Hoe triest het politiek theater kan zijn, kregen we de afgelopen weken op alle niveaus geëtaleerd. Hoe Duitsland het blijkbaar toch niet 'schafft', hoe Crombez het ene moment zijn Nederlandse evenknie Samson bijtreedt inzake 'push backs' van vluchtelingen om zich de volgende dag en na een wellicht ziedend partijbureau in alle mogelijke bochten te moeten wringen om zijn eigen woorden te ontkennen, of hoe cultureel Tielt - geroemd om zijn ongeziene bedrijvigheid - in Het Nieuwsblad van 'de' burger amper 49 procent als score krijgt, wat de indruk wekt dat de rondvraag eerder als afrekening dan als rapport moet beschouwd worden. Sommigen verwijten de huidige Tieltse bestuursmeerderheid een gebrek aan eensgezindheid en visie en in een weekbladcolumn werden de betrokken lokale politici recentelijk als 'windhanen' betiteld. Dat beslissingen opvallend vaak herzien worden, valt niet te ontkennen, maar dit enkel de huidige coalitie verwijten, is de geschiedenis geweld aandoen. Kijk bijvoorbeeld maar naar de bibliotheek en de Europahal. Wat hebben we daarmee niet allemaal beleefd? De 'anciens' herinneren zich beslist hoe een polyvalente zaal op het Vredespark zou neergepoot worden met een nieuwe bib erbovenop. In een tweede fase werden plannen gesmeed om de nieuwe Europahal op de plaats van de oude te bouwen maar uiteindelijk schoof men de hele zaak een beetje op en verrees de hal tussen Maczekplein en sportterreinen. Intussen ging de bib ook op stap. In de Ieperstraat stond het herenhuis Mulle de Terschueren te verkommeren. Een studiebureau toverde met prachtige plannen het historische pand om in een nagelnieuwe bib. Zover kwam het echter niet. De boekerij kwam, deels verbouwd en deels nieuw gebouwd, tussen Lakenmarkt en Alexianenplein terecht. Mulle miste de In-en-Uittrein maar gooide hoge ogen als bezoekerscentrum, inclusief Europazolder, trouw- en vergaderzalen, hotelaccommodatie en dienst voor Toerisme. Maar ook dat hebben we intussen gehad. Mulle loopt leeg en een werkgroep moet dringend aan het werk om een toekomstvisie voor dat mooie pand te ontwikkelen. En dan is er nog het CCG. Aangezien het bijna vergeten Vredespark na alle perikelen onaangeroerd was gebleven, lonkte men in de vorige legislatuur naar die ruimte tussen Tramstraat en Sportlaan. Een studiebureau toverde met prachtige plannen een complex uit zijn hoed dat als het ware uit het groene park op zou stijgen. Zover kwam het echter weerom niet. Het te renoveren CCG blijft straks wegens centengebrek waar het is. Maar eerst wat asbest opruimen. Wie ziet nu nog op tegen een tijdelijke verhuizing naar een pop-upzaal. Verhuizen zijn we toch al decennia gewoon of niet? Over de versplintering van de politieposten, de verhuizingen van de brandweer en locaties voor andere diensten hebben we het later misschien eens ...