Robert wilt niet herkennen dat hij ziek is. Zijn vader was ook zo, voor hem de ziekte van zijn zoon was maar een reeks van ongevallen en geen aanhoudend handicap.
Het is de ontkenning van mijne spanning voor glimlachend te blijven. Het is de ontkenning van alles dat ik deed en nog doe voor een gewoon leven te hebben. En het kost me zoveel telkens. Ik voel me te kort gedaan.