik vooral spijtig vond/vind is... dat een grote organisatie in haar het volste vertrouwen heeft... terwijl ze eigenlijk alleen maar handig is in het "aannaaien van oortjes"... (maar... misschien zijn dat "rode oortjes", en daar genieten véél mannen dan weer van...) dewedstrijdvraag zou kunnen zijn... bij wie heeft ze de RODE oortjes aangenaaid???????
Misschien moet ik nu voor een dedectieve verhaal gaan.... maar ondertussen vind je op deze foto ikke en onze Jean... klikkend op jullie gezondheid!SCHOL...SCHOL...SCHOL...
Zoals mijn trouwe bloglezers weten werkte ik in India voor "Canstop" als vrijwilliger... samen met mijn lieve vriendin "Doctor Sandra Haymon"... Vandaag kreeg ik gewoonte getrouw haar beste wensen in mijn bus voor het nieuwe jaar! Op zo'n moment maakt mijn hart weer een sprongetjes, alles wat mij aan mijn India doet denken heeft immers dat zweef-effect... en Sandra t'ja wat een dame! Zij en haar man Marvin waren echte droom vrienden, en het was daarenboven super tof om met haar te mogen werken! Wat canstop zoal doet vind je zeker op de canstop website... Maar ook Sandra's nieuw boek is uit! Ik hoop alleen maar dat ik het hier zal kunnen kopen... maar ben er zeker van dat ze het mij anders zal opsturen... Sandra studeerde psygologie en doctoreerde in "Florida State University" en "Troy State University"... Eerder verschenen boeken van Sandra zijn: My Turn - Caring for aging parents and other elderly loved ones - A daughter perspective en zovele andere! Voor de liefhebbers van goede, leerrijke boeken... haar boekbeschrijving en meer info over Sandra kan je vinden op www.babyboomerssandwich.com Zoals de titel het wel laat raden gaat het boek over de mensen van onze generatie de babyboomers die altijd hard hebben gewerkt, nog héél actief op pensioen zijn, en daarenboven geacht worden om de zorg voor geliefde ouders, kinderen en familieleden op zich te nemen... Dus een boek aan onze generatie opgedragen... Sandra, had het lef om aan mijn echtgenoot "de Jean" te zeggen dat hij naar haar voordracht van "worcoholics" moest komen... omdat het over hem ging (hahahahaha) Sandra die jaren geleden een hersentumor had en dus ex-kankerpatiënte is... gaat dezer dagen de kilamanjero beklimmen... Chapeau!!! Chapeau!!! Congrats dearest Sandra!
Lieve, lieve vrienden... Ik besloot verder te werken aan mijn India blogje... maar ga het roer stilletjes aan omgooien... Niet dat ik uitverteld ben over India... verre van! En het beloofde laatste hoofdstuk gaat zeker ook volgen!... Maar ondertussen gaat mijn leven hier natuurlijk ook verder... met zoals bij iedereen ups en downs... Al moet ik bekennen dat het afgelopen jaar meer downs dan ups kende... (letterlijk en figuurlijk...hahahahaha) Ik kreeg slaag... véél slaag... en vraag me voordurend af... is het dit wat ik verdien??? Dan moet ik toch een slecht mens zijn hoor! Vrienden (of moet ik zeggen zogezegde vrienden) die zonder enige reden afhaken... vrijwilligerswerk dat in de soep valt door toedoen van een jaloerse regicoördinator... (geloof me dat is nen héle boterham!) kankerpatiënten die in de kou gezet worden door toedoen van dezelfde regiocoördinator... Kinderen die ongelukkig zijn... Ik ga het jullie allemaal vertellen... Want het afgelopen jaar was een heuse struggle... en ik hoop dan ook dat ik het volgend jaar wat beter mag beleven... De start lijkt mij spijtig genoeg niet beter... en hopelijk vind ik vlug de optimist in mezelf terug... Enfin... we zetten stoer door... want een moederhart mag immers nooit slapen! Pfpfpfpfpf... Gelukkig hadden we ons vrolijke Marieke die de swing in de pan houdt... Wees gerust ik ga hier heus géén zaagblogje maken... blijven lachen is de boodschap!!! En er was ook goed nieuws... ik vond een aantal oud (") collega's terug... dus ja... lose some... win some!
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
De legende wil dat Valentijn een afscheidsbriefje achterliet voor de dochter van zijn kameraad/mede gevangene... Hij ondertekende het briefje met "jouw Valentijn"... waar de huidige traditie vandaan zou kunnen komen om kaarten te ondertekenen met... inderdaad... "Jouw Valentijn"... Toch leuk toe te kunnen geven aan een cruch... zonder jezelf al te véél te verraden... Alhoewel... van mij mag daar gerust een naam onder staan hoor!!! In India is het rond graag zien nogal stilletjes... en er zijn zo véle verschillende talen in India... maar... in "Tamil" is het mij niet onbekend... "Nan unnai kathalikarean" ... Misschien zijn er wel bloggers die mij op 14 februari... de andere Indische talen kunnen doorspelen... zoals het Hindu of het Telegu... (hahahahahaha....)
Olala... Ben eigenlijk al volop in de juiste stemming!!!... Laat maar komen die 14e februari 2009... Laat maar komen die "Valentijns groetjes"...
Met Valentijn in het verschiet is romantiek nooit ver weg... Alhoewel... Deze mooie dag wordt ook in verschillende landen gevierd onder "vrienden"... Vooral in England is dit een erg mooie traditie! Stilletjes aan groeit deze jaarlijkse gewoonte ook in India! Gelukkig maar! Want zeg nu eerlijk is dit niet de mooiste dag van het jaar?!! Ik herinner mij wel dat het eerste jaar dat wij in India woonden er grote rellen waren o/a in Bombay... daar werden winkels die "Valentijns-snuizerijen" verkochten kort en klein geslagen! What a shame! Natuurlijk zou ik Lisette niet zijn als ik deze "Super-deluxe-machtige-prachtige gewoonte" niet zou verdedigen... En dat heb ik met glans gedaan... ik weet dan ook zeker dat mijn eerste Valentijns wensen dit jaar weer stipt om 12 uur... vanuit Chennai overgebracht worden via sms... ben er daarenboven ook van overtuigd dat onze Ramesh ook zijn Amul in de bloemmetjes zet! Alvast bedankt Ramesh and "Happy Valentine"...
Shekhar Kapur... 
Je weet wel zij won de Britse Big brother... en werd bijna de kerker in gegooid na een kus van "Richard Gere"... De titel van haar blog is "Shilpa Channel"... 
Hey beste bloggertjers... 2009 is gestart dus tijd voor nieuw bloggenot! hm... hm... Eerst en vooral klink ik op jullie 2009! Schol... geniet ... laat de glaasjes niet vol! En hoe zit het met mijn goede voornemens??? Awel... ik heb er voorlopig 4... terug auto rijden, afvallen + gezonder eten, en minder dubben en denken, voor het positieve gaan! En eindelijk een mammo laten maken... Hm... ben ervan overtuigd dat er nog goede voornemens zullen volgen... want als dat alles is... is het een makkie! Uitgezonderd de mammo... daar ben ik onnoemelijk bang van! Gelijk ik het neerschrijf... denk ik nog aan iets... "in minder vallen trappen!"... Dat heb ik in mijn 57 levensjaren al genoeg gedaan! Tijd voor verandering... hahahahaha... tijd voor een zorgelozer en zotter leven... En wat heeft dat met de titel te maken... Awel... de val hé! Sandra de psygologe om UUUUUUU tegen te zegggen (waarvan sprake in mijn vorig episteltje...)... een klassemadam die haar stempel op je leven drukt zonder véél woorden... er zouden véél meer Sandra's in de wereld moeten zijn!!! Maar vorig jaar leerde ik een andere psygologe (") kennen... Mrs.C... brbrbrbbrbrbrbrbr... zij bezorgde mij vanaf october...(mij en véle anderen) de rotste periode van 2009! Ik veronderstel dat deze "psygologe van het zevende knoopsgat"... haar diploma behaalde in het prieeltje achter in de tuin van één of andere wellustige proffessor... Maar wat ik vooral spijtig vond/vind is... dat een grote organisatie in haar het volste vertrouwen heeft... terwijl ze eigenlijk alleen maar handig is in het "aannaaien van oortjes"... (maar... misschien zijn dat "rode oortjes", en daar genieten véél mannen dan weer van...) de wedstrijdvraag zou kunnen zijn... bij wie heeft ze de RODE oortjes aangenaaid???????
Misschien moet ik nu voor een dedectieve verhaal gaan.... maar ondertussen vind je op deze foto ikke en onze Jean... klikkend op jullie gezondheid!SCHOL...SCHOL...SCHOL...
Lieve, lieve vrienden... Ik besloot verder te werken aan mijn India blogje... maar ga het roer stilletjes aan omgooien... Niet dat ik uitverteld ben over India... verre van! En het beloofde laatste hoofdstuk gaat zeker ook volgen!... Maar ondertussen gaat mijn leven hier natuurlijk ook verder... met zoals bij iedereen ups en downs... Al moet ik bekennen dat het afgelopen jaar meer downs dan ups kende... (letterlijk en figuurlijk...hahahahaha) Ik kreeg slaag... véél slaag... en vraag me voordurend af... is het dit wat ik verdien??? Dan moet ik toch een slecht mens zijn hoor! Vrienden (of moet ik zeggen zogezegde vrienden) die zonder enige reden afhaken... vrijwilligerswerk dat in de soep valt door toedoen van een jaloerse regicoördinator... (geloof me dat is nen héle boterham!) kankerpatiënten die in de kou gezet worden door toedoen van dezelfde regiocoördinator... Kinderen die ongelukkig zijn... Ik ga het jullie allemaal vertellen... Want het afgelopen jaar was een heuse struggle... en ik hoop dan ook dat ik het volgend jaar wat beter mag beleven... De start lijkt mij spijtig genoeg niet beter... en hopelijk vind ik vlug de optimist in mezelf terug... Enfin... we zetten stoer door... want een moederhart mag immers nooit slapen! Pfpfpfpfpf... Gelukkig hadden we ons vrolijke Marieke die de swing in de pan houdt... Wees gerust ik ga hier heus géén zaagblogje maken... blijven lachen is de boodschap!!! En er was ook goed nieuws... ik vond een aantal oud (") collega's terug... dus ja... lose some... win some!
