14 oktober


Hello allemaal,

Potosi heeft me gecharmeerd. Veel moderne jeugd, een stad bruisend van activiteiten, prachtige gebouwen uit de Spaanse periode en een zeer rijke geschiedenis.

Het prachtige museum La Moneda - de munt - toont zeer gedetailleerd hoe de munten destijds werden geslagen. Potosi leverde toen munten aan een groot aantal Zuid Amerikaanse landen terwijl op dit moment al hun pecunia elders wordt aangemaakt - Chili, Frankrijk...

Het benodigd zilver voor de muntstukken lag er maar op te rapen. Ook op dit moment, maar andere metalen zoals zink zijn nu meer gevraagd. Geen nood, de nabij gelegen berg Cerro Rico heeft 98 verschillende mineralen en ertsen in zijn buik zitten.

We hebben de nog steeds actieve mijn bezocht. 15 000 mijnwerkers zijn dag en nacht in de weer om de ertsen naar buiten te sleuren. En dit in mensonterende omstandigheden en zonder hulp van enige moderne technieken. Met een dikke kaak vol coca en andere troep verzachten zij hun lot met de hulp van Pacha Mama en El Tio, die ze elke vrijdag eren met coca bladeren, alcohol en tabak. Willen of niet, je staat hier toch even bij stil.

De mijn/berg heeft ondertussen 1000 ingangen en ziet er vanbinnen uit als een gruyere kaas. Wij vragen ons af wanneer hij gaat instorten.

Ook het klooster van Santa Theresia hebben velen van ons bekoord. De jongste non is 21 en de oudste 54. Merkwaardig.

Op het moment dat ik dit schrijf zijn we onderwg naar La Paz, 550 km ver. Als jullie diet lezen zitten we daar al in het hotel. Zoals steeds is het scenario buiten betoverend mooi en afwisselend.

We hebben een laatste maal gelunched in Oruro, de home town van de brouwerij Huari, het pintje waarvan we vaak mochten genieten.

Morgen nog snel wat inkopen doen en rond de middag vertrekken we naar de luchihaven om via Lima/Peru en Madrid om zondagavond in Brussel toe te komen.

Volgende week volgen nog wat fotos en een afsluitend verhaaltje.

Adios.