ALTIPLANO

Inhoud blog

	DE FOTO'S

	BUITENGEWIPT
	OP NAAR LA PAZ
	OP DE TOP VAN DE UTURUNCO

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

ALTIPLANO

DOOR HET HOOGLAND VAN DE ANDES IN BOLIVIE

05-10-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

TERUG VAN DE EERSTE TREK

5 oktober

Beste Blogfanaten,

Gisteren met z'n allen gezond en heelhuids terug in La Paz aangekomen na een bijzonder geslaagde trekking. In de buurt van La Paz ligt een prachtige bergketen, de Cordillera Real, maar de sjaman in onze groep - den Brat - had beslist om een minder toegankelijke bergmassa te bestijgen en zodoende mochten wij 12 uur lang met twee minibusjes van de lokale touroperator Bibber en Beef richting noordoosten naar het Apollobamba gebergte.

Niemand zag het zitten om deze lange reis aan te vatten maar we werden allen aangenaam verrast door de uitzonderlijke schoonheid van de natuur en het doen en laten in de piepkleine afgelegen dorpjes. Ik bespaar jullie de namen van plaatsen en dorpjes want ook op de landkaarten hier zijn ze niet terug te vinden.

Langs de weg kochten we voor 5 dagen brood. Inderdaad, alles wordt te koop aangeboden langs de straat en op drukke kruispunten zodat er al een laagje CO2 aanwezig is om mee te beginnen. Wat verder stopte de verharding op de weg en lieten de chauffeurs wat lucht uit de banden ontsnappen om de schokdempers te sparen. Het zal jullie wel duidelijk zijn over welk soort baantjes we verder schudden.

Na een nachtje in een gite sleurden we onze beste vriend over onze rug, onze rugzak, en samen met 13 muilezels trokken we naar de eerste top. Die lag 4900 meter hoog en daar werden we vergast op een eerste hagelbui. We hadden de welkom anders voorgesteld.

De weergoden waren ons niet gunstig gezind. Tijdens de hele trek konden wij wel op wat zon rekenen in de vroege morgen maar tegen de middag slopen de eerste Amazone wolken ons trekgebied binnen. Twee halve dagen hebben we helemaal niks gezien. Werken in de mist, in hagel en sneeuwbuien. We zochten avontuur en we hebben het gekregen.

Onze tweede kampplaats lag op 4800 m, de hoogte van de Mont Blanc. Die nacht was het nog maar eens koud. Langs de tent was een lopend watertje bevroren. Op die hoogte doet een mens 's nachts geen oog dicht terwijl we de rust nodig hadden om de dag nadien ons hoogste punt van deze trek te bereiken op 5 200 meter. We vierden ' den top ' met een handvol noten, rozijnen en veel water. Onze koks serveerden ons 's middags pasta met .... hagel. Diezelfde dag nog een ander ' toppeke ' gedaan van 4950 meter. Alles wordt routine, nietwaar.

Onze laatste kampplaats was nog minder prettig. We hadden net de tenten opgesteld toen de het Amazone gebied ons nog maar eens een lange regenbui aanbood. Tot middernacht is het beginnen regenen maar de dikke, vette wolken bleven onze tenten omhullen. En omdat deze niet zo waterdicht waren als verwacht dienden wij al onze spullen redelijk nat en vochtig in onze bagage te proppen.

Als groep deden wij het trouwens heel goed. Voor diegenen die met bergsport wat vertrouwd zijn melden wij, niet zonder fierheid, dat wij erin slaagden op in minder dan 2 uur 600 meter te stijgen. Jammer dat we net voor de hoogste klim Eddy moesten inleveren bij de plaatselijke bevolking. Een combinatie van hoogteziekte en moeilijke ademhaling heeft hem verplicht om z'n weg terug te zoeken naar La Paz. Voor alle duidelijkheid, Eddy is er weer helemaal bovenop en zit nu bij de groep in het hotel.

Het Apollobamba gebied heeft wel zijn beloftes nagekomen in verband met fauna en flora. We hebben duizenden lama's en Al Paca's in de ogen gekeken. We hebben de sierlijke Vicuna's begroet, konijnen gezien met korte oren en lange staarten. En tot grote vreugde van Louis een aantal Condors zien ronddraaien en nog vele andere mooie vogels.

De hele periode hebben wij geen andere toerist tegengekomen. Een paar locals en dat was het. Opzet van Bratje gelukt.

Na een laatste lange beklimming van 2 uur - weeral in de wolken - kwam het einddoel in zicht en konden wij in Charapani genieten van een warmwaterbron. Een warme douche uit die bron was natuurlijk zeer welkom al moesten wij om die te bereiken toch weer eerst 165 treden dalen en nadien terug naar omhoog.

Gisteren de iets minder lange weg terug naar La Paz. Langs de vele kleine akkertjes waar men handmatig de grond aan het bewerken is om nu snel patatten te planten en te gaan zaaien. Soms zie je aans een koeiengespan met eenvoudig ploegje. Lang de rivieren doen vrouwen de was en op de oevers ligt de veelkleurige kledij te drogen. Mooie taferelen. De vrouwen zijn hier trouwens gekleed alsof ze aan de noordpool wonen. En dan dat onafscheidelijk halfhoogbolhoedje. Schattig al blijft het voor ons allen een misterie hoe ze het op hun hoofd houden...

Vandaag even op adem komen in La Paz - niet evident op deze hoogte - en morgen weer parti.

Aan iedereen het allerbeste gewenst en meer nieuws volgt ... we zien wel.

Hasta la Vista.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per week

	17/10-23/10 2011
	10/10-16/10 2011
	03/10-09/10 2011
	26/09-02/10 2011
	19/09-25/09 2011
	12/09-18/09 2011

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Blog tegen de regels? Meld het ons!
Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!