Ik weet niet meer wat ik moet denken. Robert zegt dat hij zich niet goed voelt maar de dokter vindt niets. Ik heb telkens het gevoel dat dit een reactie is voor zich tegen de realiteiten te beschermen. De ziekte is misschien voor hem een soort "nest" waar hij zich goed vindt. Wat moet ik doen ? In zijn spel spelen of reageren ? En hoe reageren ? En als het toch waar was dat hij ziek is ? Zoveel vragen en zo weinig antwoorden.
Niet dat ik de mannen niet graag zie, ik spreek liefst met een man dan met een vrouw.
Maar er is nog heel veel te doen voor dezelfde vrijheid aan een vrouw en aan en man te herkennen.
Neem het volgende voorbeeld. Toen een man met een zieke echtgenoot moet leven vindt iedereen dat "het voor hem niet zo plesant moet zijn" . Wat zeggen zij toen een vrouw met haar zieke echtgenoot probeert te leven ? En wie gaat ze beklagen ? Wie gaat herkennen dat het niet altijd gemakkelijk moet zijn ? Niemand.
De vrouw moet hier op aarde een heilige zijn, de mannen mogen wachten tot wanneer zij de hemel binnen komen.
