Neem het me niet kwalijk dat ik een weekje gewacht heb om het laatste ( en beloofde ) berichtje met een paar foto's op deze blog te toveren. Gepensioneerden hebben het druk, maar dat is allom geweten.
Ik ben hopeloos op zoek gegaan naar een paar geweldige foto's maar na de professionele opnames van den Brat zijn mijn resultaten met dat goedkoop bakske van den Aldi eigenlijk niet echt toonbaar. Toch een poging.
Een van de foto's is representatief voor de trekking. Die dag hebben we ook alles gehad wat de natuur op deze hoogte te bieden heeft. Hagel, sneeuw en wind. Regen komt hier god zij dank in dit seizoen minder voor.
De andere foto is het dorpje Quetana, waar we op dag 16 een refuge vonden aan de voet van de Uturunco vulkaan, de berg die we 's anderdaags gingen veroveren. Ligt hij er niet mooi bij?
Over de terugreis is weinig te zeggen. Nog altijd een lange reis, maar alles verliep vlotjes. En het eerste Duvelke op de luchthaven wrong een beetje, maar bij het tweede ging het al veel beter.
Blijft me nu nog om jullie te danken voor de interesse en de vele berichtjes die ik via het gastenboek of per mail onderweg mocht ontvangen. Natuurljk dank ik ook mijn vrouwtje die thuis braaf de wacht heeft gehouden en mij dit nieuwe avontuur heeft gegund. Ge moet ze maar vinden...
Blijf allen gezond, keep smiling en tot een volgende gelegenheid.
Willy
NB: Oh ja, ik vergat het bijna. Er volgt op niet al te lange termijn nog een foto-reportageavond, ergens in de buurt. We zoeken een leuke gelegenheid en laten jullie snel iets weten.
Aan alles komt en eind. Ook aan dit geweldig avontuur. Ik zit momenteel in een vliegmachien tussen Bolivia en Peru en ben jullie toch nog een verhaaltje schuldig. Ik een vorig verslag heb ik gemeld dat we vrijdagavond de bloemekes zouden buitenzetten in La Paz. Het was goed begonnen met een lekker dineetje in La Comédie, een frans/biliviaan restaurant waar we onze lokale gids Edwin hebben bedankt en voorzien hebben van de traditionele fooi.
Nadien ging het richting Olivers Travel, een kroegje dat we tijdens een vorig verblijf in La Paz hadden ontdekt. Het was dus vrijdagavond en omdat het zondag verkiezingen waren, was de verkoop van alcoholische dranken verboden. Dikke pech dus maar we haalden ons geheim wapen naar boven. De charmes van den Brat!. Hij heeft de uitbaatster zover gekregen dat we uiteindelijk toch coctails mochten bestellen, want dat zou minder opvallen bij een eventuele controle.
De drankjes stonden nog maar net vor onze neus toen welgeteld 7 zwaarbewapende politiemannen/militairen het pandje binnenvielen en de zaak begonnen te controleren. En dat gaat vrij eenvoudig. Eén van die macho's kwam op me af, grabbelde mijn gin en tonic vast en duwde zijn goed ontwikkelde en getrainde neus in mijn glas, deed hetzelfde met de coca/rhum van Bratje en de poppen gingen aan het dansen. Grote discussies waarvan wij gespaard bleven dank zij: no habla Espagnol...
We kregen exact drie minuten om de zaak te verlaten en de kroeg werd ook meteen gesloten. Op de terugweg naar het hotel kwamen we een soort nachtwinkel tegen en de uitbater zag er geen graten in oms ons elk een flesje bier te verlappen. Op de gastvrije kamer van Philippe en Luc hebben we dan maar rustig het flesje uitgejabberd en moe maar onvoldaan naar bed gegaan.
