Historie van de Roos

De roos is al heel oud. Uit fossielen is vastgesteld dat er rozen waren lang voordat de mens er was.

De oudste fossiel is in North Carolina gevonden en is ruim 40 miljoen jaar oud.

Rozen drongen al zeer vroeg in tuinen door. Waarschijnlijk rond het jaar 2700 voor het begin van onze jaartelling is het beginpunt van rozen in tuinen begonnen in China.

In de oudheid kwam de roos ook al in Perzie voor . De Perzen waren bekend om de produktie van rozenolie.

In de 5e eeuw voor Christus dichtte Anacreon een ode waarin de roos geprezen werd.

" Laat ons van Eros' rozen

Omstrenglen vreugd van wijn;

Laat rozen schoongebladerd

Ons om de slapen zijn,

Bij drinken en bij lachen

In weelde van festijn.

Gij rozen, lente's liefsten

Rozen Gij, lust der goôn,

Gij, die om gulden krullen

U vlecht van Kupris' zoon,

Waar dartel hij ten rei gaat

Met Gratiën alschoon.

Kom en omvlecht ook mij thans,

En 'k zing U;- hel mijn lier!

Bij de kapel, Deunusos,

Met weelge deerne hier,

Wil dansen ik, - maar 't kransen

Van rozen ons omsiert."

Ook in Egypte werd de roos bekend en werd in vele tuinen gekweekt.Zo zien wij een ode van Horatius (65-8 v. C.):

" O Nijl, de Romeinse rozen zijn nu mooier dan de Uwe!

Uw rozen zijn niet meer nodig, maar zendt ons Uw graan."

In de loop der eeuwen is de roos bij de Perzen erg belangrijk geweest. De produktie van rozen en rozenolie en het verband tussen rozen en allerlei aspecten van geestelijke, culturele en handelsleven heeft eeuwenlang deel uitgemaakt van de Perzische traditie.

Veel rozenkenners geloven dat de rozen die nu gekweekt worden in het westen, oorspronkelijk uit Perzië kwamen.

Een belangrijke perzische dichter Omar Khayy`am (1020-1123)

is erg bekend geworden met zijn gedichten over de roos.

Ook werd hij door diverse andere dichters geeerd:

" Reign here, triumphant rose, from Omar's grave,

Borne by a dervish o' er the Persian wave;

Reign with fresh pride, since here a heart is sleeping

That double glory to your Master gave."

Na de ondergang van het Westromeinse Rijk (476 n C.)  raakt de roos in de vergetelheid.Pas na 1200 is de belangstelling voor de roos weer groter geworden.

Pas in de zeventiende eeuw is de grote doorbraak van de roos.

Zeker door de Chinezen is de populariteit van de roos toen groter geworden. Doordat de bloei van de chinese rozen langer was dan de europese werd met in Europa gefascineerd door de roos en dit is zeker te danken aan de eerste vrouw van Napoleon, Joséphine de Baurharnais.

Zij ging zich interesseren voor planten, in het bijzonder de rozen.Voor haar werd er rosarium aangelegd. Bij haar dood (1814) stonden meer dan 250 soorten rozen in haar tuin.

De invloed van Josephine op het kweken van rozen in Frankrijk duurde na haar dood nog lang voort. Gedurende de 19e eeuw gold Frankrijk als het land van de beste rozen., die overal naartoe ge'exporteerd werden en over de hele wereld gekweekt.Pas na de Eerste wereldoorlog werden Engelse, Ierse en Duitse kwekers belangrijk.

Maar naast Frankrijk had ook China een belangrijk aandeel in de kweek van rozen.

Rozen zijn nu niet meer weg te denken in ons leven.

Overal kom je ze tegen en dan denk ik aan de politiek, kunst, cosmetica maar ook als lekkernij en vitaminebron. Op postzegels, in de muziek.

En dan denk ik nu aan het lied van Bette Midler, the Rose.

some say love, it is a river                  
that drowns the tender reed
some say love, it is a razor
that leaves your soul to bleed
some say love, it is a hunger
an endless aching need
I say love, it is a flower
and you it's only seed

it's the heart, afraid of breaking
that never learns to dance
it's the dream, afraid of waking
that never takes a chance
it's the one who won't be taken
who cannot seem to give
and the soul, afraid of dying
that never learns to live

when the night has been too lonely
and the road has been too long
and you think that love is only
for the lucky and the strong
just remember in the winter
far beneath the bitter snows
lies the seed, that with the sun's love
in the spring becomes The Rose