** VALSE NOOT VOOR DE TIELTSE MUZIEKSCHOOL

Het staat als een paal boven water: pedagogisch scheert de Stedelijke Academie voor Muziek en Woord hoge toppen. Maar de infrastructuur waarin dat muziekpedagogisch pareltje gerealiseerd wordt, toont tekorten en dat ontsnapte blijkbaar niet aan het alziend oog van de doorlichting. Het rapport vermeldt dat er geen opvang of wachtruimte noch toezicht is voor leerlingen en dat vergaderlokalen, bibliotheekruimte, berging, auditieruimten en klaslokalen voor samenspel, ensembles en kamermuziek ontbreken. Zestig dagen krijgen de Stad en de academie voor het opstellen van een verbeterplan, anders wacht een opschorting van erkenning. Maar schepen Mehuys is er gerust in: geen onoverkomelijke problemen, heet het. Wat zou hij zich trouwens zorgen maken met de lokalen van De Rinkel, de wijkdienst van de Politie, Mulle de Terschueren, VIVES en straks ook het Financiëngebouw achter de hand. Leuk toch, zo'n voorraadje. Maar waar blijft het strategisch plan om voor al dat moois een passende invulling te geven en de academie een algeheel positief rapport te laten verdienen? Blijven hopen is de boodschap.

** TIELTSE ZELFSTANDIGEN WILLEN MEER PARKINGS EN MINDER LEEGSTAND

Unizo blijkt relatief tevreden over het reilen en zeilen bij de Tieltse zelfstandigen. De twee eisen - meer parkings en minder leegstand - die ze stellen, doen toch wenkbrauwen fronsen. Meer parkings, stelt de zelfstandigenorganisatie. Ik weet niet waar het schoentje nijpt. Met Patersparking, Collegesite, Maczekplein en de parking aan de Ringlaan zou ik eerder van weelde dan van tekort spreken. Maar ja, als koning klant steevast voor de deur van de winkel wil parkeren, dan krijg je natuurlijk een probleem. Toch vreemd dat Tielt nooit vergeleken wil worden met Roeselare of Kortrijk, maar het Shop-en-Go-systeem van die grote winkelcentra ziet men dan wel weer zitten voor een paar honderd meter Kortrijkstraat en Bruggestraat. En dan de leegstand. Tja, dat heeft Tielt toch wel aan zichzelf te danken. Eerst kijkt men de ketens buiten en dan klaagt men dat de vrijkomende panden niet ingevuld geraken. Af en toe is er eens iemand die ootmoedig toegeeft, dat de winkels van de Carrefoursite eigenlijk de Kortrijkstraat een boost hadden kunnen geven, maar ja, we wachten nog altijd op een plan voor de invulling van de Collegesite. Vraag is trouwens, gezien de huidige leegstand in het centrum, welke winkels binnen enkele jaren de Collegesite zullen sieren? Tielt heeft zijn klassiek toerisme met aandacht voor het rijke verleden van de stad en voor het huidig patrimonium overboord gegooid, inclusief publiekslokkend bezoekerscentrum. Wellicht is het dus ook tijd voor Unizo om het geweer van schouder te veranderen, kleinschaliger te gaan denken en de hoop op regionale uitstraling van het winkelcentrum definitief op te bergen. Ja toch?

** HUIS MULLE DE TERSCHUEREN BLINKT ALS VOORHEEN

Beste schepen Simon Bekaert, met deze uitspraak toonde je je op de gemeenteraadszitting van 8 december toch wel een wereldvreemde stedeling, wat ik niet meteen van jou had verwacht. Huwelijken voltrekken, jubilea vieren en muziekles geven, dat is wat op heden in Mulle de Terschueren gebeurt. Dat is wat Mulle op vandaag doet blinken. Je hebt blijkbaar een paar decennia van culturele hoogconjunctuur van je harde schijf gewist. Mulle was met verkrotting bedreigd maar werd toen miraculeus gered. Eerst leek de Openbare Bibliotheek zijn intrek te zullen nemen - ik heb de plannen hier nog in mijn archief ter inzage - maar toen ontpopte Mulle zich tot florissant bezoekerscentrum. De dienst voor Toerisme beleefde hoogdagen in een koetshuis waar lokale en regionale parels geëtaleerd werden. Fietstoeristen konden in de hotelkamers op de verdieping overnachten en werden door een alomtegenwoordige conciërge in de (ontbijt)watten gelegd alvorens van een in de ochtendzon badend stadspark te genieten. Het herenhuis zelf bevatte beneden een trouw- en receptieruimte, boven werd een WOI-kamer inhoudelijk sterk gestoffeerd en de tuinzaal toonde zich de perfecte locatie voor prijsuitreikingen en kamerconcerten. De Europazolder herinnerde aan Tielts roemrijk Europees verleden en liet bezoekers kennismaken met de groei van de EU en de actuele connecties van de Stad met jumelagepartners en andere steden waarmee vooral vanuit onderwijsmiddens werd samengewerkt. In een tijdspanne van enkele jaren liep Mulle echter nagenoeg compleet leeg= van Europazolder tot conciërgerie, van dienst voor Toerisme tot Streekbezoekerscentrum. Tielt koos voor een ander soort toerisme: geen uitstallen van het eigen patrimonium en het eigen rijke verleden gekoppeld aan actuele tendensen, maar een aaneenrijging van feestelijkheden doorheen de zomer- en de winterperiode. Een dienst voor Toerisme heeft in de gegeven omstandigheden geen zin meer en werd daarom opgeslokt door het Vrijetijdsloket in de inkomhal van het stadhuis. Mijnheer de schepen, Mulle blinkt niet, Mulle staat quasi leeg. Gelukkig beschikt Tielt over een bruisend verenigingsleven dat blijft musiceren, acteren, dansen, exposeren, publiceren, ... want anders bleef er enkel nog onpersoonlijk en zielloos programmeren over. Zo is Tielt veranderd, Simon, maar dat had u blijkbaar niet gemerkt. Jammer.